دیابت بی مزه مرکزی کاملا نامربوط به دیابت است، حتی اگر علائم ادرار و احساس تشنگی در آنها مشترک باشد. آن را همچنان “دیابت بی مزه مرکزی”، ” دیابت بی مزه هیپوفیز “، “دیابت بی مزه هیپوتالاموس “، ” دیابت بی مزه هیپوفیز عصبی “،” یا دیابت بی مزه نوروژنیک” می نامند.
دیابت بی مزه مرکزی بسیار کمتر از دیابت رایج است و درمان این دو بیماری متفاوت است.
نشانه کلیدی دیابت بی مزه مرکزی تشنگی شدید و ادرار کردن بیش از حد است. این بیماری زمانی اتفاق می افتد که بدن به اندازه کافی هورمون وازوپرسین را نداشته باشد، که بتواند مقدار ادرار خروجی از کلیه ها کنترل کند.
بدون وازوپرسین، کلیه ها نمی توانند به درستی کارکنند. به عنوان یک نتیجه، بدن مقدار زیادی از آب، به سرعت، در ادرار رقیق شده از دست می دهد. این موجب می شود افراد خیلی تشنه شوند، به طوری که آنها مقدار زیادی آب می خورند.
هر کسی می تواند به دیابت بی مزه مرکزی مبتلا شود، اما آن معمول نیست. تنها در حدود ۱ در هر ۲۵،۰۰۰ نفر به آن مبتلا می شود.
در حدود نیمی از موارد، پزشکان نمی دانند چه چیزی باعث DI مرکزی می شود. بعضی مواقع، به دلیل آسیب و صدمه غده هیپوتالاموس و یا هیپوفیز اتفاق می افتد. این آسیب می تواند به دلیل عمل جراحی، ضربه به سر، تومور، التهاب یا عفونت باشد. در موارد بسیار نادر علت ، نقص ژنتیکی هستند.
درمان سریع از آسیب ها، عفونت ها، و تومورهای می تواند شانس ابتلا به این بیماری را کاهش دهد.
افراد مبتلا به دیابت بی مزه مرکزی معمولا علائم زیر را دارد:
در موارد شدید، و یا اگر یک فرد نتواند به اندازه کافی مایع بنوشد، دیابت بی مزه مرکزی می تواند باعث:
علائم دیابت بی مزه مرکزی در کودکان ممکن است:
یک معاینه ممکن است هیچ نشانه ای از دیابت بی مزه مرکزی ، به جز شاید مثانه بزرگ یا علائم کم آبی را نشان دهد.
اگر دکتر شما فکر می کند شما دیابت بی مزه مرکزیی دارید، او نمونه ای از ادرارتان را تست می کند. همچنین شما یک آزمون محدودیت آب می دهید، که معمولا شامل اقامت در یک بیمارستان به منظور نظارت بر چگونه عملکرد کلیه تان، مقدار ادرارتان را، و مقدار سدیم در پلاسمای تان می باشد. شما ممکن است وازوپرسین را مصرف کنید و پس از آن خون و ادرارتان تست شود. دکتر شما ممکن است به شما توصیه کند یک MRI از سرتان بگیرید، تا اگر هر گونه مشکلی در اطراف غده هیپوفیز شما وجود داشت، دیده شود.
اگر دیابت بی مزه مرکزی شما خفیف باشد، درمان دیابت بی مزه مرکزی ساده است: نوشیدن آب بیشتر.
در برخی موارد، دکتر شما ممکن است دسموپرسین و یا DDAVP ، که یک نوع وازوپرسین است را تجویز کند. دسموپرسین موجب کنترل خروجی ادرار، حفظ تعادل مایعات می شود و از کم شدن آب بدن جلوگیری می کند. شما آن را دو تا سه بار در روز، معمولا به عنوان یک اسپری بینی، قرص، و یا تزریق دریافت می کنید.
داروی خود را با خود به همراه داشته باشید و از موقعیت های که در آن شما نمی توانید آب بخورید، اجتناب کنید. پوشیدن جواهر “هشدار پزشک” و یا نگه داشتن یک نوشته با خود در مورد وضعیت تان هم یک ایده خوب است، به طوری که کارکنان مراقبت سلامت در مورد آن با اطلاع شوند.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com