مرحله بندی فرآیندی است که به پزشک می گوید سرطان به چه میزانی گسترده شده است. نشان می دهد که آیا سرطان گسترش یافته و اینکه به چه میزانی. درمان و پیش بینی سرطان های استخوان به میزان زیادی به مرحله ی سرطان در هنگام تشخیص بستگی دارد.
سیستم آمریکایی برای مرحله بندی تمام سرطان های استخوان مورد استفاده قرار می گیرد. ۴ فاکتور را ترکیب می کند تا مرحله را مشخص کند با استفاده از حرف اول ویژگی های تومور (سایز آن و اینکه آیا بیشتر از یک نقطه از استخوان است)، سرایت به غدد لنفاوی، متاستاز به اعضای دور، و درجه تومور. درجه تومور بر اساس میزان غیرعادی بودن سلول هاست. هرچه میزان آن بیشتر باشد، سلول ها غیرعادی تر نمایان می شوند. سرطان های با درجات بالا رشد و گسترش سریع تری نسبت به تومورهای با درجات پایین تر است.
این اطلاعات درباره تومور، غدد لنفاوی، متاستاز و درجه در یک فرآیند به نام گروه بندی مرحله ای تجمیع می شوند.
– M1a: سرطان فقط به ریه رسیده است
– M1b: سرطان به دیگر مناطق نیز رسیده است
پس از آنکه مراحل T , N و درجه سرطان استخوان مشخص شد، مراحل به صورت یک مرحله کلی تجمیع می گردد. فرآیند تخصیص یک مرحله را گروه بندی مرحله ای می نامند.
مرحله ۱ : تمام تومورهای این مرحله درجه پایین بوده و بیرون از استخوان سرایت نکرده اند.
مرحله ۲ : تومورها درجه بالا بوده اما به بیرون از استخوان سرایت نکرده اند.
Stage III: T3, N0, M0, G3-G4: مرحله ۳ : تومورها هنوز به بیرون از استخوان سرایت نکرده اند اما در بیش از یک نقطه از استخوان وجود دارند و درجه بالا هستند.
مرحله ۴ : تومورها به بیرون از استخوان سرایت کرده اند و می توانند هر درجه ای داشته باشند.
اگرچه این سیستم مرحله بندی به صورت فراگیر مقبول است و برای اکثر سرطان ها مورد استفاده قرار می گیرد، متخصصان سرطان استخوان مایلند تا با ساده سازی مراحل را به موضعی و متاستازیک تقسیم کنند. مراحل ۱، ۲و۳ موضعی و مرحله ۴ متاستازیک است.
پزشکان از این آمار به عنوان یک راه استاندارد برای پیش بینی وضع فرد استفاده می کنند. برخی بیماران مبتلا به سرطان مایلند نرخ بقای افرادی که در موقعیت خود بوده اند را بدانند، در حالی که دیگران تمایلی ندارند.
نرخ بقای ۵ ساله به درصدی از بیماران اشاره دارد که حداقل ۵سال پس از تشخیص سرطان شان زنده مانده اند. البته بسیاری از آنها خیلی بیشتر از ۵سال نیز عمر کرده اند.
نرخ بقای نسبی ۵ساله فرض را بر این داشته است که برخی بیماران به دلایلی غیر از سرطان جان باخته اند و بقای مشاهده شده را با میزان در افراد بدون سرطان مقایسه کرده است. این راه بهتری برای مشاهده اثر سرطان بر بقاست.
برای دستیابی به نرخ بقای ۵ساله، پزشک می بایست بیمارانی را که حداقل پنج سال پیش درمان شده اند را در نظر بگیرد. بهبود درمان پس از آن زمان پیش بینی امیدوارکننده تری را برای بیمارانی که تازه مبتلا به سرطان شده اند به همراه داشته باشد.
نرخ بقا اغلب بر پایه نتایج قبلی تعداد زیادی از مبتلایان است، اما آنها نمی توانند پیش بینی کنند که برای یک فرد خاص چه اتفاقی می افتد. فاکتورهای زیادی بر شرایط یک فرد تأثیر می گذارد مثل نوع و درجه سرطان، سن، موقعیت مکانی سرطان، اندازه آن، و نوع درمان.
در همه موارد سرطان استخوان در بزرگسالان و کودکان، نرخ بقای نسبی ۵ساله تقریبا ۷۰% است. برای بزرگسالان، شایع ترین سرطان استخوان کندروسارکوم است که در ۸۰% موارد نرخ بقای نسبی ۵ ساله است.
ترجمه شده از وبسایت: www.cancer.org