به آن توکسمی گفته می شود، پره اکلامپسی در خانم های باردار ایجاد می شود. در خانم هایی که سابقه ی فشار خون نداشته اند و در بارداری دچار فشار خون می شوند، دیده می شود. خانم های مبتلا به پره اکلامپسی در ادرار پروتئین بالایی دارند و اغلب ورم دست و پا دارند. این وضعیت معمولا در اواخر بارداری و بعد از هفته ی ۲۰ ام دیده می شود، البته ممکن است زودتر هم حادث شود.
اگر این اختلال تشخیص داده نشود، ممکن است باعث ایجاد اکلامپسی شود، یک مشکل جدی که برای مادر و کودک خطرساز است و در موارد نادر باعث مرگ می شود.
راهی برای درمان پِره اکلامپسی وجود ندارد. ولی با دانستن علائم و مراقبت های طبی و ویزیت های منظم ممکن است قابل کنترل باشد.
علل دقیق پره اکلامپسی و اکلامپسی ( در نتیجه ی عدم عملکرد صحیح جفت ) ناشناخته است، اگرچه برخی محققین تغذیه ی نامناسب و یا چربی بالای بدن را از علل احتمالی آن می دانند. جریان خون ناکافی رحم هم ممکن است عامل ایجاد آن باشد. عوامل ژنتیکی هم در این اختلال نقش دارد.
پِره اکلامپسی اغلب در بارداری های اول، در زنان جوان و زنان بالای ۴۰ سال دیده می شود. عوامل خطر دیگر آن عبارتند از:
علاوه بر تورم، وجود پروتئین در ادرار و فشار خون بالا، علائم پِره اکلامپسی شامل موارد زیر است:
اگر موارد زیر وجود دارد، می بایست مراقبت طبی فوری انجام شود:
ممکن است فردی مبتلا به پره اکلامپسی باشد ولی هیچ علامتی نداشته باشد. به همین دلیل باید بیمار برای بررسی منظم فشار خون و آزمایشات ادراری توسط پزشک ویزیت شود.
پره اکلامپسی از رسیدن خون کافی به جفت جلوگیری می کند که ممکن است باعث شود تا کودک بسیار کوچک باشد. ممکن است یکی از علل تولد نوزاد نارس و عوارض متعاقب آن باشد مثل ناهنجاری های یادگیری، صرع، فلج مغزی، مشکلات شنوایی و بینایی
در مورد مادر، ممکن است عوارض نادر ولی جدی زیر رخ دهد:
پره اکلامپسی ممکن است باعث جدا شدن ناگهانی جفت از رحم شود که به آن سقط جفت می گویند.
تنها راه درمان آن وضع حمل است.
اگر کودک نمو کافی داشته باشد، معمولا ۳۷ هفته بارداری و یا بیشتر، پزشک ممکن است بخواهد تا زایمان را جلو بیندازد و یا سزارین انجام دهد. این کار ممکن است مانع بدتر شدن پره اکلامپسی شود.
اگر کودک نزدیک زمان ترم نیست، پزشک ممکن است بتواند تا زمان بلوغ کافی جنین پره اکلامپسی را درمان کند.
اگر پره اکلامپسی خفیف باشد پزشک ممکن است موارد زیر را تجویز کند:
پزشک ممکن است توصیه کند تا برای بررسی بیشتر بیمار در بیمارستان بستری شود. در بیمارستان ممکن است اقدامات زیر انجام شود:
سایر گزینه های درمانی عبارتند از:
در موارد وجود پره اکلامپسی شدید، پزشک ممکن است فورا زایمان را انجام دهد، حتی اگر نزدیک ترم ( رسیدن جنین ) نباشد.
بعد از وضع حمل، نشانه ها و علائم پره اکلامپسی می بایست در مدت ۱ تا ۶ هفته برطرف شود.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com