خشم , زدن و گازگرفتن در نوپایان

چرا رخ می دهد

هرچند برای شما و سایرین بهت آور باشد, رفتار پرخاشگرانه بخشی از رشد طبیعی خردسال است. مهارت های زبانی درحال بروز هستند, یک حس خشم آلود می خواهد مستقل گردد, یک کنترل رشد نکرد. طغیانگر کودکان را در این سن کاندیدای خشمگین شدن می کند. «بعضی درجات زدن و گاز گرفتن برای خردسال طبیعی است» نادیا بلاک, مدیر اجرایی مرکز نظم موثر در اوهایو

این به این معنی نیست که شما آن رانادیده بگیرید. بگذارید خردسالتان بداند رفتار پرخاشگرانه قابل قبول نیست و به اونشان دهید که احساساتش را ابراز کند.

چه کاری ازدست تان بر می آید؟

رفتارمنطقی داشته باشید. اگرکودکتان در دنیای بازی درون حفره ی پشت میله های بولینگ می پرد وشروع به پرت کردن توپ ها به سمت بقیه ی بچه ها می کند, او را خارج کنید. بنشینید و بازی سایر بچه ها را تماشا کنید و به او بگویید که هر وقت احساس کرد که می تواند بدون اذیت کردن بقیه  بچه ها به آنها بپیوندد واجازه دارد برگردد. دست ازبحث کردن بردارید و از اینکه مثلا بپرسید چه حسی داری که او به سمت تو پرت کند؟ اجتناب کنید. خردسالان داری بلوغ درک نیستند تا خودشان را جای دیگری تصورکنند تا بر پایه ی منطق زبانی رفتارشان راعوض کنند.اما عواقب کار را می فهمند.

آرامش خود را حفظ کنید. فریاد زدن, زدن یا اینکه بگویید بچه ی بدی است رفتار او را عوض نخواهد کرد فقط او را می آزارد و به مثال هایی از کارهای جدید می دهد. درواقع اینکه مشاهده کند شمابه اعصاب خود مسلط هستید اولین قدم برای کنترل اوست.

محدودیت های واضح مشخص کنید. سعی کنید هروقت پرخاشگر است واکنش بلافاصله ای نشان دهید. صبر نکنید که برادرش را سه بار بزند تا بگویید بس کن. او باید بلافاصله وقتی کار بدی انجام می دهد بداند.

او را برای یک مدت کوتاه ازمحیط دور کنید. (یک یا دو دقیقه کافیست) این بهترین راه است که او را آرام کنید.وقتی که عواقب رفتارش را فهمید و متوجه شد که اگر بزند یا گاز بگیرد چه می شود اثرگذار است.

همیشه تربیت کنید. تا جای امکان, هر در جواب کار یکسان, رفتار مشابه انجام دهید. پاسخ قابل پیش بینی شما (خب دوباره برادرت را زدی – یعنی باید از اینجا بیرون بروی) یک الگو مشخص می کند که کودکتان بفهمد و بتواند انتظارش را داشته باشد. در آخر,  بالاخره رفتار اشتباه برایش قابل درک می شود که هر رفتار اشتباه یک دور شدن در انتظار دارد. حتی در مکان عمومی ممکن از رفتار فرزندتان آزرذه شوید, اجازه ندهید خجالت شما را سرش عصبانی کند. سایر والدین هم چنین موقعیتی داشته اند. اگر مردم نظاره گر باشند ممکن است نظری بدهند.

جایگزین ها را بیاموزید. صبرکنید تا خردسالتان آرام شود, سپس از روی آرامش و با نرمی آنچه را رخ داد را مرور کنید. از او بپپرسی که اگرمی تواند علت خشمش را توضیح دهد. خیلی خلاصه تاکید که عصبانی شدن طبیعی است اما مناسب نیست که با زدن آن را ابراز کند یا که گاز بگیرد ولگد بزند. توفیقش کنید که یک راه موثرتر برای حل مشکل پیدا کند مثلا بلند حرف بزند (تو داری من روعصبانی میکنی!) یا از یک بزرگتر بخواهد کمک کند.

مطمئن شوید که کودکتان می فهمد که باید وقتی کسی را اذیت کرد بگوید ببخشید. معذرت خواهی او ابتدا ممکن است صادقانه نباشد اما آموزنده است. هیجانات خرساالی گاهی از شفقت سبقت می گیرد. سرانجام او عادت معذرت خواهی کردن را وقتی به کسی آزار رسانده را خواهد آموخت.

به رفتار خوب پاداش دهید. به جای اینکه وقتی کار بدی انجام داده برای اصلاحش توجه نشان دهید – مثلا وقتی به جای اینکه روی سرسره بچه ی دیگری را هل دهد از او اجازه بگیرد او را زبانی بسیار تشویق کنید.(عالیه که اجازه پرسیدی!) و او خواهد فهمید که کلمات قدرتمند هستند سپس به او زمان بدهید تا مثلا بیش تر سوار تاب شود و با زی کند.

تماشای تلویزیون را محدود بسازید. کارتون ها و سایر برنامه های مخصوص کودکان پر از فریاد, تهدید, هل دادن و زدن هستند. سعی کنید که مراقب این باشید که چه چیز تماشا می کند, مخصوصا اگر مستعد رفتار پرخاشگرانه است. وقتی به او اجازه می دهید تلویزیون تماشا کند, بنشینید و با او درباره ی موقعیت ها صحبت کنید. «کارخوبی نکرد که بتونه به خواستش برسه, مگه نه؟»

مرکز پزشکان اطفال آمریکا توصیه می کنند که کودکان زیر۲ سال تلویزیون تماشا نکنند.

یک تخلیه ی جسمی مهیا کنید. بدانید که اگر خردسالتان انرژی بی نهایت خود را تخلیه نکند در خانه آتیش پاره می شود. اگر او جسوراست, بگذارید تا دلش می خواهد بیرون بازی کند.

نگران نباشید که بخواهید کمک بگیرید. گاهی اوقات خشم کودک به دخالت بیش تری از والدین نیاز دارد. اگر کودکتان غیز معمول پرخاشگر است (بیش از چند هفته) اگر بقیه بچه ها را می ترساند یا ناراحت می کند, اگر به بزرگسالان حمله می کند, اگر تلاش هایتان برای ترک رفتار اشتباه بی فایده است با پزشک اطفال صحبت کنید که احتمالا ملاقات با روانشناس اطفال یا مشاور را توصیه کند. با هم شما می توانید دلیل رفتار را بفهمید وکمک کنید تا کودک آن را حل کند. بخاطر داشته باشید که کودک شما هنوز بسیار کوچک است. اگر خلاقانه و با صبوری رفتارکنید احتمال دارد که خوی ستیزه گر او به خاطرات بپیوندد.

ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com