فحش دادن و بد دهانی در کودکان

چرا رخ می دهد

خردسال کنجکاو و شگفت آور شما یک مهارت جدید آموخته است، رفتاری که با بقیه فرق دارد و هیجان انگیز است. خیلی اوقات، اولین بار که کودک فحش می­ دهد نتیجه­ ی تقلید مستیم است؛ شاید وقتی که در ترافیک بوده ­اید شنیده است که به یک راننده­ ی دیگه فحش داده اید و حالا بی پایان همین طور که در صندلی عقب نشسته است آن را تکرار می کند. بهترین راهکار در اینجا آن است که نادیده بگیرید تا خودش علاقه اش را از دست بدهد. اگر همچنان ادامه دارد، اعتراف کنید که شما نباید از این کلمه ی بد استفاده می کرده اید و حواس او را با یک قصه یا ترانه پرت کنید. اما ممکن است این را همچنان به کار ببرد و یک جورایی بد دهان شده باشد و علت هم شنیدن این ها در دنیای بیرون است. شاید یکی از هم مهد کودکی هایش دایره­ ی لغات خود را این گونه گسترده کرده است و با خود فکر کرده که شاید جالب باشد که بعضی از این لغات را با فرزندتان به اشتراک بگذارد و یا شاید سهواً بعضی از قسمت های یک فیلم را دیده که از این کلمات استفاده کرده است.

چه می توانیم انجام دهیم

هیچ واکنشی نشان ندهید. اولین باری که خردسالتان فحش می دهد یا یک حرف بی ادبانه را بیان می کند، جلوی خودتان را بگیرید که هرگز نخندید که مبادا باعث شود کودکتان برای تکرار مجدد آن ترغیب شود. تقریباً در همه­ ی موارد، شما یک آزمایش مبتکرانه از طرف کودک خود مشاهده می کنید. با خود می گوید من چیزی را که اغلب مردم با شدت بیان می کنند را شنیده ام. بگذارید ببینیم که چه اتفاقی می افتد اگر من هم آن را بگویم. آیا باعث خندیدن بزرگسالان می شود یا آن ها را عصبانی یا ناراحت می کند. این ها در کودکی قدرت بزرگی محسوب می شوند. حتی اگر کودکتان دو کلمه را با هم ترکیب کرد که برایتان جالب بود (دماغ گلابی مثلاً) اصلاً به آن علاقه نشان ندهید. بنابراین هر زمان که کودک خواست فحش و بد دهانی کند به یاد بیاورید که: هیچ واکنشی نشان ندادن بهتر از هر چیزی است.

محدوده مشخص نمایید. اگر فرزند دو ساله تان روی یک یا دو حرف بد کلید کرده است، لازم است که یک سری قانون بگذارید. بایستی این کار بدون عصبانی شدن یا پرخاشگری صورت گیرد، در غیر این صورت هر زمان که داد و بیداد کنید متوجه می شود که چقدر قدرت دارد که می تواند به سرعت توجه شما را به خود جلب کند. اگر خودش کلمه ای ساخته است (مثل صورت ریزریز) بگویید چنین چیزی وجود ندارد و شما نمی فهمید که چه می گوید زیرا حرف بی معنایی است. برای کلمات ناسزای بزرگسالان، نباید معنای آن حرف را به او بگویید یا چرا غیرقابل قبول است. فقط با یک لحن بی علاقه مشخص کنید که خارج از محدود هستند و بگویید: «این کلمه ای نیست که در خانه ی ما و در جمع گفته شود»  اگر بگویید ما از چنین زبانی استفاده نمی کنیم برای او مبهم است.

از جایگزین های جالب اما خالی از ناسزا و دارای نزاکت استفاده نمایید. اگر فرزندتان فقط یک کلمه ی جدید را محض خنده می گوید یا زیر لب کلمه ای را می گوید، شما می توانید او را برای جایگزین کردن آن با کلمه­ ی جالب دیگری از خارج استفاده کنید) مثلاً اَجی مَجی لا تَرَجی یا دینگالیگا دیلینگ دیلینگ) یا یک ترانه ­ی مخصوص کودکان (مانند آهویی دارم خوشگله …) را استفاده کنید. اگر مسئله این است که او مانند خیلی از بزرگترها موقع عصبانیت یا ناامیدی چیزی می گوید، به او یاد بدهید که بلند بگوید: من عصبانی ام، من ناراحتم. حتی بعضی از خانواده ها خودشان کلماتی را اختراع می کنند.

اما اگر حتی بعد از یکی دوبار هشدار او کلمه ی ناسزا را ترک نکرد، وقت آن رسیده است که از تاکتیک های تربیتی بهره ببرید. آرام باشید، با جدیت پاسخ دهید و تداوم و پایداری داشته باشید. شاید بخواهید از روش ایجاد وقفه استفاده نمایید (در این سن وقفه بایستی کوتاه باشد و می تواند هر جایی صورت گیرد مثل صندلی عقب ماشین، اتاق پشتی خانه ی مادربزرگ، یک صندلی خسته کننده در یک پاساژ.)

اجازه ندهید ناسزاگویی نتیجه بدهد. اگر کودکتان فحش می دهد چون می خواهد به چیزی برسد، مطمئن شوید که او چیزی که می خواهد را به دست نیاورد.

اشتباه است که بگویید خیلی بی ادبانه صحبت کردی ولی بیا این هم بستنی که می خواستی.

احترام را بیاموزید. مناسب نیست که به خاطر خوشحالی فرزندتان بگذارید که حتی از ناسزاهای کودکانه نسبت به سایر بچه ها استفاده کند. کلمات ناسزا و بی ادبانه باعث می شود که در مدرسه، در منزل دوستان یا حتی در جمع و فامیل به مشکل بر بخورد. توضیح دهید که اگر بقیه را با کلمات نامناسب استفاده کنیم ناراحت می شوند، فرقی هم ندارد حتی اگر سایر بچه ها از این کلمات استفاده می کنند. اسم گذاشتن و ناراحت کردن بقیه کار درستی نیست. شاید هنوز در حال یادگیری مؤدب بودن است و به فکر بقیه بودن اولین اولویت او نباشد. اما باید بداند که چه زمانی باعث ناراحتی سایرین می شود حتی اگر خودش خبر نداشته باشد.

حواستان به شیوه ی کلامی خودتان باشد. مطمئناً قوانین مختلفی میان بچه ها و بزرگتر وجود دارد، اما اگر خردسالتان کلمه ی ناسزایی را در مکالمات روزمره­ی شما بشنود، خیلی سخت تر می شود که او را متقاعد کرد تا بداند استفاده از بعضی کلمات غیرقابل قبول هستند. هم چنین گیج می شود که چرا این قانون فقط برای اوست. به خردسالتان مانند یک اسفنج بنگرید، او هر آنچه ببیند و یا بشنود را جذب می کند و مشتاق است تا آنچه یاد گرفته است را چه خوب و چه بد بیاموزد.

ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com