در این نوع درمان از مقادیر بالای پرتو برای از بین بردن سلولهای سرطانی یا توقف رشد و تکثیر آنها استفاده می شود. به دلیل این که در پرتو درمانی سلولهای سرطانی مورد هدف قرار میگیرند، سلولهای سالم کمترین آسیب را خواهند دید.
پزشک شما ممکن است پرتودرمانی را بعد از لامپکتومی (برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده احتمالی) و همچنین بعد از ماستکتومی برای کاهش احتمال عود سرطان پستان، به شما پیشنهاد کند. ممکن است برای بعضی از علائم در سرطانهای پیشرفته، از رادیوتراپی استفاه شود. معمولاً پرتودرمانی چند هفته بعد از جراحی شروع میشود، بنابراین بدن شما فرصت ریکاوری و بهبودی را خواهد داشت. اگر پزشکان انجام شیمیدرمانی را هم توصیه کند، ابتدا باید شیمیدرمانی انجام شود و بعد از آن پرتودرمانی.
معمولاً برای درمان سرطان پستان از پرتوتابی از خارج بدن استفاده میشود، یک دستگاه از بیرون بدن شما، پرتوهایی را به محلی که سلولهای سرطانی وجود دارند، می تاباند.
در براکیتراپی، اشعهها از طریق یک دستگاه که درون بدن شما کاشته می شود ساطع خواهد شد و به طرف تومور تابیده می شود.
درمانگر شما، شما را تا اتاق درمان همراهی میکند و به شما کمک میکند تا در حالت مناسب قرار بگیرد. پسازآن، او اتاق را ترک خواهد کرد و درمان را شروع میکند. شما باید حالت خود را حفظ کنید و آرام بمانید. درمانگر از طریق دوربینها و دستگاههای دیگر، صدا و تصویر شما را خواهد داشت و شما را تحت نظر میگیرد. اگر در مورد هر چیزی نگرانی دارید، با وی در میان بگذارید. درمانگر ممکن است دوباره برای تنظیم حالت بدن شما وارد اتاق شود و از آن خارج شود. دستگاه پرتوتابی به بدون شما نخواهد خورد و شما در طول درمان هیچ دردی نخواهید داشت. درمانگرتان برای اطمینان از اینکه شما در حالت مناسب قرار گرفتهاید یا نه، از شما یک تصویر اشعه ایکس خواهد گرفت که به آن “port film” میگویند. این کار در هر جلسه درمان میتواند اتفاق بیافتد و یادتان باشد که این عکسها نشاندهنده نحوه پاسخدهی سرطان شما به درمان نیستند.
نشانههای کوچکی شبیه خال، بر روی پوست شما تاتو میشود تا محدوده مناسب برای پرتوتابی طی پرتودرمانی را به پزشک شما نشان دهد. این کار در پرتودرمانی از خارج بدن میشود. سعی نکنید آنها را پاک کنید و یا بخواهید آن را پررنگ کنید. درمانگر شما اگر نیاز باشد، ای علامتها را دوباره ایجاد خواهد کرد.
پرتوها از پوست شما عبور میکنند و میتوانند باعث قرمزی، تورم، گرم شدن و حساس شدن آن شوند (مانند آفتابسوختگی). پوست شما ممکن است بلند شود و یا آبدار (حالت تاول) و حساس به لمس شود. بر اساس دوز (مقدار) اشعه، ممکن است شما در محل درمان کمتر تعریق داشته باشید و یا موهایتان بریزد.
این واکنشهای پوستی شایع و موقتی هستند. آنها معمولا ۴ تا ۶ هفته بعد از آخرین جلسه درمان از بین خواهند رفت. اگر خارج از محل تحت درمان دچار مشکلات پوستی شدید، به پرستار و پزشک خود بگویید.
عوارض جنبی طولانیمدت، ممکن است تا ۱ سال پس از پایان درمان وجود داشته باشند. آنها میتوانند شامل تیرهتر شدن پوست ناحیه تحت درمان منافذ پوستی در آن ناحیه، افزایش یا کاهش حساسیت پوست، ضخیم شدن بافت و یا پوست پستان و تغییرات در اندازه پستان باشد. یک عارضه نادر پرتودرمانی، ابتلا به سرطان و تومور جدید در ناحیهای که پرتو تابیده میشود است. دربارهی این خطر با پزشکتان صحبت کنید.
دانهها یا قرصهای رادیواکتیو که اندازه آنها مشابه اندازه دانههای برنج است، درون پستان شما قرار داده میشوند، نزدیک سلولهای سرطانی. اینکه این نوع درمان برای شما مفید است یا نه بستگی بهاندازه تومور، محل آن و عوامل دیگر دارد.
عوارض آن میتواند شامل قرمزی، کبودی، درد پستان، ضعف، عفونت و افزایش احتمال شکستن دندهها باشد. براکیتراپی میتواند به تنهایی یا در کنار پرتوتابی از خارج بدن انجام شود.
تغذیه مناسب برای مقابله شما با عوارض جانبی حاصل از دمان، اهمیت زیادی دارد. تغذیه مناسب به شما انرژی کافی میدهد و به بدنتان کمک می کند تا بهبودی پیدا کند و با عفونتها بجنگد. همچنین میتواند به شما احساس خوب بودن بدهد.
به دلیل اینکه غذا خوردن در زمانی که حالتان خوب نیست، دشوار است، یک متخصص تغذیه میتواند برای تغذیه مناسب در طول پرتودرمانی به شما کمک کند.
هر فردی سطح متفاوتی از انرژی دارد، بنابراین پرتودرمانی در افراد مختلف میتواند اثرات متفاوتی داشته باشد، اکثر افراد بعد از گذشت چندین هفته از شروع درمان، احساس خستگی و کوفتگی دارند. اغلب اوقات این احساس خفیف است؛ اما گاهی بعضی افراد احساس خستگی زیادی دارند و باید برنامه زندگی خود را کمی تغییر دهند و سبکتر کنند.
درصورتیکه پزشکتان فکر کند که نیاز است، به شما توصیه خواهد کرد که فعالیتهای خود را کاهش دهید.
برای حفظ انرژی در طول درمان پرتوتابی:
پزشکتان میتواند به سوالات شما دربارۀ عوارض جانبی درمان، نحوهی پاسخدهی سرطان شما به درمان و هدف درمان پاسخ دهد. شما میتوانید در رابطه با احساسات خود، نگرانیهای خانوادگی، مسائل مالی و جنبههای دیگر وضعیت شخصیتان با مددکار اجتماعی بیمارستان صحبت کنید. اگر محل زندگی شما با محل درمانتان فاصله دارد، ممکن است برای اقامت یا حملونقل شما کمکهایی به شما بشود.
دریافت نکات عملی و کلیدی و احساس حمایت و همدردی را میتوانید از طریق ارتباط با دیگر مبتلایان به سرطان پستان به دست بیاورید. از پزشک و یا مددکار اجتماعی خود دربارهی چگونگی عضویت در گروههای حمایتی سؤال کنید.
پزشک شما آزمایشها و تصاویر اشعه ایکس را برای پیگیری بیماری شما ادامه خواهد داد. او به شما خواهد گفت که با چه فواصلی به او مراجعه کنید.
ترجمه شده از: webmd.com