سرطان پستان و پستان طبیعی

هر پستان شامل ۱۵ تا ۲۰ قسمت یا لوب است که مانند طوقه‌های یک چرخ، در وسط به هم می‌رسند و نوک پستان را تشکیل می‌دهند. داخل این بخش‌ها، قسمت‌های کوچک‌تری به نام لوبول قرار دارند. در انتهای هر لوبول، قسمت متسعی وجود دارد که شیر تولید می‌کند. این ساختارها توسط لوله‌های باریکی به نام مجاری شیری به هم متصل می‌شوند و شیر را به سمت نوک پستان می‌آورند. نوک پستان، مرکز قسمت تیره‌ رنگ پوست پستان یا هاله پستان (Areola) است. هاله پستان دارای غدد کوچکی به نام غدد مونتگومری است که وظیفه‌شان نرم و روان کردن نوک پستان هنگام شیر خوردن نوزاد است. فضای خالی میان مجاری و لوبول‌ها توسط چربی پر می‌شود. پستان هیچ عضله‌ای ندارد اما عضلات سینه‌ای و عضلات دیواره قفسه سینه در زیر پستان وجود دارند و روی دنده‌ها را می‌پوشانند.

هر پستان دارای عروق خونی و همچنین عروقی برای جمع‌آوری مایعی به نام لنف است. لنف در سراسر بدن توسط سیستم لنفاوی جمع‌آوری می‌شود. در سیستم لنفاوی سلول‌های ایمنی وجود دارند که به بدن برای مقابله با عوامل عفونی کمک می‌کنند. عروق لنفاوی به گره‌های لنفاوی می‌رسند (غدد کوچک لوبیایی‌شکل).

یک گروه از غدد لنفاوی در حفره زیربغل، بالای استخوان ترقوه، درون قفسه سینه قرار گرفته‌اند. اگر سلول‌های سرطانی پستان به این گره‌های لنفاوی رسیده باشند، به معنی این خواهد بود که سرطان از طریق عروق لنفاوی به قسمت‌های دیگر بدن گسترش پیدا کرده است. گره‌های لنفاوی در سراسر بدن وجود دارند.

تکامل و عملکرد پستان وابسته به هورمون‌های استروژن و پروژسترون است که در تخمدان‌ها ساخته می‌شوند. استروژن باعث طویل شدن مجاری و ایجاد شاخه‌های جانبی در آنها می‌شود. پروژسترون تعداد و اندازه لوبول‌ها را افزایش می‌دهد تا پستان برای شیردهی به نوزاد آماده شود. بعد از تخمک‌گذاری زنان، پروژسترون سبب رشد سلول‌های پستان و افزایش جریان خون عروق پستان می‌شود، بنابراین در این زمان پستان‌ها کمی بزرگ‌تر می‌شوند و ممکن است نسبت به لمس حساس و متورم شوند.

ترجمه شده از: webmd.com