عوامل خطر سرطان آدرنال

یک فاکتور خطرساز هر چیزی است که شانس ابتلای شما به بیماری ها از جمله سرطان را افزایش دهد. سرطان های مختلف فاکتورهای خطرساز متفاوتی دارند. برخی عوامل خطرساز مثل کشیدن سیگار می تواند تغییر کند اما سن فرد و یا سابقه فامیلی قابل تغییر نیست.

دانشمندان عوامل خطرسازی را یافته اند که شانس ابتلا به تومورهای آدرنال را افزایش می دهد. حتی اگر یک بیمار یک یا چند فاکتور خطرساز برای تومورهای آدرنال داشته باشد، اطمینان حاصل کردن از آنکه چقدر آن فاکتور خطرساز در ابتلا به سرطان مؤثر است، غیر ممکن است.

اما داشتن یک فاکتور خطرساز، یا حتی بیشتر، به این معنا نیست که شما مبتلا خواهید شد. بسیاری از افراد دارای فاکتورهای خطرساز هرگز سرطان آدرنال نخواهند گرفت، در حالی که دیگران که این بیماری را گرفته اند ممکن است معدود فاکتورها یا هیچ فاکتوری را نداشته باشند.

سندروم های ژنتیک

اغلب سرطان های کورتکس آدرنال پراکنده هستند (ارثی نیستند)، اما بعضا (تا ۱۵%) از عوامل ژنتیکی حاصل شده اند. این در سرطان های آدرنال در کودکان شایع است.

سندروم لی فرومنی

این سندروم یک حالت نادر است که اغلب در اثر نقص در ژن  TP53 رخ می دهد. افراد با این سندروم شانس بالایی برای ابتلا به انواع سرطان ها را دارند از جمله، سرطان پستان، استخوان، مغز، و کورتکس آدرنال.

سندروم بکوید – ویدمن

افراد دارای این مشکل زبان بزرگی دارند، خودشان نیز جثه بزرگی دارند، و خطر بالایی برای ابتلا به سرطان های کلیه، کبد و کورتکس آدرنال دارند.

نئوپلاسم درون ریز چندگانه

افراد با این مشکل خطر بالای ایجاد تومور در سه غده را دارند: هیپوفیز، پاراتیرویید، و پانکراس. حدود یک سوم تا نیمی از افراد با این شرایط مبتلا به آدنوم های آدرنال یا بزرگی غدد فوق کلیوی می شوند. این معمولا هیچ گونه علایمی ندارد. این سندروم در اثر نقص در ژن MEN1 ایجاد می شود. افرادی که دارای سابقه فامیلی ابتلا به MEN1 یا هیپوفیز، پاراتیرویید، پانکراس یا سرطان های آدرنال هستند می بایست به مشاور ژنتیک مراجعه کنند.

پلیپ های غده ای خانوادگی

افراد دارای این سندروم دچار صدها پلیپ در روده بزرگ خود می شوند. این پلیپ ها به سرطان کولن می انجامد اگر کولن برداشته نشود. این سندروم همچنین شانس ابتلا به دیگر سرطان ها را نیز افزایش می دهد، و ممکن است خطر ابتلا به سرطان آدرنال را نیز افزایش دهد. اغلب تومورهای آدرنال در بیماران دارای FAP آدنوم های خوش خیم هستند. این سندروم در اثر نقص در ژن APC ایجاد می شود.

سرطان غیر پلیپی روده بزرگ ارثی

بیماران دارای این مشکل (سندروم لینچ) ریسک بالایی برای ابتلا به سرطان روده بزرگ و همچنین در زنان سرطان دهانه رحم را دارند. آنها همچنین شانس بالایی برای ابتلا به سایر سرطان ها از جمله آدرنال کورتکس را دارند.

در بیشتر موارد، این اختلال در اثر وجود یک نقص ارثی در ژن MLH1 یا MSH2 ایجاد می شود اما دیگر ژن ها نیز می توانند نقش داشته باشند. این موضوع در بخش سرطان روده بزرگ بیشتر بحث خواهد شد.

سبک زندگی

عوامل خطر مانند رژیم غذایی با چربی بالا، مصرف سیگار، شیوه زندگی بی تحرک، و قرار گرفتن در معرض مواد سرطان زا در محیط، تاثیر زیادی در خطر ابتلای فرد به بسیاری از انواع سرطان است. همچنین سیگار کشیدن به عنوان یک عامل خطر توسط برخی از محققان پیشنهاد شده است.

آیا ما می دانیم چه چیزی باعث سرطان آدرنال می شود؟

ما دقیقاً نمی دانیم چه چیزی باعث تومورهای کورتیکال آدرنال می شود. در طول چند سال گذشته، متخصصان پیشرفت های زیادی را فهمیدن اینکه چطور بعضی تغییرات بخصوص در دی ان ای فرد می تواند باعث شود سلول ها در غده آدرنال سرطانی شوند. دی ان ای مولکولی است که حاوی دستوراتی است برای تمام کارهایی که سلول ها انجام می دهند. ما معمولا شبیه والدین خود هستیم زیرا آنها منبع دی ان ای ما هستند. هرچند، دی ان ای آثاری بیش از شباهت ظاهری دارد. آن خطر ابتلا به برخی بیماری های خاص از جمله بعضی سرطان ها را نیز مشخص می کند.

بعضی از ژن ها (بخشی از دی ان ای) رشد و تقسیم سلولی ما را کنترل می کنند. بعضی، تقسیم سلولی را تسریع می بخشند که آنکوژن نامیده می شوند. دیگر ژن ها تقسیم سلول های سرطانی را کند می کنند که ژن های سرکوبگر تومور نامیده می شوند. می دانیم که سرطان ها از جهش ها (تغییرات) دی ان ای بوجود می آید به صورتی که آنکوژن ها فعال و ژن های سرکوبگر غیرفعال می شوند. برخی افراد مبتلا به سرطان دارای جهش های دی ان ای هستند از یکی از والدین خود به ارث برده اند که شانس ابتلای آنها را بالا می برد. اما اغلب جهش های دی ان ای که در سرطان ها دیده می شود در طول عمر فرد رخ می دهد تا اینکه ارثی باشد. این جهش ها ممکن است در اثر مجاورت با اشعه ها یا کارسینوژن ها (مواد شیمیایی سرطان زا) ایجاد شوند. اما اغلب این جهش ها بدون هیچ دلیل مشخصی رخ می دهند.

جهش های دی ان ای که باعث ایجاد تومور در افراد دارای سندروم های ژنتیکی که در بخش قبل بحث شد می شوند، شناسایی شده اند. به صورت کلی، اینها به ندرت باعث سرطان آدرنال کورتیکال می شوند. هرچند، چون سرطان آدرنال بسیار نادر است، اگر شما سرطان آدرنال دارید، انجام آزمایشات ژنتیک برای یافتن این سندروم ها در صورت وجود می تواند مفید واقع شود. اگر شما دارا باشید، شما (و اعضای خانواده تان) خطر بالایی برای ابتلا به سرطان دارید.

سندروم لی-فرومنی در اثر جهش های ارثی ایجاد می شود که ژن سرکوبگر P53 را غیر فعال می کند. این سندروم در موارد معدودی باعث سرطان آدرنال در بزرگسالان شده است (۱در ۲۰ نفر)، اما  اکثراً باعث سرطان آدرنال در کودکان می شود. در واقع، ۸ مورد از هر ۱۰ مورد سرطان آدرنال در کودکان در اثر سندروم لی-فرومنی ایجاد شده اند. بسیاری از دیگر سرطان های آدرنال نیز مشاهده شده است که ژن های P53 غیرعادی داشته اند که پس از تولد حادث شده اند (غیر ارثی).

آیا سرطان آدرنال قابل پیشگیری است؟

از آنجا که هیچ فاکتور خطرزای قابل پیشگیری شناخته نشده است، در حال حاضر این بیماری بخصوص قابل پیشگیری نیست. نکشیدن سیگار می تواند خطر ابتلا به بسیاری از سرطان ها را کاهش دهد، و شاید سرطان کورتیکال آدرنال.