عوامل خطر ساز سرطان استخوان

یک فاکتور خطرساز هرچیزی است که بر شانس ابتلای شما به یک بیماری مثل سرطان تاثیر بگذارد.

 سرطان های مختلف فاکتورهای خطرساز متفاوتی دارند. برای مثال، قرار گرفتن پوست در معرض تابش شدید خورشید یک فاکتور خطرساز برای سرطان پوست است. کشیدن سیگار یک فاکتور خطرساز برای سرطان های ریه، دهان، حنجره، مثانه، کلیه، و بسیاری از دیگر ارگان هاست. اما دارا بودن یک فاکتور خطرساز، یا حتی چندین، به این معنا نیست شما مبتلا به بیماری خواهید شد. بیشتر افراد مبتلا به سرطان استخوان هیچ گونه فاکتور خطرساز مشخصی ندارند.

برخی از عوامل خطر ساز سرطان استخوان عبارتند از:

اختلالات ژنتیکی

تعداد بسیار کمی از سرطان های استخوان (بخصوص استیوسارکوم) ارثی بوده و در اثر نقص در برخی ژن های خاص ایجاد می شوند.

استیوسارکوم

کودکان دارای سندروم های ارثی نادر شانس بالایی برای تشکیل استیوسارکوم دارند.

• سندروم لی – فرومنی افراد را مستعد ابتلا انواع مختلف سرطان ها می کند از جمله، سرطان پستان، مغز، استیوسارکوم، و دیگر انواع سارکوم ها. بیشتر این موارد در اثر یک جهش تومور در ژن CHEK2 ایجاد می شوند، اما بعضی نیز در اثر جهش در ژن* .
• سندروم دیگری که شامل سرطان استخوان می شود، سندروم روتموند توماسون است. کودکان دارای این سندروم کوتاه قد بوده، دارای مشکلات اسکلتی و اگزمای پوستی هستند. همچنین آنها مستعد تشکیل استیوسارکوم هستند. این سندروم ناشی از تغییرات غیر عادی در ژن REQL2 است.
• رتینوبلاستوم: یک سرطان نادر چشم در کودکان است که می تواند ارثی باشد. نوع ارثی آن در اثر یک جهش ژن RB1 ایجاد می شود. آنهایی که دارای این جهش هستند، شانس زیادی برای تشکیل سارکوم در استخوان و بافت نرم را دارند. همچنین اگر پرتودرمانی برای درمان رتینوبلاستوم مورد استفاده قرار بگیرد، خطر ایجاد استیوسارکوم در استخوان های اطراف چشم افزایش پیدا می کند.

در نهایت، خانواده هایی وجود دارند که چندین نفر از آنها که دارای استیوسارکوم بوده هیچ گونه تغییرات ارثی در ژن هایشان وجود نداشته است. نقص های ژنتیکی که باعث ایجاد سرطان در خانواده ها می شوند هنوز شناخته نشده اند.

کندروسارکوم ها

سندروم چندگانه استیوکاندروم یک حالت ارثی است که باعث ایجاد برآمدگی در استخوان های فرد می شود. این برآمدگی ها اغلب از جنس غضروف هستند. می توانند دردناک باشد و باعث شکستگی استخوان شوند. این اختلال از جهش در هر یک از سه ژن EXT1 , EXT2 , EXT3 ناشی می شود. بیماران دارای این حالت خطر بالای کندروسارکوم را دارند.

یک آنکندروم یک تومور غضروفی خوش خیم است در استخوان ها رشد می کند. افرادی که تعداد زیادی از این تومورها را دارند حالتی به نام آنکندروماتوسیس چندگانه را دارا هستند. خطر بالایی نیز برای تشکیل کندروسارکوم ها دارند.

کوردوم

کوردوم ها در برخی خانواده ها وجود دارند. ژن مربوط به آن تاکنون شناخته نشده است، اما کوردوم خانوادگی به تغییرات در کروموزوم ۷ مرتبط است.

بیماران دارای سندرومتوبروز اسکلروزیس، که می تواند در اثر نقص در هر کدام از ژن های TSC1 یا TSC2 ایجاد شود، خطر بالایی برای ابتلا به کوردوم در کودکی دارند.

بیماری پاژه

بیماری پاژه یک حالت خوش خیم اما پیش سرطانی است که یک یا چند استخوان را تحت تاثیر قرار می دهد. در نتیجه ی شکل گیری بافت استخوانی غیرعادی ایجاد می شود و اغب در افراد بالای ۵۰سال رخ می دهد. استخوان های متأثر سنگین، ضخیم و شکننده هستند. از استخوان های نرمال ضعیف تر بوده و شکننده ترند. اغلب اوقات بیماری پاژه مرگ آفرین نیست. سرطان استخوان (معمولا استیوسارکوم) در حدود ۱% از بیماران مبتلا به پاژه رخ می دهد، معمولا زمانی که تعداد زیادی از استخوان ها درگیر شده اند.

پرتو

استخوان هایی که در معرض پرتوهای یونیزه شده قرار می گیرند، ممکن است خطر بالایی برای ابتلا به سرطان استخوان داشته باشند. یک اشعه ایکس معمولی از یک استخوان خطرناک نیست، اما قرار گرفتن در معرض حجم زیادی از پرتوها خطرناک است. برای مثال، پرتودرمانی برای معالجه سرطان ممکن است سرطان جدیدی را در یکی از استخوان های ناحیه درمانی ایجاد کند. داشتن سن کم، و دوز زیاد پرتو خطر ابتلا به سرطان استخوان را افزایش می دهد.قرار گرفتن در معرض مواد رادیواکتیو مانند رادیوم و استرونسیوم نیز می تواند باعث سرطان استخوان شود چرا که این مواد در استخوان ها پخش می شوند.

پرتوهای یونیزه نشده، مثل میکروویو ها، میدان های الکترومغناطیسی ناشی از خطوط برق، تلفن های همراه، و لوازم خانگی خطر ابتلا به سرطان استخوان را افزایش نمی دهند.

پیوند مغز استخوان

استیوسارکوم در تعداد کمی از افرادی که پیوند مغز استخوان داشته اند گزارش شده است.

صدمه دیدگی

این که آسیب وارده بر استخوان می تواند باعث سرطان استخوان شود، هرگز اثبات نشده است. بسیاری از افراد مبتلا به سرطان استخوان آسیب وارده به آن قسمت از استخوان خود را به یاد می آورند. بسیاری از پزشکان بر این باورند که این باعث سرطان نمی شود، اما سرطان باعث شده است تا تصادفی یا آسیبی که به استخوانشان وارد شده را به یاد بیاورند.

چه چیزی باعث سرطان استخوان می شود؟

علت دقیق اکثر سرطان های استخوان نامعلوم است. هرچند، دانشمندان دریافته اند که سرطان های استخوان به عوامل مختلفی مربوط می شود که در بخش فاکتورهای خطرساز به آنها اشاره شد. اغلب افراد مبتلا به سرطان استخوان هیچ گونه فاکتور خطرساز ندارند. تحقیق در این مورد در حال انجام است.

دانشمندان پیشرفت زیادی درباره فهم اینکه چگونه برخی تغییرات مشخص در دی ان ای فرد می تواند باعث شود تا سلول های نرمال سرطانی شوند، داشته اند. دی ان ای حاوی دستورالعمل تمام افعالی است که سلول های ما انجام می دهند. ما معمولا شبیه والدین خود هستیم چرا که آنها منبع دی ان ای ما هستند. هرچند، دی ان ای تنها بر شکل ظاهری ما تاثیر نمی گذارد. بر شانس برای ابتلا به بیماری های خاص مثل برخی انواع سرطان نیز اثر می گذارد.

دی ان ای به بخش هایی به نام ژن تقسیم می شود. ژن ها دستور ساخت پروتئین ها را حمل می کنند، مولکول هایی که کاربرد سلول ها را مشخص می کند. برخی ژن ها حاوی برخی دستورات کنترلی در زمان رشد و تقسیم سلولی هستند. ژن هایی که تقسیم سلولی را تسریع می بخشند، آنکوژن نامیده می شوند. بقیه که تقسیم سلولی را کند می کنند یا باعث مرگ سلول ها در زمان درست خود می شوند ژن سرکوبگر تومور نام دارند. سرطان ها  می توانند در اثر جهش های دی ان  که باعث فعالسازی آنکوژن ها و غیرفعال کردن ژن های سرکوبگر می شوند ایجاد شوند. برخی افراد مبتلا به سرطان دارای جهش های دی ان ای هستند که از والدین خود به ارث برده اند. این جهش ها خطر ابتلا به بیماری را افزایش می دهد.

جهش های دی ان ای که باعث برخی انواع ارثی سرطان استخوان می شوند، شناخته شده اند. در بسیاری از موارد، از آزمایشات ژنتیک می توان استفاده کرد اگر فردی یکی از این جهش ها را دارا باشد.

اغلب سرطان های استخوان در اثر جهش های ارثی نیستند. این جهش ها در طول عمر فرد رخ می دهد. این جهش ها ممکن است در نتیجه قرار گرفتن در معرض پرتو یا مواد شیمیایی سرطان زا ایجاد شوند اما اغلب هیچ دلیل مشخصی ندارند. این جهش ها تنها در سلول های سرطانی وجود داشته و به فرزندان بیمار منتقل نمی شود.

دانشمندان در حال تحقیق بر روی این فرآیند هستند اما هنوز نقاط تاریکی وجود دارد. همانطور که دانسته هایشان افزایش می یابد، امید بیشتری برای درمان سرطان استخوان پیدا می کنند.

پیشگیری از سرطان استخوان

تغییرات در الگوی زندگی می تواند از بروز بسیاری از سرطان ها پیشگیری کند. هرچند، هیچ گونه تغییری که بتواند از سرطان استخوان جلوگیری کند شناخته نشده است.