تشخیص و درمان سفلیس

از کجا بدانم به سفلیس مبتلا هستم؟

سفلیس معمولا از طریق آزمایش خون، گاهی همراه با معاینه و بررسی زخم و ضایعات تشخیص داده می شود. مدت کوتاهی پس از عفونت، بدن آنتی بادی های مبارزه با عفونت را تولید می کند که از طریق یک آزمایش خون ارزان قیمت قابل تشخیص است. این آنتی بادی ها می توانند ماه ها یا سال ها پس از عفونت در خون باقی بمانند. از طریق آزمایش خون سخت است بگوییم چه مدتی است که یک بیمار سیفلیس داشته است. هر زن باردار باید این آزمایش خون را انجام دهد، زیرا خطر انتقال بیماری به کودک در حال رشد وجود دارد.

درمان های بیماری سفلیس چیست؟

اگر زود تشخیص داده شود، سیفلیس ممکن است با آنتی بیوتیک درمان شود.  یک دوز پنی سیلین در درمان مراحل اولیه سفلیس بسیار موثر است، و آنتی بیوتیک (در دوزهای بالاتر) همچنین در درمان مراحل بعدی بیماری نسبتا موثر است . اما با پیشرفت بیماری به مرحله سوم، ممکن است  از آسیب دائمی به قلب و یا سیستم عصبی رنج ببرید.

اگر به پنی سیلین حساسیت دارند، به دکتر خود اطلاع دهید، احتمالاً به جای آن، داکسی سیکلین یا آزیترومایسین تجویز می شود . صرف نظر از درمان، باید آزمایش های خون پیگیری در فواصل منظم برای حداقل یک سال پس از درمان انجام شود.

افرادی که در حال درمان سفلیس هستند، تا زمان بهبود همه ی زخم ها، باید از تماس جنسی با شرکای جدید پرهیز نماید. همه شرکای جنسی باید در مورد عفونت اطلاع داده شوند، بنابراین، آنها نیز می توانند تست بدهند و در صورت لزوم، درمان شوند . ادارات بهداشت محلی می توانند در اطلاع رسانی به شرکای جنسی کمک کنند.

هیچ درمان خانگی یا بدون تجویز پزشک برای سفلیس وجود ندارد.

چگونه می توانم از سفلیس جلوگیری نمایم؟

همیشه هنگام رابطه جنسی، به خصوص اگر یک رابطه ی بلند مدت متقابل تک همسری ندارید، از کاندوم استفاده کنید. با این حال، کاندوم حفاظت کامل را فراهم نمی کند، زیرا زخم سفلیس می تواند گاهی اوقات در مناطقی است که تحت پوشش کاندوم قرار ندارد.

شستن، ادرار کردن، و یا دوش واژینال پس از رابطه جنسی از  بیماریهای مقاربتی، از جمله سیفلیس جلوگیری نمی کنند.

ترجمه شده از: webmd.com