در مواردی که ناخن ها تحت تاثیر قرار می گیرند، ممکن است به صورت حفره های سخت ناخن باشند و در برخی موارد، ناخن شل، خرد شده و حتی فرو می ریزد. وقتی مفاصل تحت تاثیر قرار بگیرند، که معمولا با عنوان ورم مفاصل پسوریاتیک شناخته می شوند، ممکن است همان تورم ، سفتی و درد در ورم مفاصل (آرتریت) را داشته باشد.
این بیماری می تواند افراد را در هر سنی مبتلا کند و به طور کلی، رواج آن به صورت خانوادگی است. در واقع، حدود ۴۰٪ از موارد را می توان با استعداد ژنتیکی در ارتباط دانست.
علت پَسوریازیس ناشناخته است. در پلاک پَسوریازیس ، مناطقی از پوست رشدی بسیار سریعتر از حالت طبیعی دارند و به شکل لکه های قرمز، و پوسته پوسته در می آیند. پوست سر، آرنج و زانو شایع ترین محل های ابتلا هستند. با این حال هر بخشی از پوست ممکن است درگیر شود.
پَسوریازیس تنها به دلیل خارش و ظاهر ناخوشایندی که دارد، یک مشکل محسوب می شود. خوشبختانه این بیماری مسری نیست. اگر پوست آسیب دیده باشد، ممکن است در منطقه آسیب دیده پَسوریازیس تشکیل شود. رشد غیر طبیعی پوست، اساس و پایه ی این بیماری است که با نقص سیستم ایمنی بدن در ارتباط است، اگر چه پزشکان مطمئن نیستید دلایل اصلی این نقص ایمنی چیست.
هر چند که به علت وجود این ارتباط، پَسوریازیس در افراد دارای سیستم ایمنی در معرض خطر، مانند کسانی که عفونت های ویروسی مکرر تجربه می کنند یا افراد مبتلا به HIV رایج تر است.
درمان، تاثیر موقتی دارد، و ممکن است برای مدت کوتاهی ادامه داشته باشد، اما هیچ درمان سحرآمیزی برای پسوریازیس وجود ندارد. اگر شما مبتلا به پسوریازیس پوست سر هستید، اغلب، شستن موها کمک می کند. قرار دادنِ پوست سر در معرض نور خورشید، در حد متوسط مفید است.
نور درمانی یکی از محبوب ترین و موثرترین اشکال برای درمان پسوریازیس است. هر چند می تواند کمک کند، اما چون نور خورشید موجب پیری پوست و سرطان پوست می شود، بنابراین باید به طور محدود در معرض نور خورشید قرار بگیرید.
نور ماوراء بنفش مصنوعی (فتوتراپی) کمک می کند و زمانی که با تار و یا آنترالین استفاده می شود، تاثیر بیشتری دارد، دو نوع فتوتراپی وجود دارد: فتوتراپی PUVA و UVB. هر دو می توانند به کاهش علائم کمک کنند که با ارتقای عملکرد سیستم ایمنی بدن و آهسته نمودن (cell turnover) یا جایگزینی سلول مرده به وسیله سلول زنده، انجام می شود.
پسوریازیس باعث از دست دادن آب پوست به محیط زیست می شود، بنابراین شما باید مناطق مبتلا به پسوریازیس را با مقدارکافی وازلین یا دیگر مرطوب کننده ها چرب کنید.
اسید سالیسیلیک برای حل فلس ها و پوسته ها در پَسوریازیس بکار می رود تا داروهای دیگر بتوانند به پوست نفوذ کنند.
پَسوریازیس خفیف را می توان به طور موثر با پماد کورتیزون درمان نمود. پَسوریازیس شدید با متوترکسات قابل درمان است. استفاده از این داروها می تواند به کبد آسیب برسانند، بنابراین بیمارانی که با متوترکسات درمان می شوند باید هر سال بیوپسی کبد انجام دهند. آنترالین یک درمان موثر برای بسیاری از موارد پَسوریازیس است.
پماد Dovonex (ویتامین D) یکی دیگر از درمان بی خطر و موثر برای پَسوریازیس است، که بسیار گران است، اما در بسیاری از نسخه ها تجویز می شونذ. Dovonex معمولا در ترکیب با درمان های دیگر استفاده می شود.
افراد مبتلا به پسوریازیس نباید پردنیزون و یا دیگر استروئیدها را از طریق دهان مصرف نمایند. و بیماران مبتلا به پَسوریازیس نباید از آمپول کورتیزون استفاده کنند. این داروها به طور موقت موجب بهبود پسوریازیس می شوند اما زمانی که متوقف شوند، به گسترش شدید این بیماری منجر می شود.
ترجمه شده از وبسایت: www.skinsite.com