تومور استرومال دستگاه گوارش

تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش چیستند؟

برای درک تومور استرومال دستگاه گوارش ، کسب اطلاعاتی در مورد ساختار و عملکرد دستگاه ‘گوارش، معروف به دستگاه گوارش، مفید است.

دستگاه گوارش

دستگاه گوارش (GI) مواد غذایی را برای تولید انرژی پردازش کرده و بدن را از مواد زائد جامد تخلیه می سازد. پس از اینکه غذا جویده شده و بلعیده شود، وارد مری می شود، لوله ای که از طریق گردن و قفسه سینه مواد غذایی را به معده حمل می کند. مری درست در زیر دیافراگم (نوار نازک عضلات زیر ریه ها) به معده می پیوندد.

معده اندامی کیسه مانند است که مواد غذایی را نگه داشته و با ترشح شیره معده به فرایند گوارش کمک می کند. مواد غذایی و شیره معده به صورت یک مایع غلیظ بنام کیموس مخلوط شده که سپس به روده کوچک تخلیه می شود. روده کوچک به تجزیه مواد غذایی ادامه داده و بیشتر مواد مغذی را به داخل جریان خون جذب می کند. این طولانی ترین بخش از مجرای GI است، با اندازه ای بیش از ۲۰ فوت.

روده کوچک به روده بزرگ می پیوندد، که بخش اول آن قولون می باشد، یک لوله عضلانی با طول حدود ۵ فوت. روده بزرگ آب و مواد غذایی معدنی را از ماده غذایی باقی مانده جذب می کند. مواد زاید به جا مانده پس از این فرایند به عنوان مدفوع به راست روده می رود، که در آن ذخیره می شود تا زمانی که از طریق مقعد به خارج از بدن عبور کند.

تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش

تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش (GISTها) تومورهای غیرمتداولی از مجرای دستگاه گوارش هستند. این تومورها در شکل های بسیار اولیه سلول های خاصی به نام سلول های بینابینی کاخال (ICCها)، که در دیواره مجرای دستگاه گوارش یافت می شوند، آغاز می گردند. سلول های بینابینی کاخال سلول های سیستم عصبی خودکار هستند، آن بخش از سیستم عصبی که فرآیندهای بدن مانند هضم غذا را تنظیم می کند. ICCها گاهی اوقات «ضربان ساز» مجرای دستگاه گوارش نامیده می شوند، چرا که برای حرکت دادن غذا و مایع از طریق مجرای دستگاه گوارشI به عضلات دستگاه گوارش علامت انقباض می دهند.

بیش از نیمی از تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارشا در معده شروع می شوند. بسیاری از سایرین در روده کوچک آغاز می گردند، اما تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش می توانند در هر نقطه در امتداد مجرای دستگاه گوارش شروع شوند. تعداد کمی از تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش خارج از مجرای دستگاه گوارش در مناطق مجاور مانند چادرینه (یک لایه پیش بند مانند از بافت چربی که بر اندام های داخل شکم آویزان است) و یا صفاق (لایه ای از بافت که اندام ها و دیواره های شکم را می پوشاند) شروع می شوند.

همه تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش سرطانی نیستند. برخی خوش خیم (غیرسرطانی) بوده و به درون قسمت های دیگر رشد نمی کنند یا به سایر نقاط بدن گسترش نمی یابند. پزشکان راه هایی برای یافتن اینکه آیا یک تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش خوش خیم است یا سرطانی دارند. این راه ها در بخش «تومور های بافت استرومای معدی- روده ای چگونه تشخیص داده می شوند؟» مورد بحث قرار گرفته اند.

سرطان های دیگر مجرای دستگاه گوارش

درک اینکه که تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش همانند دیگر انواع شایع تر سرطان های مجرای دستگاه گوارش نیستند مهم است.

سرطان ها در هر کجای مجرای دستگاه گوارش – از مری تا مقعد – می توانند رخ دهند. این سرطان ها معمولا در سلول های غده ای که بیشتر مجرای دستگاه گوارش را می پوشانند آغاز می گردند. سرطان هایی که در این سلول ها ایجاد می شوند، سرطان های غده ای نامیده می شوند. بیشتر سرطان های مجرای دستگاه گوارش، از جمله موارد درون مری، معده، قولون و راست روده، سرطان غده ای هستند.

برخی بخش های مجرای دستگاه گوارش، مانند قسمت بالای مری و انتهای مقعد، با سلول هایی مسطح به نام سلولهای سنگفرشی پوشیده شده است. این ها همان نوع از سلول های موجود در سطح پوست می باشند. سرطان های شروع شده در این سلول ها کارسینوم سلول سنگفرشی نامیده می شوند.

مجرای دستگاه گوارش دارای سلول های غددی عصبی نیز می باشد. این سلول ها دارای برخی ویژگی های مشترک با سلول های عصبی هستند، اما ویژگی های دیگری در اشتراک با سلول های تولید کننده هورمون (غدد درون ریز) نیز دارند. سرطان هایی که از این سلول ها ایجاد می شوند تومورهای غددی عصبی خوانده می شوند. این سرطان ها در مجرای دستگاه گوارش نادر هستند. تومورهای شبه سرطانی نمونه ای از تومور غددی عصبی یافت شده در مجرای GI می باشند.

دیگر انواع نادر سرطان در مجرای دستگاه گوارش عبارتند از لیومیوسارکوم ها (سرطان سلول های عضلانی صاف)، آنژیوسارکوم ها (سرطان سلول های رگ های خونی)، و تومورهای غلاف عصب محیطی (سرطان سلول هایی که از اعصاب پشتیبانی و حفاظت می کنند).

تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش با این سرطان های دیگر مجرای دستگاه گوارش تفاوت دارند. آنها در انواع متفاوتی از سلول ها شروع شده، به انواع متفاوتی از درمان نیاز داشته، و پیش آگهی (چشم انداز) متفاوت دارند. به همین دلیل است که پزشکان باید دریابند که آیا فردی با یک تومور در مجرای دستگاه گوارش، یک تومورهای بافت استرومای دستگاه گوارش دارد، یا نوعی دیگر از سرطان، و یا دارای یک بیماری غیر سرطانی می باشد.

ترجمه شده از وبسیایت: www.cancer.org