ویتامین ب ۱ یا تیامین

اطلاعات کلی در مورد ویتامین ب ۱ یا تیامین – Thiamine / Vitamin B1

اسامی دیگر لاتین: Aneurine Hydrochloride, Antiberiberi Factor, Antiberiberi Vitamin, Antineuritic Factor, Antineuritic Vitamin, B Complex Vitamin, Chlorhydrate de Thiamine, Chlorure de Thiamine, Complexe de Vitamine B, Facteur Anti-béribéri, Facteur Antineuritique, Hydrochlorure de Thiamine, Mononitrate de Thiamine, Nitrate de Thiamine, Thiamine Chloride, Thiamine HCl, Thiamine Hydrochloride, Thiamin Mononitrate, Thiamine Mononitrate, Thiamine Nitrate, Thiaminium Chloride Hydrochloride, Tiamina, Vitamin B1, Vitamin B-1, Vitamina B1, Vitamine Anti-béribéri, Vitamine Antineuritique, Vitamine B1

در بسیاری از مواد غذایی موجود است، از جمله مخمرها، سبوس گندم، حبوبات، آجیل و گوشت. معمولا به صورت ترکیب با دیگر ویتامین ها وجود دارد و در بسیاری از ترکیبات ویتامین ب کمپلکس یافت می شود. مجموعه ویتامین بی عبارت اند از بی ۱ (ثیامین)، بی ۲ (ریبوفلاوین)، بی۳ (نیاسین)، بی۵ (پانتوثنیک)، بی۶ (پیریدوکسین)، بی ۱۲ (سیانکوبالامین) و اسید فولیک. هرچند بعضی فرآورده ها حاوی تمام این ها نیستند و شاید حاوی دیگر مواد باشند مثل بیوتین، پارا آمینوبنزویک اسید، کولین بیتارات و انوسیتول.

مردم هنگام در صورت کمبود آن از ثیامین استفاده می کنند مثل بری بری و التهاب اعصاب همراه با پلاگر یا حاملگی.

همچنین برای تقویت سیستم عصبی مبتلایان به ایدز، درد دیابتی، بیماری های قلبی، الکلیسم، سالخوردگی، سندروم مخچه، تبخال، مشکلات بینایی مثل آب مروارید و آب سیاه، مشکلات حرکتی، و بهبود عملکرد ورزشکاران مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین برای پیشگیری از سرطان رحم و پیشرفت سرطان کلیه در مبتلایان به دیابت نوع دو.

برخی از آن برای برقراری یک حالت ذهنی مثبت؛ بهبود یادگیری؛ افزایش انرژی؛ کاهش استرس و پیشگیری از از دست دادن حافظه از جمله آلزایمر استفاده می کنند.

پزشکان از ثیامین در یک اختلال حافظه به نام سندروم ورنیک، دیگر سندروم های کمبود ثیامین در افراد به شدت بیمار، ترک الکل و کما استفاده می کنند.

ویتامین ب ۱ یا تیامین در بدن چگونه عمل می کند

ثیامین در بدن ما مورد نیاز است برای استفاده مناسب از کربوهیدرات ها.

موارد مصرف و اثرگذاری ویتامین ب ۱ یا تیامین

مؤثر در موارد زیر می باشد

اختلالات متابولیک. استفاده خوراکی ثیامین به اختلالات متابولیک مربوط به بیماری های ژنتیک کمک می کند، از جمله بیماری لی و بیماری ادراری افرا.
کمبود ثیامین. مصرف خوراکی آن باعث پیشگیری از کمبود آن می شود.
اختلال مغزى به دلیل کمبود ثیامین. ثیامین خطر و علایم مربوط به یک اختلال خاص مغز به نام سندروم ورنیک را کاهش می دهد. این اختلال از کمبود ثیامین ناشی می شود و اغلب در افراد الکلی دیده می شود. ۳۰تا۸۰% افراد الکلی دارای این مشکل هستند. استفاده از ثیامین می تواند خطر ابتلا به آن و علایم آن را حین ترک الکل کاهش دهد.

احتمالا اثربخشی در موارد زیر را دارد

آب مروارید. مصرف بالای ثیامین خطر آن را کاهش می دهد.
بیماری کلیوی در مبتلایان به دیابت. استفاده دوز بالای ثیامین به مدت ۳ماه مقدار آلبومین ادرار را در مبتلایان به دیابت نوع دو کاهش می دهد. وجود آلبومین در ادرار نشان دهنده آسیب به کلیه است.
قاعدگی دردناک. استفاده ثیامین به مدت ۹۰ روز درد قاعدگی را در دختران بین ۱۲تا۲۱ سال متوقف می کند.

احتمالا بی تاثیر در موارد زیر است

دفع حشرات. استفاده از ویتامین بی در این خصوص مفید نخواهد بود.

شواهد کافی برای اثر در موارد زیر نیست

عملکرد ورزشکاران. استفاده ثیامین به همراه پانتثین و پانتوثنیک اسید قدرت عضلانی را افزایش نمی دهد.
پیشگیری از سرطان رحم. استفاده از ثیامین در غذا یا به صورت مکمل همراه با اسید فولیک، ریبوفلاوین، و بی۱۲ می تواند خطر ابتلا را کاهش دهد.
کم اشتهایی
زخم کولیت
اسهال مزمن
مشکلات معده
بیماری های مغزی
ایدز
بیماری های قلبی
الکلیسم
سالخوردگی
تبخال

عوارض جانبی و ایمنی ویتامین ب ۱ یا تیامین

ثیامین اگر به صورت خوراکی و به مقدار مناسب مصرف شود بی خطر است و به ندرت حساسیت های پوستی ایجاد می کند. همچنین تزریق درست آن به صورت وریدی نیز بی خطر است. ثیامین به عنوان یک فرآورده تجویزی مورد تایید قرار گرفته است.

افرادی که مشکلات کبدی دارند نمی توانند ثیامین را به خوبی جذب کنند، و همچنین افراد الکلی.

ملاحظات و هشدارها

حاملگی و شیردهی: مصرف روزانه ۱.۴ میل بی خطر است. در مورد مصرف بیشتر آن اطلاعات کافی وجود ندارد.

تداخلات دارویی ویتامین ب ۱ یاتیامین

هیچ اطلاعاتی وجود ندارد.

دوز مصرفی ویتامین ب ۱ – تیامین

به صورت خوراکی

در بزرگسالان دارای کمبود ثیامین: مصرف روزانه ۵ تا ۳۰ میل به صورت یک وعده یا تقسیم آن در طول یک ماه. در صورت کمبود شدید ۳۰۰ میل در روز.
برای کاهش خطر آب مروارید: مصرف روزانه ۱۰ میل
به عنوان مکمل در بزرگسالان، ۱ تا ۲ میل در روز. مصرف روزانه ثیامین: نوزادان تا ۶ ماه، ۰.۲ میل. بین ۷ تا ۱۲ ماه، ۰.۳ میل. کودکان ۱ تا ۳ سال، ۰.۵ میل. ۴ تا ۸ سال، ۰.۶ میل. پسران ۹ تا ۱۳، ۰.۹ گمیل. بیش از ۱۴، ۱.۲ میل. دختران ۹ تا ۱۳، ۰.۹ میل. بین ۱۴ تا ۱۸، ۱میل. بیش از۱۸، ۱.۱ میل. زنان حامله، ۱.۴ میل. زنان شیرده، ۱.۵ میلی گرم.