چگونه وقفه های میان تنش ها را مفید و ثمربخش کنیم؟‌ (۱۲ تا ۲۴ ماهگی)

وقتی که کودک بدقلقی می کند، بهترین راه برای برطرف کردن این رفتار آن است که او را در آن لحظه از آن جا دور کنیم و وقفه ای داشته باشد تا آرام شود. این روش که به عنوان ایجاد وقفه شناخته می شود یک راه مؤثر و با آرامش است که رفتار را شکل می دهد.

معنای وقفه را به درستی درک کنید

وقفه لزوماً یک تنبیه نیست، بلکه فرصتی است برای کودک تا راه دست و پنجه نرم کردن با ناامیدی را بیاموزد و رفتارش را شکل دهد. وقتی که او در یک وقفه به سر می برد، با خودش تنهاست، بنابراین تلاش کنید لحظاتی در انزوا با خودش خلوت کند. هر نوع توجهی – چه مثبت یا منفی – تنها رفتار اشتباه و ناخواسته را تقویت می نماید.

انجمن پزشکان اطفال آمریکا (AAP) اظهار دارد اشکالی ندارد که کودکان یک ساله را به عنوان ایجاد وقفه تنها بگذارید، اما این آخرین راهکار است. وقتی که قدری بزرگتر شد، اکنون فرزندتان برخورد کنترل نداشته و فاقد مهارت هایی هم چون منطق است که بتواند وقفه برایش مؤثر واقع شود. در عوض به وقفه به عنوان «لحظاتی آرام» بنگرید که خردسالتان نیاز دارد تا به آرامش برسد و احساسانش را تحت کنترل قرار دهد.

AAP بیان می کند که برای مؤثر واقع کردن وقفه برای کودک ۱۲ تا ۲۴ ماهه، مهم است تا بلافاصله وارد عمل شوید (هنگامی که رفتار اشتباهی از او سر می زند) و با آرامی به او بگویید، تعداد کلماتتان بیش از ده تا نباشد تا شرح دهید که چرا بنشیند و آرام شود. سپس به او با یک توجه مثبت پاداش دهید (البته بلافاصله که آرام شد و نه بعد از گذشت مدت زمانی بیش تر)

اطمینان حاصل کنید که وقفه را به دلایل درستی ایجاد می کنید. مثلاً در ازای زدن یا نافرمانی کردن آن را در نظر بگیرید. سپس پایدار و استوار باشید و هر زمان فرزندتان قانون شکنی کرد آن را لحاظ کنید.

اگر خردسالتان نق می زند، گریه می کند یا قهر اخم می کند، لازم ندارد که به او وقفه بدهید، او احتمالاً احساس دلسرد شدن یا  ناامیدی می کند. در این مورد بهترین راهکار آن است.

کنارش بنشینید و بفهمید که مشکل از کجاست. به خاطر داشته باشید که خردسالان به صورت طبیعی کنجکاو هستند و دوست دارند که جستجو کنند، لمس کنند. بنابراین اگر وسیله ی شکستنی در دسترس است از شنیدن صدای شکستن غافلگیر نشوید.

گاهی یک زمان کوناه و ساکت تمام چیزی است که فرزندتان نیاز دارد تا به آرامش برسد. (اگر شما قدری دور شوید و یک نفس عمیق بکشید، این گونه شما نیز آرام شده و درگیری پیش نمی آید. آنچه راجع به این مورد مفید است که می تواند موقعیت را از روش غیراحساسی متعادل کند.

به فرزندتان بدون استفاده ازکارهای منفی مثل فریاد کشیدن یا زدن آموزش می دهید. دو اشتباه رایج والدین در ایجاد وقفه زیاد حرف زدن و ناراحت و عصبانی شدن است. توضیح خود را به اختصار، فوری و آرام بدهید. از تماس چشمی مستقیم استفاده کنید و محکم و پایدار باشید.

هنگامی که وقفه به پایان می رسد، فرزندتان را بغل کنید. حس علاقه باعث می شود بداند هنوز دوستش دارید اگر چه کار اشتباهی از او سرزده است.

اطمینان حاصل پیدا کنید که فرزندتان برای وقفه های رسمی به اندازه ی کافی بزرگ شده است. برای خردسالان سخت است که آرام بنشینند. پس سعی کردن برای اینکه مدتی مشخص در یک جا بنشیند موجب ایجاد یک صحنه ی تعقیب و گریز می شود.

شما تهدید می کنید، او می خندد و از این بازی جدید لذت می برد، و یا گریه می کند و از این وضع دلسرد می شود. شما او را می گیرید و او می گریزد.

ضمناً ، از آنها که توجه او گستره ی وسیعی ندارد، خردسالتان فراموش می کند که شما اول بار می خواستید که او بنشیند. به جای کمک کردن به کودک برای برگرداندن کنترل خود، شما جدل بر سر قدرت ایجاد کرده اید.

این باعث می شود که وقفه های سنتی اثر گذار نباشند تا زمانی که خردسال شما به دو – سه سالگی می رسد.

نشانه هایی را دنبال کنید که او می فهمد چه چیز قابل قبول بوده و چه چیز غیرقابل قبول است. یک سرنخ آن است که اگر خودتان قانون شکنی کردید، او به شما یادآوری کند. مثلاً شما کاری انجام دهید که به او اجازه ی انجام دادن آن را نمی دهید یادآور شود. مثلاً خوردن خوراکی وقتی که روی مبل نشسته اید و او بگوید مامان نباید چنین کاری انجام بدهی.

تا زمانی که خردسالتان رعایت کردن قوانین را تحسین می کند، استفاده از شیوه ی وقفه را محدود سازید. در غیر اینصورت، اگر فرق درست و غلط را نفهمد، شما ناامید خواهید شد و از این راهبرد نابالغ دست می کشید.

با ایجاد وقفه برای هر دوی خود شروع کنید. قبل از آن که فرزندتان برای داشتن اوقات تنهایی و انزوا آماده گردد. شما می توانید این گونه معرف این ایده باشید که بعضی کارشناسان علوم تربیتی آن را یک وقفه ی مثبت با همراهی هم خطاب می کنند.وقتی که کودکتان قوانین را دور می زند حد و مرزهای کنترل خود را رعایت نمی کند بگویید. «بیا تا با هم لحظاتی را از این امر فارغ شده و یک کتاب بخوانیم تا حال مان بهتر شود». هر فعالیت آرامی مثل گوش کردن به موسیقی، دراز کشیدن، یا چیدن یک پازل به صورت دو نفره مؤثر واقع خواهد شد.

گذراندن زمانی به عنوان ایجاد یک وقفه میان تنش تکه های رفتار منفی را از هم می گسسد. و از بحث بر سر یک وقفه رسمی جلوگیری می کند. هم چنین این ایده ی گذراندن زمانی برای آرام شدن را نیز به کودک معرفی می کند.

سازمان AAP آمریکا (انجمن پزشکان اطفال آمریکا) اظهار می کند تربیت فقط آن نیست که به عنوان ایجاد وقفه به کودک بگویید از این جا برو تا عواقب منفی را متوجه شد.

حواستان باشد که فرزندتان تشویق و تحسین کافی را موقع رفتار خوبش دریافت می کند تأکید بر تقویت رفتار خوب و آموزش جایگزین رفتارها وقتی که می خواهد بد رفتاری را آغاز کند بسیار بهتر از تنبیه رفتار بد اثر گذار است.

نشان دهید و بگویید ]که چه انتظاری دارید[  هنگامی که فرزندتان می تواند دستورات ساده را دنبال کند و یک محدوده توجه گسترده تر از قبل دارد، آماده ی اجرای وقفه های سنتی است. تقریباً بین ۲ و ۳ سالگی او علت و معلول را درک می کند.

اما این تاکتیک را پیوسته انجام ندهید که باعث دلسردی می شود.

از واژه های ساده استفاده کنید: وقتی که خیلی عصبانی هستی و مامان و بابا این شیوه ی رفتار را نپسندند. می گویم توقف و یعنی تو برای لحظاتی روی صندلی بنشینی تا آرام شوی.

بعضی از والدین این شیوه را با استفاده از یک عروسک یا خروس آغاز می کنند که به  کودک بفهمانند وقت کناره گیری و وقفه است.

در جزئیات انعطاف پذیر عمل کنید. برای یک خردسال، شما فقط می خواهید تا به سادگی ایده ی توقف در عمل را اجرا کنید. مثل اینکه وقتی کودک خودپسند، با حداکثر شدت باعث ناراحتی شما می شود اینکه در یک جای خاص، با یک شیوه ی خاص، برای یک مدت زمان معین بنشیند برای او زیاد است. به جای اینکه بخواهید روی یک صندلی مخصوص بنشیند، فقط بخواهید همان جا بنشیند. سخت بگیرید که چه مدت آن جا باشد. (تا وقتی که کودک حداقل ۲ ساله شد از قانون یک دقیقه به ازای هر سال سن استفاده نکنید.) همین که بنشیند تا آرام بگیرد برای خردسال ۱۲ تا ۲۴ ماهه کافی می باشد.

سازش کنید، مخصوصاً اگر مهمانی، سفر یا یک محیط ناآشنا هستید که به هر خردسالی فشار می آورد.

انتظار معجزه نداشته باشید. بدون شک می دانید که خردسالان بسیار فعال، پرهیجان و غیرقابل پیش بینی هستند. آزمایش محدودیت ها و سنجیدن واکنش های شما بارها و بارها روش خردسالان برای درک دنیای خویش است.

ممکن است فرزندتان بارها و بارها غذایش را از روی میز بریزد تا قدرت جاذبه را درک کند؛ یا این کار را مکرر انجام دهد تا متوجه شود این رفتار هنوز از نظر شما اشتباه است. بنابراین صبوری و پایداری بسیار مهم است.

هیچ روش تربیتی به تنهایی شامل استفاده از وقفه نمی تواند خردسالتان را به یک فرشته ی مطیع تبدیل کند. در دوران خردسالی او، شما روش های تربیتی گوناگونی را امتحان کنید.

تا یک تعادل سالم برای تقویت رفتار مثبت به وجود بیاید و بفهمید که چه چیز برای شما اثرگذار است.

در واقع، اگر کودکتان معمولاً مطیع است. هم از استفاده از وقفه بی نیاز نخواهید شد. درخواست ها و دستورات ممکن است کافی باشند یا شاید تغییر سرعت کارها را به شیوه ی آرام تر برای تان مؤثر واقع شود.

در هر مرحله، دانستن رفتارهای طبیعی (یا غیر قابل اجتناب) باعث می شود تا انتظارات واقع بینانه داشته باشید.

ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com