اگرچه شب ادراری می تواند علامت یک مشکل زمینه ای باشد، در تعداد زیادی از کودکانی که مبتلا به شب ادراری هستند هیچ بیماری زمینه ای که شب ادراری کودک را توجیه کند وجود ندارد. در واقع در حدود ۱ درصد از کودکانی که به طور مکرر شب ادراری دارند، یک علت زمینه ای تشخیص داده می شود. آن به این معنی نیست که اگر کودکی تشک خود را خیس می کند، می تواند خودش را کنترل کند و از عمد این کار را انجام می دهد. کودکانی که جای خود را خیس می کنند تنبل، خودسر و سرکش نیستند . شب ادراری در اکثر موارد به دلیل یک مشکل تکاملی ایجاد می شود.
دو نوع شب ادراری وجود دارد: اولیه و ثانویه. اولیه به آن دسته از این اختلالات می گویند که از ابتدای کودکی وجود داشته و بدون وقفه ادامه پیدا کرده است. یک کودک با اختلال شب ادراری اولیه ، هیچگاه حتی برای مدت کوتاهی (چند روز) تشک خشکی نداشته است. شب ادراری ثانویه به آن دسته اطلاق می شود که کودک حداقل برای مدت ۶ ماه این مشکل را نداشته است و پس از آن شب ادراری شروع شده است.
علت آن یک یا چند عامل زیر می تواند باشد:
شب ادراری ثانویه می تواند یک نشانه از مشکلات و بیماری های زمینه ای یا مشکلات احساسی باشد. در کودکی که شب ادراری ثانویه دارد، احتمال وجود علائم دیگر مانند خیس کردن شلوار در طول روز هم بیشتر است. علل شایع شب ادراری ثانویه عبارتند از:
شب ادراری ممکن است در خانواده هایی بیشتر باشد. تعداد زیادی از کودکانی که جایشان را خیس می کنند، والدینی دارند که چنین تجربه ای داشته اند. در اکثر این کودکان شب ادراری در همان سنی که برای والدینشان پایان یافته است، از بین می رود.