با افزایش سن، دیسک های نرم میان مهره ها ممکن است خشک شوند و خاصیت اسفنجی خود را از دست بدهند. این موضوع باعث شکنندگی و ترک خوردن آن ها و ترشح مایع درونی دیسک ها می شود. دیسک ها ممکن است التیام یابند و بافت خراشیده ای ایجاد کنند که از بافت های معمولی ضعیف تر است. فاصله ی میان مهره ها ممکن است کوچک تر شود و حالتی که مهره ها روی هم قفل می شوند تغییر کند، که این وضعیت باعث درد و منجر به آرتروز می شود.