مرورکلی بر درمان درد

روش های درمان درد مزمن چیست؟

روش های درمانی درد مزمن به اندازه عوامل آن ها متعدد هستند. رویکردهای متعددی اعم از داروهای بدون نسخه ، داروهای تجویزی و تکنیک های ذهنی/بدنی و طب سوزنی وجود دارد. ولی هنگامیکه به درمان درد مزمن می پردازیم ، در می یابیم که هیچ روش مشخص تضمینی وجود ندارد که منجر به تسکین کامل درد شود. تسکین ممکن است با بکارگیری ترکیبی از موارد درمانی حاصل شود.

دارو درمانی: داروهای بدون نسخه

دردهای آرام ممکن است با استفاده از داروهای OTC مثل تایلنول (استامینوفن) یا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مثل آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن تسکین یابند. هردو نوع  دارو درد حاصل از کوفتگی و درد شدید عضلات را تسکین می دهند و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی علاوه برآن موجب کاهش التهاب (ورم و آماس) می شوند. مسکن های موضعی نیز در دسترس هستند. از جمله این مسکن ها می توان کرم ها، لوسیون ها یا اسپری هایی را نام برد که بر روی پوست استعمال می شوند تا درد و تورم حاصل از درد عضلانی و آرتروز را تسکین دهند.

اگر داروهای بدون نسخه دردتان را تسکین ندهد، ممکن است پزشکتان داروهای قوی تری را تجویز کند. این داروها شامل شل کننده عضلات، داروی های آرام بخش (مثل دیازپام) داروهای ضد افسردگی ( مثل دولوکستین برای درد اسکلتی-عضلانی)، تجویزNSAIDs مثل سلکوکسیب (celebrex) یا تجویز مسکن های قوی  به مدت کوتاه (مثل کودئین، فنتانیل ، اکسی کدون و استامینوفن (percocet, roxicet, tylox) یا هیدروکودون و استامینوفن (lorcet, lortab, vicodin) است.

تعداد محدودی از تزریقات موضعی در ناحیه ای از مفصل که مشکل وجود دارد، می تواند تورم و التهاب را کاهش دهد.

در ماه ژولای سال ۲۰۱۵، FDA  درخواست کرد که هر دو مسکن های ضد التهاب غیر استروئیدی نیازمند نسخه و OTC برچسب های هشدار دهنده خود را تقویت کنند تا خطر بالقوه حملات قلبی و صدمات را نشان دهند. خطر با دوز بالای داروها افزایش می یابد. علاوه بر آن، امکان توسعه خونریزی و زخم های گوارشی وجود دارد.

PCA از دیگر روش های کنترل درد است. با فشردن دکمه بر روی پمپ کامپیوتری ، بیمار قادر می باشد تا خودش دوز از پیش اندازه گیری شده دارو را تزریق کند. پمپ به تیوب کوچکی متصل است که اجازه می دهد دارو به صورت درون سیاه رگی (در ورید)، زیرپوستی ( فقط زیر پوست) یا در ناحیه مهره ای تزریق شود. این روش معمولا در بیمارستان به منظور درمان درد استفاده می شود.

برخی اوقات، گروهی از سلول های عصبی که منجر به درد در ناحیه ای خاصی در بدن می شود، می تواند از طریق دارو درمانی موضعی بلاک شود. تزریق ماده بی حس کننده عصبی، بلاک عصبی نامیده می شود. اگرچه انواع زیادی از بلاک های عصبی وجود دارد اما این نوع روش درمانی همیشه قابل استفاده نیست. برخی اوقات بلاک ها ممکن نیستند، خیلی خطرناک اند ویا بهترین روش درمان بیماری نیستند. پزشکتان خواهد گفت که آیا این روش درمان برایتان مناسب است یا نه.

تزریقات نقطه ماشه ای

تزریق نقطه ماشه ای یا تریگر پوینت به عملی گفته  می شود که به منظور درمان درد ناحیه عضلانی استفاده می شود که شامل تریگر پوینت ها و گره عضله است. تریگرپوینت و گره عضله زمانی شکل می گیرد که عضلات شل نمی شوند. در طول این فرآیند، متخصص مراقبت های بهداشتی با استفاده از یک سوزن کوچک، داروی بی حس کننده موضعی را تزریق می کند که گاهی مواقع شامل تزریق  استروئید به نقطه ماشه ای است (برخی اوقات آب نمک استریل تزریق می شود). با تزریق، نقطه ماشه ای بی حس و درد کاهش می یابد. معمولا دوره مختصری از درمان منجربه تسکین دایم می شود.

این تزریق به منظور درمان درد عضله ای در بازوها، ران ها، کمر و گردن بکارگرفته می شود. علاوه برآن، این رویکرد به منظور درمان فیبرومیالژیا، سردردهای تنشی و سندروم درد عضلانی فاسیایی  که به دیگر روش های درمانی پاسخ نداده اند استفاده می شود.

Onabotulinumtoxina (بوتاکس) سمی است که فرستادن سیگنال ها را از سلول های عصبی به عضلات بلاک می کند. همچنین بوتاکس را می توان به منظور کاهش سردرد میگرن مزمن تزریق کرد. این فرآیند شامل چندین تزریق در اطراف سر و گردن در هر ۱۲ هفته یکبار است و ممکن است درد را تا ۳ ماه تسکین دهد.

ایمپلنت های جراحی

هنگامی که داروهای استاندارد و ورزش درمانی نتوانند به اندازه کافی درد را تسکین دهند، ممکن است خواستار ایمپلنت جراحی شوید تا در کنترل درد کمکتان کند. دو روش عمده برای ایمپلنت وجود دارد تا درد را کنترل کند:

• انتقال دارو به درون نخاع. همچنین پمپ های تزریق درد یا سیستم های انتقال دارو به ستون فقرات نام دارد. جراح زیر پوست حفره ای به اندازه کافی ایجاد می کند تا پمپ طبی را نگه دارد. معمولا پمپ تقریبا به ضخامت یک اینچ و به عرض سه اینچ است. همچنین جراح کاتتر را به آن وارد می کند که دارو را از پمپ به فضای داخل نخاعی اطراف نخاع می رساند. ایمپلنت ها داروها را مستقیما به نخاع منتقل می کنند که در آن جا سیگنال های درد وجود دارند. به این دلیل این کار می تواند در مقایسه با کسری از دوز قرص ها درد را به طور چشمگیری کنترل کند. علاوه برآن، این سیستم نسبت به داروهای خوراکی می تواند عوارض جانبی کمتری ایجاد کند، زیرا داروی کمتری برای کنترل درد لازم می شود.
• ایمپلنت تحریک نخاع. در تحریک نخاع، سیگنال های الکتریکی ضعیفی به نخاع یا سلول های عصبی خاصی انتقال می یابند تا از رسیدن سیگنال های درد به مغز جلوگیری کنند. از این روش به ویژه برای درد کمر و اندام ها استفاده می شود. در این فرآیند، دستگاهی که سیگنال های الکتریکی را منتقل می کند از طریق جراحی در بدن ایمپلنت می شود. بیمار از ریموت کنترل استفاده می کند تا دستگاه را خاموش یا روشن کند یا شدت سیگنال ها را تعدیل بخشد. برخی از دستگاه ها احساس خوشایندی شبیه به قلقلک را به وجود می آورند، در حالی که برخی دیگر اینگونه نیستند.

دو نوع سیستم تحریک نخاع در دسترس هستند. دستگاهی که استفاده از آن بیشتر رایج است کاملا در بدن ایمپلنت می شود و پالس ژنراتور دارد و باتری آن غیرقابل شارژ است. سیستم دیگری شامل آنتن، انتقال دهنده و دریافت کننده است که به فرکانس رادیویی وابسته است. آنتن و انتقال دهنده دومین سیستم در بیرون بدن است در حالی که دریافت کننده در داخل بدن تعبیه شده است.

روش درمانی TENS

درمان محرک الکتریکی عصب از طریق پوست که بیشتر TENS گفته می شود، از محرک الکتریکی به منظور کاهش درد استفاده می کند. در طول فرآیند، جریان الکتریکی با ولتاژ پایین از طریق الکترودها انتقال می یابند که این الکترودها بر روی پوست نزدیک محل درد تعبیه شده اند. جریان الکتریسته حاصل از الکترودها سلول های عصبی را در محل مورد نظر تحریک می کند و سیگنال ها را به مغز ارسال می کند که سیگنال های درد را مختل می کند. TENS دردناک نیست و احتمالا روش درمانی موثری برای از بین بردن درد مثل نوروپاتی دیابتی باشد. آکادمی نورولوژی آمریکا  اظهار می کند:«اما این روش درمانی برای کمردرد خفیف موثر نیست و نمی توان به بیمار چنین روشی را پیشنهاد داد.»

درمان بیوالکتریکی

درمان بیوالکتریکی،  درد را با بلاک کردن پیام های درد به مغز تسکین می دهد؛ همچنین بدن را تحریک می سازد تا ماده شیمیایی به نام اندروفین تولید کند که احساس های دردناک را از طریق بلاک کردن ارسال پیام به مغز کاهش می دهد یا از بین می برد.

درمان بیوالکتریکی می تواند برای درمان بسیاری از شرایط های مزمن یا حاد که منجر به دردهایی مثل کمردرد، عضله درد، سردرد و میگرن، آرتروز، اختلال TMJ، نوروپاتی دیابتی و تصلب پوست می شود، مفید واقع شود.

این روش درمانی در کنترل موقت درد موثر است اما باید به عنوان بخشی از برنامه کلی مدیریت درد استفاده شود. زمانی که درمان بیو الکتریکی در راستای داروهای مسکن معمولی استفاده می شود، ممکن است به بیماران اجازه دهد تا دوز برخی مسکن های خود را تا ۵۰ درصد کاهش دهند.

ورزش درمانی

ورزش درمانی با استفاده از تکنیک های خاصی کمک می کند تا درد تسکین یابد. این روش درمانی ضعف حرکتی و عملکردی را که به واسطه ناتوانی یا صدمه روی داده بود، بهبود می بخشد. فیزیوتراپست ممکن است همراه با بکارگیری تکنیک های کششی، تقویتی و تسکین دهنده درد، از TENS به عنوان کمک درمانی در میان دیگر روش ها استفاده کند.

ورزش

اگرچه مدت کوتاهی استراحت موجب تسکین درد می شود، اما حقیقتا استراحت بیش از اندازه درد را افزایش می دهد و هنگامی که دوباره شروع به حرکت می کنید در معرض خطر بزرگی قرار می دهد. تحقیقات نشان داده است که ورزش منظم می تواند در دراز مدت درد را از بین ببرد. این کار از طریق بهبود خاصیت انعطاف پذیری، قدرت و خاصیت کشسانی عضله میسر می شود. ورزش موجب آزادسازی اندروفین می شود که مسکن های طبیعی بدن هستند. برخی ورزش ها برای مبتلایان به درد مزمن آسان تر از دیگر ورزش ها هستند. ورزش شنا، پیاده روی، دوچرخه سواری، قایق رانی و یوگا را امتحان کنید.

روان درمانی

هنگامی که شما از دردی رنج می برید، شاید احساساتی از قبیل خشم، ناراحتی، ناامیدی و یا یاس داشته باشید. درد می تواند شخصیت شما را تغییر دهد، خوابتان را مختل کند و با شغل و روابطتان مداخله پیدا کند. افسردگی، نگرانی، کمبود خواب و استرس همگی به نوبه خود می توانند درد را تشدید کنند. روان درمانی روشی مطمئن و بدون مصرف دارو ارائه می دهد که می تواند دردتان را مستقیما از طریق کاهش استرس بالای روانی که اغلب موجب تشدید درد است، درمان کند. همچنین روان درمانی به صورت غیرمستقیم به بهبود پیامدهای روانی درد کمک می کند. این کار با یادگیری اینکه چگونه از پس بسیاری از مشکلات مرتبط با درد برآییم صورت می گیرد. بخش بزرگی از درمان روانی آموزش  به بیماران جهت دستیابی به مهارت هایی برای مدیریت مشکلات  است.

درمان های جایگزین

در دهه گذشته، بسیاری از مردم راه حل درمانی درد خود را در درمان های ذهنی- جسمی، طب سوزنی و برخی مکمل های غذایی یافته اند. دیگر افراد از ماساژ درمانی، روش مالش برای استئوپاتی، لمس درمانی، برخی گیاه درمانی ها و رژیم غذایی برای تسکین درد استفاده می کنند. اما به هرحال، شواهد علمی اندکی وجود دارد که این روش های درمانی برای تسکین درد را پشتیبانی می کند.

درمان های ذهنی- جسمی

درمان های ذهنی- جسمی ، به درمان های گفته  می شود که هدفشان کمک به توانایی ذهن است تا به عملکردها و نشانه های بیماری بدن تاثیر بگذارد. درمان های ذهنی- جسمی از رویکردهای مختلفی استفاده می کند که شامل تکنیک های ریلکسیشن، مدیتیشن، تصور هدایت شده، بیوفیدبک و هیپنوتیزم است. ریلکسیشن می تواند در تسکین ناراحتی مربوط به درد مزمن کمک کند.

تجسم ممکن است دیگر تکنیک ارزشمند برای کنترل درد باشد. تمرین زیر را انجام دهید: چشمهایتان را ببندید و سعی کنید تصویری خیالی از درد را به خاطر بیاورید، به آن شکل، رنگ، اندازه و احساس دهید. حال سعی کنید به آرامی این تصویر را تغییر دهید و آن را با یک تصویر مناسبت تر، خوشایند تر و کوچکتری جایگزین کنید.

دیگر رویکرد آن است که یادداشت هایی  را در مورد برخی بخش های درد و عوامل مسبب و همبستگی که آن را احاطه کرده است، بنویسید. مرتب یادداشت خود را مرور کنید تا راه های ممکن تغییر آن ها را پیدا کنید. تلاش کنید درد را به عنوان بخشی از زندگی ببینید نه اینکه آن را تمام زندگی تلقی کنید.

بیوفیدبک الکترومیوگرافیک ممکن است شما را نسبت به راه هایی توانا سازد که در آن کشش عضلانی منجر به درد شما می شود و یاد بدهد چگونه آن را کنترل کنید. درمان از راه هیپنوتیزم و تلقین به نفس ممکن است به شما کمک کند تا درد را بلاک کنید یا از طریق تکنیک های تمرکز دوباره آن را تغییر دهید. یکی از رویکردهای تلقین به نفس که با نام glove anesthesia شناخته شده است شامل این است که خود را در خلسه قرار دهید، دستتان را بر روی ناحیه درد بگذارید، تصور بکنید که دست ریلکس، سنگین و بی حس است و این احساسات را در حالی که آن را جاگزین دیگر احساسات دردناک را در ناحیه مزبور می کنید مجسم کنید.

تکنیک های ریلکسیشن مثل مدیتیشن یا یوگا نشان داده است که اگر این عمل به طور منظم انجام شود استرس مربوط به درد را کاهش می دهد. کشش ملایم یوگا به ویژه برای تقویت عضلات بدون وارد کردن کشش اضافی بر روی بدن مناسب است.

طب سوزنی

تصور شده است طبی سوزنی با افزایش آزادسازی اندروفین، ماده شیمایی که درد را بلاک می کند، منجر به کاهش درد شود. نقاط طب سوزنی بسیاری در نزدیک سلول های عصبی وجود دارد. زمانی که سلول های عصبی تحریک می شوند منجر به درد کرخت یا احساس آکندگی در عضله می شوند. عضله تحریک شده پیامی را به سیستم عصبی مرکزی ارسال می کند (مغز و نخاع) و منجر به آزادسازی اندروفین می شود که پیام درد را از انتقال یافتن به مغز باز می دارد.

طب سوزنی شاید درمان کمک کننده ای برای بسیاری از حالات مرتبط با درد باشد که شامل سردرد، کمر درد، قاعدگی های شدید، سندروم تونل کارپ، درد و آماس آرنج، فیبرومیالژیا، ورم استخوان و مفاصل ( به ویژه در زانو) و درد عضلانی فاسیایی است. طبی سورنی شاید جایگزین قابل قبولی در برنامه مدیریت درد باشد و یا بخشی از برنامه جامع مدیریت درد را دربرگیرد.

کاروپراکتیک درمانی و ماساژ

رایج ترین شیوه درمانی بدون عمل جراحی برای کمردرد است. بهبود بیمارانی که تحت درمان کاروپراکتیک بوده اند، در برخی آزمایش ها مشخص شده است. اما کارآیی درمان در مداوای کمردرد و گردن درد مزمن در آزمایش های کلینیکی متعدد ثابت نشده است. مطالعات بیشتر درحال حاضر کارآیی معالجه به صورت کاروپراکتیک را برای مدیریت درد مورد ارزیابی قرار می دهند.

پزشکان آسیب شناسی استخوان و عضله، آن هایی که بعد از اسمشان نشان D.O را دارند نیز تکنیک های استئوپاتی را که شبیه به روش های پزشکان کاروپراکتیک است، یادگرفته اند.

افرادی که از درد رنج می برند، اکثرا برای مدیریت درد مزمن کمر و گردن خود به طور فزاینده ای از ماساژ استفاده می کنند. ماساژ با افزایش جریان خون می تواند استرس و تنش را کاهش دهد. همچنین این درمان می تواند حضور موادی را که شاید منجر به درد و تداوم درد شوند، کاهش دهد. اطلاعات موجود نشان می دهد که ماساژدرمانی مانند روش های کاروپراکتیک نقش مهمی در مدیریت کمردرد دارد. به هرحال بدلیل کاستی ها و نواقص مطالعات موجود، نتیجه گیری نهایی باتوجه به کارآیی ماساژ برای درمان مقدور نیست.

لمس درمانی

به نظر می رسد لمس درمانی به فعال سازی فرآیند التیام بخشی خود به خودی کمک می کند و در نتیجه درد را کاهش می دهد. اگرچه این ها تکنیک مبتنی به انرژی نام دارد اما نیازی تماس فیزیکی واقعی ندارند و شامل نزدیکی فیزیکی میان پزشک و بیمار است.

در طول چندین سال گذشته، بررسی های متعددی مطالعات چاپ شده در مورد کارآیی این روش های التیام بخش برای تسکین درد و نگرانی و بهبود سلامتی را مورد ارزیابی قرار داد. اگرچه مطالعات متعددی تاثیرات مثبت آن را  به همراه هیچ نوع عارضه جانبی نشان داده است اما محدودیت های برخی از این مطالعات کار را برای  نتیجه گیری قطعی سخت می کنند. قبل از اینکه این رویکردهای درمانی به بیماران پیشنهاد شود، می بایستی مطالعات بیشتری انجام بگیرد.

مکمل های غذایی

مدرکی موجود است که نشان می دهد گلوکوزامین سولفات و کندراتین سولفات به علت ورم مفاصل و استخوان زانو موجب مقداری تسکین می شوند. پی بردیم که این ترکیبات طبیعی درد را کاهش می دهند و تحرک زانو را افزایش می دهند و به خوبی قابل تحمل هستند. درحالی که بسیاری آن را بی خطر می دانند اما مطالعات بیشتری لازم است.

دیگر مکمل های غذایی مثل روغن ماهی و SAMe نیز مزیت هایی را از خود نشان می دهند، اگرچه تحقیقات بیشتری باید انجام گیرد.

داروهای گیاهی

اگرچه اندک گیاهانی مانند پوست درخت بید سفید، پنجه شیطان، پنجه گربه، زنجبیل و زردچوبه وجود دارد که مدارکی کاربرد آن را پشیبانی می کند اما نتیجه گیری در مورد کارآیی گیاهان مشکل بوده است.  اگر می خواهید به منظور مدیریت بهتر دردتان از داروهایی گیاهی استفاده کنید، با پزشک خود درمیان بگذارید. برخی داروهایی گیاهی ممکن است با داروهایی که برای درد مصرف می کنید یا دیگر شرایط تداخل داشته باشد و سلامتتان را به خطر بیاندازد.

رژیم غذایی برای درمان درد

برخی مردم براین باورند که تغییر ذائقه غذایی در مصرف چربی و خوردن غذاهای گیاهی که شامل عوامل ضدالتهاب هستند می تواند با محدود کردن التهاب در تسیکن درد کمک کننده باشد.

برای برخی از مبتلایان به فیبرومیالژیا، رژیم سبزیجات خام اکثرا کمک کننده دیده شد اما این مطالعه از نظر متدولوژی قوی نبود. یک مطالعه روی زنان با علایم قاعدگی نشان داد که رژیم غذایی سبزیجات کم چرب با کاهش شدت درد و طول آن درارتباط است. کاهش وزنی که از طریق تغییر رژیم غذایی و افزایش فعالیت بدنی باشد، نشان داده است که برای افراد مبتلا به ورم مفاصل و استخوان ها کمک کننده است.

هنوز مطالعات بیشتری لازم است تا کارآیی تغییرات غذایی را به عنوان روش درمانی درد معین کند.

مسائلی که باید بررسی شوند

درمان های جایگزین همیشه سودمند نیستند. همانطور که ذکر شد، برخی  درمان ها با گیاهان دارویی شاید بتواند با دیگر داروهایی که مصرف می کنید تداخل داشته باشد. قبل از اینکه به درمان جایگزین بپردازید با پزشک خود مشورت کنید و حتما به پزشک خود بگویید که از چه درمان جایگزینی  استفاده می کنید.

دیگر گزینه ها: کلینیک درد

بسیاری از بیمارانی که از درد مزمن رنج می برند، قادر هستند از طریق انجام راه کارهای درمانی بالا بر روی خودشان تا حدی درد خود را کنترل کنند. اما برای برخی فرقی ندارد که از چه راهکار درمانی استفاده می کنند و هنوز هم از درد ناتوان کننده ای رنج می برند. برای این گونه افراد کیلینک های درد ممکن است تاثیر گذار باشد. کلینیک های درد به مراکز درمانی خاصی گفته می شود که منحصرا به افرادی که دردشان مقاوم به درمان است اختصاص یافته است. برخی از این کلینیک ها با بیمارستان ها در ارتباط هستند و برخی دیگر خصوصی می باشند. در هردوحالت، هم درمان سرپایی وهم درمان با بستری  مقدور است.

کلینیک درد معمولا رویکرد چندرشته ای را بکار می گیرد که پزشکان، روانشناسان و فیزیوتراپیست ها را در برمی گیرد. بیمار نیز باید نقش فعالی را در درمان خود برعهده بگیرد. در بسیاری از موارد، هدف نه تنها تسکین درد است بلکه به بیماری که از درد مزمن رنج می برد آموزش داده شود که چگونه با شرایط درد بسازد و برخلاف آن عمل کند.

مطالعات نشان داده است بیمارانی که از درد مزمن رنج می برند پس از مراجعه به کلینیک درد، ۵۰ درصد بهبود در کاهش درد داشتند و بیشتر بیماران یاد می گیرند تا بهتر از پس  درد برآیند و فعالیت های معمول خود را دوباره از سر بگیرند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com