هدف اصلی تمامی چرب کننده های لب، محافظت از لب ها است. آنها شامل ترکیبات مرطوب کننده لب مانند وازلین، کره درخت روغن قلم و یا لانولین هستند که موجب پیشگیری از تبخیر آب می شوند. برای افزایش خاصیت چسبندگی به آنها موم اضافه میشود. نیکیتا ویلسون، شیمیدان در زمینه زیبایی می گوید: چرب کننده های لب در بسته بندی های پیچشی ( ماتیکی ) دارای موم بیشتری هستند. همچنین وجود وکس موجب دارا بودن شدت کمتری از رنگ در مقاسه با رژ لب و درخشندگی در مقایسه با برق لب می شود.
در چرب کننده های لب طبی استفاده شده ، به عنوان سر کننده ملایم برای کاهش درد لب ها استفاده می شود. همچنین وجود این ترکیبات موجب برق جذاب چرب کننده های لب می شود.
لب ها هم همانند باقی بدن به محافظت در برابر نور خورشید نیاز دارند.
برخی چرب کننده های لب حاوی SPF 30 و آنتی اکسیدان هایی مانند کوآنزیم Q-10 هستند. سایر ترکیبات معمول ویتامین های C و E هستند که رادیکال های آزاد مخرب کلاژن و الاستین پوست را خنثی می کنند.
به چرب کننده های لب ترکیباتی مانند هیالورونیک اسید، atelocollagen( مرطوب کننده)، و دی پالمیتول هیدروکسی پرولین( پرکننده خطوط) اضافه می شود. این ترکیبات به برجسته کردن لب ها و کاهش خطوط اطراف دهان کمک می کنند.
اغلب مصارف دیگری هم دارد. مانند نرم کردن خشکی آرنج ها، زانوها، و کوتیکول های ناخن ها، شکل دهی به ابروهای نامنظم و حتی آزاد کردن زیپ گیر کرده.
همچنین در استفاده از رژلب و برق لب هم مفید خواهد بود. زمانیکه از رژلب پررنگ یا برق لب روشن استفاده می کنید، می توانید با استفاده از چرب کننده لب برای ایجاد خطوطی در اطراف لب ها، از پخش شدن رنگ رژلب به اطراف دهان جلوگیری کنید. از قلم مخصوص لب برای کشیدن چرب کننده لب، با فاصله کمی در اطراف خط طبیعی لب ها استفاده کنید.
ترجمه شده از: webmd.com