مس

اطلاعات کلی در مورد عنصر مس – Copper

اسامی دیگر به لاتین: Atomic number 29, Citrate de Cuivre, Cobre, Copper Citrate, Copper Gluconate, Copper Sulfate, Cu, Cuivre, Cuivre Élémentaire, Cupric Oxide, Cupric Sulfate, Cupric Sulfate Pentahydrate, Cuprum Aceticum, Cuprum Metallicum, Elemental Copper, Gluconate de Cuivre, Numéro Atomique 29, Oxyde Cuivrique, Pentahydrate de Sulfate de Cuivre, Sulfate de Cuivre, Sulfate Cuivrique, Sulfate Cuprique.

مس یک ماده معدنی است که در بسیاری از مواد غذایی بخصوص گوشت، غذاهای دریایی، غلات، دانه ها، سبوس گندم و کاکائو یافت می شود. بدن مس اضافی را در استخوان ها و عضلات ذخیره می کند. کبد مقدار مس است که در خون تنظیم می کند. مس به عنوان دارو استفاده می شود.

مس در مواقع کمبود مس و کم خونی ناشی از آن استفاده می کنند. داشتن سطح مس خیلی پایین در بدن بسیار نادر است. ممکن است در افرادی که روی بسیار دریافت می کنند، جراحی روده داشته اند، یا از طریق لوله تغذیه می کنند رخ دهد. نوزادان دچار سوء تغذیه نیز می توانند کمبود مس داشته باشند.

همچنین مِس برای بهبود و ترمیم زخم و درمان استئوآرتریت استخوان ها (پوکی استخوان) استفاده می شود.

هیچ مدرکی وجود ندارد که افراد با یک رژیم غذایی طبیعی نیاز به استفاده از مکمل مِس داشته باشند. حتی ورزشکاران در صورتی که یک رژیم غذایی مناسبی دارند نیاز به استفاده از مِس اضافی ندارند.

مِس در بدن چگونه عمل می کند

مِس برای تولید و ذخیره آهن ضروری است.

موارد استفاده و تاثیر مس

احتمال اثر در موارد زیر را دارد

پوکی استخوان. مصرف ترکیبی از مِس، روی، منگنز و کلسیم می تواند تحلیل استخوان را در زنان کهنسال کاهش دهد.

احتمالاً در موارد زیر بی تاثیر است

آلزایمر. مصرف خوراکی روزانه مِس به مدت ۱۲ماه علایم را بهبود نمی بخشد.
لوپوس سیستمیک. مصرف روزانه مِس به تنهایی یا همراه با روغن ماهی تاثیری ندارد.

شواهد کافی برای اثر در موارد زیر موجود نیست

پلاک دندانی. دهانشویه با محلول مِس می تواند پلاک را کاهش دهد.
التیام زخم
آرتریت

عو ارض جانبی و ایمنی مِس

مصرف خوراکی آن کمتر از ۱۰ میلی گرم در روز بی خطر است.

مصرف بیشتر می تواند خطرناک باشد. یک گرم مِس سولفات می تواند منجر به نارسایی کلیه و مرگ شود. علایم اور دوز مس عبارتند از تهوع، استفراغ، اسهال خونی، تب، دل درد، فشارخون پایین، کم خونی و مشکلات قلبی.

ملاحظات و هشدارها

حاملگی و شیردهی: مصرف به اندازه خوراکی آن بی خطر است. در زنان حامله و شیرده بین ۱۴ تا ۱۸ سال نباید بیشتر از ۸میلی گرم و بیش از ۱۹ سال ۱۰ میلی گرم در روز مصرف شود.

کودکان: مصرف به اندازه آن بی خطر است. حداکثر میزان استفاده روزانه برای کودکان ۱ تا ۳ سال ۱ میلی گرم، ۴ تا ۸ سال ۳ میلی گرم، ۹ تا ۱۳ سال ۵ میلی گرم و نوجوانان ۸میلی گرم.

همودیالیز: بیماران همودیالیزی در خطر کمبود مِس هستند. می بایست از مکمل مِس استفاده کنند.

برخی بیماری های ارثی مثل مِسمومیت مِس یا سیروز در کودکی: مصرف مِس بیشتر می تواند مضر باشد.

بیماری ویلسون: مصرف مکمل مِس شرایط وخیم می کند و با درمان تداخل پیدا می کند.

تداخلات مس

پنیسیلامین : از آن برای بیماری ویلسون و آرتریت روماتیسمی استفاده می شود. مصرف مس می تواند میزان جذب آن توسط بدن و اثربخشی آن را کاهش دهد.

دوز مصرفی مس

مصرف خوراکی

کمبود مِس: تا ۰.۱ میلی گرم مِس سولفات در روز
پوکی استخوان: ۲.۵ میلی گرم مِس با ۱۵ میلی گرم روی، ۵میلی گرم منگنز و ۱۰۰۰ میلی گرم کلسیم در روز.
میزان مصرف کافی برای بدن در نوزادان تا ۶ ماه ۲۰۰ میکروگرم در روز، ۷ تا ۱۲ ماه ۲۲۰ میکرو. نوزادان تمام آن را می بایست از غذای خود دریافت کنند مگر اینکه پزشک مکمل را تجویز کند.
میزان مجاز مصرف روزانه برای کودکان ۱ تا ۳ سال ۳۴۰ میکرو، ۴ تا ۸ سال ۴۴۰ ، ۹ تا ۱۳ سال ۷۰۰، ۱۴ تا ۱۸ سال ۸۹۰ میکرو گرم.
برای مردان و زنان بیش از ۱۹ سال ۹۰۰ میکرو گرم در روز.
برای بارداران ۱۰۰۰ میکروگرم در روز، شیرده ۱۳۰۰میکرو گرم.
حداکثر میزان مصرف در کودکان ۱ تا ۳ سال ۱ میلی گرم در روز، ۴ تا ۸ سال ۳ میلی گرم، ۹ تا ۱۳ سال ۵ میلی گرم، ۱۴ تا ۱۸ سال (ازجمله باردار و شیرده) ۸ میلی گرم، بیش از ۱۹ سال (از جمله شیرده) ۱۰میلی گرم،
حامله بیش از ۱۹ سال ۸ میلی گرم در روز.