گشنیز گیاهی است بومی اروپا، آفریقای شمالی و بخشی از آسیا مثل چین، تایلند، اندونزی.
گشنیز قند خون را کاهش می دهد و به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کند. در نمونه های آزمایشگاهی دیابتی، پودر بذر گشنیز قند خون و سطح انسولین را کاهش می دهد. آنتی اکسیدان هم دارد که می تواند در برابر رادیکال های آزاد از بدن محافظت کند. این مواد شیمیایی می توانند خطر بیماری های مزمنی مثل سرطان و مشکلات قلبی را افزایش دهند. آسیب سلول های سازنده ی انسولین در پانکراس در اثر عملکرد رادیکال های آزاد در این مدل های حیوانی کاهش یافت.
گشنیز می تواند ترشح انسولین را افزایش دهد ( بر اساس مقاله ی گیاه درمانی سال ۲۰۰۹). مطالعاتی بر روی حیوانات آزمایشگاهی در دپارتمان زیست شناسی دانشگاه آزاد اسلامی ورامین ایران انجام شد که نشان داد ۲۰۰ میلی گرم از بذر گشنیز در هر کیلوگرم وزن بدن، قند خون را کاهش می دهد و ترشح انسولین را از پانکراس افزایش می دهد.
در ژورنال نوروبیولوژی مولکولی منتشر شده در سال ۲۰۱۱ نشان داده شد که در گشنیز اجزای ضد التهابی وجود دارد که می تواند در محافظت از دستگاه عصبی نقش داشته باشد.
در سال ۲۰۰۰ بیان شد که گشنیز اثرات ضد سرطان کولون دارد. در مطالعات آزمایشگاهی نشان داده شد که گشنیز سطح کلسترول خون را کم می کند و ترشح استرول و صفرا در مدل های حیوانی افزایش می یابد، و سطح توکسین را در کولون کاهش می دهد. محققین بیان کردند که گشنیز اثرات محافظتی بر روی چربی های کولونی دارد که باعث سرطان کولون می شوند.
ترجمه شده از وبسایت: livestrong.com