توانایی توجه مشترک با سایر افراد بر روی یکسری موارد می باشد مثل افراد، اشیا و یا وقایع.
این مهارت ها شامل توانایی بدست آوردن، حفظ و تغییر توجه می باشد. توجه اشتراکی راهی برای داشتن نگاه مشترک بر روی چیزی و / یا داشتن وضعیتی برای ارتباط می باشد. مهارت های توجه اشتراکی پیش بینی کننده ی نمو کلامی در آینده می باشد.
توجه اشتراکی در دوران شیرخواری بین کودک و والد شروع می شود. مهارت های اولیه شامل اشاره به حیوان و یا نگاه به صفحه کتاب است. برخی مهارت ها که بعدا ایجاد می شود شامل تمرکز روی بازی و یا درخواست چیزهای خاص مثل برخی غذاها است. در مورد کودکان مبتلا به اوتیسم، برخی فعالیت ها ممکن است دشوار باشد به این علت که این بچه ها کمبود مهارت های اجتماعی لازم و ضروری برای شروع و یا حفظ تمرکز دارند. این امر ممکن است باعث شود تا در دریافت نیازهایشان دشواری داشته باشند.
مهارت های متعددی در توجه اشتراکی اهمیت دارد ( وودز و وتربی ۲۰۰۸ صفحه ی ۱۸۱). نه تنها انجام این فعالیت ها به افراد کمک می کند تا نیازهای خود را مطرح کنند، بلکه برای فعل و انفعالات مناسب و ارتباطات نموی معنی دار ضروری است. این مهارت ها عبارتند از:
یکی از بهترین روش ها برای کمک به کودکان ( بویژه کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم) بهبود مهارت های توجه اشتراکی است تا یک مدل گفتاری ( زبانی) خوب شکل بگیرد.
زمان مناسب دیگر برای تمرین مهارت های توجه اشتراکی، در طی روز است. بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم دوست دارند تا در فعالیت های روزانه بیشتر موفقیت به دست بیاورند، مثل مسواک زدن، غذا خوردن. به یاد داشته باشید که تمرین مهارت های توجه اشتراکی در محیط کودک می توان به وی کمک کند تا ارتباطات و موفقیت های اجتماعی در منزل، مدرسه و جامعه بدست بیاورد.
ترجمه شده از وبسایت: www.superduperinc.com