تشخیص لوسمی مزمن میلومونوسیتیک

اگر علائم و نشانه ها نشان می دهند که شما ممکن است سرطان خون میلومونوسیتیک مزمن یا CMML داشته باشید، پزشکان سلولها ی خون و مغز استخوان شما را برای تایید این تشخیص بررسی می کنند.

آزمایش های خون

شمارش خون کامل (CBC) تعداد  سلول های مختلف خون، از جمله سلول های قرمز خون، سلول های سفید خون و پلاکت ها را اندازه گیری می کند. CBC اغلب با شمارش افتراقی (یا “تمایزی”) انجام می شود، که  عبارت است ازشمارش انواع مختلف سلول های سفید خون در نمونه خون. دریک نمونه ی خون، مقداری از خون بر روی یک اسلاید قرار داده می شود تا سلول ها در زیر میکروسکوپ بررسی شوند.

بیماران مبتلا به لوسمی مزمن میلومونوسیتیک تعداد بالایی مونوسیت دارند، با تعداد مونوسیت حداقل ۱،۰۰۰عدد (در هر MM^۳).

گاهی اوقات آنها تعداد کمی از سایر سلول های سفید خون دارند.

آنها ممکن است کمبود سلول های قرمز خون و نیز پلاکت های خون داشته باشد. برخی بیماران ممکن است تعداد کمی مونوبلاست در خون داشته باشد. مونوبلاست ها، سلول های اولیه و نابالغی هستند که برای تولید مونوسیت بالغ رشد و تقسیم  انجام می دهند. به طور معمول، این سلول ها فقط در مغز استخوان یافت می شوند. مشاهده شدن بلاستها در خون هیچگاه طبیعی نیست و آن اغلب نشانه  مشکل در مغز استخوان است. سلول های خونی بیماران لوسمی مزمن میلومونوسیتیک ممکن است همچنین اختلالات خاصی در اندازه، شکل یا ویژگی های دیگر که می توانند در زیر میکروسکوپ دیده شوند، داشته باشند. اختلالات خون ممکن است نشانه لوسمی مزمن میلومونوسیتیک باشند، اما دکتر نمی تواند بدون بررسی یک نمونه از سلول های مغز استخوان تشخیص دقیقی داشته باشد.

آزمایش های دیگر

دکتر همچنین ممکن است تست هایی را برای بررسی دیگر علل احتمالی کاهش مقدار خون، مانند سطوح پایین ویتامین B12 و فولات تجویز کند. همچنین ممکن است آزمایشاتی  برای بررسی  علل دیگر افزایش تعداد  سلول های سفید خون، مانند عفونت ، انجام شود.

آزمایشات مغز استخوان

نمونه  های مغز استخوان ازروش های آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی، که معمولا در زمان مشابهی انجام می شوند، بدست می آیند. نمونه ها معمولا از پشت  استخوان لگن گرفته می شوند. این آزمایشات اولین بار برای  تشخیص و طبقه بندی استفاده می شود و ممکن است  بعدا برای گفتن اینکه  CMML به درمان پاسخ می دهد  و یا در حال تبدیل به یک لوسمی حاداست، تکرار شوند. برای آسپیراسیون نمونه مغز استخوان، شما بر روی یک میز (یا به پهلو و یا بر روی شکم) قرار می گیرید. پس از تمیز کردن ناحیه، پوست روی لگن و سطح استخوان با بی حسی موضعی بیحس می شود، که ممکن است یک احساس گزش و یا سوزش مختصر ایجاد کند. سپس یک سوزن نازک توخالی بداخل استخوان وارد می شود و یک سرنگ برای کشیدن مقدار کمی از مغز استخوان مایع  (تقریبا ۱ قاشق چای خوری) استفاده می شود. حتی با بیحسی، بیشتر بیماران هنوز هم مقدار مختصری درد در زمان برداشته شدن مغز دارند . بیوپسی مغز استخوان معمولا فقط بعد از آسپیراسیون انجام می شود. مقدلر اندکی از استخوان و مغز (حدود ۱۶/۱ اینچ در قطر و ۲/۱ اینچ طول) توسط سوزنی کمی بزرگتر برداشته می شود که این سوزن را چرخانده و با فشار به استخوان وارد می کنند. بیوپسی نیز ممکن است باعث درد مختصری شود. هنگامی که بیوپسی انجام شد، برای کمک به جلوگیری خونریزی به پهلو فشار وارد می شود. یک آسیب شناس (یک دکتر متخصص در تشخیص بیماری با استفاده از تست های آزمایشگاهی) نمونه های مغز استخوان را در زیر میکروسکوپ بررسی می کند. یک متخصص خون (یک دکتر متخصص در درمان دارویی بیماری های خون و بافت تشکیل دهنده خون) و یا یک متخصص غدد (یک دکتر متخصص در درمان دارویی سرطان) معمولا اینها را  به خوبی بررسی می کنند.

پزشکان در مغز استخوان به دنبال چه می گردند؟

پزشکان آسپیراسیون و بیوپسی مغز استخوان را به هدف ارزیابی انواع و مقدار سلولهای سازنده خون و برای تعیین اینکه آیا مغز استخوان مدارکی دال بر عفونت، سلول های سرطانی، و یا اختلالات دیگر نشان می دهد یا نه، بررسی می کنند. آنها اندازه و شکل سلول ها را بررسی کرده و محتویات ذرات آهن و دیگر محتویات گرانولی (مجموعه های میکروسکوپی از آنزیم ها و دیگر مواد شیمیایی است که به سلول های سفید خون برای مبارزه با عفونت کمک می کنند) سلول های قرمز را تعیین می کنند. بویژه درصد سلول های مغز که بلاست هستند بسیار مهم است. بلاست ها سلول های خیلی اولیه (نابالغ) هستند که توسط سلول های بنیادی مغز استخوان تولید می شوند. بلاست ها در نهایت به سلول های طبیعی خون بالغ می شوند. در لوسمی مزمن میلومونوسیتیک، برخی از بلاست ها به درستی بالغ نمی شوند، بنابراین ممکن است بلاست ها بیش از حد، و سلول های بالغ به اندازه کافی وجود نداشته باشد. برای تشخیص لوسمی مزمن میلومونوسیتیک، بیمار باید کمتر از ۲۰٪ بلاست در مغز استخوان داشته باشد. بیماری که بیش از ۲۰٪ بلاست در مغز استخوان داشته باشد به عنوان کسی که لوسمی حاد دارد در نظر گرفته می شود.

آزمایشات اضافی بر روی مغز استخوان انجام می شود تا به دکتر در تشخیص لوسمی مزمن میلومونوسیتیک و رد سایر بیماری های خونی کمک کنند:

ایمونوسیتوشیمی

سلول های نمونه مغز استخوان با آنتی بادی های خاص که باعث تغییر رنگ انواع خاصی از سلولها می شوند، تحت درمان قرار می گیرند. تغییر رنگ تنها در زیر میکروسکوپ دیده می شود. این تست در تشخیص لوسمی مزمن میلومونوسیتیک از انواع دیگر سرطان خون و نیز از سایر بیماری ها مفید است.

فلوسیتومتری

این تکنیک اغلب برای  بررسی سلول های نمونه ی مغز استخوان و خون مورد استفاده قرار می گیرد. آن می تواند در تشخیص لوسمی و لنفوم بسیار مفید باشد. یک نمونه از سلول ها با آنتی بادی مخصوص تیمار شده و نهایتا از مقابل یک پرتو لیزرعبور داده می شود. هر آنتی بادی تنها به انواع خاصی از سلول ها می چسبد. اگر نمونه شامل آن دسته از سلولها باشد، لیزر باعث می شود که آنها نور را منعکس کنند. دستگاه نور را شناسایی می کند، و یک کامپیوتر سلول ها را می شمارد. این تست ممکن است برای همه بیماران، ضروری نباشد.

سیتوژنتیک

این تست به کروموزوم های داخل سلول توجه می کند. DNA در سلول های انسانی کروموزوم ها بسته بندی شده است. هر سلول باید ۴۶ کروموزوم (۲۳ جفت) داشته باشد. ناهنجاری های کروموزومی در لوسمی مزمن میلومونوسیتیک نسبتا شایع است. گاهی اوقات قطعات کروموزومی و یا حتی کل کروموزوم کم است. سلول های لوسمی مزمن میلومونوسیتیک همچنین ممکن است نسخه های اضافی از تمام یا بخشی از بعضی کروموزوم ها داشته باشند. جابه جایی کروموزوم نیز ممکن است دیده شود.این جایی است که بخشهایی از کروموزومها ممکن است با یکدیگر مورد تبادل قرار گیرند. آزمایش کروموزوم نیز می تواند به پزشکان کمک کند تا مطمئن شوند که مشکل یک لوسمی مزمن دیگر به نام لوسمی میلوئیدی مزمن یا CML نیست.  سلول های سرطان خون CML اغلب حاوی یک کروموزوم غیر طبیعی ناشی از یک جابجایی خاص (انتقال (۹ ؛ ۲۲)) هستند. این کروموزوم فیلادلفیا نامیده می شود. اگر کروموزوم فیلادلفیا وجود دارد، تشخیص CML است نه CMML. آزمایش سیتوژنتیک می تواند چندین هفته طول بکشد زیرا سلول های مغز استخوان قبل از اینکه بتوان کروموزوم آنها را در زیر میکروسکوپ دید نیاز به رشد در ظروف آزمایشگاهی دارند. نتایج حاصل از آزمایش سیتوژنتیک در یک فرم مختصر که تغییرات کروموزومی موجود را توصیف می کند نوشته می شوند. برای مثال:

• علامت منها (-) یا مخفف del به معنی حذف است.  برای مثال، اگر یک کپی از کروموزوم ۷ وجود نداشته باشد، می توان آن را به عنوان ۷-  و یا (۷)del نوشت. در اغلب موارد، تنها بخشی از کروموزوم از وجود ندارد. هر کروموزوم از ۲ بخش ، به نام p و q تشکیل شده است. بنابراین از دست دادن بخش q از کروموزوم ۵ به نام q۵- یا q۵) del) نامیده می شود.
• یک علامت + زمانی استفاده می شود که یک نسخه اضافی از تمام یا بخشی از یک کروموزوم وجود دارد. به عنوان مثال، ۸+ بدان معنی است که کروموزوم ۸ دوبرابر شده است و نسخه های خیلی زیادی ازآن در داخل سلول یافت می شود.
• حرف t برای نشان دادن یک جابجایی استفاده می شود که زمانی رخ می دهد که یک قطعه از یک کروموزوم شکسته شده و بخشی از یک کروموزوم دیگر می شود.

مطالعات ژنتیک مولکولی

این نوع دیگری از آزمایش است که می تواند برای پیدا کردن اختلالات کروموزوم و ژن مورد استفاده قرار گیرد. یک مثال از این نوع، هیبریداسیون در موقعیت فلوئورسانس، یا  به اختصار FISH است. در FISH ،یک توالی ژنی خاص با یک رنگ فلورسنت رنگ آمیزی می شود. این توالی ممکن است به یک منطقه خاص از یک کروموزوم و یا حتی یک جابجایی خاص مطابقت داشته باشد. یک مزیت  FISH این است که به سلول های  فعال از نظرتقسیم نیاز ندارد. این اجازه می دهد تا آزمایش کمی سریع تر ادامه یابد. FISH برای پیدا کردن جابه جایی خیلی مناسب است. آن حتی می تواند بعضی جابجایی ها را  که ممکن است آنقدر کوچک باشند که با تست سیتوژنتیک معمول دیده شوند، بیابد. یکی دیگر از آزمایشات ژنتیک مولکولی که می تواند برای پیدا کردن اختلالات ژنتیکی خاص مورد استفاده قرار گیرد واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) نامیده می شود. این آزمایشات برای تشخیص CMML مورد نیاز نیست ، اما ممکن است در برخی موارد استفاده شوند. گاهی اوقات برای یافتن تغییرات ژن یا کروموزوم خاصی استفاده می شود ، مانند کروموزوم فیلادلفیا، که با CML مرتبط است. این آزمون می تواند علاوه بر سلول های مغز استخوان در سلول های دیگری مثل سلول های خون انجام شود.

مرحله بندی سرطان خون میلومونوسیتیک مزمن چیست؟

پزشکان اغلب سرطان ها را به دو مرحله مختلف براساس اندازه تومور واینکه تا چه حد سرطان از جایگاه اصلی  خود در بدن پخش شده است، تقسیم بندی می کنند. مرحله سرطان می تواند به پیش بینی سرنوشت سرطان کمک کند. اغلب، مرحله سرطان  برای تصمیم گیری در مورد اینکه چه درمانی مورد نیاز است، استفاده می شود.

سرطان خون میلومونوسیتیک مزمن یک بیماری مغز استخوان است.
آن را نمی توان با نگاه کردن به اندازه تومور مانند برخی سرطان های دیگر، تعیین مرحله کرد. در عوض، CMML بر اساس تعداد سلول ها در خون و مغز استخوان به ۲ گروه تقسیم می شود:

• CMML-۱: بلاست ها  کمتر از ۵٪ از سلول های سفید را در خون و کمتر از ۱۰٪ از سلول ها را در مغز استخوان تشکیل می دهند.
• CMML-۲: بلاست ها ۵٪ تا ۲۰٪ از سلول های سفید در خون، و ۱۰٪ تا ۲۰٪ از سلول ها را در مغز استخوان تشکیل می دهند.

میزان بقای سرطان خون میلومونوسیتیک مزمن

میزان زنده ماندن اغلب توسط پزشکان به عنوان یک روش استاندارد بحث در مورد بهبودی یک شخص استفاده می شود. برخی از بیماران مبتلا به سرطان ممکن است بخواهند در مورد آمار زنده ماندن سایر مردم در موقعیت های مشابه بدانند، در حالی که دیگران ممکن است اعداد را مفید ندانند، و یا حتی ممکن است نخواهند آنها را بدانند. اگر شما نمی خواهید آنها را بدانید، خواندن را در اینجا متوقف کنید و به بخش بعدی بروید.

بیش از یک راه برای توصیف احتمال بهبودی یک شخص وجود دارد.آمار زیر در مورد بقای متوسط بحث می کند. بقا ی متوسط ​​ مقدار زمان نیمی از بیماران در یک گروه مرگ است. این مقدار متوسط ​​است – نیمی از بیماران بیش از این زندگی می کنند و نیمی دیگر اینقذر زندگی نمی کنند.به منظور تخمین متوسط بقا، پزشکان باید در افرادی که چندین سال پیش تحت درمان قرار گرفتند جستجو کنند. پس از آن ممکن است پیشرفت در درمان در یک نتیجه مطلوب تر برای  مردمی که به تازگی مبتلا به سرطان خون میلومونوسیتیک مزمن شناخته شده اند، صورت گیرد.