هپاتیت B

هپاتیت B چیست؟

هپاتیت B یک بیماری جدی ناشی از ویروس هپاتیت ب (HBV) است. عفونت با این ویروس می تواند باعث زخم شدن کبد، نارسایی کبدی، سرطان کبد و حتی مرگ شود.

هپاتیت B در خون آلوده و سایر مایعات بدن مانند مایع منی و ترشحات واژن گسترش یافته است. این ویروس به همان شیوه ویروس عامل بیماری ایدز (HIV) گسترش می یابد، اما هپاتیت B 50 تا ۱۰۰ برابر بیشتر عفونی است. اکثر افرادی که در ایالات متحده به هپاتیت B آلوده هستند، نمی دانند که آن را دارند.

در افراد مبتلا به هپاتیت B چه اتفاقی می افتد؟

در اغلب موارد بزرگسالان (تا ۹۵%)، هپاتیت B باعث عفونت محدود می شود. معمولاً افراد به طور موفقی مبارزه با عفونت را در عرض چند ماه مدیریت می کنند، که ایمنی ایجاد می شود که تا آخر عمر ادامه دارد. (این به این معنی است که شما دوباره آلوده نخواهید شد). آزمایشات خون شواهدی از این مصونیت را نشان می دهند، اما هیچ نشانه ای از عفونت فعال را نشان نمی دهند. متأسفانه، این در نوزادان و کودکان خردسال صدق نمی کند که در آن ۹۰ درصد از نوزادان و ۳۰ تا ۵۰ درصد از کودکان یک عفونت مزمن را متحمل خواهند شد.

در حالی که اکثریت بزرگسالان مبتلا به هپاتیت B به طور کامل بهبود می یابند، درصد کمی از آنها نمی توانند از بیماری خلاص شوند و ناقل آن می شوند. ناقلین می توانند حتی زمانی که علائم آنها از بین رفته است، بیماری را به دیگران منتقل کنند.

برخی از حامل ها یا ناقلین به توسعه هپاتیت ب مزمن ادامه می دهند. هپاتیت مزمن یک بیماری عفونی مداوم کبدی است که می تواند به سیروز منجر شود. سیروز، و یا سخت شدن کبد، باعث می شود که بافت کبد زخم شده و کار آن متوقف شود.

اگر شما حامل این ویروس هستید، شما نباید خون، پلاسما، ارگان های بدن، بافت و یا اسپرم اهدا کنید. به دکتر، دندانپزشک و شریک جنسی خود بگویید که شما یک حامل هپاتیت B هستید.

هپاتیت B چقدر شایع است؟

حدود ۴۳۰۰۰ آمریکایی هر ساله در تماس با هپاتیت B قرار می گیرند. با این حال، تعداد تا حد زیادی از سال ۱۹۸۰ زمانی که حدود ۲۰۸۰۰۰ آمریکایی در هر سال مبتلا می شدند، کاهش یافته است. این کاهش در میزان عفونت، تا حد زیادی، با توجه به استفاده از واکسن HBV افزایش یافته است.

تخمین زده شده که تا ۴/۱ میلیون نفر مبتلا به هپاتیت مزمن B در ایالات متحده زندگی می کنند.

علائم و نشانه های هپاتیت ب چیست؟

نشانه های عفونت حاد (زمانی که یک فرد برای اولین بار به هپاتیت آلوده می شود) عبارتند از:

• یرقان (زردی پوست یا سفیدی چشم ها و یا رنگ مایل به قهوه ای یا نارنجی ادرار)
• مدفوع رنگ روشن غیرمعمول
• خستگی غیر قابل توضیح که برای هفته ها یا ماه ها همچنان ادامه دارد
• علائم شبیه آنفولانزا مانند تب، از دست دادن اشتها، تهوع و استفراغ
• درد شکمی

اغلب، علائم یک تا شش ماه پس از تماس، با میانگین سه ماهه رخ می دهد. حدود ۳۰% افراد آلوده هیچ علامتی ندارند.

هپاتیت B، چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر دکتر شما مشکوک است که شما ممکن است مبتلا به هپاتیت B باشید، او آزمایش کامل جسمی را انجام خواهد داد و آزمایشات خون را برای مشاهده عملکرد کبد شما تجویز می کند. هپاتیت B با آزمایش خون تأیید می شود که ویروس را شناسایی می کند.

اگر بیماری شما مزمن شود، بیوپسی کبد (نمونه های بافتی) ممکن است برای تشخیص شدت بیماری انجام شود.

هپاتیت B چگونه درمان می شود؟

اگر شما مدت کوتاهی پس از تماس به دکتر مراجعه کنید، شما اغلب ایمن سازی فوری را اولین بار در یک سری از سه تزریق با واکسیناسیون هپاتیت B و یک تزریق برای تقویت سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت دریافت خواهید کرد.

همچنین، بیشتر مراقب کبد خود باشید! اکنون زمان نوشیدن الکل، یا مصرف تیلنول[۱] (استامینوفن) نیست زیرا آنها می توانند به کبد آسیب برسانند. قبل از مصرف هر داروی دیگری، داروهای گیاهی و یا مکمل ها با دکتر خود آنها را بررسی کنید زیرا برخی از آنها می توانند آسیب کبدی را بدتر کنند.

اگر هپاتیت شما فراتر از شش ماه همچنان ادامه دارد و فعال است (هپاتیت مزمن فعال)، دکتر شما ممکن است درمان بسیار تهاجمی تری را تجویز کند. اگر آن مزمن است اما فعال نیست، دکتر شما ممکن است فقط شما را تحت نظر قرار دهد.

افراد مبتلا به هپاتیت مزمن فعال با ترکیبی از داروهای مانند داروهای زیر تحت درمان قرار می گیرند:

• اینترفرون. داروی اینترفرون تقویت کننده سیستم ایمنی بدن یا به صورت روزانه، چندین بار در هفته، یا هفتگی تا یک سال تزریق می شود. اینترفرون برخی از عوارض جانبی نامطلوب را به همراه دارد، از جمله: خستگی، افسردگی و از دست دادن اشتها و آن را می تواند تعداد سلول های سفید خون را کاهش دهد. دو نوع اینترفرون وجود دارد: اینترفرون آلفا (اینترون) و آلفا پگ اینترفرون (پگاسیس).
• لامیوودین (Epivir). داروی دیگری که اغلب به همراه اینترفرون تجویز می شود، لامیوودین است (اپی­ویر). این دارو به صورت خوراکی یک بار در روز مصرف می شود. معمولاً، این دارو به خوبی تحمل می شود، اما می تواند در موارد نادر باعث بدتر شدن عملکرد کبد شود.
• آدفوویر (Hepsera). این دارو بصورت قرص یک بار در روز مصرف شده و به خوبی در افرادی که بیماری به اپی­ویر پاسخ نمی دهد، عمل می کند. آن می تواند مشکلات کلیوی را ایجاد کند به خصوص در افرادی که قبلاً بیماری کلیوی داشته باشند، اما می تواند در هر کسی رخ دهد.
• انتکاویر (Baraclude). این دارو بصورت قرص روزانه مصرف می شود و تحقیقات نشان داده است که ممکن است یکی از مؤثرترین داروهای ضد ویروسی موجود برای هپاتیت ب باشد.
• ویرید (تنوفوویر): یک قرص که یک بار در روز مصرف می شود. آن نیز برای درمان HIV استفاده می شود و در بیمارانی که هر دو HIV و هپاتیت ب دارند همچنین می تواند به عنوان یک عامل واحد برای هپاتیت B استفاده شود.

آیا یک زن باردار هپاتیت را به نوزاد خود انتقال می دهد؟

بله. یک زن باردار می تواند ویروس هپاتیت B را به نوزاد خود در زمان تولد انتقال دهد. (بعید است که یک زن آلوده این ویروس را به بچه خود در دوران بارداری انتقال دهد.)

بسیاری از نوزادان آلوده به هپاتیت B دچار مشکلات طولانی مدت کبد هستند. تمام نوزادان تازه متولد باید واکسن هپاتیت را در بدو تولد دریافت کنند و دو تزریق تقویت کننده اضافی در طول سال اول زندگی خود دریافت کنند.

چگونه می توانم از آلوده شدن به هپاتیت B و یا انتقال بیماری به دیگران جلوگیری کنم؟

• بهترین روش های موجود برای پیشگیری از ابتلا به هپاتیت B عبارتند از:
• واکسنینه شدن (اگر شما قبلاً آلوده نشده اید).
• استفاده از کاندوم در هر بار رابطه جنسی که شما دارید.
• زمانی که ترشحات بدن بر روی موارد شخصی، مانند باند یا باندهای زخم بندی، تامپون ها و ملافه ها را لمس می کنید یا تمیز کنید، دستکش بپوشید.
• تمام زخم ها یا برش های باز بپوشانید.
• تیغ های اصلاح، مسواک ها، ابزار مانیکور، یا طلا و جواهر تیز را با هیچ کسی به اشتراک نگذارید.
• آدامس و یا پیش غذا برای جویدن یک نوزاد را به اشتراک نگذارید.
• مطمئن شوید که هر سوزن برای دارو، سوراخ کردن و یا خالکوبی به درستی سترون شده باشد.
• مناطق آلوده به خون را با یک قسمت سفید کننده خانگی و ۹ قسمت آب پاک کنید.

آیا امکان دارد من هپاتیت B را از راه انتقال خون بگیرم؟

احتمال ابتلا به هپاتیت B از دریافت انتقال خون بعید است، زیرا خون اهدا شده برای ویروس تست شده است. همه خون های آلوده دور ریخته می شوند.

چه کسی باید برای هپاتیت B واکسینه شود؟

بزرگسالانی که در معرض خطر انتقال هپاتیت B هستند نیز باید واکسینه شوند. این شامل:

• همه افراد ۱۸ سال و جوان تر، از جمله تمام نوزادان تازه متولد شده.
• افرادی که ممکن است در معرض خون یا مایعات بدن آلوده دوستان و یا اعضای خانواده باشند.
• افرادی که از سوزن برای مواد مخدر نشئه آور[۲] استفاده می کنند.
• همه افرادی که با بیش از یک نفر و یا با افرادی که هپاتیت ب دارند، رابطه جنسی دارند.
• مردانی که رابطه جنسی با مردان داشته باشند.
• افراد مبتلا به بیماری های کلیه یا کبدی، یا کسانی که مبتلا به HIV هستند.
• افراد زیر ۶۰ مبتلا به دیابت.
• ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی که در تماس با این ویروس قرار دارند.
• افراد شاغل در مراکز مراقبت های روزانه و مؤسسات مراقبت از کودکان، معلولان و زندانیان.
• افرادی که تحت همودیالیز هستند (یک عملی که خون را پاکسازی و فیلتر می کند).
• مسافران بین المللی به مناطقی که هپاتیت B در آنها شیوع دارد.

آیا درمانی برای هپاتیت B وجود دارد؟

در حال حاضر، هیچ درمانی برای هپاتیت ب وجود ندارد. با این حال، این بیماری در موارد حاد در بین بزرگسالان محدود بوده و گاهی اوقات در افراد با بیماری مزمن از بین می رود.

ترجمه شده از: webmd.com