سرطان پستان مهاجم : علائم، درمان و پیش آگهی

زنان آمریکایی از هر ۸ زن، یک نفر در طول زندگی‌اش به سرطان پستان مبتلا می‌شود. زمانی که یک سرطان پستان مهاجم باشد، از سلول‌های مجاری یا غدد شیری پستان شروع می‌شود اما در طول رشد، به بافت پستان تهاجم خواهد داشت. پس از آن احتمال دارد گره‌های لنفاوی نزدیک آن ناحیه را درگیر کند و بعد فراتر بروند. درمان های مؤثری برای این بیماران وجود دارد. درمان مخصوص به شما بر اساس نوع سرطان و مقدار پیشرفت و گسترش آن مشخص می‌شود. شما باید با پزشک خود همکاری کنید تا به یک برنامه دقیق درمانی که برایتان مناسب است دست پیدا کنید.

انواع سرطان‌های تهاجمی پستان

دو نوع سرطان حدود ۹۵% این دسته از سرطان‌های پستان را تشکیل می‌دهند.

• کارسینوم تهاجمی مجاری (IDC): این شایع‌ترین سرطان تهاجمی پستان است که ۸۰ درصد از آنها را تشکیل می‌دهد. در IDS سلول‌های سرطانی در مجاری ایجاد می‌شوند، دیواره‌ها را می‌شکافند و به بافت پستان راه پیدا می‌کنند. این سرطان ممکن است در همان محل بماند و تهاجم نداشته باشد. اما ممکن است این سلول‌های سرطانی به هر کجا از بدن منتقل شوند.
• کارسنیوم تهاجمی لوبرلار (ILC) : این نوع حدود ۱۰ درصد از سرطان‌های تهاجمی پستان را شامل می‌شود. در ILC در سلول‌های لوبول‌ها یا غدد شیری سرطان ایجاد می‌شود و از آنجا گسترش پیدا می‌کند. در ILC خیلی از زنان به جای لمس یک توده، ضخیم شدگی در پستان خود احساس می‌کنند. بعضی از زنان ممکن است ترکیبی از دو نوع بالا را داشته باشند.

علائم سرطان‌های تهاجمی پستان چه هستند؟

سرطان پستان می‌تواند هیچ علامت و نشانه‌ای نداشته باشد، به ویژه در مراحل ابتدایی آن. زمانی که سرطان پیشرفت می‌کند ممکن است شما متوجه یک یا چندین علامت از موارد زیر شوید:

• یک توده در پستان یا نزدیک آن یا در زیر بغل که پس از اتمام دوران قاعدگی هنوز باقی مانده است.
• یک توده که ممکن است به اندازه یک نخود باشد.
• تغییراتی در اندازه، شکل و قرینگی پستان‌هایتان
• سفت‌شدگی تیله مانند زیرپوست پستان
• ترشحات خونی یا شفاف از نوک پستان
• قرمزی روی پوست پستان یا نوک پستان
• تغییر درشکل یا موقعیت نوک پستان
• تغییر در ظاهر یا احساس پوست روی پستان یا نوک آن، فرو رفتگی، چروکیدگی، التهاب یا پولکی شدن.
• ناحیه‌ای که به طور مشخص با سایر نواحی پستان تفاوت دارد.

زمانی که ماهیانه خود را معاینه می‌کنید، ممکن است متوجه تغییراتی شوید. با انجام معاینات منظم توسط خودتان، شما با بافت پستانتان آشنا خواهید شد و هرگونه تغییر جدیدی را به سرعت متوجه خواهید شد.

چه عواملی خطر ابتلا به سرطان‌های تهاجمی پستان را افزایش می‌دهند؟

هیچ راهی وجود ندارد که متوجه شوید آیا شما در آینده به سرطان‌های مهاجم پستان مبتلا خواهید شد یا نه، اما عواملی وجود دارند که می‌توانند این احتمال را افزایش دهند و اکثر آنها غیرقابل تغییر هستند.

زنان مسن‌تر، در معرض خطر بیشتری قرار دارند. بر اساس اعلام انجمن سرطان آمریکا، از هر ۸ زنی که به سرطان پستان مهاجم مبتلا می‌شود. ۱ نفر زیر ۴۵ سال سن دارد. و از هر ۳ نفر مبتلا به سرطان پستان مهاجم، ۲ نفر در زمان تشخیص بالاتر از ۵۵ سال من دارند.

ژنتیک و سابقه خانوادگی سرطان پستان برای شما مهم خواهد بود. سرطان پستان در زنان سفیدپوست بیشتر از سیاه‌پوستان است. همچنین در نژادهایی آسیایی و اسپانیای شیوع آن کمی کم‌تر است.

همچنین خطر سرطان پستان برای شما بیشتر خواهد بود اگر چاق هستید، پستان شما متراکم است، فرزندی ندارید یا بعد از ۳۵ سالگی باردار شده باشید.

درجه‌ بندی تومور چیست؟

بعد از جراحی برای خارج کردن تومور، یک پزشک تومور را بررسی خواهد کرد و برای آن یک درجه مشخص می‌کند. این درجه‌بندی به مقدار شباهت سلول‌های تومور به سلول‌های طبیعی بستگی (زمانی که زیر میکروسکوپ دیده می‌شود). سلول‌های سرطانی با درجه پایین، شبیه سلول‌های طبیعی هستند با کمی تفاوت سلول‌های سرطانی یا درجات بالا، تفاوت‌های زیادی با سلول‌های طبیعی خواهند داشت. این نشان دهنده تهاجمی‌تر بودن سرطان است.

این پزشک همچنین سلول‌های سرطانی را از نظر داشتن گیرنده برای استروژن و پروژسترون بررسی خواهد کرد. این تست نشان می‌دهد که آیا هورمون‌های زمانه (استروژن و پروژسترون) می‌توانند بر روی سلول‌های سرطانی اثر بگذارند یا نه. اگر این تست مثبت باشد، به معنی این است که استروژن پروژسترون می‌توانند بر روی سلول‌های سرطانی اثر بگذارند یا نه. اگر این تست مثبت باشد، به معنی این است که استروژن و پروژسترون می‌توانند باعث رشد سلول‌های سرطانی شوند. در این موارد، درمان‌هایی که منجر به سرکوب یا مهار کردن هرمون‌ها می‌شوند و برای فرد استفاده خواهند شد.

تومور همچنین از لحاظ داشتن ژنی به نام HER2 ارزیابی خواهد شد. اگر این ژن وجود داشته باشد، داروهایی اضافه می شوند. مانند Trastuzumab ، Hercaptin می‌توانند استفاده شوند.

بررسی‌های دیگر مربوط به گسترش یا عدم گسترش سلول‌های سرطانی به سایر نقاط بدن به ویژه گره‌های لنفاوی زیر بغل خواهد بود.

سرطان تهاجمی پستان چگونه درمان خواهد شد؟

عوامل متعددی در انتخاب درمان برای سرطان پستان توسط پزشکتان و همچنین خود شما تأثیرگذار هستند. آنها عبارتند از:

• اندازه تومور
• محل تومور
• نتایج تست‌هایی که بر روی بافت تومور انجام شده است.
• درجه سرطان
• سن و وضعیت عمومی سلامت شما
• قاعدگی یا یائسگی شما
• احساساتی شما درباره‌ی گزینه‌های درمانی
• سابقه خانوادگی‌تان
• نتایج تست‌‌هایی که برای ارزیابی وجود ژن‌های جهش یافته که خطر سرطان پستان را افزایش می‌دهند.

درمان‌های زیادی برای سرطان‌های تهاجمی پستان وجود دارند که عبارتند از:

• جراحی: لامپکتومی روش جراحی است که در آن جراح توده سلول‌های سرطانی و لایه نازکی از سلول‌های سالم اطراف آن را خارج می‌کند. ماستکتومی بعد از شیمی درمانی انجام می‌شود و طی آن تمام بافت پستان از بدن شما خارج می‌شود.
• شیمی درمانی: نوعی دارو درمانی است که باعث کوچک شدن تومور می‌شود تا جراح قادر به خارج کردن آن باشد. این درمان گاهی بعد از جراحی انجام می‌شود تا احتمال عود سرطان را کاهش دهد.
• پرتوتابی: معمولاً پرتودرمانی بعد از شیمی‌درمانی و جراحی و به منظور کاهش خطر عود سرطان پستان انجام می‌شود.
• هورمون درمانی: در انواع خاصی از سرطان‌ها که دارای گیرنده برای هورمون هستند، داروهای ویژه‌ای قابل استفاده هستند.
• هدف درمانی: اگر سلول‌های سرطانی دارای ژن HER2 باشند، ممکن است داروهای اختصاصی برای آن به شما داده شود.

هدف درمانی برای شما، رسیدن به بهترین نتیجه ممکن خواهد بود. پزشک شما ممکن است یک یا چند مورد از موارد اشاره شده را برگزیند.

بعضی از زنان که به سرطان تهاجمی پستان مبتلا هستند، داوطلب برای شرکت در آزمایش‌های کلینیکی هستند. در این آزمایش ها، داروها و روش‌های جدید تست می‌شوند تا اگر اثرگذاری خوب و بی‌خطر داشتند برای همه مورد استفاده قرار بگیرند. آزمایش‌های کلینیکی یک راه برای امتحان کردن داروهای جدید است که در دسترس همه بیماران نیستند. پزشک شما می‌تواند شما را راهنمایی کند که کدام آزمایش کلینیکی می‌تواند برای شما مناسب باشد. در حال حاضر زنان مبتلا به سرطان‌های تهاجمی پستان بیشتر از هر زمان دیگر به رسیدن به نتایج مطلوب امیدوار هستند. برای تعیین بهترین برنامه درمانی با توجه به شرایط شما، با پزشکتان صحبت کنید.

ترجمه شده از: webmd.com