درمان بیماری های مقاربتی (STD)

سعی کنید برای درمان بیماری های مقاربتی از خود درمانی استفاده نشود، زیرا مُسری و جدی هستند. شما باید به پزشک مراجعه کنید.

اگر درمان بیماری های مقاربتی باکتریایی زود شروع شود، با آنتی بیوتیک درمان می شوند. بیماری های مقاربتی ویروسی را نمی توان درمان کرد، اما می توان با درمان، علائم و نشانه های آن را مدیریت کرد. یک واکسن بر ضد هپاتیت B وجود دارد، اما اگر از قبل به اینبیماری مبتلا بودید، هیچ کمکی به شما نمی کند.

اگر برای درمان بیماری های مقاربتی آنتی بیوتیک مصرف می کنید، خیلی مهم است دوره ی درمان را کامل کنید حتی اگر احساس بهبودی می کنید و علائم از میان رفته باشند. همچنین از داروهای فرد دیگری برای درمان عفونت خود استفاده نکنید؛ اینکار ممکن است درمان را سخت تر کند.

در اینجا برخی درمان های خاص بیماری های مقاربتی ارائه می شود:

HIV/AIDS (ایدز)

از آنجا که بیماری ایدز قابل درمان نیست، تمرکز درمان بر بررسی و نگهداشتن سطح HIV می باشد. داروهای ضد ویروسی، درمان استاندارد برای عفونت HIV است و معمولا چندین دارو با هم تجویز می شود که اصطلاحاً کوکتل داروها یا ترکیبی از داروها نام دارد. سئوال در مورد این پرسش که چه زمانی درمان آنتی ویروس آغاز شود، هنوز مورد بحث است. برخی پزشکان بر این باورند که اگر از همان ابتدا درمان آغاز شود، ویروس HIV بهتر مدیریت می شود، در حالیکه سایر پزشکان معتقدند بهتر است کمی درمان دیرتر شروع شود، زیرا داروها عوارض جانبی ناخوشایندی دارند و ممکن است مقاومت به دارو ایجاد شود. درمان زمان آغاز داروهای ضد ویروسی با پزشک خود مشورت نمایید.

کلامیدیا و سوزاک

این بیماری های وقاربتی با آنتی بیوتیک درمان می شوند. اگر در آزمایش مشخص شد که به کلامیدیا یا سوزاک مبتلا هستید یا اگر در معرض این بیماری ها قرار دارید، حتی اگر نشانه ها و علائم آن را نداشته باشید، باید درمان با آنتی بیوتیک را آغاز نمایید. شریک جنسی شما نیز باید درمان را آغاز کند، حتی اگر علائمی نداشته باشد. برخی گونه های سوزاک ممکن است در برابر برخی آنتی بیوتیک ها مقاوم باشند، بنابراین برای مبارزه با سوزاک ممکن است بیش از یک دارو تجویز شود. مطمئن شوید که شریک جنسی شما نیز به دنبال درمان است. سه ماه بعد از آغاز درمان نیز دوباره آزمایش دهید، حتی اگر درمان شده باشید. عدم موفقیت در درمان کلامیدیا یا سوزاک می تواند منجر به آسیب دائمی به اندام های تناسلی و ناتوانی در بارداری شود.

سفلیس

پنی سیسلین، اولویت درمانی برای سفلیس است. درمان زود هنگام برای جلوگیری از گسترش باکتری و آسیب به سایر اندام ها بسیار مهم است.

تبخال تناسلی

هنگامی که شما به تبخال تناسلی آلوده هستید، ویروس در بدن شما مدت زیادی باقی می ماند. پس از اولین وقوع بیماری، ممکن است تبخال چندین بار در سال شعله ور شود و عود کند، اما این اپیزودها و موارد در طی زمان کاهش پیدا می کنند. داروهای ضد ویروس مانند  (Zovirax, Famvir, and Valtrex) می توانند طول و شدت تبخال های اولیه و بعدی را کاهش دهند. اگر در اکثر مواقع دچار این بیماری هستید، ممکن است بخواهید از درمان بازدارنده یا توقفی استفاده کنید. در درمان بازدارنده، دکتر شما هر روز داروهایی تجویز می کند تا از شیوع و طغیان تبخال جلوگیری شود.

زگیل تناسلی

هیج استاندارد درمانی برای زگیل های تناسلی وجود ندارد. بیشتر زگیل های تناسلی بدون درمان ناپدید می شوند، بنابراین ممکن است پزشک شما ممکن است هیچ دارویی تجویز نکند. با اینحال، ممکن است شما هنوز حامل ویروس زگیل باشید و آن را به شریک جنسی خود انتقال دهید. اگر درمان را انتخاب می کنید، چندین گزینه دارید. انجماد زگیل یا بکار بردن داروها به طور مستقیم روی زگیل ها از گزینه های اول هستند. اگر زگیل های تناسلی به این گزینه های درمانی پاسخ ندادند، ممکن است عمل جراحی لازم باشد. به خاطر داشته باشید که درمان موجب رهایی شما از عفونت نمی شود، و هنوز ممکن است ناقل این بیماری به دیگران باشید.

هپاتیت B

هدف از درمان هپاتیت B توقف آسیب به کبد، از طریق جلوگیری از گسترش ویروس است. در حال حاضر پنج دارو برای درمان هپاتیت B تصویب شده است: interferon alpha, pegylated interferon, lamivudine, adefovir, entecavir . هر کدام موافقین و مخالفانی دارد که باید با دکتر خود در این مورد صحبت کنید. اگر در اثر هپاتیت B آسیب به کبد گسترش یافته باشد، پیوند کبد ممکن است ضروری باشد.

تریکوموناسیس

عفونت با این ارگانیسم با داروهای مترونیدازول درمان می شود و میزان علاج در حدود ۹۰% است. این دارو معمولاً به صورت خوراکی مصرف می شود، اما زنانی که در سه ماه اول بارداری باشند، به صورت کرم یا شیاف از این دارو استفاده می کنند. اگر بی اثر باشد، آنگاه می توانید در سه ماه دوم یا سوم از قرص مترونیدازول استفاده کنید. شریک جنسی شما نیز باید درمان شود. سه ماه پس از رفع عفونت، حتی اگر شریک جنسی شما نیز درمان شده باشد، دوباره آزمایش دهید.

ترجمه شده از: webmd.com