شناخت بیماری آدیسون

بیماری آدیسون چیست ؟

بدن خودش را با استفاده از پیام برهای شیمیایی به نام هورمون ها در تعادل نگه می دارد تا کارکردهای مختلف را تنظیم کند . دقیقا بالای هر کدام از کلیه های شما یک غده آدرنال کوچک وجود دارد . این غدد هورمون های ضروری برای یک زندگی سالم را تولید می کنند . زمانیکه آنها مقدار کافی از این هورمونها را تولید نکنند ، بیماری آدیسون در نتیجه آن ظهور می یابد .

بیماری آدیسون ، یک حالت کمیاب است که فقط هر یک نفر در هر صد هزار نفر به آن مبتلاست . این بیماری می تواند در هر سنی در زنان یا مردان  رخ دهد . افراد مبتلا به این بیماری ، تا وقتی که از داروهای خود استفاده کنند، می توانند به زندگی ادامه دهند . پرزیدنت جان اف کندی مبتلا به این بیماری بود .

در بیماری آدیسون ، که ناکارآمدی آدرنال اولیه نیز نامیده می شود، غدد آدرنال ، مقدار کافی هورمون کورتیزول تولید نمی کنند و اغلب هورمون آلدوسترون را کم تولید می کنند .

مهم ترین عملکرد هورمون کورتیزول، کمک به پاسخ بدن در برابر استرس است . این هورمون اغلب به  تنظیم استفاده ی بدن شما از پروتیین ، کربوهیدرات و چربی کمک می کند و کمک به حفظ فشار خون و عملکرد قلب و عروق کرده و التهاب را کنترل می کند .

آلدوسترون ، به کلیه ها کمک می کند تا میزان نمک و آب بدن شما را تنظیم کند و راه اصلی که شما حجم خون خود را تنظیم کرده و فشار خون خود را تحت کنترل در می آورید . زمانیکه سطوح هورمون آلدوسترون روبه کاهش می گذارد، کلیه های شما نمی توانند سطوح نمک و آب بدن شما را در تعادل نگه دارند که این باعث افت فشار خون شما می شود .

چه عواملی باعث بیماری آدیسون می شوند ؟

بیشترین موارد بیماری آدیسون ، در نتیجه ی یک اختلال در غدد آدرنال ( ناکارآمدی آدرنال اولیه ) است . بیماری های خود ایمن تقزیبا ۷۰ درصد موارد بیماری آدیسون را باعث می شود . این زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن ، اشتباها به غدد آدرنال هجوم می برد . این هجوم خود ایمن ، لایه ی خارجی غدد را تخریب می کند .

عفونت های طولانی مدت  از قبیل توبرکلوسیس ( سل ) ، ایدز و برخی عفونت های قارچی می توانند به غدد آدرنال آسیب بزنند . سلولهای سرطانی که از دیگر قسمت هاس بدن به غدد آدرنال گسترش می یابند، همچنین می توانند باعث بیماری آدیسون شوند . اگرچه ندرتا اما غدد آدرنال می توانند در نتیجه ی یک عفونت باکتریایی آسیب ببینند .

به طور کمتر ، غدد آدرنال می توانند تحت تاثیر ( ناکارآمدی آدرنال ثانویه ) قرار گیرند،که به دلیل یک مشکل در غده هیپوفیز یا مشکلی در هیپوتالاموس است . هر دوی اینها در مرکز مغز قرار دارند .

این غدد هورمونهایی تولید می کنند که می توانند تولید هورمونها را در بقیه ی بدن روشن یا خاموش کنند . هورمون غده ی هیپوفیز که ACTH  نامیده می شود تولید کورتیزول در غده ی آدرنال را فعال می کند . اگر سطوح ACTH  کم شود ،غدد آدرنال در  وضعیت خاموش باقی

می مانند.

علت دیگر ناکارآمدی آدرنال ثانویه ، طولانی شدن یا استفاده ی نامناسب از هورمون های استروئیدی مانند پردنیزون است . از عللی که کمتر رایج هستند ، می توان به تومورهای هیپوفیز و آسیب به غده هیپوفیز در طی عمل جراحی یا تابش رادیولوژی نام برد .

نشانه ها و علایم بیماری آدیسون کدامند ؟

بیماری آدیسون منجر به بروز علایم زیر می شود :

• خستگی مزمن و ضعف عضلانی
• کاهش اشتها و عدم توانایی در هضم غذا و کاهش وزن
• کاهش فشار خون که باعث سرگیجه و گاهی اوقات غش می شود
• لک شدن و سیاه شدن و کک و مک در صورت . پوست قابل توجه ترین قسمت بدن در برابر آفتاب است اما همچنین در جاهای غیرقابل معرض در برابر آفتاب مانند لثه ها هم رخ می دهد . پوست تیره خصوصا ،احتمالا روی پیشانی و زانوها و آرنج ها، چین های صورت و چین های کف دست رخ می دهد .
• نا بهنجاری قند خون ، شامل کاهش خطرناک قند خون ( هیپوگلیسمی)
• حالت تهوع، استفراغ و اسهال
• عدم توانایی انجام کار همراه با استرس
• بدخلقی ، زودرنجی و افسردگی
• عدم تحمل سرما و گرما
• میل و اشتیاق به غذاهای پرنمک

بعضی از این علایم ممکن است حالاتی فراتر از بیماری آدیسون را نشان دهند.چونکه نشانه های بیماری آدیسون به کندی بروز می کنند ، ممکن است تا وقوع یک حالت پرتنش فیزیکی شناشایی نشوند ، مانند یک بیماری دیگر ،جراحی یا یک تصادف که علایم را بدتر و سریعتر بروز می دهند . وقتی رخ میدهد به آن بحران آدیسون می گویند . یک بحران آدیسونی ، باید مورد توجه اقدامات ضروری پزشکی قرار گیرد زیرا می تواند کشنده باشد .

نشانه ها و علایم یک بحران آدیسونی شامل :

• شوک ، زمانی که بدن جریان خون کافی دریافت نمی کند
• نفوذ ناگهانی درد در پایین کمر ، شکم یا پاها
• استفراغ شدید و اسهال و به دنبال آن دهیدراسیون ( از دست دادن آب )
• تب
• ضعف و خستگی
• کاهش فشار خون
• کاهش هوشیاری
• نارسایی چندگانه اندام ها ، شامل کلیه ها ، اگر گردش خون نتواند ترمیم و بازیابی شود .

تشخیص بیماری آدیسون چگونه است ؟

بیماری آدیسون در نتیجه تخریب دوطرفه غدد آدرنال ایجاد می شود که روی کلیه ها قرار دارد . غدد آدرنال شما ، توسط مغزتان تحریک می شود تا کورتیزول تحت استرس را تولید کند . بیماری آدیسون می تواند به عنوان یک بیماری حاد تلقی شود یا به تدریج اتفاق افتد .

یکی از عواقب کمیاب بیماری آدیسون ، بحران آدرنال است که در هنگام شوک یا کاهش شدید فشار خون اتفاق می افتد . اگر شما یک عفونت یا یک استرس فیزیکی عمده داشته باشید ، ریسک و خطر این بیماری افزایش می یابد .

در آدیسون مزمن ، نشانه ها مبهم و غیر مشخص هستند و بیماری آدیسون به سختی قابل تشخیص است . اغلب در حین آزمایش های معمول خون در بیمارستان تشخیص داده می شود که دکتر بخش ، سدیم و پتاسیم و سطوح گلبول های سفید خون را کنترل می کند . پزشک همچنین هایپرپگمنتاسیون ( افزایش رنگدانه در بافتها ) و رنگ پریدگی پوست و لثه ها را بررسی می کند .

دیگر علایم ممکن است شامل ضعف خستگی ، اشتهای کم ، کاهش فشار خون ، کاهش وزن و علایم گوارشی باشد .

قطعی ترین راه برای تشخیص این بیماری ، اندازه گیری سطوح هورمونی در خون قبل و بعد از دادن ACTH است . ACTH یک هورمون در مغز است که وقتی فعال می شود ، میزان کوتیزول تولید شده توسط غدد آدرنال را به طور نرمال افزایش می دهد . اندازه گیری سطوح ACTH  می تواند به تشخیص اینکه بیماری آدیسون به علت مشکلی در غده آدرنال یا مغز به وجود آمده ، کمک کند .

یک ارزیابی از بیماری آدیسون ، می تواند شامل یک CT اسکن از غدد آدرنال به منظور جستجوی عفونت ، سرطان یا خونریزی در غدد آدرنال می باشد . تست سل ممکن است انجام شود بعلاوه چون بیش از ۲۰ درصد موارد عامل بیماری ، سل بوده است ، اگرچه اکثریت آن ، ایمنولوژی است .

درمان های بیماری آدیسون چیست؟

چونکه بیماری آدیسون به علت فقدان هورمون های نرمال تولید شده توسط غدد آدرنال است ، می تواند با جایگزینی این هورمونها درمان شود . این کار می تواند با یک یا دو بار در روز مصرف قرص هیدروکورتیزون ( هورمون استروئیدی ) انجام شود . اگر احتیاج بود ، آلدوسترون می تواند با یک استروئید ساختگی مانند فلودروکورتیزون استات ( نام تجاری فلورینف ) جایگزین شود که به صورت خوراکی یکبار در روز مصرف شود . این داروها باید در دوران استرس ، عفونت ، جراحی یا آسیب افزایش یابند .

درمان تقریبا همیشه کاملا موفقیت آمیز است . وقتی درمان انجام شد ، افراد مبتلا به بیماری آدیسون به زندگی عادی بازگردند . اگر چه مهم است که بازوبند یا دستبند پزشکی و و ID card  اضطراری را همیشه همراه داشته باشید تا دسترسی به داروها در محل کار یا مدرسه داشته باشید . حتی از دست رفتن  یک دوز دارو هم می تواند خطرناک باشد .

در بیماران مشکوک به بحران آدیسونی ، تزریقات تجویز شده دکتر شامل نمک و مایعات و هورمون های گلوکوکورتیکوئیدی ممکن است به صورت اضطراری داده شود ، حتی قبل از اینکه تشخیص بیماری آدیسون تایید شود .

ترجمه شده از: webmd.com