فلفل سیاه در تمدن بشر سابقه ی طولانی دارد. در بررسی های دانشگاه ویکونزین بیان شده که همه ی تمدن ها در فرهنگ خود از این ماده ی غذایی استفاده کرده اند. مثل بقیه ی فلفل ها کالری کمی دارد، و یک قاشق آن تنها ۷ کالری دارد. مصرف این ماده ی غذایی می تواند دریافت مواد معدنی و مواد مغذی گیاهی را افزایش دهد و ممکن است خطر برخی بیماری ها را هم کاهش دهد.
مصرف این ماده غذایی باعث افزایش میزان دریافت منگنز می شود. یک قاشق آن ۳۷۰ میکروگرم منگنز دارد، که ۲۱ درصد میزان دریافت روزانه ی زنان و ۱۶ درصد برای مردان را شامل می شود. منگنز در این ماده ی غذایی آنزیم های سلولی را فعال می کند ( که برای متابولیسم مواد مغذی لازم است). در سلامت و نمو استخوان ها نقش دارد و برای بهبود زخم ها و ساخت کلاژن هم موثر است.
این ماده ی غذایی باعث کاهش وزن می شود. علت آن این است که سرعت متابولیسم را افزایش می دهد. در بررسی در سال ۲۰۱۲ مشخص شد که پیپرین ماده ی شیمیایی است در فلفل سیاه که ژن های مورد نیاز برای رشد سلول های جدید چربی را مهار می کند و در نتیجه مانع از نمو سلول های چربی می شود.
این ماده ی غذایی ممکن است در مبارزه با سرطان نقش داشته باشد. فلفل سیاه بر روی تکثیر سلولی اثر دارد و مانع از پرولیفراسیون ( تکثیر) سلول های سرطانی رکتال می شود ( بر اساس تحقیقات سال ۲۰۱۳). مطالعات نشان داده که پیپرین سلول های سرطان رکتال را در مقابل اکسیژن های راکتیو قرار می دهد، ماده ی شیمیایی که سلول های سرطانی را از بین می برد.
فلفل سیاه در بهبود و سلامت سیستم قلبی عروقی نقش دارد. در بررسی های سال ۲۰۱۳ نشان داده شده است که پیپرین به تنظیم فشار خون و کاهش التهاب کمک می کند، که می تواند با بیماری های قلبی عروقی ارتباط داشته باشد. این نوع فلفل سدیم را کاهش می دهد ( تنها ۱ میلی گرم در هر قاشق).
ترجمه شده از وبسایت: www.livestrong.com