در مرحله ی ۲ سرطان پستان، سرطان هنوز از پستان پخش نشده است ولی در برخی موارد گره های لنفاوی نزدیک را درگیر می کند. درمان های متعددی ممکن است کمک کننده باشد. ممکن است درمان ترکیبی استفاده شود.
این روش درمان در این مرحله استاندارد است. در مورد تومورهای کوچک تر، ممکن است جراحی حفظ پستان انجام شود و یا لامپکتومی، که در این روش تومور و برخی بافت های اطراف برداشته می شود. در مورد تومورهای بزرگ تر، ممکن است ماستکتومی نیاز باشد، که در این روش پستان برداشته می شود. ممکن است جراح برخی از گره های لنفاوی را هم خارج کند. پس از ماستکتومی، ممکن است جراحی بازسازی پستان انجام شود.
این روش درمانی معمولا به دنبال لامپکتومی انجام می شود. در این روش سلول های سرطانی که در جراحی برداشته نشده است، از بین می رود. در برخی زنان که ماستکتومی انجام می شود هم ممکن است رادیوتراپی انجام شود، بویژه اگر تومور بزرگ باشد و یا اگر سلول های سرطانی در گره های لنفاوی وجود داشته باشد.
این روش درمانی بعد از جراحی به تخریب سلول های سرطانی باقی مانده کمک می کند. در برخی افراد شیمی درمانی قبل از جراحی انجام می شود تا تومور کوچک شود. در این حالت ممکن است تومور در حدی کوچک شود که با لامپکتومی برداشته شود.
شیمی درمانی به روش های مختلفی قابل انجام است. به صورت قرص یا فرم مایع ولی بیشتر موارد به صورت تزریقی استفاده می شود. بر اساس نوع درمان ممکن است دوره های درمانی برای بیمار تعیین شود.
این روش درمانی برای زنانی مناسب است که سرطان آن ها از نظر گیرنده ی هورمونی مثبت باشد. به این معنی که سرطان برای رشد نیاز به هورمون دارد. این داروها شامل تاموکسی فن برای همه ی زنان و آناستروزول ( آریمیدکس)، اکسی مستان ( آروماسین) و لتروزول ( فمارا) برای زنان پس از قاعدگی می باشد.
در زنانی که یائسه نشده اند ممکن است برای جلوگیری از تولید هورمون هایی که به رشد سرطان کمک می کند تخمدان ها هم برداشته شود. ممکن است داروهایی مثل لوپرولید ( لوپرون) و یا گوسرلین ( زولادکس) استفاده شود تا مانع آزاد شدن هورمون توسط تخمدان ها شود.
این روش درمانی جدید است. حدود ۲۰ درصد زنان مبتلا به سرطان پستان، پروتئینی به نام HER2 را در حد خیلی زیاد دارند و این پروتئین ممکن است با پخش سریع سرطان مرتبط باشد. زنانی که سرطان HER2 مثبت هستند، ممکن است برای آن ها آدوتراستوزوماب امتانسین ( کادسیلا)، لاپاتینیب ( تیکرب)، پرتوزوماب ( پرجتا)، و یا تراستوزوماب ( هرسپتین) تجویز شود.
این داروها از رشد سلول های سرطانی توسط این پروتئین جلوگیری می کند و باعث می شود تا شیمی درمانی موثرتر باشد. این داروها اغلب در ترکیب با شیمی درمانی استفاده می شود.
ترجمه شده از وبسایت: webmd.com