وقتی که در حالت مضطرب از خواب بیدار می شوید و یک کابوس باعث مختل شدن خوابتان شده است ، ممکن است تصور کنید شما تنها فردی هستید که این مشکل را دارید . به طور کلی چرا بزرگ سالان مستعد دیدن کابوس های شبانه می شوند ؟
در حالی که کابوس های شبانه در میان کودکان شایع تر است ، ممکن است از هر ۲ فرد بزرگ سال یک نفر که گاهی کابوس ببیند و حدود ۲ تا ۸ درصد از بزرگ سالان دچار کابوس های اذیت کننده می شوند . آیا کابوس های شبانه شما باعث استرس زیاد در وجود شما می شود ؟ آیا آن ها معمولا باعث مختل شدن خواب شبانه شما می شوند ؟ اگر این طور است ، مهم است که علت این وضعیت را تشخیص دهید و بنابرین شما خواهید توانست که با ایجاد تغییراتی وقوع این رویا های ترس ناک را کم کنید .
کابوس های شبانه رویا های واضع و بسیار شبیه واقعیت هستند که شما را از خواب عمیق بیدار می کنند ( پریدن از خواب ) . آن ها معمولا باعث تپش قلب شما از ترس می شوند . کابوس های شبانه معمولا در طول خواب با حرکات سریع چشمی ( REM ) اتفاق می افتد ، همانند دیگر انواع رویا ها که در خواب REM هستند . به دلیل این که خواب REM در اواسط شب طولانی تر می شود ، ممکن است بیش تر در ساعات نزدیک صبح متوجه کابوس های شبانه تان شوید .
موضوع کابوس ها در افراد مختلف می تواند متفاوت باشد . اما چند کابوس شایع وجود دارد که افراد زیادی ممکن است آن ها را تجربه کنند . برای مثال بسیاری از بزرگ سالان ممکن است کابوسی ببینند که نمی توانند از یک عامل خطر با سرعت زیاد فرار کنند ( قدرت دویدن ندارند ) و یا این که در حال افتادن از یک ارتفاع زیاد هستند . اگر اخیرا دچار یک حادثه شده اید ( مثل تصادف ) ممکن است همان صحنه را در خوابتان ببینید .
اگر چه کابوس های شبانه و ترس های شبانه هر دو باعث ترسیدن و بیدار شدن افراد می شوند ، ولی با هم فرق می کنند . ترس های شبانه معمولا در ساعات اولیه خواب اتفاق می افتد . آن ها به صورت یک احساس تجربه می شوند ، نه رویا ، بنابرین افراد نمی توانند به یاد بیاورند که چه چیزی آن ها را ترسانده است .
کابوس های شبانه در بزرگ سالان معمولا خود به خودی اتفاق می افتند . اما ممکن است تحت تاثیر عوامل مختلف و اختلالات زمینه ای هم اتفاق بیافتند . بعضی از افراد بعد از این که یک وعده غذایی سنگین در آخرشب می خورند کابوس می بینند که دلیل آن می تواند افزایش متابولیسم و به دنبال آن افزایش فعالیت مغز باشد . بعضی از دارو ها هم در افزایش وقوع کابوس ها نقش دارند . دارو هایی که اثرشان بر روی مواد شیمیایی داخل مغز است مانند ضد افسردگی ها و خواب آور ها اغلب با کابوس های شبانه درارتباط هستند . دارو های غیر روانی مثل بعضی از دارو های کنترل فشار خون هم می توانند باعث کابوس دیدن شوند .
قطع ناگهانی مصرف داروها بعضی مواد مانند الکل و مسکن ها هم ممکن است کابوس دیدن را تحریک کند . اگر ارتباطی بین تعداد کابوس های شبانه تان و دارو های مصرفی خود احساس می کنید ، با پزشک تان مشورت کنید .
کم بود خواب می تواند در کابوس دیدن بزرگسالان نقش داشته باشد ، که خود این مسئله کم بود خواب آن ها را تشدید می کند . البته هنوز اثبات نشده است که این چرخه معیوب آیا می تواند منجر به اختلال کابوس های شبانه شود یا نه .
هم چنین تعدادی محرک روان شناسی وجود دارد که می تواند علت کابوس های شبانه در بزرگ سالان باشد . برای مثال اضطراب و افسردگی می تواند باعث این مشکل شود . اختلال استرس بعد از حادثه ( PTSD ) هم یک علت شایع برای ایجاد کابوس های مکرر و مزمن در افراد است .
کابوس های شبانه بزرگسالان می تواند به دلیل اختلالات مشخص خواب باشد . این ها عبارتند از آپنه در خواب و سندروم پای بی قرار . اگر هم چنان هیچ علتی پیدا نکرده ایم احتمالا علت کابوس های مزمن شما یک اختلال متمایز خواب است . افرادی که دارای خویشاوندان مبتلا به اختلالات کابوس های شبانه هستند ، خودشان هم احتمال بیش تری برای ابتلا به آن را خواهند داشت .
کابوس ها زمانی که روی سلامتی شما اثر بگذارد ، چیزی فراتر از یک خواب بد خواهند بود . در بین افرادی که کابوس های شبانه را تجربه کرده اند ، آن ها یی که دچار اختلالات اضطراب و افسردگی بوده اند دچار اثرات ناگواری حاصل از این وضعیت شده اند و حتی اختلالات روانی آن ها بیش تر شده است . اگر چه ارتباط بین این شرایط هنوز درک نشده است ، اما مشخص شده است که کابوس های شبانه با خود کشی در ارتباط است . به دلیل این که کابوس ها می توانند روی کیفیت زندگی شما اثر بگذارند ، اگر به طور مکرر کابوس می بینید ، مهم است که با یک متخصص در این زمینه مشورت کنید .
کم بود خوابی که به علت کابوس های شبانه ایجاد شده است ، خودش می تواند مشکلات سلامتی زیادی از قبیل بیماری های قلبی ، افسردگی و چاقی را ایجاد کند .
اگر کابوس های شبانه در بزرگسالان علامت آپنه در خواب درمان نشده است ( و یا هر بیماری دیگری مثل اختلال استرسی پس از سانحه یا PTSD ) ، اختلال زمینه ای خودش می تواند منجر به مشکلات زیادی در سلامتی جسمی و روانی فرد شود .
خوشبختانه اقداماتی وجود دارد که شما و پزشکان می توانید انجام دهید تا تعدا کابوس هایتان را کاهش دهید و به دنبال آن اثرات مضر آن ها بر سلامتی شما هم که خواهد شد . در ابتدا اگر کابوس های شما به دلیل مصرف داروی خاصی است ، با پزشکتان مشورت کنید تا اگر ممکن است داروی تان را تغییر دهید و یا دوز آن را کم کند تا اثرات جانبی نا خواسته آن کم شود .
برای افرادی که وضعیت آن ها به دلیل وجود برخی اختلالات مانند آپنه در خواب است ( و یا سندروم های بی قرار و . . . ) درمان بیماری زمینه ای می تواند برای کاهش کابوس هایی که کننده باشد .
اگر کابوس های شما مرتب با دارو و یا اختلال دیگری نیست ، ناامید نشوید . تغییرات رفتاری برای ۷۰% از افرادی که از کابوس های شبانه رنج می برند ، کار ساز بوده . این امر برای افرادی که مبتلا به مشکلاتی مثل اضطراب ، افسردگی و یا PTSD هستند هم صادق است .
درمان به صورت تمرین های تصویر سازی یک رفتار درمانی امیدوار کننده برای از بین بردن کابوس های شبانه مکرر و کابوس های مرتبط با PTSD خواهد بود . این تکنیک به افرادی که به صورت مزمن از کابوس های شبانه رنج می برند کمک می کند تا کابوس هایشان را به شکل های مطلوب تر تغییر دهند . در بعضی از موارد دارو درمانی به صورت مکمل در درمان کابوس های مرتبط به PTSD انجام می شود . اما هنوز اثر بخشی آن به طور واضحی نشان داده نشده است . کار های دیگری وجود دارند که خودتان می توانید انجام دهید تا کابوس های شبانه تان را کم کنید . داشتن یک برنامه منظم برای خواب دین و بیدار شدن مهم است . هم چنین برای کابوس های مربوط به استرس و اضطراب ، انجام ورزش های منظم مفید خواهد بود . یوگا و انجام مدیتیشن هم گزینه های خوبی هستند . یادتان باشد که سعی کنید یک بهداشت خواب مناسب داشته باشید که کمک می کند تا کم بود خواب نداشته باشید و کابوس هایتان کم شود . اتاق خواب تان را به یک مکان آرامش بخش تبدیل کنید و از رخت خوابتان فقط برای خواب و رابطه جنسی استفاده کنید و از فعالیت های پر استرس در آن پرهیز کنید . هم چنین حواستان به مصرف الکل . کافئین و نیکوتین باشد ، آن ها می توانند تا ۱۲ ساعت در بدن شما در بدن شما بمانند و روی الگوی خواب شما تاثیرات منفی داشته باشند .
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com