بر اساس این که بیمار به کدام دو نوع از فرم ۰ سرطان پستان مبتلا شده باشد، ممکن است درمانی نیاز نباشد.
در این حالت سلول های غیر عادی در مجاری پستان ظاهر می شود. ممکن است سلول ها به سرطان تهاجمی تبدیل شوند، به این معنی که ممکن است به بافت های سالم هم دست اندازی کنند. به همین دلیل است که باید فورا این بیماران درمان شوند.
در این حالت سلول های غیر عادی در لوب های پستان ظاهر می شود. ممکن است توموری حس نشود و ممکن است تغییراتی در ماموگرافی هم دیده نشود. اغلب در بیوپسی پستان که به علت های دیگری انجام شده دیده می شود. زنان مبتلا به این بیماری باید در زمان چکاپ ها توسط پزشک ویزیت شوند و لزوم درمان بررسی شود. این اختلال خطر تبدیل به سرطان پیشرونده ی پستان را افزایش می دهد.
در مورد تومورهای DCIS کوچک تر ممکن است لامپکتومی انجام شود که در این حالت سلول های غیر عادی و مقداری از بافت های پستان برداشته می شود. برخی زنان ترجیح می دهند که ماستکتومی شوند که در این روش پستان برداشته می شود. پس از ماستکتومی ممکن است جراحی بازسازی پستان انجام شود.
این روش معمولا به دنبال لامپکتومی انجام می شود. اشعه سلول های غیر عادی را که ممکن است در جراحی برداشته نشده باشد از بین می برد و خطر عود سرطان پستان را کاهش می دهد.
پس از جراحی ممکن است به پیشگیری از ایجاد مجدد سرطان کمک کند.
ممکن است خطر ایجاد سرطان تهاجمی را کاهش دهد.
گاها برای برداشت بافت دارای LCIS جراحی انجام می شود. برخی زنان که در خطر بالایی برای سرطان پستان هستند با این روش درمان می شوند که در این روش هر دو پستان برداشته می شود ( به علت نگرانی در مورد سرطان مهاجم). در این موارد ممکن است شرح حال خانوادگی سرطان پستان وجود داشته باشد و یا ممکن است جهش های ژنتیکی به نام BRCA1 , 2 وجود داشته باشد. پس از جراحی، برخی از زنان جراحی بازسازی پستان را ترجیح می دهند.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com