طبق تعریف مراجع بین المللی (ASHA, 2005)، اختلال پردازش شنوایی مرکزی (central auditory processing) عبارت است از نقص در پردازش ادراکی محرکات شنوایی و فعالیت نوروبیولوژیکی زمینه در آن پردازشها است.
اختلال پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) احتمالاً ناشی از بازنمایی عصبی ناهنجار اصوات گفتاری و غیرگفتاری در دستگاه عصبی مرکزی شنوایی است و امکان بروز آن در کودکان و بزرگسالان با شنوایی هنجار وجود دارد.
اختلال پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) نقص در پردازش سیگنال های شنیده شده که به نقص در حساسیت شنوایی و هوشی ارتباطی ندارد . در کودکان زمانی مطرح می شود که کودک ازنظر زبانی، یادگیری خواندن یا از نظر رفتاری اختلالاتی را نشان می دهد. به ناتوانی یا توانایی ناقص در کوشش برای درک کردن، به خاطر آوردن و شناختن اطلاعات شنوایی ارائه شده به فردی با هوش و حساسیت شنوایی نرمال اطلاق می شود.
اختلال پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) مشکلات متعددی در عملکردهای مهم مرتبط با پردازش گوش دادن و درک زبان بیانی، به خصوص در حضور نویز زمینه ایجاد مینماید. به همین ترتیب، نقص پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) میتواند شامل مشکل در جهت یابی و مکان یابی، تمایز شنیداری، بازشناسی الگوهای شنوایی، مشکل در پردازشهای زمانی و دیگر اختلالات باشد. ضمناً اختلال پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) میتواند همراه با، یا ناشی از کم شنوایی محیطی نیز باشد. نتایج آزمونهای مرکزی شنوایی در این افراد نشان از اختلال در دستگاه عصبی مرکزی شنوایی دارد.
شیوع اختلال پردازش شنوایی مرکزی در پسران بیش از دختران (تقریبا دو برابر) است و در کودکانی که سابقه ابتلا به عفونت گوش میانی دارند نیز شیوع آن بیشتر است. به نظر میرسد تقریباً ۷ درصد کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی مرکزی باشند.
برخی منابع شیوع آن را ۲ الی ۳ درصد ذکر کردهاند.
تشخیص اختلال پردازش شنوایی مرکزی (CAPD) اغلب دشوار است. نتایج آزمونها میتواند مبهم بوده یا تفسیر آنها دشوار باشد. از آنجا که اختلال پردازش شنوایی مرکزی در روشهای تصویر برداری مغزی (برای مثالMRI و CT Scan) مشخص نمیشوند، برخی متخصصین آن را به عنوان یک ماهیت بالینی مشخص محسوب نمیکنند.
تحقیقات صورت گرفته در حوزه پلاستیسیتی عصبی، مبانی علمی محکمی در اختیار گذارده است که بر مبنای آنها چندین قاعده کلی در مورد مداخلات اختلال پردازش شنوایی مرکزی شکل گرفته است.
تغییر محیط یادگیری/ ارتباط برای تسهیل دسترسی به سیگنال شنیداری. برای برخی مبتلایان به اختلال پردازش شنوایی مرکزی (CAPD)، سیستمهای FM، سمعک یا سایر وسایل کمک شنوایی میتوانند کمک کننده باشند.
آموزش استفاده از موأخذ مرکزی جهت استحکام بخشیدن به مهارتهای سطح بالای فرا – زبانی و فرا – شناختی تا به نوعی جبران کنند ضایعه شنیداری باشند.
درمان نقایص شنیداری خاص از طریق فعالیتهای هدفدار تربیت شنوایی که میتواند به صورت برنامههای کامپیوتری یا روشهای دیگر ارایه تحریکات صورت پذیرد.
با تشکر از : سارا سلحشوری – آسیب شناس گفتار و زبان