سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده (CRPS)

سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده (CRPS) که به آن سندروم دیستروفی رفلکس سمپاتیک هم گفته می­شود، یک وضعیت درد مزمن است که در آن سطح بالایی از پیام­ های عصبی به منطقه درگیر فرستاده می ­شود. کارشناسان معتقدند سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده به عنوان نتیجه ­ی یک اختلال عملکرد در سیستم عصبی مرکزی یا محیطی اتفاق می ­افتد. سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده بیشتر در افراد ۲۰تا۳۵ ساله اتفاق می ­افتد. این سندروم ممکن است در کودکان هم ایجاد شود. سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده زنان را بیشتر از مردان درگیر می­ کند. درمانی برای سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده وجود ندارد.

چه چیزی باعث سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده می­ شود؟

به نظر می­ رسد اغلب سندروم های درد ناحیه­ ای پیچیده بیشتر در ناحیه آسیب دیده، به کاتول­ آمین ­ها حساس می­ شوند. کاتول ­آمین ­ها گروهی از پیام برهای سیستم عصبی هستند. در موارد سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده مربوطه به آسیب دیدگی، علت ایجاد این سندروم ممکن است تحریک پاسخ ایمنی باشد، که باعث پدیدار شدن علائم التهاب مثل قرمزی، گرم شدن و تورم قسمت آسیب دیده می ­شود. به همین دلیل اعتقاد به این است که سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده در جریان بهبودی و التیام آسیب دیدگی، اختلال ایجاد می­ کند.

علایم سندروم درد ناحیه ­ای پیچیده چیست؟

علائم سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده از لحاظ شدت و طول مدت باهم متفاوت هستند. یکی از علائم سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده، درد شدید دائمی است که به جای بهتر شدن در طول زمان بدتر می­ شود. اگر سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده بعد از یک آسیب دیدگی اتفاق بیفتد، علائمی بیش از علائم مورد انتظار ناشی از آسیب دیدگی برای افراد ایجاد خواهد شد.

حتی در مواردی که آسیب دیدگی محدود به یک انگشت دست یا پا است، درد می­ تواند تمام اندام تحتانی یا فوقانی را دربربگیرد. در بعضی موارد حتی درد به اندام مقابل هم گسترش پیدا می ­کند علائم دیگر سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده شامل: درد سوزشی، تورم و سفتی در مفاصل درگیر، ناتوانی حرکتی، با کاهش توانایی حرکت در ناحیه ­ای ازبدن درگیر شده است. تغییراتی در الگوی رشد مو و ناخن ­ها ممکن است رشد سریع موها یا توقف رشد موها را داشته باشد.

تغییرات پوستی: سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده می­تواند باعث تغییراتی در دمای پوست شود. پوست یک اندام ممکن است گرم­تر یا سردتر از اندام مقابل باشد. رنگ پوست ممکن است لکه دار، رنگ پریده، بنفش یا قرمز شود. بافت پوست می­ تواند تغییر کند و براق و نازک شود. افراد مبتلا به سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده ممکن است پوستی با تعرق زیاد داشته باشند. سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده ممکن است با استرس ­های روحی بدتر شود.

تشخیص سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده چگونه است؟

تست تشخیصی مشخصی برای این سندروم وجود ندارد، اما تست­ های دیگری هستند که علل ممکن دیگر را رد می ­کنند. اسکن­ های سه مرحله ­ای استخوانی ممکن است برای تعیین تغییرات استخوانی و گردش خون محیطی انجام شود.

بعضی از پزشکان ممکن است از یک محرک (مثلاً گرما، سرما، لمس کردن) برای مشخص کردن وجود یا عدم­ وجود درد در نواحی مختلف استفاده کنند. یک نشخیص قطعی سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده در اوایل دوره­ ی این اختلال مشکل خواهد بود زیرا علائم سندروم کم تعداد و خفیف هستند. سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده از طریق مشاهده علائم زیر مطرح می­ شود:

• وجود آسیب دیدگی اولیه
• تغییراتی در ظاهر ناحیه درگیر
• یک درد بیش از حد انتظار برای آسیب­ دیدگی در محل درگیر
• عدم وجود علت دیگر برای درد یا تغییرات ظاهری

درمان سندروم درد ناحیه ­ای پیچیده چگونه است؟

به دلیل اینکه درمان قطعی برای سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده وجود ندارد، هدف درمانی ما کاهش علائم دردناک مرتبط با این اختلال خواهد بود. درمان­هایی که استفاده می ­شوند شامل روان درمانی، فیزیوتراپی و درمان دارویی مانند داروهای کاهنده درد موضعی، خواب ­آورها، کورتون ­ها، داروهای پوکی استخوان، ضد افسردگی­ ها و داروهای ضدتشنج خواهد بود.

درمان های دیگرعبارتند از:

بلاک کردن اعصاب سمپاتیک: این بلاک کردن، که با روش­های مختلفی انجام می­ شود، می­تواند تسکین قابل توجهی برای بعضی از افراد فراهم کند. یک راه بلاک کردن، تزریق داروی بی­حسی در کنار نخاع است که مستقیماً اعصاب سمپاتیک را بلاک می­ کند.

جراحی سمپاتکتومی: در این تکنیک اعصابی که در سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده نقش دارند تخریب می­ شوند. بعضی از کارشناسان معتقدند که این جراحی اثرات مطلوبی خواهد داشت، درحالی که دیگر کارشناسان می ­گویند این عمل باعث بدتر شدن سندروم درد ناحیه­ ای پیچیده می­ شود. این تکنیک باید برای کسانی در نظر گرفته شود که درد شدیدتری داشته اند که با بلاک اعصاب سمپاتیک به طور واضحی تسکین پیدا کرده است.

پمپ کردن دارو به مایع نخاعی: از پمپ ­ها و کاتترهای تعبیه شده برای تزریق داروهای مسکن به مایع نخاعی استفاده می ­شود.

تحریک طناب نخاعی: در این تکنیک که الکترودهایی در کنار طناب نخاعی قرار می­ دهند و آن را تحریک می­ کنند، بهبودی ­های زیادی برای افراد مبتلا به این سندروم مشاهده شده است.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com