آلوئه ورا

 از آلوئه‌ یا همان آلوئه‌ورا دو نوع ماده، یکی ژل و دیگری لاتکس (شیرابه ای که از خراشیدن ساقه ی گیاه خارج می شود) تولید می شود که هر دو در مصارف دارویی و پزشکی کاربرد فراوان دارند. ژل آلوئه‌ورا یک ماده ی ژل مانند شفاف است که در قسمت داخلی برگ های گیاه آلوئه‌ورا دیده می شود. لاتکس آلوئه ورا فقط از پوست نواحی پایین درخت آلوئه ورا استخراج می شود و زرد رنگ است. بعضی از محصولات آلوئه ورا از برگ های خرد شده ی گیاه آلوئه ورا تهیه می شوند. بنابراین حاوی هم ژل و هم لاتکس آلوئه ورا هستند. آلوئه ورایی که در کتاب مقدس ذکر شده است ارتباطی با چوب های معطری که برای خوشبو کردن هوا استفاده می شده است ندارد.

داروهای آلوئه می تواند از طریق دهان و یا بر روی پوست استفاده شود. مصرف خوراکی آلوئه ورا در درمان بیماری هایی مثل آرتروز، بیماری های روده مثل زخم ها و ورم کولون، تب، خارش و التهاب و همچنین به عنوان یک تقویت کننده عمومی بدن کاربرد دارد. این ماده همچنین برای درمان زخم های معده، دیابت، آسم و درمان بعضی از عوارض جانبی ناشی از پرتو درمانی قابل استفاده می باشد.

اما بیشتر مردم ژل آلوئه ورا را به صورت موضعی، برای درمان سوختگی ها، آفتاب سوختگی، سرمازدگی بافت ها، پسوریازیس و تبخال استفاده می کنند. بعضی از مردم از ژل آلوئه ورا برای بهبود سریعتر زخم های جراحی و زخم های بستر استفاده می کنند. این کاربردهای آلوئه ورا توسط یک سری شواهد علمی تایید شده است.

 به نظر می رسد، بعضی از ترکیبات شیمیایی ژل آلوئه می تواند باعث افزایش جریان خون در عروق خونی کوچک در سطح پوست شوند. به علاوه این مواد شیمیایی باعث کشته شدن باکتری ها نیز می شوند. این دو اثر، همزمان با هم،  ممکن است باعث تسریع بهبود زخم ها شود. ولی هنوز مطالعات کافی برای تایید این موضوع صورت نپذیرفته است و شواهد متناقصی در این زمینه وجود دارد. طی یک مطالعه ای که صورت گرفته است نشان داده شده است که ژل آلوئه ورا، در واقع بهبود زخم را به تاخیر می اندازد.

بعضی از مردم لاتکس آلوئه را به صورت خوراکی برای درمان یبوست استفاده می کنند. در موارد کمتری دیده شده است، مردم از لاتکس آلوئه ورا به صورت خوراکی، برای درمان صرع، آسم، سرماخوردگی، خونریزی، متوقف شدن چرخه های قاعدگی، ورم مخاط روده بزرگ، افسردگی، دیابت، ام اس، هموروئید، واریس، التهاب کیسه های مفصلی، آرتروز، گلوکم و دیگر بیماری های مربوط به بینایی استفاده کنند.

اما، به احتمال زیاد،  “مصرف خوراکی” لاتکس آلوئه بی خطر نمی باشد. به ویژه زمانی که در دوز بالا مصرف شود. یک سری نگرانی هایی، مبنا بر اینکه احتمالا برخی از مواد شیمیایی داخل لاتکس آلوئه ورا سرطان زا باشند، وجود دارد. به علاوه، لاتکس آلوئه ورا برای کلیه ها نیز مضر می باشد و مصرف آن می تواند منجر به بیماری های کلیوی و حتی مرگ شود.

چند سال پیش، برای انجمن غذا و دارو در آمریکا (FDA) یک سری نگرانی هایی در زمینه ی استفاده ی مطمئن و بدون خطر لاتکس آلوئه ورا در ساخت بسیاری از داروهای ملین به وجود آمد. این نگرانی ها زمانی بیشتر شد که مردم یک نوعی از “تحمل دارویی” نسبت به لاتکس آلوئه ورا نشان دادند. آنها برای اثر گذاری بیشتر ملین ها مجبور شدند دوز مصرفی این دارو‌ها را افزایش دهند. که نتیجه ی آن، افزایش خطر و عوارض جانبی حاصل از این میلین ها بود. بنابراین، FDA از سازنده های داروهای ملین، که در ساخت آنها، از لاتکس آلوئه ورا استفاده می شود، درخواست کرد که اطلاعات کاملی در مورد مصرف بی خطر و ایمن این داروها، در اختیار این انجمن قرار دهد. ولی متاسفانه آنها پاسخی به این درخواست ندادند. و دلیل این پاسخ منفی، احتمالا به خاطر هزینه هایی که ممکن بود در طی این تحقیقات متحمل شوند، بود. در نبود اطلاعات کافی و کامل، مبنی بر بی خطر بودن لاتکس آلوئه ورا، FDA از سازندگان داروهای میلین در آمریکا درخواست کرد که یا فرمولاسیون داروها را تغییر دهند و یا لاتکس آلوئه ورا را از داروهای ملین حذف کنند. فرصت نهایی برای اعمال این بیانیه، ۵ نوامبر ۲۰۰۲ بود.

اسامی دیگر به لاتین: Aloe، Aloe africana, Aloe arborescens, Aloe barbadensis, Aloe Capensis, Aloe ferox, Aloe frutescens, Aloe Gel, Aloe indica, Aloe Latex, Aloe Leaf Gel, Aloe natalenis, Aloe Perfoliata, Aloe perryi, Aloe spicata, Aloe supralaevis, Aloe ucriae, Aloe Vera Barbenoids, Aloe Vera Gel, Aloe vera, Aloes, Aloès, Aloès de Curaçao, Aloès des Barbades, Aloès du Cap, Aloès Vrai, Aloès Vulgaire, Arborescens natalenis, Barbados Aloe, Burn Plant, Cape Aloe, Chritkumari, Curacao Aloe, Elephant’s Gall, Gel de la Feuille d’Aloès, Ghee-Kunwar, Ghi-Kuvar, Ghrita-Kumari, Gvar Patha, Hsiang-Dan, Indian Aloe, Jafarabad Aloe, Kanya, Kidachi Aloe, Kumari, Latex d’Aloès, Lily of the Desert, Lu-Hui, Miracle Plant, Plant of Immortality, Plante de l’Immortalité, Plante de la Peau, Plante de Premiers Secours, Plante Miracle, Plantes des Brûlures, Sábila.

اسامی دیگر: چادُروار، صبر سقوطری، صبر، صبر کموار، صبر زرد، ازوال، ازوادزرد خزانه، مقر، ایلوا، صبارا، آلوئه کوراسائو، آلوئه هندی، آلوئه بارباد، الوا، صباره، برمس، سولع، مقرا، چادروا و صعدنا

آلوئه ورا در بدن چگونه عمل می کند؟

قسمت های کاربردی آلوئه ژل و لاتکس آن هستند. ژل آن از سلولهای مرکزی درون برگ آلوئه ورا به دست می آید و لاتکس از سلولهای زیرین پوست برگ آلوئه ورا تهیه می شود.

ژل آلوئه احتمالا در درمان بیماری پوستی پسوریازیس موثر است و تغییراتی را در پوست ایجاد می کند.

به نظر می رسد آلوئه ورا در تسریع بهبود زخم ها از طریق افزایش گردش خون و جلوگیری از مرگ سلولی در ناحیه زخم موثر می باشد.

ژل های آلوئه وارا همچنین خواص ضد باکتری و ضد قارچی دارند.

لاتکس آلوئه ورا حاوی موادی است که به عنوان ملین عمل می کند.

کاربرد ها و اثر بخشی ها

در موارد زیر استفاده از آلوئه ورا احتمالا موثر می باشد:

• یبوست: دریافت لاتکس آلوئه ورا از طریق دهان می تواند یبوست را کاهش داده و اسهال ایجاد کند.
• تبخال (تبخال ناشی از ویروس سیمپلکس). بعضی از مشاهدات نشان داده است که استفاده از کرم های حاوی عصاره آلوئه ورای ۰.۵ درصد، به صورت موضعی، سه بار در روز، باعث بهبود بهتر تبخال در مردان می شود.
• جوش های خارش دار در پوست و دهان (Lichen planus). تحقیقات نشان داده است استفاده از دهان شویه های حاوی آلوئه ورا سه بار در روز، به مدت ۱۲ هفته و یا استفاده موضعی از ژل های حاوی آلوئه ورا، ۲ بار در روز، به مدت ۸ هفته، می تواند دردهای همراه با جوش های خارش دار را که در دهان (Lichen planus) ایجاد می شود را کاهش دهد. تحقیقات دیگری نشان داده است که استفاده از دهان شویه های حاوی آلوئه ورا، ۴ بار در روز، به مدت یک ماه، همانند درمان های استاندارد، باعث کاهش درد و افزایش بهبود جوش های خارش دار در دهان، می شود.
• پسوریازیس. به نظر می رسد استفاده از کرم های آلوئه ورای ۰.۵ درصد، به مدت ۴ تا ۸ هفته، باعث کاهش پلاک های پوستی در پسوریازیس شده و شدت بیماری را کم می کند. اگرچه، به نظر می رسد که مصرف ژل آلوئه ورا تاثیری در بهبود علائم دیگری مثل قرمزی پوست که در بیماری پسوریازیس ایجاد می شود، ندارد.

در موارد زیر آلوئه ورا احتمالا بی اثر می باشد:

• HIV : تحقیقات اولیه نشان می دهند دریافت ۴۰۰ میلی گرم از مکمل هایی که از آلوئه ورا ساخته می شود، ۴ بار در روز، تاثیری در بهبود عملکرد سیستم ایمنی افرادی که دچار ویروس HIV (ویروس نقص ایمنی انسان) یا همان بیماری ایدز هستند ندارد.
• آسیب های پوستی ناشی از پرتودرمانی برای درمان سرطان: به نظر می رسد استفاده از ژل آلوئه ورا در طول پرتودرمانی یا بعد از آن، نمی تواند آسیب های پوستی ناشی از پرتو درمانی را کم کند. با این حال یک سری شواهد وجود دارد که ژل آلوئه ورا ممکن است ظهور آسیب های پوستی را به تاخیر اندازد.
• آفتاب سوختگی: تحقیقات نشان داده است که استفاده از ژل آلوئه ورا، چه قبل و چه بعد از اینکه پوست در معرض تشعشع آفتاب قرار می گیرد، تاثیری در جلوگیری از آفتاب سوختگی و یا کاهش قرمزی پوست ندارد.

در موارد زیر شواهد کافی برای اثربخشی آلوئه ورا دیده نشده است:

• حفره خشک (alveolar osteitis): ایس منن (acemannan) یک ماده ی شیمیایی است که از آلوئه ورا به دست می آید و بعد از درمان های رایج و استاندارد برای بیماری حفره خشک دهان، استفاده می شود. تحقیقات نشان داده است استفاده از این ماده بعد از درمان های عادی این بیماری باعث بهبود بهتر و کاهش بیشتر علائم می شود، نسبت به زمانی که درمان رایج به تنهایی و بدون استفاده از ایس منن انجام می شود.
• سوختگی: استفاده موضعی از ژل آلوئه ورا ، در درمان بعضی از انواع خاص سوختگی که ضخامت کم دارند، کمک می کند. بعضی از تحقیقات نشان می دهند که استفاده از کرم آلوئه ورا دو بار در روز باعث کاهش اندازه زخم های ناشی از سوختگی های درجه ۱ و ۲ می شود و زمان بهبود آن را نیز کاهش می دهد. با این حال، تحقیقات دیگر نشان می دهد که درمان‌های رایج و استاندارد، برای کاهش زمان بهبودی زخم ها، از درمان با کرم های آلوئه ورا بیشتر موثر است.
• سرطان: طی تحقیقات اولیه مشخص شده است بیمارانی که از سرطان ریه رنج می برند و در حال شیمی درمانی هستند و همزمان با شیمی درمانی ترکیبی که حاوی برگ تازه آلوئه ورا و عسل قابل حل در الکل است را  سه بار در روز مصرف  می کنند، این اشخاص، درمان موفق تری دارند نسبت به کسانی که شیمی درمانی را به تنهایی استفاده می کنند. اگرچه تحقیقات دیگری نشان می دهد که مصرف آلوئه ورا مزیتی برای افراد دارای سرطان ریه ندارد.
• زخم های دهانی: تحقیقات اولیه نشان می دهد که استفاده از ایس منن (acemannan) که یک ماده ی شیمیایی است که از آلوئه ورا به دست می آید، زمان مورد نیاز برای بهبود اینگونه زخم ها را کاهش می دهد. اگرچه تحقیقات دیگر این مطلب را تایید نمی کند.
• پلاک های دندانی: بعضی از تحقیقات نشان می دهد، استفاده روزانه از خمیردندان‌های حاوی آلوئه ورا برای  مدت ۲۴ هفته باعث کاهش پلاک های دندانی می شود. در صورتی که تحقیقات دیگر نشان می دهد که خمیر دندان های حاوی فلوراید اثر بیشتری دارند.
• دیابت: اطلاعات متناقضی در مورد اینکه آیا مصرف آلوئه ورا می تواند باعث کاهش قند خون در افراد دیابتی شود، وجود دارد. دو مطالعه نشان می دهد، مصرف خوراکی ژل آلوئه ورا می تواند باعث کاهش قند خون در زنانی شود که دیابت نوع ۲ دارند. ولی در مطالعات دیگر این اثربخشی دیده نشده است.
• حساسیت ها و جوش های ناشی از استفاده از پوشک: تحقیقات اولیه نشان می دهد استفاده از کرهای حاوی ژل آلوئه ورا و روغن زیتون، سه بار در روز، برای مدت ۱۰ روز، باعث کم شدن جوش‌های پوستی ناشی از پوشک در کودکان زیر سه سال می شود.
• خشکی پوست: تحقیقات اولیه نشان می دهد که استفاده از کرم های حاوی آلوئه ورا برای مدت دو هفته باعث افزایش آبرسانی به لایه های خارجی پوست می شود ولی تاثیری در لایه های داخلی ندارد. تحقیقات دیگر نشان می دهد که پوشیدن دستکش هایی که از آلوئه ورا ساخته شده است برای بهبود علائم خشکی پوست در زنان موثر است. البته هنوز مشخص نیست که این تاثیر از آلوئه ورا ناشی می شود یا از پوشیدن دستکش؟
• سرمازدگی: استفاده از ژل آلوئه ورا نشان داده شده است که در درمان جراحت های ناشی از سرمازدگی بافتها موثر است.
• التهاب لثه: بعضی از تحقیقات نشان می دهد استفاده ی روزانه از خمیردندان های حاوی آلوئه ورا به مدت ۲۴ هفته باعث کاهش التهاب لثه می شود. در صورتی که تحقیقات دیگر نشان می دهد که خمیر دندان های حاوی فلوراید اثر بیشتری دارند.
• هپاتیت: شواهد اولیه نشان می دهد که مصرف آن، ۳ بار در روز، برای مدت ۱۲ هفته، باعث بهبود علائم فیبروز کبدی در کسانی که بیماری هپاتیت نوع B  یا C دارند می شود.
• کلسترول بالا و چربی خون : تحقیقات اولیه نشان می دهد مصرف ۱۰ تا ۲۰ میلی گرم از آلوئه به صورت روزانه، به مدت ۱۲ هفته، می تواند باعث کاهش کلسترول خون در حدود ۱۵ درصد، کاهش لیپوپروتئین کم چگالی (LDL) در حدود ۱۸ درصد و کاهش تری گلیسرید در حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد، در افرادی دارای چربی خون شود.
• دافع حشرات: به نظر می رسد، به کاربرد بردن موضعی موادی که شامل روغن نارگیل و روغن جوجوبا و آلوئه ورا هستند، دو بار در روز برای ناحیه پا، به صورت یک هفته در میان، باعث کاهش تعدات حشرات موذی مثل کک، کنه و… در افردای با این حشرات ریز درگیرند، می شود.
• التهاب دهانی: بعضی شواهد نشان می دهد مصرف محلول آلوئه ورا، سه بار در روز، در مدت پرتودرمانی، باعث کاهش ایجاد التهاب های دردناک در دهان می شود.
• زخم بستر: در بعضی از تحقیقات اولیه نشان داده شده است که استفاده از ژل آلوئه ورا به اندازه ی استفاده از گاز پانسمانی که با آب نمک مرطوب شده باشد نمی تواند در درمان زخم های بستر موثر باشد. اگر چه بعضی از تحقیقات بیان می کنند که استفاده از اسپری های حاوی ژل آلوئه ورا برای کاهش شدت زخم ها در مقایسه با اسپری های رایج درمانی موثرتر است.
• شوره ی سر (seborrheic dermatitis ): تحقیقات اولیه نشان می دهد، استفاده از آلوئه دو بار در روز، برای مدت ۴ تا ۶ هفته شوره سر را درمان می کند.
• التهاب روده: شواهد اولیه بیان می کند، در کسانی که التهابات روده ای خفیف یا نسبی دارند، استفاده از ژل آلوئه ورا، به مدت ۴ هفته، به طور قابل ملاحظه ای علائم این التهابات را کم می کند.
• التیام زخم: اطلاعات متناقضی در مورد اینکه آیا مصرف آلوئه ورا می تواند باعث التیام زخم ها شود، وجود دارد. بعضی از تحقیقات نشان داده است که به کار بردن موضعی محصولات حاوی آلوئه ورا ( ژل های مخصوص پوست) ممکن است التیام زخم های ناشی از جراحی را به تاخیر اندازد. ولی تحقیقات دیگری که در آن، از یک نوع متفاوت از کرم آلوئه ورا برای درمان زخم های هموروئیدی استفاده شده است نشان می دهد که  مصرف آلوئه ورا ممکن است باعث التیام زخم ها و کاهش دردهای ناشی از این زخم ها شود.

تحقیقات بیشتری برای اثبات موارد بالا مورد نیاز است.

بررسی عوارض جانبی مصرف آلوئه ورا

مصرف “ژل” آلوئه ، به صورت موضعی بی خطر می باشد و احتمالا مصرف خوراکی آن هم در بزرگسالان خطر جدی ندارد. گاهی ممکن است استفاده ی موضعی از ژل آلوئه ورا باعث سوزش و خارش پوست شود.

مصرف “لاتکس” آلوئه در هر دوزی احتمالا بی خطر نمی باشد و حتی مصرف آن در دوزهای بالا خطرناک نیز می باشد. لاتکس آلوئه ورا می تواند عوارض جانبی مثل درد و انقباض های معده ایجاد کند. استفاده طولانی مدت از لاتکس آلوئه ورا، به مقدار زیاد، می تواند باعث اسهال، مشکلات کلیوی، دیده شدن خون در ادرار، کاهش پتاسیم، ضعف ماهیچه ای، کاهش وزن، و بی نظمی های ضربان قلب شود. مصرف یک گرم از لاتکس آلوئه ورا در هر روز به مدت چند روز می تواند باعث مرگ شود.

یک سری گزارشاتی مبنا بر مشکلات کبدی، در بعضی از افرادی که از عصاره برگ آلوئه ورا استفاده می کنند دیده شده است. با این حال این عارضه جانبی رایج نمی باشد. این ایده وجود دارد که این عارضه فقط در افرادی که حساسیت بالایی نسبت به آلوئه ورا دارند دیده می شود.

ملاحظات و هشدارها

در دوران بارداری و شیر دهی: مصرف “خوراکی آلوئه” چه به صورت ژل و چه لاتکس، بدون خطر نمی باشد. یک گزارشی وجود دارد حاکی از اینکه آلوئه ورا باعث سقط جنین می شود. مصرف آلوئه ورا همچنین می تواند باعث ایجاد نقص های هنگام تولد (مادرزادی) شود. اگر شما باردار و یا در دوران شیردهی هستید از مصرف “خوراکی” آلوئه جدا خودداری کنید.

کودکان: مصرف خوراکی آلوئه احتمالا برای کودکان خطرناک می باشد. مصرف آلوئه ورا به صورت خوراکی برای کودکان زیر ۱۲ سال ممکن است دردها و انقباضات شکمی و اسهال به همراه داشته باشد.

دیابت: مصرف آن در بیماران دیابتی باعث کاهش قند خون می شود. در صورتی که دیابت دارید و آلوئه ورا را به صورت خوراکی مصرف می کنید حتما سطح قند خون خود را بعد از مصرف، سریعا و مرتبا چک کنید.

بیماری هایی که روده در آن درگیر هستند مثل التهاب روده و بیماری کورن (التهاب دیواره روده کوچک) و یا انسداد روده: اگر شما هر کدام از شرایط ذکر شده را دارید از مصرف لاتکس آلوئه ورا خودداری فرمایید. لاتکس آلوئه ورا یک محرک روده است. لازم به یادآوری است که محصولاتی که از کل برگ آلوئه ورا ساخته می شود دارای مقداری از لاتکس آلوئه ورا می باشد.

هموروئید: اگر از هموروئید رنج می برید جداً از مصرف لاتکس آلوئه ورا خودداری کنید. مصرف آن می تواند شرایط را بدتر کند.

مشکلات کلیوی: مصرف دوز بالای لاتکس آلوئه ورا باعث نارسایی کلیوی می شود.

جراحی: بر روی قند خون تاثیر دارد و می تواند باعث اختلال در کنترل قند خون، در حین جراحی و بعد از آن شود. درنیتجه از مصرف آلوئه ورا، حداقل دو هفته قبل از زمان جراحی خودداری شود.

بررسی تداخلات دارویی

تداخلات دارویی شدید: از مصرف آلوئه ورا با موارد زیر جدا خوداری کنید:

• دیگوگسین (لانوکسین) با آلوئه ورا تداخل دارویی دارد.

وقتی که لاتکس آلوئه ورا به صورت خوراکی مصرف می شود به عنوان یک نوع ملین محرک شناخته می شود. ملین های محرک در بدن باعث کاهش سطح پتاسیم بدن می شوند. کاهش سطح پتاسیم در بدن می تواند احتمال خطر عوارض جانبی ناشی از دیگوگسین (لانوکسین) را افزایش دهد.

تداخلات دارویی نسبی: با احتیاط آلوئه ورا را با موارد زیر مصرف کنید:

• داروهای ضد دیابت تداخل دارویی با آلوئه ورا دارد.

ژل های آلوئه ورا باعث کاهش قند خون می شود. داروهای دیابت نیز برای کاهش قند خون استفاده می شوند. استفاده ی همزمان آلوئه ورا با داروهای دیابت ممکن است سطح قند خون را به شدت کاهش دهد. بنابراین دائما قند خون خود را چک کنید. شاید مجبور باشید دوز داروهای دیابت را کاهش دهید.

بعضی از داروهایی که برای دیابت استفاده می شوند عبارتند از: گلایمیپیراید (آمیرال)، گلایبراید (دیابتا، گلیناز، پرستب، میکروناز)، انسولین، پیوگلیتازون (اکتاس)، رزیگلیتازون (آواندیا)، کلرپروپامید (دیابیناس)، گلایپیزاید (گلوکوترول)، تولبوتامید (اوری ناز) و …

• داروهایی که به صورت خوراکی مصرف می شوند تداخل دارویی با آن ایجاد می کنند.

وقتی که لاتکس آلوئه ورا از طریق دهان وارد بدن می شود به عنوان یک ملین عمل می کند. ملین ها جذب داروهای مصرف شده را کاهش می دهند. بنابراین مصرف داروهای خوراکی و لاتکس آلوئه ورا، هم زمان با هم ، باعث کاهش اثر داروها در بدن می شود.

• Sevoflurane) Ultane) ماده ای خوشبو که برای بیهوشی ها به صورت استنشاقی استفاده می شود. این ماده نیز با آلوئه ورا تداخل دارویی دارد.

آلوئه ورا میزان لخته شدن خون را کاهش می دهد. سوِرفلورن به عنوان یه ماده ی بیهوشی در حین جراحی استفاده می شود. سورفلورن نیز لخته شدن خون را کم می کند. درنتیجه مصرف آلوئه ورا قبل از عمل جراحی ممکن است باعث افزایش خونریزی در حین عمل جراحی شود. بنابراین اگر عمل جراحی در پیش دارید از مصرف آلوئه ورا حداقل دو هفته قبل از عمل، خودداری فرمایید.

• ملین محرک تداخل دارویی با آلوئه ورا ایجاد می کند.

وقتی که لاتکس آلوئه ورا به صورت خوراکی مصرف می شود در بدن به عنوان یک ملبن محرک عمل می کند. ملین محرک سرعت حرکات روده ای را افزایش می دهد. بنابراین استفاده از لاتکس آلوئه ورا، هم زمان با دیگر داروهای ملینِ محرک، باعث افزایش چندین برابر سرعت حرکات روده ها می شود و در نتیجه کاهش آب و مواد معدنی بدن را به همراه دارد.

بعضی از ملین های محرک: بیزوکودیل (کورکتول، دال کولاکس)، کاسکارا، روغن کاستور (Purge)، سنا (Senokot) و …

• ورافارین (کومادین) با آلوئه ورا تداخل دارویی دارد.

وقتی که لاتکس آلوئه ورا به صورت خوراکی مصرف می شود در بدن به عنوان یک ملین محرک عمل می کند. ملین محرک سرعت حرکات روده ای را افزایش می دهد و باعث ایجاد اسهال در بعضی از افراد می شود. اسهال می تواند اثر بخشی وارفارین را افزایش داده و متعاقب آن خطر خونریزی را افزایش دهد. اگر شما وارفارین مصرف می کنید از مصرف مقدار زیاد لاتکس آلوئه ورا خودداری فرمایید.

• قرص های ادرارآور (دیورتیک) :

وقتی که لاتکس آن به صورت خوراکی مصرف می شود در بدن به عنوان یک ملین محرک عمل می کند. بعضی از ملین ها باعث کاهش پتاسیم خون می شود. قرص های ادرارآور نیز باعث کاهش پتاسیم بدن می شود. بنابراین مصرف لاتکس آلوئه ورا همزمان با داروهای ادرارآور می تواند باعث کاهش شدید پتاسیم خون شود.

بعضی از داروهای ادرارآور که پتاسیم را کاهش می دهند عبارتند از: کلروتیازید (Diuril)، کلروتالیدون (Thalitone)، فورسماید (Lasix)، هیدروکلروتیازید (HCTZ, HydroDIURIL, Microzide) و …

بررسی میزان مصرف آلوئه‌ورا

مقدار مصرفی(دوز) که در پایین آمده است نتیجه تحقیقات علمی است که صورت پذیرفته است.

مصرف دهانی

• برای یبوست: ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی گرم آلوئه ورا و ۵۰ میلی گرم ژل لاتکس آلوئه هر روز عصر مصرف شود. البته مصرف لاتکس آلوئه ورا بدون خطر نمی باشد.

مصرف موضعی برای پوست

• برای پسوریازیس: کرم هایی که حاوی عصاره آلوئه ۵/۰ درصد می باشد سه بار در روز برای پسوریازیس مصرف شود.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com