اطلاعات کلی در مورد عنصر روی – Zinc
اسامی دیگر لاتین: Acétate de Zinc, Acexamate de Zinc, Aspartate de Zinc, Atomic Number 30, Chlorure de Zinc, Citrate de Zinc, Gluconate de Zinc, Méthionine de Zinc, Monométhionine de Zinc, Numéro Atomique 30, Orotate de Zinc, Oxyde de Zinc, Picolinate de Zinc, Pyrithione de Zinc, Sulfate de Zinc, Zinc Acetate, Zinc Acexamate, Zinc Aspartate, Zinc Chloride, Zinc Citrate, Zinc Difumarate Hydrate, Zinc Gluconate, Zinc Methionine, Zinc Monomethionine, Zinc Murakab, Zinc Orotate, Zinc Oxide, Zinc Picolinate, Zinc Pyrithione, Zinc Sulfate, Zinc Sulphate, Zincum Aceticum, Zincum Gluconicum, Zincum Metallicum, Zincum Valerianicum, Zn
روی یک فلز است که مقدار بسیار کم آن برای بدن ضروری است.
از آن برای درمان و پیشگیری از کمبود روی عوارض آن مثل رشد نامناسب و اسهال شدید در کودکان و التیام کند زخم ها در بزرگسالان استفاده می شود.
همچنین برای بهبود سیستم ایمنی، درمان سرماخوردگی و عفونت گوش، پیشگیری از عفونت دستگاه تنفسی.
توجه داشته باشید که روی بعضاً با کادمیوم همراه است. مصرف زیاد کادمیوم می تواند منجر به نارسایی کلیه شود. از مکمل های روی- گلوکنات استفاده کنید که کادمیوم کمتری دارد.
روی برای رشد مناسب بدن، سیستم ایمنی، التیام زخم، انعقاد خون،و عملکرد تیرویید ضروری است. گوشت، غذاهای دریایی، محصولات لبنی، غلات و گندم کامل از روی نسبتاً بالایی برخوردارند.
کمبود روی تقریبا در سراسر جهان شایع است، اما در آمریکا نادر است. علایم آن عبارت اند از رشد کند، سطح پایین انسولین، بی اشتهایی، بی قراری، ریزش مو، پوست خشک و سخت، التیام کند زخم، حس چشایی و بویایی ضعیف، اسهال و استفراغ. کمبود روی ملایم همراه است با اختلالات روده، الکلیسم، نارسایی مزمن کلیه و بیماری های ناتوان کننده.
روی نقشی کلیدی در بینایی ایفا می کند. کمبود آن خطرناک است و اگر شدید باشد می تواند شبکیه چشم را دچار مشکل کند.
روی می تواند با ویروس ها نیز مقابله کند. علایم سرماخوردگی را کاهش می دهد اما دلیل آن مشخص نیست. شواهدی هم وجود دارد مبنی بر اثر ضدویروسی آن بر تبخال.
سطح پایین روی می تواند منجر به ناباروری مردان و بیماری سلول داسی شکل، ایدز، افسردگی و دیابت نوع۲ شود.
در موارد زیر مؤثر است
در موارد زیر احتمال بالای اثر را دارد
احتمال اثر بر
مصرف خوراکی یا پوستی روی به میزان کمتر از ۴۰ میلی گرم در روز بی خطر است. مصرف روتین آن توصیه نمی شود. در برخی افراد می تواند باعث بروز تهوع، استفراغ، اسهال، طعم فلزی دهان و آسیب به معده و کبد شود. استفاده روی بر پوست بریده شده می تواند باعث سوختگی، خشکی، سوزش و مورمور شدن شود.
مصرف بیش از ۴۰ میلی گرم روی در روز می تواند جذب مس را کاهش داده و باعث کم خونی شود.
مصرف روی درون بینی می تواند باعث از بین رفتن حس بویایی برای همیشه شود. سازمان غذا و داروی آمریکا مصرف اسپری های بینی حاوی روی را ممنوع کرده است.
مصرف زیاد روی می تواند باعث تب، سرفه، دل درد، خستگی مفرط و بسیاری از مشکلات دیگر شود.
مصرف روزانه بیش از ۱۰۰ میلی گرم روی و یا استفاده از آن به مدت بیش از ۱۰ سال، خطر ابتلا به سرطان پروستات را دو برابر می کند. همچنین مصرف بالای مولتی ویتامین و روی خطر مرگ ناشی از سرطان پروستات را افزایش می دهد.
مصرف روزانه بیش از ۴۵۰ میلی گرم روی می تواند آهن خون را دچار مشکل کند. دوز ۱۰ تا ۳۰ میلی گرمی روی می تواند کشنده باشد.
نوزادان و کودکان: مصرف خوراکی روی به میزان مناسب بی خطر است.
حاملگی و شیردهی: مصرف به اندازه آن خطری ندارد.
الکلیسم: استفاده طولانی مدت الکل میزان جذب روی را کاهش می دهد.
دیابت: دوز بالای روی می تواند قندخون را کاهش دهد.
همودیالیز: این افراد در معرض خطر کمبود روی هستند.
ایدز: مصرف روی توسط مبتلایان می تواند از عمرشان بکاهد.
سندروم اختلال در جذب مواد مغذی: این افراد ممکن است به کمبود روی دچار شوند.
آرتریت روماتیسمی: این افراد روی کمتری جذب می کنند.
تداخل متوسط با: مراقب استفاده همزمان باشید
تداخل جزیی با: مراقب استفاده همزمان باشید
مصرف خوراکی
میزان مجاز دریافتی در روز
حداکثر مقدار قابل تحمل
روی سولفات حاوی ۲۳% روی است، ۲۲۰ میلی گرم روی سولفات حاوی ۵۰ میلی گرم روی است، روی گلوکنات حاوی ۱۴.۳ % روی است، ۱۰ میلی گرم آن ۱.۴۳ میلی گرم روی دارد.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com