تشخیص تومورهای مغز و نخاع در بزرگسالان

تشخیص تومورهای مغز و نخاع در بزرگسالان

آیا می توان تومورهای نخاع و مغز را در بزرگسالان در مراحل اولیه تشخیص داد؟

در حال حاضر ازمایشات توصیه شده ی زیادی برای نشان دادن تومورهای مغز و نخاع وجود ندارد. بیشتر تومورهای مغز زمانیکه فرد دکتر را می بیند، به علت علایم و نشانه هایی که دارند تشخیص داده می شوند.

بیشتر اوقات، پیش بینی در مورد تومورهای مغز و نخاع به سن افراد، نوع تومور، و جای ان بستگی دارد نه اینکه چقدر زود تشخیص داده شده است. اما همانند هر مریضی دیگری، تشخیص اولیه و درمان احتملا موثر است.

برای افرادی با سندروم های خاص ارثی که باعث می شود خطرات بالای تومورهای مغزی داشته باشند، مانند نوروفیبروماتوز یا توبروس اسکلروز ، دکترها اغلب ازمون های فیزیکی و ازمایشات دیگری را در زمانی که جوان هستند توصیه میکنند. در برخی از موارد این ازمون ها می توانند تومورهایی را پیدا کنند که هنوز خیلی کوچک هستند. تمام تومورهایی که مرتبط با این سندروم ها نیستند ممکن است فورا درمان شوند، اما پیدا کردن ان در مراحل اولیه می تواند به دکترها کمک کند تا بهتر ان ها را کنترل کنند که اگر شروع به رشد کردند یا باعث مشکلاتی شدند، به سرعت درمان شوند.

تاریخچه ی پزشکی و آزمون های فیزیکی

 اگر نشانه ها و علایم نشان دهنده ی این باشد که ممکن است تومور مغزی یا نخاعی داشته باشید، دکتر شما سایقه ی پزشکی کاملی را خواهد گرفت، که متمرکز روی نشانه های شما است و زمانی است که ان ها شروع می شوند. دکتر همچنین می تواند ازمون عصبی را برای کنترل عملکرد مغز و نخاع شما انجام دهد. این ازمون ها رفلکس ها، قدرت ماهیچه، بینایی، حرکات دهان و چشم، هماهنگی، توازن، هوشیاری، و دیگر عملکردها را می سنجد.

اگر نتایج ازمون ها نرمال باشند، دکتر شما شما را به عصب شناس یا یک جراع اعصاب، که بررسی های عصبی جزیی تر یا ازمون های دیگری را انجام می دهد، ارجاع می دهد.

آزمون های تصویری

پزشک شما می تواند یک یا چند ازمون تصویری را سفارش دهد. این ازمون ها از اشعه ی x، اهنرباهای قوی، یا مواد رادیو اکتیو برای تصویرسازی مغز و نخاع استفاده می کنند. تصاویر می توانند توسط پزشکان متخصص یا دکتر عمومی تفسیر شوند.

تصویر برداری رزونانس مغناطیس یا MRI سی تی اسکن بیشتر اوقات برای بیماری های مغز استفاده می شود. این اسکن ها می تواند در تمام موارد تومور مغزی را نشان دهد. دکترها می توانند اغلب در مورد نوع توموری که وجود دارد بر اساس ظاهر ان در اسکن و جایی که مغز وجود دارد، نظراتی را بدهند.

اسکن MRI

اسکن های MRI برای نگاه کردن به مغز و نخاع بسیار خوب هستند و بهترین راه را برای جستجوی تومورها در این نقاط هستند. تصاویری که ان ها ارائه می کنند معمولا جزئیات بیشتری از ان سی تی اسکن ها به دست می دهد. اما ان ها تصاویر استخوان های جمجمه و همچنین سی تی اسکن ها را نشان نمی دهند و بنابراین ممکن است تومورها را روی جمجمه نشان ندهند.

اسکن های MRI از امواج رادیویی مگنت های قوی به جای اشعه ی ایکس استفاده می کنند. انرزی از این امواج رادیویی جذب می شود و سپس در الگوهایی که توسط نوع غشای بدنی به خاطر بیماری های خاصی تشکیل می شود ازاد می شود. کامپیوتر الگو را به تصویر جزیی از بخش های بدن منتقل می کند. یا ماده ی متضاد به نام گادولینیوم قبل از اسکن به رگ تزریق می شود تا تصویر بهتر شناسایی شود.

اسکن های MRI می تواند زمان زیادی طول بکشد، اغلب تا یک ساعت. باید روی یک میز که داخل یک حفره ی باریک میرود، دراز بکشید، که می تواند محبوس کننده باشد و افرادی را که از مکان های بسته می ترسند ناراحت کند. ماشین های جدید تر و بازتر MRI را یم تواند به جای ان ها استفاده کرد، اما ممکن است نتایجی با تصویر دقیق تر بدهند و در تمام موارد استفاده نشوند. ماشین همچنین می تواند صداهایی دهد که ازار دهنده باشند. برخی افراد باید از داروهای ارام بخش استفاده کنند.

آنژویگرافی شدت مغناطیسی (MRA): این شکل خاص از MRI را می توان برای رگ های خونی در مغز استفاد کرد. این می تواند قبل از جراحی برای کمک به اجرای عمل مفید باشد.

طیف سنج شدت مغناطیسی (MRS): این ازمون شبیه MRI است مگر در این مورد که تعاملات امواج رادیویی را با مواد شیمیایی متفاوت در مغز اندازه می گیرد. MRS برخی ویژگی های تومورهای مغزی را برجسته می کند که به وضوح توسط MRI دیده نمی شوند. این باعث تشکیل نتایج گرافی مانند اسپکترا می شود. این می تواند نشانه هایی از نوع تومور دهد، اما در بیشتر موارد یک بایوپسی از تومور برای تشخیص دقیق تر لازم است. MRS می تواند همچنین بعد از درمان برای کمک به تشخیص استفاده شود، البته اگر یک منطقه که هنوز در ازمایشی دیگر غیرطبیعی است تومور است یا شبیه به اسکار جراحی است.

تزریق وریدی شدت مغناطیسی: برای این ازمایش که مشهور به MRI وریدی است یک ماده ی حاجب سریعا به رگ تزریق می شود. نوع خاصی از تصویرMRI سپس به دست می اید که به میزان خونی که به بخش های مختلف مغز و تومور می رود نگاه می کند. تومورها اغلب ذخیره ی خونی بزرگتری از مناطق نرمال مغزی دارند. یک تومور رشد کننده ی سریع تر می تواند به خون بیشتری نیاز داشته باشد.

MRI تزریقی می تواند به دکترها این ایده را بدهد که در کجا بایوپسی را انجام دهند. همچنین می توان ان را بعد از درمان برای کمک به تعیین منطقه ای کنند که هنوز غیرنرمال به نظر می رسد یا شبیه جای جراحی است.

MRI کاربردی: این نوع ازMRI برای تغییرات جریان خون ظریف در بخش های فعال مغز جستجو می شود. این را می توان برای تعین بخشی از مغز که نیاز به کنترل عملکردهایی مانند بیان، فکر، احساس، یا حرکت را دارد، استفاده می شود. دکترها می توانند از این برای تعیین بخش هایی استفاده کنند که مغز باید در زمان برنامه ریزی جراحی با رادیو تراپی از ان جلوگیری کند.

این ازمون مشابه با استاندارد MRI است، مگر در این مورد که در زمان انجام اسکن ها از شما خواسته می شود کارهای خاصی را انجام دهید.

سی تی اسکن

سی تی اسن یک ازمون اشعه ی ایکس است که تصاویر بخش مقطعی دقیق از مغز ونخاع شما می دهد. به جای یک عکس گرفتن، مانند اشعه ی ایکس عادی، یک اسکنر سی تیزمانی که حول شما می چرخد و شما دراز کشیده اید، تصاویر زیادی می گیرد. سپس یک کامپیوتر این تصاویر را  به تصاویری از بخش های بدن ترکیب می کند. برخلاف اشعه های ایکس منظم، سی تی اسکن ها می توانند تصاویر دقیقی از غشاهای نرم در بدن بدهند.

سی تی اسکن ها می توانند به عنوان اسکن های  MRI در زمان نگاه کردن به تومورهای مغز و نخاع استفاده شوند، اما می توانند در برخی موارد مفید باشند. اگر MRI یک انتخاب نباشد می توان از این روش استفاده کرد. سی تی اسکن ها جزییات بیشتری زا ساختارهای استخوانی نزدیک تومور را نشان می دهند.

قبل از اسکن، می توانید یک تزریق از یک ماده ی حجاب را از طریق یک خط IV را به دست اورید. این به طراحی بهتر هر توموری که وجود داشته باشد کمک می کند. تضاد می تواند باعث برخی قرمزی ها شود. افراد به ندرت، واکنش های جدی تیر شبیه نفس کشیدن یا فشار خون دارند. اگر هر نوع حساسیت یا واکنشی به مواد متضاد استفاده شده در اشعه ی ایکس دارید، به پزشک خود بگویید.

یک سی تی اسکنر مانند یک دونات بزرگ است، با میزی باریک که به درون و بیرون مجرایی میانی سر می خورد. درحالیکه اسکن انجام می شود باید هنوز روی میز دراز بکشید. برخی افراد احساس می کنند وقتی از ان ها عکس گرفته می شود، توسط حلقه کمی محدود شده اند، اگره به باریکی مجرای MRI نیست.

انژیگرافی سی تی: برای این ازمون، از طریق یک خط IV در مغز وقتی که در اسکنر سی تی هستید، ماده ی حاجب را تزریق کند. آنژیگرافی سی تی می تواند تصاویری دقیقتری از رگ های خونی در مغز و اطراف تومور نسبت به آنژیوگرافی MR بدهد.

اسکن پرتونگاری تابش پوزیترونی

برای این ازمون، یک ماده ی رادیواکتیو به خون تزریق می شود. میزان رادیواکتیو استفاده شده خیلی کم است و از بدن در طول یک روز یا بیشتر عبور می کند. از انجا که سلول های تومور در بدن به سرعت رشد می کنند، میزان بیشتری از شکر را نسبت به سلول های سالم جذب می کنند. بعد از حدود یک ساعت، شما به میزی در اسکنر PET انتقال داده می شوید. درحالیکه دوربین مخصوصی از مناطق رادیواکتیو در بدن شما عکس می گیرد، برای ۳۰ دقیقه روی میز دراز بکشید. تصویر به جزییات اسکن MRI یا CT نمی رسد، اما می تواند اطلاعات مفیدی در مورد مناطق غیر استاندردی که روی ازمون های دیگر که احتمالا تومور دارند یا نه  ارارئه کند.

اگریک منطقه که هنوز روی اسکن MRI غیرعادی است تومور به نظر اید، یا اگر شبیه غشای زخم باشد، این ازمون نیز بعد از درمان برای کمک مفید است. هر تومور باقی مانده ای روی اسکن PET نشان داده خواهد شد، درحالیکه غشای اسکار این طور نیست.

اشعه ایکیس قفسه ی سینه

اگر توموری در مغز یافت شود، یک اشعه ی ایکس دورسینه برای تشخیص تومورها در ریه انجام می شود، زیرا در بزرگسالان بیشتر تومورها درواقع در ارگان دیگری شروع شده اند و سپس به مغز منتشر می شوند. ازمون را می توان در مطب دکتر انجام داد، در یک مرکز رادیولوژی سراپایی، یا در بیمارستان.

آنژیوگرام

برای این ازمایش، یک ماده ی حاجب به رگ های خونی نزدیک تومور تزریق می شود، و منطقه را با استفاده از اشعه ی ایکس می بینیم. این به دکترها کمک می کند تا به ذخیره ی خون یک تومور نگاه کنند.

آزمون برای بیشتر تومورهای مغز یا نخاع دیگر انجام نمی شود، چنانچه که تا حد زیادی توسط ازمایشات دیگر که می توانند به رگ های خونی نگاه کنند جایگزین شده اند، از قبیل انژیوگرافی پرتو نگاری محاسبه ای یا انژیوگرافی شدت مغناطیسی.

به ندرت یک آنژیوگرام را می توان به عنوان درمانی برای تومورهای مغزی دانست. این به عنوان اولین گام فرایندی به نام آمبولیزاسیون انجام می شود که در ان رادیولوژیست ذرات کوچک را به رگ های خونی که تومور را تغذیه می کنند می رساند تا ان ها را مسدود کند و برداشتن تومور را ساده تر کند.

بیوپسی تومور مغز و نخاع

ازمون های تصویری مانند MRI و سی تی اسکن می تواند منطقه ی غیرنرمالی را نشان دهد که احتمالا تومور مغز یا نخاع باشد. اما بیشتر اوقات این اسکن ها نمی تواند به طور دقیق نوع تومور را بگوید. این را فقط می توان با استفاده از حذف برخی غشاهای تومور انجام داد، که به ان بیوپسی می گویند. بیوپسی می تواند روی فرایندی مانند خود انجام شود، یا می تواند بخشی از جراحی درمان تومور باشد.

زمانی که غشا حذف می شود، تحت یک میکروسکوپ توسط یک اسیب شناس بررسی شود. گاهی اوقات لازم است توسط عصب شناس، پاتولوژیست بررسی شود که متخصص بیماری های سیستم عصبی است. اسیب شناس مشخص می کند که ایا تومور خوش خیم یا بدخیم است و دقیقا در کجا واقع شده است.

گاهی اوقات تومور بیشتر شبیه یک آستروسیتوما در یک اسکن MRI است که نیاز به بیوپسی ندارد. در موارد نادری، یک اسکن PET یا طیف سنجی MR می تواند اطلاعات دقیقی بدهد که نشان می دهد نیاز به بیوپسی وجود ندارد.

دونوع عمده از بیوپسی برای تومورهای مغزی وجود دارد.

بیوپسی استریوتاکتیک

این نوع از بیوپسی اگر بر اساس ازمایشات عکس برداری، خطر برداشتن توده خیلی زیاد باشد، می تواند استفاده شود اما یک نمونه هنوز باید یک تشخیص باشد.

بیمار می تواند در طول بیوپسی بخوابد یا بیدار باشد. اگر بیمار بیدار باشد، جراح عصب یک داریو بیهوشی را به حوزه های پوستی بالای جمجمه برای بی حس کردن ان انجام می دهد.

سپس یک فریم محکم به سر متصل می شود. این به جراح کمک می کند تا تومور را به درستی شناسایی کند. یک برش درونی در پوست سر انجام می شود و حفره ای کوچک در جمجمه ایجاد می شود. یک MRI یا سی تی اسکن اغلب همراه با فریم استفاده می شود تا به جراح عصب کمک کند تا سوزنی عمیق را برای برداشتن قطعات کوچک غشا هدایت کند.

رویکردی دیگر این است که تصویر MRI یا CT بگیریم،از مارکر های پوست سر یا حدفاصل های پوست سر و صورت کنیم تا نقشه ای را داخل سر ایجاد کنیم و سپس از سیستم هدایت تصویر استفاده کنیم تا سوزن را به داخل تومور ببریم. این هنوز نیاز به برش و حفر کردن یک حفره ی کوچک در جمجمه دارد.

غشای برداشته شده به پاتولوژیست که تحت میکروسکوپ نوع تومور را تعیین می کند، ارسال می شود. این در تعیین پیش بینی و بهترین درمان ها موثر است.

بافت برداری باز یا جراحی

اگر عکس های ازمایش نشان دهند که تومور می تواند با جراحی درمان شود، عصب شناس ممکن است از بافت برداری سوزنی استفاده نکند. در عوض، او ممکن است از عملی به نام  کرانیوتومی استفاده کند تا بیشتر تومور را بردارد.

نمونه های کوچک تومور بلافاصله بوسیله ی پاتولوژیست در حالیکه هنوز در اتاق عمل هستند برای تشخیص های اولیه دیده می شوند. این می تواند به درمان که می تواند شامل رای های بیشتر در همان زمان باشد کمک کند. تشخیص نهایی بیشتر اوقات چند روز بعد انجام می شود.

شما می توانید در مورد انواع بیشتری از ازمایشات که در بافت برداری نمونه های غشا انجام می شود در تحقیق ما یعنی ازمایش بافت برداری و نمونه های سیتولوژی برای سرطان انجام شود.

مایع گیری از مهره های پشت کمر

این آزمایش برای جستجوی سلول های سرطانی در مایع مغز نخاع، مایعی که مغز و نخاع را احاطه می کند، استفاده می شود. برای این ازمون، شما به یک طرف خود روی تخت دراز یا میز ازمایش در حالیکه زانواتان را به قفسه سینه فشار می دهید انجام می دهید. دکتر ابتدا یک منطقه را در بخش پایین پشت نزدیک به ستون فقرات بی حس می کند. یک سوزن باریک، کوچک سپس بین استخوان ها ی ستون فقرات قرار داده می شود تا مایع را بکشد.

مایع به ازمایشگاه ارسال می شود تحت میکروسکوپ برای سلول های سرطانی بررسی شود. دیگر ازمایشات را هم می توان روی مایع انجام داد.

مایع گیری از ستون فقرات معمولا امن است، اما پزشکان باید اطمینان یابند که ازمایشات منجر به افت زیاد فشار در مایع نمی شود، که احتمالا باعث مشکلات جدی می شود. به همین دلیل، ازمایشات تصویر از قبیل سی تی اسکن و MRI اول انجام نمی شوند.

جذب مایع ستون فقرات معمولا برای تشخیص تومورهای مغز انجام نمی شود، اما می توانند برای تعیین میزان تومور با نگاه کردن به سلول های سرطانی در CSF تعیین شوند. اگر یک تومور از قبل به عنوان نوعی تشخیص داده شود که عمدتا از طریق CFS منتشر می شود، مانند اپندیموما، از ان ها می توان استفاده کرد. جذب مایع ستون فقرات در افرادی که مشکوک به لمفوم های مغزی هستند مهم است زیرا اغلب سلول های لمفوم به CSF منتشر می شوند.

آزمایشات ادرار و خون

آزمایشات ازمایشگاه بخشی از تشخیص واقعی تومرهای نخاع و مغز هستند، اما می توانند برای کنترل سلامت کبد، کلیه و دیگر ارگان ها که کار می کنند استفاده شود. این ازمایش مخصوصا قبل از جراحی برنامه ریزی شده مهم است. اگر شیمی درمانی می شوید، ازمایشات خون به طور مرتب برای کنترل شمارش گلوبول های خون انجام می شود تا مشخص شود ایا درمان به بخش های دیگر بدن تاثیر می گذارد یا نه.

ترجمه شده از وبسایت: www.cancer.org