رادیوگرافی اندامی تصاویری از دست، مچ دست، بازو، پا، قوزک پا، زانو، لگن، و یا ساق پا ارائه می دهد. رادیوگرافی اندامی برای بررسی شکستگی استخوان و یا در رفتگی مفاصل بکار گرفته می شود. همچنین از آن برای بررسی جراحات یا آسیب دیدگیهای ناشی از بیماری هایی مانند عفونت، ورم مفاصل، غده های استخوانی (تومورها) یا سایر انواع بیماری های استخوانی از قبیل پوکی استخوان استفاده می شود.
اشعه ایکس همانند نور یا امواج رادیویی نوعی از تشعشات می باشد که مشابه با پرتوی نور چراغ قوه، در قالب اشعه ایکس متمرکز شده است. اشعه ایکس می تواند از بسیاری از اشیاء از جمله بدن انسان عبور کند. اشعه ایکس در نتیجه ی برخورد با دستگاه شناساگری که مسئول ثبت فیلم بوده و یا تصاویر را به کامپیوتر می فرستد، تصاویر عکسبرداری را ایجاد می کند. بافتهای متراکم بدن از قبیل استخوان، بسیاری از اشعه های ایکس را جذب و بلوکه می کنند و در تصاویر عکسبرداری شده با اشعه ایکس سفید به نظر می رسند. بافت هایی با تراکم کمتر، از قبیل عضلات و اندام ها پرتوهای ایکس کمتری را بلوکه کرده (اشعه ایکس بیشتری از آنها عبور می کند) و در تصاویر عکسبرداری شده با اشعه ایکس همانند سایه هایی خاکستری به نظر می رسند. نوعی از اشعه ایکس که عمدتاً از طریق هوا عبور می کند – مثلاً از طریق ریه ها – در تصاویر عکسبرداری شده با اشعه ایکس سیاه به نظر می رسد.
رادیوگرافی اندامی برای بررسی موارد ذیل انجام می شود:
قبل از آزمایش با اشعه ایکس، با پزشک خود درباره احتمال بارداری تان صحبت کنید. بارداری و خطر تابش اشعه به جنین باید در نظر گرفته شود. خطرات ناشی از اشعه ایکس معمولاً در مقایسه با منافع بالقوه این آزمون بسیار اندک می باشد. در صورت ضرورت قطعی عکسبرداری، برای محافظت از نوزاد در برابر پرتوهای اشعه ایکس می توان نوعی پیشبند سربی را در مقابل شکم مادر وی قرار داد.
در مورد نگرانی هایتان در رابطه با ضرورت انجام این آزمایش، مخاطرات آن، چگونگی انجام آن، و یا معنا و مفهوم نتایج حاصله با پزشک خود گفتگو کنید. برای درک اهمیت این آزمایش، می توانید فرم اطلاعات آزمون پزشکی را تکمیل نمایید.
هیچ کار دیگری پیش از انجام این آزمایش ضرورت ندارد.
رادیوگرافی اندامی توسط تکنسین رادیولوژی انجام می شود. تصاویر اشعه ایکس توسط یک رادیولوژیست مورد بررسی قرار میگیرد. برخی از سایر پزشکان نیز میتوانند برای بررسی مشکلات رایجی نظیر شکستگی ها و یا التهاب مفاصل از تصاویر رادیوگرافی بهره ببرند.
شما باید هر گونه طلا و جواهراتی را که ممکن است در مسیر تصویر اشعه ایکس قرار بگیرد، از بدن خود خارج نمایید. بسته به ناحیه ای که مورد عکسبرداری قرار می گیرد شاید لازم باشد تا برخی از لباس هایتان را در بیاورید. ممکن است لباسی گشاد و بلندی برای پوشیدن در طی آزمایش به شما داده شود. در صورتی که لباس زیرتان در مسیر اشعه نباشد می توانید آن را به تن خود داشته باشید
در طی رادیوگرافی، شما بر روی تخت رادیوگرافی می نشینید و ضبط کننده ی فیلمی در زیر اندام مربوطه قرار داده می شود. تکنسین رادیوگرافی اندام مورد نظر را در موقعیت مناسب خود قرار خواهد داد. در صورت مصدومیت، پا و یا بازوی شما به آرامی به کار گرفته خواهند شد و در موقع جابجایی و تغییر موقعیت نیز از آنها مراقبت خواهد شد. در طی عکسبرداری می توان از بالشتها، کیسه های شن، و یا سایر اشیاء برای نگه داشتن اندام مربوطه در مکان مناسب استفاده نمود. در صورت پوشیدن زانوبند یا وسیله ی دیگری، ممکن است درآوردن آنها از بدنتان ضرورت داشته باشد. ممکن است برای محافظت از شما در برابر تشعشعات سپری سربی بر روی ناحیه لگن تان قرار بگیرد.
معمولاً دو یا چند تصویر از اندام آسیب دیده گرفته می شود. آزمایش بر روی منطقه خاصی تمرکز دارد که آسیب یا صدمه دیده است.
ممکن است رادیوگرافی برای مفاصل و یا اندام های فاقد آسیب دیدگی آشکار نیز انجام شود، زیرا جراحت منطقه ای از بدن می تواند موجب آسیب دیدگی سایر نقاط بدن نیز بشود. به عنوان مثال، رادیوگرافی استخوان ران (استخوان فمور) ممکن است شامل تصاویری از مفاصل زانو و ران باشد.
گاهی اوقات از اندام فاقد آسیب نیز به منظور مقایسه با اندام آسیب دیده تصاویری گرفته می شود. این کار بویژه برای کودکان اتفاق می افتد، چرا که استخوان های کودکان در حال رشد هستند. در کودکان، منطقه ای به نام صفحه رشد استخوانی وجود دارد که استخوانهای جدید در آنجا رشد می یابند. از آنجاییکه مشاهده شکستگی و یا سایر تغییرات صفحه رشدی اندکی دشوار است، مقایسه اندام آسیب دیده با اندام سالم راه حل مناسبی است.
رادیوگرافی اندامی حدود ۵ تا ۱۰ دقیقه طول میکشد. در صورت نیاز به اخذ تصاویر بیشتر ممکن است از شما خواسته شود که تا گسترش اشعه ایکس حدود ۵ دقیقه صبر کنید. در برخی از کلینیک ها و بیمارستان ها، تصاویر اشعه ایکس را می توان بلافاصله بر روی صفحه نمایش کامپیوتر (دیجیتالی) بدست آورد.
شما هیچ گونه ناراحتی و دردی را در طی عکسبرداری با اشعه X احساس نخواهید کرد. فقط ممکن است میز اشعه ایکس سخت و اتاق مربوطه سرد به نظر برسد. در صورت وجود جراحت و مصدومیت با احتمال بیشتری ممکن است موقعیت عکسبرداری را آزارنده یا دردناک تلقی نمایید.
در صورت مواجهه با هرگونه تشعشعی و حتی سطوح پایین تشعشع مورد استفاده در این روش، همواره خطری هر چند اندک برای آسیب به سلول ها یا بافت های بدن وجود دارد. البته خطرات ناشی از اشعه ایکس معمولاً در مقایسه با منافع بالقوه این آزمون بسیار ناچیز می باشد.
به عنوان مثال، میزان مواجهه با تشعشعات در عکسبرداری از قفسه سینه با اشعه ایکس، تقریباً با میزان تشعشعات دریافتی در طی پرواز رفت و برگشت از بوستون به لس آنجلس (مونترال به ونکوور) و یا اقامت ۱۰ روزه در کوه های راکی برابری می کند (دنور، کلرادو).
رادیوگرافی اندامی تصاویری از دست، مچ دست، بازو، پا، قوزک پا، زانو، لگن، و یا ساق پا ارائه می دهد. رادیوگرافی اندامی برای بررسی شکستگی استخوان و یا در رفتگی مفاصل بکار گرفته می شود. همچنین از آن برای بررسی جراحات یا آسیب دیدگی های ناشی از بیماری هایی مانند عفونت، ورم مفاصل، غده های استخوانی (تومورها) یا سایر انواع بیماری های استخوانی از قبیل پوکی استخوان استفاده می شود. در مواقع اورژانسی، نتایج حاصل از رادیوگرافی در عرض چند دقیقه آماده می شوند. در غیر این صورت، معمولاً رادیولوژیست گزارش رسمی رادیولوژی را برای روز بعد آماده می کند.
عللی که ممکن است از انجام این آزمایش ممانعت کرده و یا نتایج حاصله را مخدوش سازند، عبارتنداز:
– سی تی اسکن بدن (CT)
– تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com