کودکان نوپا و جدا شدن

چرا رخ می دهد؟

فرزند ۲ ساله ی شما فکر می کند که جهان و هرآنچه که در آن است (شامل والدین ) برای منفعت او وجود دارند. نه فقط این مسئله، بلکه حافظه ی کوتاه مدتش نیز به خوبی رشد نکرده است، که به این معناست که طغیان های فرزندتان برای گفتن « همین حالا » قبل ازاینکه فراموش کند یک مبنای فیزیولوژی دارد. بنابراین مفهوم جدا کردن هیچ مفهومی برای خردسال شما ندارد. نمی فهمد که آدم ها و کارهایی هم هستند که توجه شما را نیاز داشته باشند یا علاقه ی شما را جلب کنند. جنبه ی فکری به این معنا هم هست که هرچه توجه شما را جلب کند از او دورتان می کند(مثلا : یک تماس تلفنی) ذاتا تهدید کننده محسوب می شود.

اینکه فرزندتان آشکارا هر بار که با دوستتان گپ می زنید یا که برنامه ی یک ملاقات را هماهنگ می کنید اذیت می کند عصبانی تان می کند اما اگر جهان بینی اش را در ذهن داشته باشید می فهمید که از روی غرض قصد دیوانه کردن شما را ندارد و نگران نباشید همیشه پایان شب سیه سپید است. وقتی که ۳ یا ۴ ساله شد می فهمد که یک جدایی چیست و در خواست لطفا مزاحم نشو به چه معناست و حافظه ی کوتاه مدت او به اندازه ی کافی رشد خواهد کرد که قادر خواهد بود که به یک موضوع فکر کند (برای چند دقیقه، به هر حال) چه بکنیم.

اگه دوست دارین بدونین رشد حرکتی، شناختی, اجتماعی و زبانی کودکتون چطور بوده، پیشنهاد ما استفاده از نرم افزار رشدیار هست.

در این سن بهترین راهبردها این است که تعداد دفعات موقعیت هایی که احتمال دارد کودک مکالمه تان را قطع کند کاهش دهید و توجه اورا هر زمان که اذیت کرد منتقل کنید:

محل مناسب را برگزینید. ناراحتی تان را اینگونه به حداقل برسانید که از دوستانتان بخواهید که جایی قراربگذارید که وقتی کودکتان بازی می کند با هم گپ بزنید. مثلا یک پارک با قسمت بازی شنی مناسب است که بتوانید روی نیمکت بنشینید.
تشکیل تیم خانوادگی دهید. اگر شما وهمسرتان با زوج دیگری که بچه دارند قرار دارید. بهترین راه این است که ۲ تا از بزرگسالان مراقب بچه ها باشند تا دو تای دیگری حداقل برای نیم ساعتی گپ بزنند و بعدش نقش ها عوض شود. قدری زیاده روی به حساب می آید، اما گرفتن پرستار بچه که مراقبش اشد تا شما بتوانید از روی راحتی یک فنجان چای با دوستتان صرف کنید که برای سلامت روانی شما فوق العاده است.
بخوانید و بیاموزید. یک راه جالب برای معرفی مفهوم رفتار مؤدبانه آن است که برای کودکتان کتاب هایی بخوانید که به معرفی این رفتار می پردازند.
تماس تلفنی برنامه ریزی کنید. به جای آن که هربار تلفن زنگ می خورد جنگ و دعوا راه بیندازید، ساده ترین راه حل آن است که تلفن ها را برای وقتی که چرت می زند یا شب که خواب است بگذارید. یک روش امتحان شده ی درست دیگر این است که بگذارید تلویزیون یا ویدیو مورد علاقه اش را تماشا کند تا دقایقی را راحت باشد.
اگر دلتان نمی خواهد، تلویزیون نگاه کند توجهش را جلب کنید. می توان یک جعبه یا کشوی اسباب بازی های خاص یا وسایل نقاشی خاص داشته باشید که تنها وقتی که می خواهید با تلفن صحبت کنید آنها را بیاورید. یا سینک ظرفشویی را از آب پر کنید و با فنجان های پلاستیکی (تا هر موقع بخواهد ) بازی کند. یا با یک تلفن پلاستیکی به او بدهید تا با دوست خیالی اش حرف بزند یا از او بخواهید تا در تماس شما شرکت کند و یک سلام و یک احوال پرسی داشته باشد. (از پیشنهاد آخر خردمندانه استفاده کنید اگر او جمعیت دوست است!) اگر احتمال می رود که کودکتان سرگردان شود یا حواسش پرت می شود یک سری اسباب بازی بسیار آنجا نزدیک تلفن باشد که سمت آنها برود. استفاده از تلفن بی سیمی نیز کمک می کند، باعث می شود راحت به یک اتاق ساکت برود واو را هنگام بازی از در باز نظاره گر باشید دریک روز آفتابی شاید شما بخواهید با تلفن و فرزندانتان به حیاط بروید تا در آرامش باشید. اگر خیلی وول می خورد، یا اگر بچه ی آرامی است. این که موقع حرف زدن بغلش کنید ممکن است عملی شود. آن به او این اطمینان را می دهد که برای شما مهم است حتی وقتی تمرکزتان جای دیگری است.
رفتار را مدل سازی کنید. خردسالان با اشتیاق تقلید می کنند. ازاین مورد با ایجاد یک مثال مناسب بهره ببرید. اگرشما و همسرتان عادت دارید که صحبت هم را قطع کنید، به این عادت خاتمه بدهید. همچنین تمرین کنید که صحبت های فرزندتان را قطع نکنید. هرزمان که فراموش کردید و وسط حرف او یا دیگری بپرید ، کارتان را متوقف کنید و بگوید متاسفم که صحبت تون رو قطع کردم، ادامه دهید. البته شاید فرزندتان فقط کار خوبتان را یاد نگیرد اما راحتی شما در اعتراف به اشتباه را هم می آموزد کارتان راحت تر می شود که بشنود « ببخشید »، « لطفا »، « ممنون »، « خواهش می کنم » او « ببخشید » هنگامی که چنین رفتارهای معتمدانه ای را نمی تواند در قالب کلمات در آمده، آن را حس می کند – زیرا متوجه می شود که با اطرافیان خوش رفتار باشد.
اگر در ابتدا موفق نشدید، به کارتان ادامه دهید. بارها احساس نا امیدی می کنید وقتی که خود را وسط می آورید وقتی که با دوست صمیمیتان هستید یا یک اسباب بازی اش مدام جلویتان تکان می دهید وقتی که با تلفن حرف می زنید. اما کوتاه نیاید. مهم است که او رفتار اجتماعی پایه را بیاموزد و در طول شب دیگران اتفاق رخ ندهد. شرکت کردن در مکالمه ی محترمانه ی مؤدبانه قدم مهمی برای اجتماعی شدن بشر است. اگر جلوی این عادت او را نگیرید سرانجام قدرت تمرکزتان از هم می پاشد و نخواهید توانست که روی افکارتان متمرکز شوید چه او اذیت کند، چه نه.