جراحی سرطان

فرض کنید به شما گفته شده که سرطان دارید. شما به دنبال گزینه های درمان هستید و شما و پزشکتان به توافق رسیده اید که نیاز به جراحی دارید.اکنون ممکن است پرسش هایی درباره جراحی برایتان پیش بیاید. در پایان این مطالب فهرستی از لغات و چگونگی تلفظ نیز خواهید یافت. دانش بیشتر درباره جراحی سرطان و لغات استفاده شده برای صحبت درباره آن می تواند به شما هنگام صحبت با تیم مراقبتی تان کمک کند. به خاطر داشته باشید که همراه با خواندن مطالبی درباره جراحی شما می توانید روی پزشک و پرستارتان برای پاسخگویی به پرسش هایتان نیز حساب کنید. صحبت صادقانه و آشکارا با تیم مراقبت بهترین روش برای درک چیزهایی است که قصد انجام آنرا دارید. جراحی های زیادی طی سالیان متمادی برای درمان سرطان بکار رفته است.همچنین جراحی نقش کلیدی در تشخیص سرطان و فهم چگونگی دوری جستن از شیوع احتمالی آن ایفا میکند. پیشرفت های مداوم در فنون جراحی به جراحان اجازه انجام جراحی روی تعدادی از بیماران سرطانی را می دهد و نتایج خوبی را به دنبال دارد. هنگامیکه جراح به قطع یک عضو از بدن بیمار سرطانی برای عمل می شود جراحی تهاجمی نامیده می شود. امروزه عمل هایی که متضمن قطع کمتر عضو (جراحی کمتر تهاجمی) است می تواند جهت برداشتن تومور انجام شود در حالیکه بافت و عملکردهای نرمال تا حد امکان حفظ می شوند.جراحی بزرگترین فرصت برای یک راه درمان جهت انواع مختلف سرطان را پیشنهاد می کند به ویژه برای روشهای درمانی که به دیگر قسمتهای بدن شیوع پیدا نکرده است. اکثر افراد مبتلا به سرطان جراحی های مختلفی دارند.

جراحی چگونه برای سرطان بکار می رود؟

جراحی به دلایل مختلفی انجام می شود. تعدادی از آنها کمتر هستند و ممکن است طرز عمل نامیده شود در حالیکه دیگر روشهای درمان عمل های بیشتری دارد. انواع رایج جراحی های سرطان در اینجا بازبینی شده است.

جراحی پیشگیری (پیشگیری کننده)

جراحی پیشگیری یا پیشگیری کننده برای برداشتن بافت هایی انجام می شود که احتمالا سرطانی شده با وجود آنکه نشانه ای از سرطان هنگام جراحی وجود ندارد. به عنوان مثال ممکن است پلیپ های قبل از سرطانی از روده های بزرگ در طول دوره کولونوسکپی برداشته شوند. گاهی اوقات جراحی پیشگیری برای برداشتن یک عضو کامل استفاده می شود. به عنوان مثال برخی از زنان که بطور موروثی مبتلا به سرطان سینه هستند تغییر (دگرگونی) ذاتی در ژن سرطان سینه (سرطان سینه ۱ و ۲) آنها یافت می شود. چون خطر ابتلا به سرطان سینه در این زنان بالاست و ممکن است آنها بخواهند جراحی سینه پیشگیری کننده انجام دهنده این بدین معناست که سینه ها قبل از انجام جراحی برداشته شوند.

جراحی تشخیصی

اغلب جراحی برای بهتر تشخیص سرطان استفاده می شود. در اکثر موارد تنها روش آگاهی یافتن از ابتلای فرد به سرطان و نوع آن نمونه برداری از بافت موردنظر و آزمایش آن است.این آزمایش اغلب آزمایش میکروسکپی بافت زنده نامیده می شود.تشخیص بیماری با جستجوی سلول های نمونه زیر میکروسکوپ میسر است یا در آزمایش های آزمایشگاهی انجام شود. روشهای زیادی برای گرفتن نمونه سلول های یک عضو از بدن که ممکن است مبتلا به سرطان شده باشد وجود دارد. این نمونه ها در بخش بعدی با جزئیات بیشتری توصیف شده است و با عنوان جراحی برای تشخیص و درمان سرطان شناخته شده اند.

جراحی نمایشی

این نوع جراحی به این منظور انجام می شود که بتوانیم بفهمیم چه میزان سرطان در بدن وجود دارد و تا چه حد شیوع پیدا کرده است.آزمایش فیزیکی و نتایج آزمایشگاهی و آزمایشات تصویری برای درک مرحله کلینیکی سرطان استفاده می شوند.اما مرحله جراحی (که مرحله آسیب شناسی نیز نامیده می شود) معمولا دقیق تر از میزان شیوع آن است.برای کسب اطلاعات بیشتر در این باره به مطالب موجود درباره مرحل نمایشی مراجعه کنید.

نمونه های عمل جراحی عمدتا برای نشان دادن سرطان استفاده می شوند و مانند نمونه های لاپاروتومی و لاپاروسکوپی در بخش بعدی بعدی توصیف شده اند.

جراحی شفابخش

جراحی شفابخش معمولا زمانی انجام می شود که سرطان فقط در یک عضو از بدن یافته می شود و احتمالا سرطان (تومور) بطور کامل برداشته می شود. در این مورد جراحی شفابخش می تواند درمان اصلی باشد.ممکن است این نوع جراحی به تنهایی یا به همراه روش های دیگر درمان از جمله درمان دارویی یا پرتو درمانی که می تواند قبل یا بعد از عمل انجام شود مورد استفاده قرار گیرد. گاهی اوقات پرتو درمانی در طول عمل بکار می رود (این عمل پرتو درمانی یا درون عملی نیز نامیده می شود).

جراحی غیرانباشته ای

جراحی غیرانباشته ای برای برداشتن بخشی از تومور استفاده می شود.این نوع جراحی گاهی اوقات زمانی انجام می شود که برداشتن کامل تومور باعث آسیب دیدن عضوها و بافت های نزدیک به عضو سرطانی می شود. به عنوان مثال ممکن است برای تومورهای پیشرفته تخمدان ها و برخی غدد مرکب از بافت لنفاوی استفاده شود. در این موارد ممکن است پزشک تومور را تا حد ممکن بردارد و سپس با پرتو درمانی یا دارو درمانی یا دیگر روشهای معالجه درمان را انجام دهد.

جراحی تسکین دهنده

این نوع جراحی برای درمان مشکلات به وجود آمده از سرطان پیشرفته بکار می رود.جراحی تسکین دهنده می تواند برای تصحیح مشکلی که باعث ناراحتی و ناتوانی فرد می شود بکارگرفته شود. به عنوان مثال برخی از سرطان ها در شکم ممکن است رشد زیادی داشته باشند و باعث مسدود شدن روده ها نیز شوند. اگر این اتفاق بیفتد برای برداشتن انسداد باید جراحی انجام شود. جراحی تسکین دهنده همچنین برای درمان درد هنگام درد شدید و کنترل سخت آن بکار میرود. جراحی تسکین دهنده به آسان شدن مشکل به وجود آمده از سرطان و بهبود افراد کمک می کند اما این نوع جراحی برای درمان قطعی خود تومور بکار نمی رود.

جراحی پشتیبان

جراحی پشتیبان به منظور کمک به ایجاد روش های آسان تر برای درمان افراد مبتلا به سرطان انجام می شود. به عنوان مثال دستگاه قابل دسترس آوندی مانند پورت – آ – کات یا اینفنیوز اپورت لوله ای قابل انعطاف و باریک است که میتواند از نظر جراحی در یک رگ بزرگ و متصل به دستگاهی استوانه ای شکل که زیر پوست جای می گیرد قرار گیرد.

جراحی تجدید کننده (احیا کننده)

این نوع جراحی برای بهبود روش مراقبت پس از جراحی سرطان بکار می رود. همچنین این نوع جراحی برای بازیابی عملکرد عضو مبتلا به سرطان نیز بکار می رود. مثال های این جراحی عبارتنداز: احیای مجدد سینه پس از جراحی برداشتن پستان یا استفاده از روش ضربه زدن به بافت و پیوند استخوان یا اجسام پروستاتیکی (آهن یا پلاستیک) پس از جراحی برای سرطان سر و گردن. برای بدست آوردن اطلاعات بیشتر درباره این نوع جراحی می توانید به مجلات پزشکی درباره احیای پستان پس از عمل برداشتن سینه و سرطان کرم خوردگی دندان و سرطان حلق مراجعه کنید.

جراحی برای تشخیص و درمان سرطان

آزمایش میکروسکپی بافت زنده برای برداشتن بافت سرطانی از عضوی که ممکن است مبتلا به سرطان باشد انجام می شود.یک پزشک به یک نمونه زیر میکروسکوپ نگاه می کند تا ببیند آیا سرطان در آن سلول وجود دارد؟ برخی آزمایشات میکروسکوپی بافت زنده ممکن است در طول جراحی انجام شوند. اما برخی دیگر برای برداشتن تکه های ریز تومور در یک سرنگ باریک یا لوله انعطاف پذیر روشی به نام آندوسکوپ انجام شوند. آزمایشات اغلب توسط جراحان انجام می شوند اما دیگر پزشکان نیز می توانند آنرا انجام دهند.

برخی روشهای رایج برای انجام آزمایش میکروسکوپی بافت زنده در ذیل توصیف شده است:

آزمایش میکروسکوپی بافت زنده سرنگ تنفسی مناسب

آزمایش سرنگ تنفسی مناسب یا ANF از یک سوزن خیلی باریک وصل شده به یک سرنگ برای بیرون کشیدن تکه های ریز بافت استفاده میکند. اگر تومور قابل لمس نباشد سوزن میتواند با استفاده از یک آزمایش تصویری به سمت تومور هدایت می شود. فایده اصلی این آزمایش این است که نیاز به بریدن پوست نیست بنابراین چاک جراحی وجود ندارد. یکی از مضرات آن این است که در برخی موارد سوزن نمی تواند بافت را به اندازه کافی بیرون بکشد. نوع تهاجمی آزمایش میکروسکوپی بافت زنده ممکن است بعدا لازم شود.

آزمایش میکروسکپی بافت زنده هسته سوزن

این نوع آزمایش از یک سوزن بزرگ برای برداشتن هسته نازک بافت استفاده می شود. آزمایش های میکروسکپی هسته می تواند با آزمایشات تصویری (مانند اولتراساند و سی تی اسکن) در صورتی که تومور خیلی عمیق است و نمی تواند در پوست قابل لمس باشد هدایت می کند. فایده آزمایش میکروسکپی بافت زنده هسته سوزن این است که معمولا بافت کافی جمع آوری می کند تا بفهمیم که آیا تومور سرطانی است یا نه.

آزمایش میکروسکپی بافت زنده برشی یا شکافی

برای این آزمایشات جراح پوست را برای برداشتن کامل تومور (آزمایش میکروسکپی بافت زنده برشی) یا قسمت کمی از تومور (آزمایش میکروسکپی بافت زنده شکافی) برش می دهد.این جراحی ها اغلب می تواند با بیهوشی موضعی یا منطقه ای انجام شود. این بدین معناست که از دارو برای بی حس کردن موضعی که آزمایش روی آن انجام خواهد شد استفاده می شود. اگر تومور درون قفسه سینه یا شکم است دارویی که روی آن قرار میگیرد احساس درد را تسکین می دهد. این نوع بیهوشی, بیهوشی عمومی نامیده می شود.

آندوسکوپی

آندوسکوپی روشی است که در یک لوله باریک و بلند و قابل انعطاف با لنز نمایش یا دوربین فیلمبرداری کوچک و یک لامپ در انتهای آن استفاده می کند. این دستگاه به پزشک اجازه خواهد داد که هر توموری در هر قسمتی از بدن مشاهده کند و نمونه های آزمایش از ان برداشته می شود. آندوسکوپی می تواند در بدن به اعضایی که به تومور نزدیک هستند منتقل شوند که این اعضا در جدول زیر به فهرست درآمده است.هر یک از این روش ها می تواند آندوسکپی نامیده شود اما نام اختصاصی تر آن نیز ارائه شده است.

برخی از فواید آندوسکپی در زیر ذکر شده است:

• پزشک متواند تومور را مستقیما ببیند و به محل تومور و چگونگی رشد آن پی ببرد.
• نمونه ای از بافت می تواند در طرح نهایی برداشته شود تا بتوانیم بفهمیم که آن عضو سرطانی است.
• جراحی باز برشی معمولا لازم نیست.
• ممکن است دارو برای بیهوشی عمومی لازم نباشد.

داروهای بیهوشی موضعی قبل از برخی انواع آندوسکپی لازم است. همچنین ممکن است داروها برای استراحت یا بیهوشی عمومی ارائه شوند.

آندوسکپی اولتراساند

دستگاه های اولتراساند می توانند به انتهای برخی آندوسکوپ ها پیوست شوند. این دستگاه امکان گرفتن تصویر از لایه های نای (لوله های متورم) و لوله های تنفسی اصلی یا اعضای روده با استفاده از امواج صوتی را به پزشک می دهد.غده های چرکی نزدیک و دیگر اعضا نیز میتواند مشاهده شود. با استفاده از تصاویر اولتراساند به عنوان راهنما سرنگ می تواند در آندوسکوپ قرار گیرد و سلول ها از بافت گرفته می شوند.

لاپاروسکوپی و توراسکوپی و مدیاستینوسکوپی

لاپاروسکوپی تقریبا شبیه آندوسکوپی است اما با این تفاوت که برش کوچکی روی پوست شکم ایجاد می شود. لوله باریکی به نام لاپاروسکوپ در قسمت برشی و داخل شکم به منظور جستجوی اعضایی که ممکن است مبتلا به سرطان باشد قرار می گیرد. اگر چیزی مشاهده شود برخی سلول ها می توانند برای کنترل سرطان با استفاده از یک سوزن که در لاپاروسکوپ گذاشته می شود درآورده شوند. اغلب بیهوشی عمومی برای لاپاروسکوپ استفاده می شود. وقتی این روش برای مشاهده درون قفسه سینه انجام می شود ممکن است توراسکوپی یا مدیاستینوسکوپی نامیده شود. بیهوشی عمومی نیز برای این روش بکار می رود.نقطه مورد توجه در بدن یک برش کوچک کنار استخوان سینه یا برشی کوچک بین دنده ها است. سلول های مورد آزمایش در نقطه مورد توجه برداشته می شوند.

شناسایی جراحی باز (لاپاروتومی یا توراکتومی)

لاپاروتومی ممکن است زمانی لازم باشد که روش کمتر تهاجمی اطلاعات کافی درباره عضو مربوط در شکم ارائه ندهد. در این روش جراح معمولا از پایین استخوان سینه بالا تا پایین قسمت شکم برش ایجاد کند تا بتواند قسمت موردنظر را مشاهده کند. مکان و اندازه تومور و بافت های نزدیک به آن می تواند مشاهده شود و بافت نیز برای آزمایش می تواند برداشته شود. این یک روش جراحی عمده است بنابراین بیمار به خاطر بیهوشی و جلوگیری از درد دارو دریافت می کند (بیهوشی عمومی). یک عمل مشابه این می تواند برای مشاهده و باز کردن داخل قفسه سینه انجام شود. این عمل توراکتومی نامیده می شود. شما می توانید اطلاعات بیشتری درباره این روش در بخش بعدی بخوانید.

فنون ویژه جراحی برای درمان سرطان

وقتی اکثر مردم به جراحی فکر می کنند آنها تصویری از یک پزشک در حال استفاده از چاقوی کالبدشکافی و دیگر ابزارهای جراحی برای برش و برداشتن و ترمیم یا جایگزین کردن قسمتی از بدن که مبتلا به سرطان است متصور می شوند. اما تکنیک های جدیدتر با استفاده از ابزارهای مختلف مفهوم جراحی را توسعه می دهند. برخی از این تکنیک ها در اینجا توصیف شده اند.

جراحی لیزر

لیزر عمدتا یک پرتو نور بزرگ و متمرکز از انرژی روشنایی است که می تواند برای کارهای دقیق جراحی استفاده شود. لیزر می تواند بجای تیغه یا چاقوی کالبدشکافی برای برش در بافت استفاده شود.همچنین می تواند برای سوزاندن و نابود کردن برخی سرطان های پشت گردن و شش ها و پوست یا دیگر اعضای بدن استفاده شود. برخی لیزرهای جراحی شامل برش و خطرات کمتری نسبت به جراحی استاندارد است. به عنوان مثال با عینک های بافتی و طرح های ویژه لیزر می تواند به درون بدن هدایت شود و آنرا بدون ایجاد یک برش بزرگ باز کند. سپس لیزر برای نابودی تومور به دقت ارزیابی می شود. به آندوسکپی در بخش جراحی برای تشخیص و درمان سرطان مراجعه شود. لیزرها در جراحی با نام فوتوابلیش نیز بکار می روند. این بدین معناست که که لیزرها برای نابودی بافت یا برای مهروموم کردن بافت یا رگهای خون استفاده می شوند. این نوع جراحی اغلب برای علائم بهبودی مانند مسدود شدن لوله هوا یا لوله متورم (مری) هنگام بزرگ شدن تومور به علت مشکلات تنفسی بکار می رود. شما می توانید اطلاعات بیشتر درباره لیزرها در بخش “لیزرها در درمان سرطان” کسب کنید.

کرایوسرجری

کرایوسرجری از یک افشره نیتروژن مایع یا نیشتر خیلی سرد برای منجمد کردن و کشش سلول های غیرعادی استفاده می کند. این تکنیک گاهی اوقات برای درمان شرایط قبل از سرطان که ممکن است روی پوست و پشت گردن و آلت مردانه تاثیر بگذارد بکار می رود. همچنین این روش درمان می تواند برای درمان برخی انواع سرطان مانند سرطان کبد و پروستات نیز استفاده شود. یک اسکن (مانند اولتراساند یا سی تی اسکن) ممکن است نیشتر را به سمت سرطان و مشاهده سلول های منجمد هدایت کند. این کار خطر را برای بافت های سالم نزدیک به بافت سرطانی محدود می کند.

الکتروسرجری

یک جریان الکتریکی پرتکرار می تواند برای نابودی سلول ها استفاده شود. این کار ممکن است برای برخی سرطان ها مانند سرطان پوست و دهان انجام شود.

کارایی رادیوفرکانس

در کارایی رادیوفرکانس یا AFR امواج رادیویی شدیدی در یک سوزن برای سوزاندن و نابود کردن سلول های سرطانی به بدن فرستاده می شود. ممکن است AFR برای درمان تومورهای سرطانی درون کبد و شش ها و کلیه و دیگر اعضای بدن استفاده شود.

جراحی مویی

جراحی ریزنگاری مویی جراحی کنترل شده ذره بینی نیز نامیده می شود. این جراحی برای برداشتن سرطان پوست با تراشیدن لایه ای بسیار نازک هنگام جراحی استفاده می شود. پس از برداشتن هر لایه پزشک با میکروسکوپ برای چک کردن سلول سرطانی نگاه می کند. پزشک این کار را تا مشاهده عادی سلول های هر لایه تکرا می کند. جراحی مویی زمانی بکار می رود که وسعت سرطان مشخص نیست یا زمانی که بافت های سالم تا حد ممکن نیاز به ذخیره شدن دارند. این جراحی توسط یک جراح آموزش دیده ویژه انجام می شود. جراحی شیمیایی نام قدیمی تر این جراحی است و به داروهای مشخصی که ممکن است روی بافت سرطانی قبل از برداشتن گذاشته شود اشاره می کند. جراحی مویی از داروهای جراحی شیمیایی استفاده نمی کند.

جراحی لاپاروسکوپیک

لاپاروسکوپ یک لوله باریک و بلند و قابل انعطاف است که می تواند در یک برش کوتاه برای مشاهده درون بدن گذاشته شود. این جراحی گاهی اوقات برای برداشتن تکه هایی از بافت برای کنترل سرطان بکار می رود. در سال های اخیر پزشکان دریافته اند که با ایجاد حفره های کوچک و استفاده از ابزارهای بلند و باریک لاپاروسکوپ می تواند بدون ایجاد برش بزرگ استفاده شود. این می تواند به کاهش از دست رفتن خون در حین جراحی و کاهش دردهای پس از جراحی کمک کند. همچنین میتواند مدت بستری در بیمارستان را کم کند و به افراد اجازه التیام سریعتر را می دهد. جراحی لاپاروسکوپیک امروزه برای برداشتن کیسه صفرا و ترمیم مرض و بسیاری عمل های دیگر بکار می رود. جراحی لاپاروسکوپیک می تواند برای درمان سرطان اما نه همه آنها استفاده شود. پزشکان به راحتی و بطور موثر می توانند از جراحی لاپاروسکوپیک برای برخی سرطان های روده و مقعد و کبد و پروستات و رحم و کلیه از میان دیگر سرطان ها استفاده کنند. کاربرد آن روی انواع دیگر سرطان ها هنوز در حال مطالعه است.

جراحی توراسکوسکوپیک

توراسکوسکوپیک لوله ای باریک با دوربینی فیلمبرداری کوچک در انتهای آن است که می تواند در یک برش کوتاه در قفسه سینه گذاشته شود. این وسیله به پزشک اجازه مشاهده درون قفسه سینه را می دهد. نمونه های بافت های اعضای مربوط روی خطوط دیواری قفسه سینه می توانند برداشته شوند و مایعات می توانند آبکش شوند و تومورهای کوچک روی سطح شش ها می توانند برداشته شوند. این نوع جراحی منجر به برش کمتر می شوند و حتی برای برداشتن قسمتهایی از شش که حاوی سلول های سرطانی است بکار می رود. مطالعات نشان می دهند که مراحل اولیه سرطان شش با استفاده از این رویکرد به اندازه برداشتن عضوی از شش در یک برش در داخل قفسه سینه است.

جراحی خودکار

جراحی خودکار نوعی جراحی لاپاروسکوپیک است که پزشک روی صفحه کنترل می نشیند و از بازوهای خودکار دقیق برای کنترل طرح نهایی و دیگر ابزارهای ویژه استفاده می کند. فواید این نوع جراحی شباهت عمده آن به جراحی لاپاروسکوپیک و توراسکوسکوپیک هستند: یعنی می تواند به کاهش از دست رفتن خون حین عمل و کاهش در دمای پس از جراحی کمک کند. همچنین می تواند مدت بستری در بیمارستان کم کند و اجازه بهبودی سریعتر به بیماران را می دهد. گاهی اوقات جراحی خودکار برای درمان سرطان های روده و پروستات و رحم بکار می رود و کاربرد آن روی جراحی اعضای سرطانی دیگر در حال مطالعه است. با این وجود هنوز معلوم نیست که جراحی خودکار منجر به بهبودی در طولانی مدت می شود یا نه.

شکل های دیگر جراحی

پزشکان همیشه به دنبال روش های جدید برای برداشتن یا نابودی سلول های سرطانی هستند. برخی از این روش ها خطوط نامشخصی بین تصورها از جراحی و روش مختلف درمانی هستند. محققین در حال آزمایش برخی تکنیک های جدید از جمله استفاده از اولتراساند متمرکز با غلظت بالا و امواج کوچک الکترومغناطیسی و حتی مغناطیس های قوی برای سعی در رهاشدن بافت های ناخواسته هستند. این تکنیک ها تضمین شده هستند اما هنوز عمدتا آزمایش هستند. یک پزشک یاد می گیرد که چگونه امواج انرژی بکاررفته در رادیوتراپی را بهتر کنترل کند. با استفاده از منابع رادیویی از زوایای مختلف رادیوتراپی استریوتاکتیک امواج رادیویی دقیق برای عضو سرطانی آزاد می کند. فرایندی که بسیار دقیق است این است که گاهی اوقات جراحی استریوتاکتیک با وجود آنکه برش ایجاد نمی شود نامیده می شود.در حقیقت ابزارهای مورد استفاده برای آزاد کردن این روش درمان نام هایی مانند تیغه گاما و سایبرنایف دارند. مغز رایج ترین عضوی است که می تواند با استفاده از این تکنیک درمان شود اما برای درمان سرطان های سر و گردن و شش و ستون فقرات و دیگر سرطان ها نیز بکار می رود. محققین به دنبال روشی برای استفاده از آن برای درمان دیگر انواع سرطان ها هستند.

پرسش هایی درباره سوالات شما از پزشک درباره جراحی سرطان

قبل از انجام عمل جراحی شما می توانید همه چیز را درباره فواید و مضرات و تاثیرات داخلی عمل جراحی بفهمید. ممکن است شما بخواهید از پزشکتان پرسش های فهرستی زیر را بپرسید. پاسخ ها می تواند به شما کمک کند که احساس بهتری نسبت تصمیمتان داشته باشید.

• هدف از این جراحی چیست؟ برای برداشتن سرطان است؟ برای برداشتن بخشی از تومور جهت آزمایش سرطان است؟ برای کمک به حل مشکل تومور است؟
• فرصتهای انجام عمل جراحی چیست؟
• آیا روش دیگری برای درمان سرطان یا بهبودی مشکل وجود دارد؟
• آیا من به روش های دیگر جراحی مانند شیمی درمانی یا رادیوتراپی قبل و بعد از عمل نیاز خواهم داشت؟
• غیر از سرطان آیا من سلامتی کافی برای تحمل فشار جراحی و داروهای استفاده شده برای انجام عمل را دارم؟
• آیا شما از سوی هیئت جراحی شناخته شده هستید؟
• چه تعداد عمل جراحی مشابه این عمل انجام شده است؟ معیار موفقیت شما در این عمل چیست؟ آیا شما تجربه ای در زمینه عمل جراحی نوع سرطان من دارید؟
• دقیقا چه کاری در این عمل انجام خواهد شد؟ چه چیزی را خواهید برداشت؟ چرا؟
• جراحی چه مدت طول خواهد کشید؟
• هنگام انجام عمل چه کسی از اعضای خانواده ام حضور خواهد داشت؟
• آیا به تزریق خون نیاز خواهم داشت؟
• برای آماده شدن برای جراحی چه کاری می توانم انجام دهم؟
• پس از انجام عمل چه توقعی می توانم داشته باشم؟ آیا درد زیادی خواهم داشت؟ آیا لوله های متصل به درون بدن خواهم داشت؟
• چه مدت زمانی در بیمارستان بستری خواهم یود؟
• چگونه بدنم تحت تاثیر جراحی قرار خواهد گرفت؟ آیا کار خواهد کرد یا متفاوت به نظر میرسد؟ آیا هر تغییری دائمی خواهد بود؟
• برداشتن تومور برای بازگشت به فعالیتهای معمولی ام چه مدت به طول می انجامد؟
• خطرات احتمالی و تاثیرات داخلی این عمل جراحی چیست؟ آیا خطر مرگ یا ناتوانی وجود دارد؟
• اگر عمل انجام نشود چه اتفاقی خواهد افتاد؟
• آیا این جراحی سرطان را علاج خواهد کرد؟
• اگر این عمل انجام نشود روشهای درمانی دیگر برای من وجود دارد؟
• آیا بیمه هزینه جراحی را پرداخت خواهد کرد؟ چه مقدار هزینه باید پرداخت نمایم؟
• آیا زمان کافی برای فکرکردن به گزینه های دیگر یا اتخاذ تصمیم دیگر را دارم؟

در اینجا برخی توصیه ها برای به خاطر آوردن پاسخ پزشک وجود دارد:

• یادداشت بردارید.اگر نیاز به زمان بیشتری برای نوشتن دارید از پزشکتان احساس شرم نکنید. اگر چیزی را نفهمیدید سوال بپرسید.
• اگر می توانید دیدارتان را ضبط کنید بنابراین چیزی را از دست نخواهید داد. اما ابتدا از پزشکتان بپرسید اگر تایید کرد صحبتهایتان را ضبط کنید.
• رابطه ای صمیمانه با خودتان برقرار کنید تا به درک چیزهایی که پزشک می گوید کمک کنید و پس از آن دیدار حافظه تان را بازبینی کنید.

گرفتن نظر دوم

یکی از روشهایی که بتوان فهمید عمل جراحی پیشنهاد شده بهترین گزینه برای درمان بیماری است نظر گرفتن از جراح دیگر است. پزشکتان نباید این را در نظر داشته باشد. ممکن است شما نیاز به آزمایش مجدد نداشته باشید چون اغلب میتوانید نتایج آزمایش های اصلی را برای پزشک دوم نیز بیاورید. تمام اطلاعات لازم برای احساس اطمینان شما از تصمیم مناسب را بگیرید. گرفتن یک تصمیم آگاهانه درباره سلامتی تان تقریبا همیشه بهتر از تصمیم عجولانه است.

بهترین جراحی برای سرطان چه خواهد بود؟

تجربه جراحی شما به چیزهای زیادی مانند درمان بیماری و نوع عمل انجام شده و سلامتی کامل شما بستگی دارد. احتمالا تکنیک های جراحی مختلفی همانند درمان بیماریها وجو دارد بنابراین هر مورد متفاوت است.

ذکر کردن ویژگیهای خاص هر نوع عملی در اینجا ممکن نیست.

با این وجود برخی قسمتهای تجربه جراحی تقریبا به همان اندازه در انواع عمل ها وجود دارد.آنها شامل آزمایشات پیش از عمل و آماده سازی خود جراحی و یک دوره بهبود می شوند.

برنامه ریزی و آماده سازی برای جراحی سرطان

کارهایی وجود دارند که شما می توانید قبل از عمل جراحی انجام دهید تا مطمئن شود که بهترین فهرست برای گرفتن نتیجه خوب دارید. تا جایی که ممکن است شما نیاز به داشتن اطلاعاتی دارید که متوقع هستید بهترین تصمیم باشد. برای بیماران چند هفته انتظار پس از یادگیری درباره سرطان برای عمل جراحی  چیز غیرعادی نیست با این وجود آنها به نوع سرطان و عوامل دیگر بستگی دارند. در اکثر موارد شما زمان کافی خواهید داشت تا:

• چیزهای بیشتری درباره سرطان یاد بگیرید.
• با افراد دیگری که سرطان داشته اند یا دارند صحبت کنید.
• گزینه های درمانی خود را جستجو کنید.
• نظریات خود را سازماندهی کنید.
• تیم مراقبت سلامت خوبی برای خود پیدا کنید.

ممکن است شما نیز بخواهید نظر دوم بگیرید. تصویب های قبلی بیمه برای جراحی ممکن است لازم باشد و این نیز زمان می برد. تقریبا در تمام موارد زمان لازم برای آماده سازی نباید تاثیری روی موفقیت جراحی داشته باشد.اما اگر شما مشکل دارید جراحی در سریعترین زمان ممکن انجام خواهد شد.

موافقت آگاهانه: موافقت آگاهانه یکی از مهمترین بخش های آماده سازی برای عمل جراحی است.آن یک فرایند درباره این است است که به شما تمام جنبه های عمل قبل از نوشتن دستور پزشک برای انجام عمل گفته خواهد شد. جزئیات فرم موافقت آگاهانه از وضعیتی به وضعیت دیگر متفاوت است اما معمولا گفته می شود که پزشک شما موارد زیر را توضیح میدهد:

• شرایط یا تشخیص بیماری شما و چرا جراحی تنها گزینه است.
• هدف جراحی
• چگونگی انجام عمل جراحی
• چگونگی سودمندی احتمالی آن برای شما
• خطرات آن
• تاثیرات داخلی مورد انتظار
• گزینه های دیگر درمان برای شما

هنگامی که شما فرم موافقت آگاهانه را امضاء می کنید در حال گفتن اطلاعات دریافت شده هستید شما آنرا فهمیده اید و مایل به انجام عمل جراحی هستید. همچنین این بدین معناست که فهمیده اید تضمینی برای انجام جراحی وجود ندارد.

این مهم است که شما فرم موافقت را قبل از امضا ء بخوانید وهریک مسائل فوق را دریابید. مطمئن باشید که پزشکتان به همه پرسش هایتان پاسخ میدهد و شما نیز پاسخ ها را کامل می فهمید. همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان نزدیک به هنگام امضای فرم موافقت ممکن است به شما کمک بسیاری کند.

اگر مایل به داشتن اطلاعات بیشتری درباره این فرایند هستید به بخش موافقت آگاهانه مراجعه کنید.

آزمایشات قبل از عمل

در اکثر موارد شما نیاز به انجام آزمایشات چند روز یا چند هفته قبل از عمل جراحی خود خواهید داشت به ویژه اگر عمل مهمی برنامه ریزی شده باشد. این آزمایشات برای اطمینان از توانایی تحمل جراحی و داروهای مورد استفاده از سوی بدن انجام می شود. همچنین ممکن است آین آزمایشات برای کمک به پزشک جهت درک بهتر شرایط شما و برنامه ریزی جراحی انجام شوند. ممکن است شما نیاز به همه آزمایش های فهرستی زیر نداشته باشید. اما اکثر آزمایشات اغلب شامل:

آزمایش خون: برای اندازه گیری مقدار سلول های خونی خطر جاری شدن یا تزریق خون و چگونگی عملکرد مناسب کبد و کلیه ها انجام می شوند. نوع گروه خونی شما نیز ممکن است در موقع انتقال خون حین عمل کنترل شود.

آزمایش ادرار: برای مشاهده چگونگی عملکرد کلیه ها انجام می شود و برای تزریق کنترل می شود.

اشعه ایکس قفسه سینه: برای کنترل شش ها انجام می شود.

آزمایش GKE (الکتروکاردیوگرام): برای کنترل سیتم الکتریکی قلب

دیگر آزمایشات موردنیاز مانند سی تی اسکن و ام آر آی یا پی اس تی اسکن برای مشاهده اندازه و مکان تومور و مشاهده اینکه آیا سرطان به بافت های نزدیک آن آسیب رسانده است یا نه انجام میشوند. شما می توانید به اطلاعات بیشتر درباره این اسکن ها به آزمایشات تصویری (رادیولوژی) مراجعه کنید.

پزشک شما نیز سوالاتی درباره سلامتی شما مانند فشار خون بالا و بیماریهای قلبی دیابت یا استعمال الکل و تنباکو و چیزهای دیگر که ممکن اسا روی جراحی تاثیر بگذارد از شما خواهد پرسید. پزشکتان باید از داروهایی که مصرف می کنید اطلاع داشته باشد. همچنین این مهم است که شما به پزشکتان درباره چیزهایی که در گذشته به آنها حساسیت داشته اید اطلاع دهید.

اگر دخانیات مصرف می کنید:

• استعمال دخانیات رگ های خونی را تنگ می کند و تهیه مغذی ها و اکسیژن بافت های بدن را کاهش می دهد. با هر جراحی سیگار کشیدن می تواند بهبودی را به تاخیر بیندازد. این می تواند باعث زخم های برجسته بیشتر و بهبودی طولانی مدت تر می شود.
• ممکن است جراح از شما بخواهد برخی داروهایی که مصرف می کنید را تغییر دهید و سیگار کشیدن را متوقف کنید و همچنین نوشیدن الکل را کنار بگذارید و سعی در بهبود رژیم غذایی خود کنید و وزنتان را کاهش دهید یا بطور فعال به ورزش قبل از جراحی بپردازید.

یادآوری: اگر شما درباره یک مشکل احتمالی (مانند اختلال خونی یا مشکل قلبی) یا داروهایی که مصرف می کنید (مانند داروهای گیاهی و تکمیلی) چیزی به پزشکتان نگویید این می تواند منجر به مشکلات خطرناک در حین جراحی شود. اگر شما برای بیهوشی به داروی خاصی نیاز داشته باشید احتمالا با پزشک متخصص آن به نام ویژه گر هوش روبرو خواهید شد.

آماده سازی برای جراحی

بسته به نوع عمل ممکن است کارهایی وجود داشته باشد که برای آماده شدن برای عمل باید انجام دهید. خالی بودن معده و شکم مهم است در صورتی که دارو برای بیهوشی عمومی استفاده می کنید. استفراغ کردن درحالیکه تحت بیهوشی هستید می تواند بسیار خطرناک باشد زیرا استفراغ میتواند شش ها را منقبض کند و دچار عفونت شود. به این خاطر شب قبل از جراحی از شما خواسته می شود چیزی نخورید و نیاشامید. ممکن است برای اطمینان از خالی بودن شکم از شما خواسته شود یک داروی ضدیبوست و تنقیه مصرف کنید. اضطراب درباره جراحی و بیهوشی امری عادی است. اجازه دهید پزشکتان از نگرانی شما مطلع باشد. ممکن است دارویی برای کمک به حفظ آرامش شما قبل از جراحی تجویز کند.

در طول عمل

مجددا با وجود آنکه هر نوع روش جراحی متفاوت است اما آنها معمولا چیزهای معینی بطور رایج دارند.

بیهوشی: بیهوشی باعث می شود شما طی یک دوره زمانی احساس درد نداشته باشید. بسته به نوع و وسعت عمل داروی بیهوشی نیز متفاوت است.در برخی موارد ممکن است شما گزینش از نوع بیهوشی ترجیحی داشته باشید.

بیهوشی محلی: اغلب برای جراحی های کوچکتر مانند آزمایش میکروسکوپی بافت زنده نزدیک به سطح بدن استفاده شود. سوزنی برای گذاشتن دارو در سطح موردنظر بکار می رود. این بی حسی علت درد را تسکین می بخشد. شما بیدار می مانید و معمولا فشار حین عمل را حس می کنید.

بیهوشی موضعی: بجای فروکردن سوزن در بدن روی سطح بدن مالیده یا پاشیده می شود. به عنوان مثال گاهی اوقات از یک اسپری برای بی حسی گلو قبل از اسکوپ استفاده می شود.

بیهوشی منطقه ای: عضو بزرگتری از بدن را بی حس می کند اما شما بیدار می مانید. به عنوان مثال  یک سوزن می تواند برای قراردان دارو در اعضای اطراف نخاع استفاده شود. اما یک مانع قوی نیز ممکن است ابزاری برای تزریق دارو در اطراف رشته های عصبی بازو و لگن باشد. مکان تزریق بستگی به عضوی دارد که نیازمند به بیهوشی است. داروها ممکن است به عنوان داروی صرفا تزریقی یا تزریق مداوم ارائه شوند. در این نوع بیهوشی بیمار بیدار است اما چیزهایی برای کمک به آرامش فرد ارائه شود.

بیهوشی عمومی: داروی خواب آور عمیق برای جراحی تزریق می شود. اغلب با استنشاق دارو یا قرار دادن دارو روی رگ بازو شروع می شود. ابتدا بیمار خواب است یک لوله TE درون گلو برای تنفس راحت قرار داده می شود. میزان تپش قلب و میزان تنفس و فشار در طول جراحی مشاهده می شود. یک پزشک یا پرستار متخصص بیهوشی شرایط شما را مشاهده می کند. سپس هنگام پایان عمل جراحی آنها لوله TE را از بدن خارج می کنند.

بهبود یافتن از جراحی سرطان

از بیهوشی: اگر بیهوشی محلی داشته اید ممکن است بلافاصله پس از جراحی به شما اجازه ترخیص داده شود. افرادی که بیهوشی منطقه ای یا عمومی داشته اند به اتاق ریکاروی آورده می شوند درحالیکه تاثیر دارو همچنان باقی است. این ممکن است ساعتها طول بکشد. افرادی که از بیهوشی عمومی بیدار می شوند اغلب احساس سبکی می کنند. ممکن است شما تا روز بعد احساس بیداری کامل نکنید و چیزهایی را که اتفاق افتاده به خاطر نیاورید. ممکن است گلوی شما زخم شده باشد. همچنین ممکن است لوله ای برای جاری کردن ادرار از مثانه به یک کیسه به شما وصل باشد. این لوله ممکن است بلافاصله پس از عمل برداشته شود اما ممکن است تا چند روز بعد همچنان وصل باشد.

آبکش ها: ممکن است شما لوله یا لوله هایی (به نام آبکش ها) خارج محل جراحی در زیر پوست باز داشته باشید. آبکش ها اجازه می دهند که مایعات جمع شده محل جراحی شده به خارج از بدن هدایت شوند. پزشک شما یکبار جمع شدن مایعات را متوقف می کند اما چند روز پس از جراحی این کار را انجام داد. این کار ممکن است زمانی انجام انجام شود که شما هنوز در بیمارستان بستری هستید یا بعدا در مطب پزشک انجام شود.

خوردن و آشامیدن: ممکن است شما احساس تمایل به خوردن یا آشامیدن نداشته باشید اما این بخش مهمی در فرایند بهبودی است. ممکن است تیم مراقبتی سلامتی شما با سیب زمینی یخی یا مایعات روان اقدام کنند. آنها کنترل می کنند که ادرار بطور عادی عبور می کند و ممکن است بخواهند مقدار ادرار را اندازه گیری کنند. معده و روده ها اعضایی هستند که نهایتا بهبود می یابند. شما نیاز به نشانه ای فعالیت معده و شکم قبل از اجازه خوردن دارید. به همراه کنترل زخم های جراحی و دیگر اعضای بدن شما پزشک یا پرستارتان به صدای روده درون شکمتان گوش خواهد داد. اینها نشانه هایی هستند که اعضای هاضمه شروع به فعالیت عادی مجردشان کرده اند. احتمالا تا زمانی که این اتفاق رخ دهد رژیم غذایی مایعات روان را باید دنبال کنید.

فعالیت: بهبودی سریع شما پس از عمل به عوامل بسیاری از جمله سلامتی شما قبل از عمل و وسعت عمل انجام شده بستگی دارد. درحالیکه در بیمارستان هستید از داروی دردآور دریافت خواهید کرد. اگر درد دارید و این بهبودی شما را به تاخیر می اندازد مطمئن باشید که تیم مراقبت شما را آگاه خواهد کرد. تیم مراقبتی شما احتمالا سعی در حرکت دادن شما در سریعترین زمان ممکن پس از جراحی خواهد داشت. حتی ممکن است آنها در همان روز شما را از بستر بلند کنند و به پیاده روی وادار کنند. درحالیکه ممکن است ابتدا سخت باشد اما به سرعت بهبودی شما کمک خواهد کرد. همچنین در گردش خون و جلوگیری از لخته شدن خون در پاها جلوگیری میکند. تیم مراقبت ممکن است شما را به تمرین تنفس عمیق تشویق کند. این به باد کردن کامل شش ها و کاهش خطر عفونت شش (ذات الریه) کمک می کند.

ترخیص پس از جراحی سرطان

ابتدا که شما در حال خوردن و پیاده روی هستید ممکن است زمزمه هایی از ترخیص شدن بشنوید. البته این بستگی به عوامل دیگری چون نتایج جراحی و آزمایشات بعدی انجام شده پس از جراحی نیز دارد.پزشکتان می خواهد که از بهبودی کامل شما برای ترخیص مطمئن شود. قبل از ترک بیمارستان مطمئن شوید که موار زیر را درک میکنید:

• چگونه از جراحت هایتان در منزل مراقبت خواهید کرد؟
• چیزهایی که نیاز به توجه فوری دارد چیست؟
• محدوده فعالیتهای شما چیست؟ (رانندگی – کار کردن – سواری کردن و غیره)
• دیگر محدودیت ها (رژیم غذایی و غیره)
• داروهای مصرفی چیست؟ و اغلب چگونه باید مورد استفاده قرار گیرند؟
• در صورت بروز مشکل یا مطرح شدن سوال با چه کسی تماس بگیرند؟
• آیا باید هر کاری را در اصطلاح توانبخشی انجام دهند؟
• چه زمانی نیاز به دیدار مجدد با پزشک است؟

ممکن است تا مدتی پس از جراحی نیاز به کمک در منزل داشته باشید. اگر اعضای خانواده یا دوستانتان قادر به انجام کارهایی که شما نیاز دارید نیستند و تیم مراقبت سلامتی تان قادر به فرستادن پرستار به منزل شما برای مدتی کوتاه باشد. بهبودی دیگر اعضای بدن ممکن است طولانی تر شود. التیام زخم در میزان متفاوت در افراد مختلف فرق میکند. برخی عمل ها مانند برداشتن سینه می تواند منجر به تغییرات دائمی در بدن شود. دیگر عمل ها از جمله برداشتن بازو یا پا ممکن است روی عملکرد بدن تاثیرگذار باشد. درک کامل نتیجه احتمالی عمل قبل از انجام آن بسیار مهم است. مطمئن شوید که همه پرسش هایتان از قبل پاسخ داده شده است.

خطرات و تاثیرات داخلی جراحی سرطان چیست؟

هر نوع روش دارویی خطرات خاص خود را دارد و جراحی نیز از آن مستثنا نیست. خطرات عمدتا بستگی به نوع جراحی و تجربه جراح در آن زمینه دارد. مدت زمان جراحی و نوع بیهوشی بکاررفته دیگر عوامل مهم هستند. سلامتی کلی روی فرایند و نتیجه بدست آمده تاثیر زیادی خواهد داشت. مهمتریم چیز این است که فواید مورد انتظار از خطرات احتمالی مهمتر است. پیشرفت در تکنیک های جراحی و درک ما از چگونگی پیشگیری از عفونت جراحی ایمن تر و خطرات احتمالی کمتر مفید است. قبل از آنکه شما تصمیم به انجام عمل بگیرید مهم است که خطرات آنرا درک کنید. روشهای مختلف خطرات مختلفی به همراه دارند. در اینجا نمیتوان همه مشکلات احتمالی انواع جراحی را لیست کرد. مطمئن شوید که درباره جزئیات مربوط به عمل خود با پزشکتان بحث خواهید کرد.

مدت زمان جراحی

عوارض احتمالی هنگام عمل جراحی به علت خود جراحی به وجود می آید. عمل های کوچکتر و برداشتن نمونه های بافت معمولا ریسک کمتری نسبت به جراحی های بزرگ دارد. درد در ناحیه جراحی شده رایجترین مشکل است. عفونت در محل جراحی شده و واکنش به داروی بیهوشی استفاده شده نیز مشکلات احتمالی هستند. عوارض جراحی های بزرگ رایج نیست اما می تواند شامل عوارض زیر شود:

جاری شدن خون: معمولا وقتی قسمتی از بدن بریده می شود یا جراحی می شود خون جاری می شود اما میتواند کنترل شود. پزشکان سعی در محدود کردن خطر خونریزی با روش مراقبت بسیار هنگام کار با رگهای خونی دارند. با این وجود در عمل های بسیار مقدار معینی از خون از دست رفته کنترل شده وجود دارد.خونریزی بندرت میتواند خطری جدی شود. اگر شما مقدار معینی خون از دست دهید ممکن است نیازمند به تزریق خون شوید . خطرات اندکی در انتقال خون وجود دارد که برخی از آنها می توانند جدی باشند. اگر شما درباره ی انتقال خون نگران هستید قبل از جراحی با پزشکتان صحبت کنید. ممکن است شما قادر به ذخیره برخی از هم خون های خود هفته ها قبل از جراحی باشید بنابراین آن می تواند هنگام جراحی (در صورت نیاز) به بدنتان بازگردد. این کا ر انتقال خون مشتق از خود نامیده می شود.برای بدست آوردن اطلاعات بیشتر به مجله انتقال و اهدائ خون مراجعه کنید.
خطرات احتمالی برای بافت های نزدیک: اعضا داخلی و رگ های خونی می توانند در طول جراحی آسیب ببینند. مجددا پزشکان در کاهش خطرات تا حد ممکن دقت می کنند.
واکنش نسبت به دارو: برخی از مردم نسبت به داروهای مورد استفاده یا دیگر داروهای لازم هنگام جراحی واکنش نشان می دهند. با این وجود بندرت می توانند جدی باشند زیرا آنها می توانند باعث کاهش فشار خون شوند. میزان تپش قلب. میزان تنفس. فشارخون و دیگر نشانه ها بوضوح هنگام جراحی دیده می شوند.
صدمه دیدن دیگر عضوها: جراحی می تواند منجربه مشکلاتی در اعضای دیگر بدن مانند شش ها قلب یا کلیه شوند. این مشکلات بندرت اتفاق می افتند اما میتوانند خطرساز باشند. آنها احتمالا برای افرادی اتفاق می افتند که قبلا در همان اعضا مشکل داشته اند. به همین علت پزشکان تاریخچه ای از داروهای مصرفی بیمار میگیرد و خطرات احتمالی آنرا قبل از عمل آزمایش میکنند.

پس از جراحی

عمدتا برخی مشکلات پس از جراحی وجود دارد اما معمولا تهدید کننده نیست.

درد کشیدن: تقریبا همه بیماران پس از جراحی درد دارند. درد کشیدن عادی است اما نباید روند بهبودی را کاهش کند. روش های بسیاری برای رسیدگی به درد کشیدن وجود دارد. شما می توانید اطلاعات بیشتر در این زمینه را از راهنمای کنترل دردهای سرطان دریافت کنید.

متورم شدن: متورم شدن محل برش داده شده یک مشکل احتمالی است. پزشکان توجه زیادی به کاهش خطرات با پاک کردن محل زخم و استریل کردن آن می کنند. انتی بیوتیکها یا داروها قادر به درمان متورم شدگی هستند. متورم شدن شش ها (ذات الریه) میتواند در بیمارانی مانند افراد سیگاری که مبتلا به کم کاری عملکرد شش ها هستند اتفاق بیافتد. انجام تمرین نفس عمیق بلافاصله پس از عمل جراحی به کاهش این خطر کمک می کند. متورم شدگی های دیگر در بدن میتواند گسترش یابد بویژه اگر معده یا روده ها هنگام عمل باز باشند. پزشکان برای مراقبت بیشتر سعی در پیشگیری از آن دارند. اما اگر این اتفاق بیافتدآنتی بیوتیک لازم خواهد شد.

مشکلات دیگر: مشکلات دیگر بندرت اتفاق می افتند اما ممکن است جدی باشند.

جاری شدن خون: می تواند هم در داخل بدن (داخلی) هم خارج از بدن (خارجی) اتفاق بیفتد. اگر رگی از بدن در طول جراحی مهروموم نشود یا وی زخم باز باشد خونریزی اتفاق می افتد. خونریزی جدی ممکن است باعث شود فرد نیاز به عمل دیگری برای یافتن منبع خونریزی و متوقف کردن آن داشته باشد.

لخته شدن خون: می تواند در وریدهای عمیق پا پس از عمل جراحی شکل گیرد بویژه اگر شخص برای مدتی طولانی در بستر بماند. چنین لختگی می تواند باعث مشکلات جدی شود. این امر علت بزرگی است که شما را از بستر بلند کند و به پیاده روی در سریعترین زمان ممکن تشویق کند.

کندی روند بهبودی عملکردهای دیگر بدن: از جمله فعالیت روده ها گاهی اوقات می تواند جدی شود. برخاستن از رختخواب و پیاده روی در سریعترین زمان ممکن پس از جراحی می تواند به کاهش این خطر کمک کند.

دیگر عوارض تهدید کننده بسیار اندک هستند و پیش بینی آنها مشکل است اما گاهی اوقات اتفاق می افتند. تیم جراحی گام های  مهمی برای کاهش خطر این عوارض برمی دارد. از پزشکتان درباره عوارض احتمالی جراحی و کارهای لازم برای پیشگیری از آنها سوال کنید. تاثیرات طولانی مدت جراحی بستگی به نوع جراحی انجام شده دارد. بعنوان مثال افرادی که جراحی کلورکتال دارند ممکن است نیاز به باز کردن شکم تا پایین روده داشته باشند. مردانی که پروستات آنها برداشته شده در معرض خطر از دست دادن کنترل ادرار یا ناتوانی در دریافت یا حفظ نعوظ قرار دارند. پزشک شما باید درباره خطرات احتمالی پس از عمل با شما با شما صحبت کند.

زمان تماس با پزشک پس از عمل جراحی سرطان

در این لحظه احتمالا شما بیشتر درحال سازگاری با بدنتان بیشتر از هر زمان دیگری در زندگیتان هستید. برخی از تاثیرات جراحی کم هستند و بسرعت می گذرند اما برخی دیگر ممکن است نشانه های یک مشکل جدی باشند. درصورت مشاهده نشانه های زیر فورا با پزشکتان صحبت کنید:

• تب ۱۰۰.۵ درجه فارنهایت یا بیشتر
• خونریزی یا کبودی
• احساس سرمای شدید(لرزیدن)
• درد یا زخم در محل جراحی که بدتر شده است و بهبود نیافته است.
• درد غیرعادی ازجمله سردرد شدید
• نفس کم آوردن یا مشکلات تنفسی
• داشتن مشکل ادراری و درد کشیدن هنگام ادرار و یا ادرار خونی بدبودن آن و یا ادرار تیره داشت
• هر نشانه دیگری که توسط پزشک یا پرستار ذکر شده است.

درباره آگاه کردن پزشک از مشکل یا نگرانیتان جدید تردید نکنید. همیشه این بهترین روش برای فهمیدن علت مشکل است بنابراین می توانید فورا به آن رسیدگی کنید.

آیا جراحی باعث شیوع سرطان می شود؟

تقریبا در تمام موارد جراحی باعث شیوع سرطان نمی شود. با این وجود موقعیت های بسیاری وجود دارد که می تواند اتفاق بیافتد. پزشکانی که تجربه زیادی در درمان سرطان با جراحی دارند در دوری از این موقعیت ها بسیار دقت می کنند. موقعیتی که با استفاده از یک سوزن کوچک اقدام به برداشتن تکه ای از بافت (به نام آزمایش میکروسکوپی بافت زنده به کمک سوزن) ممکن است باعث شیوع سرطان شود. در گذشته از سوزن بزرگ برای  آزمایش  میکوسکوپی بافت زنده استفاده می شد و این خطر شیوع را بالا می برد. اکثر انواع سرطان ها می توانند نمونه هایی از آزمایش میکروسکوپی بافت زنده باشند که درآن جراح برای برداشتن تکه کوچکی از تومور برشی روی پوست ایجاد می کند. اما استثنائاتی نیز وجود دارد مانند وجود تومور در چشم و بیضه ها.  ممکن است پزشکان این نوع سرطان را بدون نمونه گیری از تومور درمان کنند یا ممکن است درصورت وجود سرطان مبادرت به برداشتن کامل بورزند. در برخی موارد ممکن است یک آزمایش میکروسکوپی بافت زنده با کمک سوزن استفاده شوند سپس در صورت وجود تومور سرطانی آنرا بطور کامل بردارند. یکی از داستانهای رایج درباره سرطان این است که اگر تومور در طول جراحی در معرض هوای آزاد قرار گیرد شیوع پیدا می کند. برخی از مردم معتقدند که این به آن علت است که آنها اغلب پس از جراحی احساس بدتری نسبت به قبل از جراحی دارند. دلیل دیگری که ممکن است مردم به آن معتقد باشند این است که ممکن است پزشک تومور بیشتری نسبت به توقع او از اشعه ایکس و اسکن ها بیابد. سرطان نمی تواند به علت قرار گرفتن در معرض شیوع پیدا کند. اگر شما جراحی را بخاطر این داستانها به تاخیر بیاندازید یا از آن امتناع بورزید ممکن است برایتان مضر باشد و تاثیرمثبتی از درمان نگیری.

برخی موارد برای بخاطر آوردن جراحی سرطان

بهترین فرصت درمان انواع سرطانها برداشتن کامل تومور در سریعترین زمان ممکن پس از تشخیص آن است. اگر تومور جامد وجود دارد جراحی به تنهایی آنرا درمان خواهد کرد اما ممکن است نیاز به شیمی درمانی و رادیوتراپی یا دیگر روشهای درمانی نیز باشد. تیم مراقبت گزینه های درمان را با شما درمیان خواهد گذاشت. اگر نگرانی درباره جراحی یا سرطان دارید درباره این مسئله با افرادی که موقعیت شمارا بهتر میفهمند (پزشک یا اعضای تیم مراقبت) صحبت کنید.

اصطلاحات سرطان که ممکن است شنیده باشید

در اینج برخی واژه های کلیدی برای تلفظ اصطلاحات بکار رفته وجود دارد. این لغات به ترتیب حروف الفبا عبارتند از:

• بیهوشی = آنستیزو
• متخصص بیهوشی = آنستیزیلوژیست
• تنفس = آسپیریشن
• انتقال خون مشتق از خود = اوتولوژس ترنسفیوژن
• آزمایش میکوسکوپی بافت زنده = بیوپسی
• کولونسکوپی = کولونوسپی
• کولوستمی = کولوستمی
• کرایوسرجری = کرایوسرجری
• علاج بخش = کیوریتیو
• سایترداکتیو = سایتروداکتیو
• آندوسکوپی = آندوسکوپی
• آندوکتراکیل = آندوکتراکیل
• ضعف جنسی = ایمپوتنس
• برش = اینسایشن
• آزمایش میکروسکوپی بافت زنده برشی = اینسایشنال بیوپسی
• بی اختیار =  اینکاننتین
• اینترا اوپریتیو = اینترا اوپریتیو
• لاپارسکوپ = لاپاروسکوپ
• لاپاروسکوپیک = لاپاروسکوپیک
• لاپاروسکوپی = لاپاروسکوپیک
• لاپاروتومی = لاپاروتومی
• ماستکتومی = ماستکتومی
• مدیا استینکوپی = مدیا استینسکوپی
• استومی = استومی
• پالیاتیو = پالیاتیو
• فوتوابلیشن = فوتوابلیشن
• فوتوکاگیولیشن = فوتوکاگیولیشن
• ذات الریه = نمونیا
• پولیپ = پولیپ
• پروفیلاکتیک = پروفیلاکتیک
• بیرون آوردن غده پروستات از ریشه = رادیکال پروستاتکتومی
• توراسکوسکوپی = توراسکوسکوپی
• توراسکوسکوپیک = توراسکوسکوپیک
• توراسکوسکوپ = توراسکوسکوپ
• توراکتومی = توراکتومی

ترجمه شده از وبسایت: www.cancer.org