نارکولپسی یک اختلال نورولوژیک ( عصبی ) است که روی کنترل خواب و بیداری اثر می گذارد . افراد مبتلا به نارکولپسی خواب آلودگی غیر طبیعی در طول روز خواهند داشت و ممکن است در طول روز دچار حمله های متناوب و غیر قابل کنترل خواب شوند .این حمله های خواب می توانند در طول انجام هر فعالیتی و در هر زمانی از روز رخ دهند .
در یک چرخه طبیعی خواب ، ما ابتدا وارد مراحل اولیه خواب می شویم و به دنبال آن مراحل خواب عمیق تر وجود خواهد داشت و در نهایت ( بعد از حدود ۹۰ دقیقه ) وارد خواب REM ( خواب با حرکات سریع چشم ) می شویم . در کسانی که از بیماری نارکولپسی رنج می برند ، خواب REM خیلی سریع اتفاق می افتد و فرد مراحل قبلی خواب را به درستی طی نمی کند . این ورود سریع به خواب REM حتی می تواند در طول روز و در حین انجام فعالیت های مختلف اتفاق بیافتد . در خواب REM ما رویا می بینیم و عضلات بدنمان به حالت فلج موقت در می آیند . بنابرین بعضی از علائم نارکولپسی با این ویژگی های خواب REM قابل پیش بینی خواهد بود .
نارکولپسی معمولا بین سنین ۱۵ تا ۲۵ سالگی آغاز می شود ، اما می تواند در هر سنی خودش را نشان دهد . در خیلی از موارد این بیماری تشخیص داده نمی شود و بنابرین درمان نمی شود .
علت نارکولپسی هنوز شناخته نشده است . اما دانشمندان در حال کار کردن بر روی ژن هایی هستند که به طور موثری با این بیماری در ارتباط هستند . این ژن ها مسئول تولید مواد شیمیایی در مغز هستند که درون مغز روی کنترل کردن وتنظیم چرخه ی خواب اثر گذار هستند . بعضی از کارشناسان عقیده دارند نارکولپسی به دلیل کم بود تولید یک ماده ی شیمیایی در مغز به نام hypocretin ایجاد می شود . به علاوه دانشمندان اختلالات زیادی در بخش های مختلف مغز کشف کرده اند که در تنظیم REM موثر هستند .این اختلالات به طور آشکاری در بروز علائم نقش ایفا می کند .طبق یافته های دانشمندان ، نارکولپسی یک بیماری چند عاملی است که این عوامل بر روی سیستم عصبی و مغز اثر می گذارند و سبب اختلالاتی در مراحل خواب می شوند .
علائم نارکولپسی عبارتند از :
انجام یک معاینه فیزیکی و گرفتن یک سابقه ی جامع پزشکی برای تشخیص صحیح نارکولپسی ضروری است . به هر حال هیچ کدام از علائم اصلی نمی تواند به طور قطع نشان گر نارکولپسی باشند . چندین تست اختصاصی که ممکن است در کلینیک اختلالات خواب یا آزمایشگاه خواب انجام شوند ، برای اثبات تشخیص لازم خواهد بود .
دو تست که برای تشخیص نارکولپسی ضروری در نظر گرفته می شوند عبارتند از پلی سومنوگرافی و تست خواب تاخیری چند گانه. پلی سومنوگرافی یک تست خواب است که در طول شب انجام می شود و در حالی که فرد خوابیده است ، ارزیابی های متعددی روی او انجام می شود تا اختلالات موجود درچرخه ی خواب ثبت شوند یک پلیسومنوگرافی می تواند مشخص کند که آیا خواب REM در زمان نادرستی اتفاق می افتد یا نه . به این صورت دیگر عواملی که می توانند باعث علائم فرد شده باشند . یا رد می شوند یا قوت پیدا می کنند . MSLT در طول روز انجام می شود تا تمایل فرد برای خوابیدن را ارزیابی کند و هم چنین بررسی کند که آیا علائم خواب REM در طول بیداری فرد ظاهر می شوند یا نه . اگر ظاهر می شوند شدت و تعداد آن ها چگونه است . به عنوان قسمتی از این تست ، از فرد خواسته می شود تا ۴ یا ۵ خواب با فاصله ی ۲ ساعت از هم در طول روز داشته باشد .
اگر چه هیچ درمان قطعی برای نارکولپسی وجود ندارد ، اصلی ترین علائم ناتوان کننده ی این بیماری ( EDS و علائم مربوط به اختلالات خواب REM مثل حمله خواب یا Calaplexy ) در اکثر افراد می توانند با دارو درمانی کنترل شوند . خواب آلودگی می تواند با محرک های شبیه آمفتامین درمان شود ، البته بعد از این که اختلالات مربوط به خواب REM با دارو درمانی کنترل شد .
اخیرا یک داروی جدید در حال گرفتن تائیدیه است که روی علائم نارکولپسی به ویژه حمله خواب اثر می گذارد . این دارو به نام Xyrem به بیماران نارکولپسی کمک می کند تا خواب شبانه بهتری داشته باشند ، و به آن ها این امکان را می دهد تا در طول روز کم تر احساس خستگی داشته باشند . بیماران نارکولپسی به طور واضحی با دارو درمانی وضعیت شان بهتر خواهند شد اما درمان قطعی نخواهند داشت .
تغییرات و اصلاح سبک زندگی مثل دوری از مصرف کافئین ، الکل ، نیکوتین و غذاهای سنگین و هم چنین داشتن برنامه ی منظم برای خواب ، داشتن چرت های برنامه ریزی شده در طول روز ( به طول ۱۰ تا ۱۵دقیقه ) و هم چنین برنامه های ورزشی منظم و تغذیه صحیح می تواند به کاهش علائم کمک کند .
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com