مدیریت درد: استئوآرتریت

استئوآرتریت ، شایع ترین نوع آرتروز است. این بیماری با از کارافتادگی غضروف مفصل مرتبط است. غضروف ماده ای سخت و لاستیکی است که انتهای استخوان ها را در مفاصل نرمال پوشش می دهد. وظیفه اصلی آن کاهش سایش در مفاصل است و به عنوان جذب کننده شوک وضربه به کار گرفته می شود.

استئوآرتریت موجب می شود غضروف در مفصل سفت شود و خاصیت ارتجاعی خود را از دست دهد که آن را بیشتر مستعد آسیب دیدگی می کند. به مرور زمان ممکن است غضروف در برخی نواحی نازکتر شود که شدیدا توانایی آن را در عمل کردن به عنوان جذب کننده شوک و ضربه کاهش می دهد. هرچه غضروف نازکتر می شود، تاندون ها و رباط ها کشیده می شوند که منجربه ایجاد درد می شود. اگر وضعیت وخیم تر شود، استخوان ها می توانند بر روی یکدیگر ساییده شوند که منجر به درد بیشتر و از دست دادن تحرک می شود.

این بیماری بیشتر در افراد میان سال و سالخورده رایج است و نشانه های آن می تواند از خفیف تا شدید رده بندی شود. این اختلال بیشتر مواقع دست ها و مفاصلی که وزن بدن را تحمل می کنند مثل زانوها، لگن، پاها و کمر را تحت تاثیر قرار می دهد اما تقریبا می تواند بر روی هر مفصلی در بدن تاثیر داشته باشد. زنان بیشتر از مردان در معرض این اختلال هستند.

علایم استئوآرتریت

علایم استئوآرتریت شامل موارد زیر است:

درد و ناراحتی مفصلی بخصوص به هنگام تحرک
احساس درد پس از استفاده بیش از حد یا عدم فعالیت طولانی مدت
بزرگی استخوانی در مفصل های میانی و انتهایی انگشتان. این بزرگ شدن ممکن است دردناک باشد.

چه عواملی موجب استئوآرتریت می شوند؟

عوامل بسیاری وجود دارد که می تواند شانس توسعه استئوآرتریت را در فرد افزایش دهد. این عوامل شامل موارد زیراست:

چاقی مفرط: حفظ کردن وزن ایده ال یا از دست دادن وزن اضافی امکان دارد در پیشگیری از ابتلا به ورم مفاصل واستخوان های زانوها، مفصل ران و کمر کمک کند. همچنین کاهش وزن می تواند پیشرفت استئوآرتریت را کاهش دهد.
آسیب دیدگی: افرادی که به دلیل ورزش، فعالیت مرتبط با کار یا تصادفات دچار آسیب در مفصل شده اند، در معرض ریسک زیاد ابتلا به ورم مفاصل و استخوان هستند. برای مثال ورزشکاران مبتلا به آسیب دیدگی مربوط به زانو ممکن است برای ابتلا به آرتروز در ریسک بالایی قرار داشته باشند. علاوه برآن، افرادی که دچار آسیب شدید در ناحیه کمر شده اند، ممکن است مستعد ابتلا به ورم مفاصل در ناحیه ستون مهره شوند. علاوه برآن، افرادی که شکستگی استخوان شدیدی نزدیک مفصل داشته اند، مستعد ابتلا به ورم مفاصل و استخوان در آن مفصل هستند.
وراثت: برخی افراد به طور ارثی در یکی از ژن هایی که مسئول ایجاد غضروف است دچار نقص هستند. این امر می تواند غضروف معیوبی را بوجود آورد که منجر به تخریب سریع تر مفاصل می شود. افرادی که به هنگام تولد ناهنجاری مفصلی دارند بیشتر در معرض ابتلا به استئوآرتریت هستند و آن هایی که به هنگام تولد دچار ناهنجاری ستون مهره هستند (مثل اسکولیوز ، انحنای ستون فقرات)، بیشتر احتمال دارد به درد مفاصل و استخوان در ناحیه ستون مهره مبتلا شوند.
استفاده بیش از حد مفصل: استفاده بیش از حد برخی مفاصل ریسک ابتلا به استئوآرتریت را افزایش می دهد. برای مثال افرادی که شغلشان اقتضا می کند که مدام زانوهایشان خم شوند، بیشتر در معرض ریسک ابتلا به ورم مفاصل زانو هستند.
سن: اگرچه سن یکی از عوامل خطر است، تحقیق نشان داده است که ورم مفاصل بخش اجتناب ناپذیر مسن شدن است.

تشخیص استئوآرتریت

دکترها براساس معاینه فیزیکی و تاریخچه علایم ، ورم مفاصل را تشخیص می دهند. تشخیص ورم مفاصل بر اساس عوامل زیر هستند:

توصیف علایم
موقعیت و الگوی درد
یافته های قطعی در بررسی فیزیکی

ممکن است اشعه ایکس استفاده شود تا تشخیص را تایید کند و نشان دهد که فرد مبتلا به نوع دیگری از آرتروز نیست.

برخی اوقات تست خون گرفته می شود. هنگامی که آزمایش های خون نتوانند نتایج مشخصی داشته باشند که به پزشک در تایید وجود ورم مفاصل کمک کند، می توانند به پزشک کمک کنند تا وجود آرتروز از نوع دیگر را رد کنند.

اگر مایع در مفاصل بدن تجمع کند، احتمالا پزشک طی فرآیندی که تخلیه مایع مفصلی نام دارد این مایع را خارج کند و این مایع را زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار دهد تا دیگر بیماری ها را رد کند.

روش های درمانی برای استئوآرتریت

درمان استئوآرتریت بر روی کاهش درد و بهبود حرکت مفصل تمرکز دارد. درمان های زیر دردسترس هستند:

داروهای بدون نسخه و یا داروهای ضد التهاب: این داروها شامل استامینوفن (برای مثال تایلنول)، آسپرین، ایبوپروفن (ادویل و مورتین)، یا ناپروکسن (Aleve).
درمان های موضعی: برخی داروها به شکل کرم، پماد و یا اسپری بر روی پوست ناحیه درد استعمال می شود تا درد و التهاب را تسکین دهد.
ورزش: فعالیت فیزیکی می تواند حرکت مفصل را بهبود بخشد و عضلاتی را که در اطراف مفصل است، نیرومند کند. ورزش های سبک مثل شنا، پیاده روی بر روی سطح هموار پیشنهاد می شود، زیرا استرس کمتری بر روی مفاصل ایجاد می کنند. باید از ورزش هایی که درد مفصل را افزایش می دهند، اجتناب کرد (مثل آهسته دویدن، ایروبیک با فشار زیاد). اگر شما مبتلا به آرتروز هستید، از پزشک خود بخواهید ورزش مناسبی را به شما معرفی کند.
کنترل وزن: کاهش وزن می تواند از فشار اضافی بر روی مفاصلی که وزن بدن را تحمل می کنند، جلوگیری کند.
تجویز مسکن ضدالتهاب: این مسکن ها در کاهش درد و التهاب مفاصل کمک می کنند.
تزریق هیالورونیک اسید: این داروها را می توان به عنوان تزریق برای تسکین درد برخی از مبتلایان به درد استئوآرتریت تجویز کرد. داروها شامل Euflexxa ، Hyalgan ،Orthovisc، Supartz، Synvisc و Synvis-one هستند.
سیمبالتا (دولوکستین): سیمبالتا اساسا به عنوان داروی ضدافسردگی تایید شد اما برای مبارزه با انواع مختلف درد مثل درد استئوآرتریت استفاده می شود.
کمپرس های سرد یا گرم: این درمان ها شاید به صورت دوش آب داغ انجام شود یا از طریق استفاده از پدهای حرارتی یا کمپرس های سرد صورت بگیرد.
دستگاه های حفاظت از مفاصل: این دستگاه می تواند از فشار و پایداری درد در مفاصل پیشگیری کند.
درمان یکپارچه: طب سوزنی نشان داده است که در تسکین درد کمک می کند. درحالی که تحقیقات متضاد هستند، برخی مدارک وجود دارند که مکمل گلوکزامین و کندرویتین ممکن است برخی دردها را در برخی افراد مبتلا به ورم مفاصل و استخوان به ویژه در ناحیه زانو تسکین دهند. چندین مطالعه نشان داده اند که SAMe ممکن است از مسکن های ضدالتهاب تاثیرگذارتر باشند. چند مکمل غذایی دیگر (که شامل مواد گیاهی هستند) برخی اوقات در استئوآرتریت نقش کمک کننده ای دارند. قبل از استفاده از این مکمل ها با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید برایتان مناسب است یا نه.
تزریقات استروئیدی : پزشکتان می تواند این داروهای قوی را مستقیما به مفصل تان تزریق کند تا در تسکین درد کمک کند. استفاده سرخود از آنها موجب آسیب دیدگی مفصل می شود.
مواد مخدر و آرامبخش: قرص های خیلی قوی مثل نارکوتیک ها ممکن است زمانی تجویز شود که درد استئوآرتریت شدید باشد و دیگر راهکارهای درمانی کارساز واقع نشده باشند.
عمل جراحی: برخی از بیماران وقتی دیگر روش های درمانی موفق آمیز نباشند، شاید نیاز به جراحی داشته باشد تا درد مزمن مفاصل آسیب دیده را تسکین دهد.