در تست واژینوز باکتریایی نمونه های مایع و یا سلولی واژن برای بررسی نشانه های عفونت بررسی می شود.
واژینوز باکتریایی در اثر تغییر در تعادل عوامل عفونی واژن رخ می دهد. واژن در حالت عادی میکروارگانیسم های زیادی دارد.
میکروارگانیسم های عامل واژینوز باکتریایی عبارتند از: گاردنلا، موبیلونکوس، باکتروئیدس، مایکوپلاسما.
وقتی که واژینوز باکتریایی ایجاد می شود این میکروارگانیسم ها افزایش می یابند و فلور نرمال کم می شود.
بسیاری از زنان مبتلا به این عفونت علامتی ندارند. شایع ترین علامت برای واژینوز باکتریایی افزایش ترشحات واژن است. این ترشحات اغلب بوی ماهی می دهند.
ابتلا به واژینوز باکتریایی در زمان بارداری احتمال بالای سقط، و زایمان زودرس و یا عفونت پس از وضع حمل را به همراه دارد، در نتیجه خانم های باردار باید از نظر این عفونت بررسی شوند.
چندین تست برای تشخیص واژینوز باکتریایی انجام می شود، شامل:
تست Wet Mount: در این حالت نمونه ی مشکوک به این عفونت با محلول نمکی مخلوط می شود و در زیر میکروسکوپ بررسی می شود. این بررسی از نظر باکتری، گلبول های سفید، و سلول های غیر طبیعی به نام کلو سل است. اگر این سلول ها دیده شود، به معنی ابتلا به واژینوز باکتریایی است.
تست ویف: چند قطره پتاسیم هیدروکسید به نمونه ترشح واژن اضافه می شود تا از نظر بوی ماهی بررسی شود. اگر این بو ملاحظه شده، معمولا به این معنی است که عفونت وجود دارد.
PH واژن: PH طبیعی واژن ۳.۸ تا ۴.۵ است. در زمان ابتلا به واژینوز باکتریایی اغلب این عدد به بالای ۴.۵ می رسد.
پروب الیگونوکلئوتید: در این تست DNA باکتری بررسی می شود. این تست خیلی دقیق است ولی به طور معمول برای بررسی این عفونت استفاده نمی شود.
این عفونت ممکن است در زمان انجام پاپ اسمیر هم مشاهده شود ولی در این مورد درخواست نمی شود.
بررسی ترشحات غیر طبیعی واژن و یا سایر علائم عفونت واژینال مثل درد و یا تحریک.
۲۴ ساعت قبل از انجام این تست بیمار نباید فعالیت جنسی داشته باشد و یا از داروهای واژینال استفاده کرده باشد.
خطر کمی در زمان انجام این تست وجود دارد و حتی می توان گفت هیچ خطری وجود ندارد.
تست های بررسی واژینوز باکتریایی
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com