پوست

پوست بزرگ ترین اندام بدن است. پوست عامل حفاظتی در برابر میکروب ها و مواد زائد است، به تنظیم دمای بدن کمک می کند، و حس لمس و گرما و سرما را در بردارد.

پوست ۳ لایه دارد شامل:

• اپی درم: خارجی ترین لایه پوست است، سد ضد آب است.
• درم: زیر اپی درم قرار دارد و شامل بافت پیوندی متراکم، فولیکول های مو و غدد عرق است.
• هیپودرم: لایه عمقی زیر پوست است که شامل چربی و بافت پیوندی است.

رنگ پوست مربوط است به سلول های خاصی به نام ملانوسیت ها که رنگدانه ملانین را تولید می کند. ملانوسیت ها در لایه اپی درم قرار دارند.

مشکلات و بیماری های پوستی

راش: تقریبا هر تغییری در ظاهر پوست را می توان راش نامید. بیشتر راش ها در اثر تحریکات ساده پوست ایجاد می شوند و سایر موارد در اثر مشکلات طبی است.

درماتیت: اصطلاح کلی است برای التهاب پوستی. درماتیت آتوپیک (نوعی از اگزما) شایع ترین نوع است.

اگزما: التهاب پوست (درماتیت)  می باشد که باعث ایجاد راش همراه با خارش می شود.  اغلب موارد در اثر بیش فعالی دستگاه ایمنی است.

پسوریازیس: یک مشکل خودایمنی است که ممکن است راش های مختلف پوستی ایجاد کند. پلاک های نقره ای با پوسته ریزی بر روی پوست شایع ترین فرم این ضایعه است.

شوره سر: اختلال پوستی بر روی پوست سر که در اثر درماتیت سبورئیک، پسوریازیس و یا اگزما ایجاد می شود.

آکنه: شایع ترین مشکل پوست است، آکنه  در حدود ۸۵ درصد افراد را در طول زندگی آن ها درگیر می کند.

سلولیت: التهاب درم و بافت های زیر پوستی، معمولا در اثر عفونت است. راش پوستی قرمز، گرم و اغلب دردناک ایجاد می شود.

آبسه پوستی: به صورت تاول یا فرونکل است. عفونت پوستی موضعی که باعث تجمع چرک در زیر پوست می شود. برخی از آبسه ها می بایست توسط پزشک باز و تخلیه شود تا درمان شود.

روزاسه: مشکل پوستی مزمن است در اثر راش قرمز بر روی صورت. روزاسه ممکن است شبیه آکنه باشد و کامل شناخته نشده است.

زگیل: عفونت ویروسی پوست است و باعث می شود تا پوست سریع رشد کند. زگیل ممکن  است توسط مواد شیمیایی یا فریز درمان شود و یا توسط پزشک برداشته شود.

ملانوم: خطرناک ترین نوع سرطان پوست است و در نتیجه  آسیب ناشی از تابش خورشید و علل دیگر ایجاد  می شود. برای تشخیص ملانوم،  بیوپسی پوست  انجام می شود.

کارسینوم سلول قاعده ای (بازال): شایع ترین فرم سرطان پوست است. کارسینوم سلول قاعده ای در مقایسه با ملانوم خطر کمتری دارد چون سرعت رشد و انتشار آن آهسته تر است.

کراتوز سبورئیک: دارای رشد خوش خیم و اغلب همراه با خارش است. ممکن است توسط پزشک برداشته شود.

کراتوز اکتینیک: در اثر مواجه با نور خورشید ایجاد  می شود. ممکن است گاهی اوقات به سمت سرطان پیشرفت کند.

کارسینوم سلول سنگفرشی (اسکوآموس): فرم شایع سرطان پوست است و ممکن است   به صورت زخمی که بهبود نیابد شروع شود، و یا رشد غیر عادی باشد. معمولا در نواحی مواجه با آفتاب ایجاد می شود.

هرپس: هرپس ویروس ۱ و ۲ ممکن است تاول های دوره ای و یا تحریک پوست در اطراف لب ها و یا ناحیه تناسلی ایجاد کند.

کهیر: پچ های پوستی خارش دار، قرمز و برجسته که ناگهانی ایجاد می شود. معمولا در اثر واکنش های آلرژیک رخ می دهد.

تینه آ ورسیکالر: عفونت پوستی خوش خیم ناشی از قارچ است که نواحی کمرنگی ایجاد می کند (در اثر کاهش رنگدانه ای شدن پوست).

اگزانتام ویروسی: بسیاری از عفونت های ویروسی ممکن است راش قرمزی در نواحی بزرگ پوست ایجاد کند. این اختلال در اطفال شایع است.

زونا (هرپس زوستر): عامل ایجاد آن ویروس آبله مرغان است، زونا راش دردناکی در یک سمت بدن ایجاد می کند. واکسن جدید بالغین در بیشتر افراد قابلیت پیشگیری از این بیماری را دارد.

گال: در اثر گزش ایجاد می شود. راش خارش دار شدید در انگشتان، مچ دست، آرنج و باسن.

درماتوفیتوز: عفونت پوستی قارچی که تینه آ هم نامیده می شود.

آزمایشات و تست اس پوست

بیوپسی پوست: نمونه پوستی برداشته می شود و زیر میکروسکوپ بررسی می شود تا بیماری پوستی مشخص شود.

آزمایش پوست (تست آلرژی): عصاره ای از مواد مشخص استفاده می شود  تا هر نوع واکنش آلرژیک مشاهده شود.

تست پوستی توبرکولین: به آن تست PPD  گفته می شود. پروتئین های باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس TB در زیر پوست تزریق می شود.

درمان های پوستی

کورتیکواستروئید: داروهایی که  فعالیت دستگاه ایمنی را کاهش می دهد ممکن است در بهبود درماتیت موثر باشد. استروئید های موضعی اغلب استفاده  می شود.

آنتی بیوتیک: داروهایی که برای از بین بردن باکتری های عامل سلولیت و دیگر عفونت های پوستی استفاده می شود.

داروهای ضد ویروسی: داروهایی که فعالیت ویروس هرپس را مهار می کند، علائم را کاهش می دهد.

داروهای ضد قارچ: کرم های موضعی که بیشتر عفونت های قارچی پوست را درمان می کند. گاهی اوقات داروهای خوراکی ممکن است استفاده شود.

داروهای آنتی هیستامین: داروهای موضعی و یا خوراکی می توانند باعث مسدود شدن هیستامین شوند، ماده ای که در ایجاد خارش نقش دارد.

جراحی پوست: بیشتر سرطان های پوست می بایست با جراحی برداشته شود.

تعدیل دهنده های ایمنی: داروهای مختلفی می توانند فعالیت دستگاه ایمنی را تعدیل دهند و باعث بهبود پسوریازیس و دیگر انواع درماتیت شوند.

مرطوب کننده های پوست (امولیانت): خشکی پوست بیشتر احتمال تحریک و خارش دارد. مرطوب کننده ها ممکن است علائم بسیاری از مشکلات پوستی را کاهش دهد.

ترجمه شده از: webmd.com