در حدود نیمی از افراد مبتلا به سرطان آدرنال، علایم در اثر هورمون های ترشح شده توسط تومور ظاهر می شوند. در نیمی دیگر، علایم در اثر بزرگ شدن تومور و تحمیل فشار بر دیگر اعضا بروز پیدا می کنند. اگر شما یا کودکتان هر کدام از نشانه ها یا علایم مطرح شده در این بخش را دارا می باشید، سریعا آن را با پزشک خود در میان بگذارید. این علایم ممکن است در اثر یک تومور آدرنال یا چیز دیگری حادث شده باشند. انجام آزمایش های پزشکی مناسب تنها راه تشخیص است. هرچه زودتر تشخیص داده شود، درمان زودتر آغاز شده و مؤثر تر خواهد بود.
در کودکان، علایم در اغلب موارد بوسیله آندروژن (مردانه) که ممکن است تومور ترشح کند، بوجود می آیند. شایع ترین علامت رشد بیش از حد مو در صورت و بدن است (مثل زیر بغل). هورمون های مرانه همچنین ممکن است آلت های تناسلی را در پسرها و دخترها بزرگ کند.
اگر تومور استروژن (زنانه) ترشح کند، دخترها بلوغ زودرس خواهند داشت که ممکن است باعث شود تا سینه ها رشد کرده و عادت ماهیانه شروع شود. تومورهای ترشح کننده استروژن ممکن است سینه ها را در پسران نیز بزرگ کند.
علایم ناشی از مقادیر بالای هورمون های جنسی در بزرگسالان کمتر محسوس است چرا که آنها مرحله بلوغ را گذرانده و سایز سینه و الگوی رویش موی بدنشان بالغ است. زنان دارای تومورهای ترشح کننده استروژن و مردان دارای تومورهای ترشح کننده آندروژن معمولا هیچ گونه علایم ناشی از هورمون ها را ندارند، پس ممکن است تا زمانیکه تومور به حدی بزرگ شود که بر دیگر اعضا فشار وارد کند، هیچ علامتی نداشته باشند.
علایم محسوس تر خواهد بود اگر تومور هورمون هایی را ترشح کند که معمولا در جنس مخالف دیده می شود. برای مثال، مردانی با تومورهایی که استروژن ترشح می کنند ممکن است سینه هایی بزرگ و نرم داشته باشند. همچنین ممکن است مشکلات جنسی داشته باشند نظیر اختلال نعوظ و از دست دادن میل جنسی. زنان دارای تومورهای ترشح کننده آندروژن ممکن است دچار رشد بیش از حد موهای زائد، پس روی خط پیشانی، عادت ماهیانه نامنظم، و کلف شدن صدا شوند.
مقدار بیش از حد کورتیزول ممکن است باعث ایجاد مشکلی به نام سندروم کاشینگ شود. برخی افراد تمام این علایم را دارا بوده اما افراد دارای مقادیر زیاد کورتیزول ممکن است ۱یا۲ علامت داشته باشند. این نشانه ها و علائم عبارت است از:
سندروم کاشینگ ممکن در اثر یک سرطان آدرنال یا آدنوم آدرنال که مقادیر زیادی کورتیزول و یا هورمون های مرتبط ترشح می کنند، ایجاد شود. تومورهای خوش خیم غده هیپوفیز می توانند مقادیر زیادی از یک هورمون دیگر به نام آدرنوکورتیکوتروپیک را ترشح کنند. این را بیماری کاشینگ می نامند. مقادیر زیاد * باعث می شود تا بافت غده آدرنال نرمال، کورتیزول بیشتری تولید کند. این نتایجی همانند سندروم کاشینگ را در پی خواهد داشت. خیلی به ندرت * توسط دیگر تومورها ترشح می شود و علائم مشابهی دارد.
برخی افراد دارای مشکلات سیستم ایمنی یا بعضی سرطان ها، مثل لنفوم، با داروهایی درمان می شوند که از نظر شیمیایی به کورتیزول مرتبط هستند. از آنجا که دلایل فراوانی برای مقادیر زیاد کورتیزول که به سندروم کاشینگ منجر می می شود وجود دارد، پزشکان آزمایشات خون و ادرار به همراه تصویربرداری را انجام می دهند تا مشخص شود که آیا بیمار تومور کورتیکال آدرنال یا دیگر علل سندروم کاشینگ را دارد یا خیر.
عمده علایم و نشانه های ناشی از آلدسترون ترشح شده توسط تومورهای آدرنال عبارت است از:
آدنوم های آدرنال اغلب آلدسترون ترشح می کنند، اما سرطان های آدرنال به ندرت.
همانطور که یک سرطان آدرنال رشد می کند، به بافت ها و اعضای اطراف خود فشار وارد می کند. این ممکن است باعث درد در نزدیکی تومور، و احساس پری شکم یا اشکال در بلع شود.
ترجمه شده از وبسایت: www.cancer.org