میگرن استاتوس ( حالتی )

این نوع میگرن ممکن است علائم دیگری هم داشته باشد مثل تهوع و مشکلات بینایی. ممکن است چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشد ولی میگرنی که بیش از ۷۲ ساعت ادامه داشته باشد، میگرن استاتوس نام دارد. برای درمان آن ممکن است نیاز باشد بیمار در بیمارستان بستری شود تا درد بیمار بهبود یابد، و وضعیت کم آبی بدن بیمار اصلاح شود.

میگرن معمولی ممکن است گاهی اوقات به نوع استاتوس تبدیل شود،  اگر:

• پس از شروع حملات میگرن، درمان فوری انجام نشود.
• اگر درمان درستی انجام نشود.
• اگر مقدار زیادی داروهای ضد درد استفاده شود.

علائم میگرن استاتوس ( حالتی )

نشانه های خطرناک میگرن حالتی مشابه میگرن معمولی است. علاوه بر درد ممکن است موارد زیر هم تجربه شود:

• مشکلات بینایی ( اورا )
• تهوع و استفراغ
• دشواری در تفکر

چون این وضعیت برای حداقل ۳ روز ادامه دارد، بیمار در خطر کم آبی و  اختلال خواب هم قرار دارد.

درمان میگرن استاتوس ( حالتی )

اگر نیاز است بیمار به اورژانس برود، پزشکان ممکن است سایر مشکلات میگرنی را هم درمان کنند.

داروهایی که برای  توقف استفراغ استفاده می شود عبارتند از:

• کلروپرومازین
• متوکلوپرامید ( متوزولو، رگلان )
• پروکلرپرازین ( کومپرو، پروکومپ )

داروی شایعی که برای این وضعیت کاربرد دارد دی هیدروارگوتامین ( میگرانال) است. می توان آن را به صورت اسپری بینی هم استفاده کرد. داروی دیگر، سوماتریپتان است، که به صورت قرص، اسپری بینی و پچ پوستی می باشد.

افرادی که مشکلات عروق خونی دارند، باید از این داروها اجتناب کنند.

دگزامتازون  و پردنیزولون هم می تواند برای بهبود این نوع میگرن استفاده شود.

پیشگیری از میگرن

این داروها عبارتند از:

• داروهای کاهنده ی فشار خون به نام بتابلاکر شامل آتنولول ( تنورمین)، متوپرولول ( لوپرسور، توپرول)، نادولول ( کورگارد)، و پروپرانولول ( ایندرال، اینوپران، پرونول).
• سایر داروهای کاهنده ی فشار خون به نام داروهای مسدود کننده ی کانال کلسیمی
• انواع دیگر داروهای  ضد افسردگی مثل ۳ حلقه ای ها ( آمی تریپتیلین) و یا داروی ونلافاکسین
• داروهای ضد تشنج مثل والپروات و توپیرامات
• بوتاکس

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com