مننژیت التهاب مننژ غشای اطراف و محافظ مغز و نخاع است. در کودکان، مخصوصاً تازه متولد شدگان مننژیت می تواند یک بیماری جدی باشد. که اگر درمان نشود منجر به مرگ می شود. در نوزادان کوچکتر از ۲ و ۳ سال این بیماری مننژیت نوزادی نام دارد. یک کودک که متوجه شدیم مننژیت دارد باید سریع تحت درمان قرار بگیرد. تا با مراقبت های به موقع قادر به کنترل عفونت و جلوگیری از عوارض شدید شویم.
مننژیت نوزادی می تواند یک عفونت ویروسی و یا باکتریایی باشد. ویروس هایی که می تواند مننژیت نوزادی ایجاد کنند. عبارتند از کوکساکی و هرپس سیمپلکس باکتریهایی که می توانند مننژیت نوزادی ایجاد کنند عبارتند: استرپتوکک گروه B، اشریشیاکلی، لیستریا یا هموفیلوس آنفولانزای نوع B. مننژیت باکتریایی در نوزادان ممکن است از طریق جفت قبل از تولد یا در حین تولد منتقل شود. مننژیت باکتریایی نوزادان معمولاً عفونت سرتاسری که – بسیاری از اندام ها گسترش مییابد همراه است.
نشانه های مننژیت در نوزاد ممکن است ، ابتدا ناچیز باشد و می تواند شامل عدم تحریک پذیری، بیحالی و بی اشتهایی باشد. مننژیت در نوزادان می تواند به سرعت ادامه پیدا کند و در نتیجه علائمی مانند: استفراغ، تب بالا، ورم نقطۀ نرم سر، زردی، لرز ، اشکال در تنفس را ایجاد کند. برخی کودکان مبتلا به مننژیت زیاد تشنج می کنند. نوزادان مبتلا به مننژیت ممکن است رفتارهای غیرمعمول نشان دهند.
کودک مبتلا به مننژیت نوزادی به طور اورژانسی باید در بیمارستان بستری شود.
در نوزادان مبتلا به بیماری آنتی بیوتیک های وسیع طیف از طریق IV بلافاصله تزریق میشود. و دکتر در انتظار جواب نتایج آزمایش میماند تا علت خاص مننژیت مشخص شود. اگر کاملاً مشخص شد که مننژیت باکتریاییست آنتی بیوتیک خاص آن باکتری استفاده میشود. اگر مننژیت ویروسی باشد. مثلاً هرپس ، با داروهای ضد ویروسی مثل آسیکلویر درمان میشود. گاهی مننژیت ویروسی به آنتی بیوتیک پاسخ نمیدهد. بنابراین تنها راه درمان شامل کاهش علائم و گرم نگه داشتن نوزاد و هیدراته کردن اوست.
با توجه به دفتر راهنمای مِرِک ، ۲۵ درصد نوزادان مبتلا به مننژیت با وجود درمان میمیرند. و بیش از ۵۰ درصد آنها عوارض طولانی مدت مثل ناتوانی مغزی، ناتوانی یادگیری و آسیب عصبی دارند. اگر درمان صورت نگیرد. بدون استثناء تمام بیماران میمیرند.
پیشگیری از مننژیت نوزادی به مراقبت قبل و بعد زایمان و اجتناب از خوردن غذاهای آلوده به لیستریا E. Coli در حین بارداری بستگی دارد. پزشکان معمولاً برای استئوپتوکوک گروه B در هفتههای آخر تست می گیرند. و اگر باکتری در کانال تولد باشد به مادر قبل زایمان و به نوزاد بعد تولد آنتی بیوتیک می دهند. اگر در کانال زایمان عفونت هرپس سیمپلکس باشد، ممکن است بر روی آن ضد ویروس قرار دهند و یا با عمل سزارین مانع برخورد عفوت به نوزاد شوند.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com