نکات مربوط به داروهای رقیق کننده خون

داروهای رقیق کننده خون که توسط پزشک تجویز می شود مانع لخته شدن خون در قلب و یا رگ های خونی می شود و به پیشگیری از حمله ی قلبی و سکته ی مغزی کمک می کند. ولی به علت این که این داروها توقف خونریزی را سخت می کنند، آسیب های خفیف هم ممکن است جدی باشد. فرد نباید ورزش های با احتمال برخورد بالا انجام دهد. باید مراقب سرش هم باشد و باید از محافظ استفاده شود.

این داروها باید در زمان مشخص در هر روز استفاده شود. برخی از داروهای رقیق کننده ی خون اگر به طور مرتب استفاده نشود، نمی تواند موثر باشد.

پیش از اینکه هر دارویی که تازه تجویز شده و یا بدون نسخه است، استفاده شود ابتدا باید با پزشک و یا داروساز چک شود، که مصرف آن با داروهای رقیق کننده ی خون تداخل و خطری نداشته باشد.

ویتامین ها و مکمل ها می تواند عملکرد برخی داروهای رقیق کننده ی خون را تغییر دهد و یا عوارض جانبی آن ها را اضافه کند. برای مثال مصرف مسکن و یا داروی سرماخوردگی با آسپرین، خطر خونریزی را افزایش می دهد.

داروهای رقیق کننده ی خون ممکن است باعث شود تا یک بریدگی کوچک، خونریزی بزرگی بدهد. پس باید از وسایل محافظتی استفاده شود. در زمان اصلاح کردن باید خیلی مراقب بود.

در زمانی که فردی از داروهای رقیق کننده ی خون استفاده می کند، ممکن است نیاز باشد تا برای اندازه گیری سرعت لخته شدن خون، تست های خونی منظمی انجام شود. نتایج این تست ها به پزشک کمک می کند تا تصمیم بگیرد آیا لازم است این دارو عوض شود و یا دوز آن تغییر کند.

هر زمانی که به پزشک مراجعه می کنید، باید در مورد مصرف داروهای ضد انعقاد اطلاع دهید، بویژه قبل از هر جراحی پزشکی و یا زمانی که دارویی تجویز می شود. پزشک باید بداند که شما در خطر بیشتری برای خونریزی هستید.

در زمان مسواک زدن، باید مسواک نرم باشد و لثه خراش نخورد.

دندانپزشک حتما باید بداند که شما چه داروی ضد انعقادی استفاده می کنید. در این حالت در زمان چکاپ ها، وی کنترل بیشتری انجام می دهد و ممکن است داروهایی به شما برای کاهش خونریزی در زمان جراحی دندان بدهد.