تقریبا نیمی از کودکان، هنوز در سن ۳ سالگی تخت خود را خیس می کنند. بیشتر متخصصان کودکان خیس کردن تخت را تا سن ۶ سالگی، طبیعی تلقی می کنند، در حالی که تنها ۱۲ درصد کودکان هنوز در این سن این کار را انجام می دهند. به نظر می رسد یک مولفه خانوادگیِ قوی درباره خیس کردن تخت وجود دارد: ۷۷ درصد کودکانی که هردو والدینشان در سنین پایین تختشان را خیس می کرده اند، همان کار را انجام خواهند داد. چهل و سه درصد از کودکانی که یک پدر یا مادر شب ادرار داشته اند، همان منوال را ادامه می دهند، و تنها ۱۵ درصد کودکانی که والدینی بی مشکل در خشک نگه داشتن تخت داشته اند، شب ادراری خواهند کرد.
بدون در نظر گرفتن اینکه چگونه عمل می کنید، از فشار آوردن به کودکتان و سرزنش کردن او خودداری کنید. او کار بدی انجام نمی دهد. خشک ماندن در تمام شب، حتی اگر کودکتان بدون خیس کردن یا بیدار شدن برای استفاده از دستشویی، بخوابد، یک مهارت تکاملی است، که تقریبا همه کودکان به موقع آن را بدست می آورند.
در حالی که منتظر هستید کودکتان خیس کردن تخت را پشت سر بگذارد، اطمینان حاصل کنید که تشکش به اندازه کافی با یک کاور خوب پوشیده شده است، او را تشویق کنید لباس های جاذب مثل شلوارک های پارچه ایی آموزشی یا پوشک های آموزشی بپوشد، و از او بخواهید به محض اینکه فهمید تختش را خیس کرده است، بلند شود. شما می خواهید او و تختش را عوض کنید، تا پوستش اذیت نشود و به خوابیدن با لباس خواب خشک عادت خواهد کرد.
معمولا کودکانی که بیش از یک بار در هر شب تخت را خیس می کنند، با تعداد دفعات کمتری خیس کردن تخت، شروع به گذر از این مرحله می کنند. سپس با افت و خیز، به خیس کردن تخت در شب های کمتری از هفته می روند، تا اینکه نهایتا، شب ادراری را به طور کامل پشت سر می گذارند. با این حال، کل این فرآیند می تواند یک تا دو سال به طول بیانجامد.
ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com