شما وقتی کودک نوپایتان بارها و بارها در شب بیدار می شود – در حالی که می دانید به قدر کافی بزرگ شده است که به تنهایی بخوابد، چه می کنید؟ کار اصلی اینست، که اطمینان حاصل کنید او یاد می گیرد چگونه – با یافتن شستش، بغل کردن یک عروسک یا راه های دیگر – خودش را آرام کند. در این سن، فرزند شما قادر است خودش را آرام کند، اما شما بازهم می توانید برای رشد دادن تکنیک های آرام کردن خود، به او کمک کنید. بیشتر متخصصان معتقدند، که شما باید از وابسته شدن فرزندتان به عوامل خارجی مثل موسیقی، نور و خوردن چیزی به منظور به خواب رفتن، جلوگیری کنید؛ اگر این کار را انجام می دهد، او هربار که در طول شب از خواب برمی خیزد، قبل ازینکه بتواند دوباره خواب برود، به همان چیزهای مشابه نیاز خواهد داشت.
در طول زمانی که شما در حال خواباندن کودکتان، در ساعت خوابش هستید، مشکلی ندارد که کارهایی که فکر می کنید به او برای دوباره به خواب رفتن کمک می کند، انجام دهید، مثل تکان دادن او یا قدم زدن تا زمانی که بخوابد. در طول زمانی که روند خوابش ثابت می شود، بیدار شدن های در شب، باید طی چند هفته کم شود. اگر این کار اثری نداشت، باید به بررسی دوباره روال عادی متوصل شوید: برای مدت کوتاهی در اتاق فرزندتان بمانید، ارتباطتان را کمرنگ نگه دارید و بلندش نکنید. در فواصل پنج دقیقه ایی بیرون بروید و برگردید، به تدریج زمان هایی که نیستید را افزایش دهید.
اطمینان حاصل کنید که فرزندتان –بدون شما، یک پستانک، یا شیشه به خواب می رود. اگر در حال خواب باقی نمی ماند، به او اجازه دهید زمان های مکررِ به تدریج طولانی تر گریه کند، که با پنج دقیقه شروع شود، به ۱۰ دقیقه و بیشتر افزایش یابد. بین فواصل، می توانید دو تا سه دقیقه را با حرف زدن با او و شاید زدن پشتش، به اطمینان دادن به او بگذرانید. او را بلند نکنید یا تکان ندهید.
فرزندتان را بلند نکنید یا به اتاق خود نبرید. او نیاز دارد یاد بگیرد چطور دوباره خودش به خواب برود، حتی اگر در ابتدا، به معنی کمی گریه کردنِ او باشد. برای مدت کوتاهی به او اطمینان دهید و هر ۱۰ دقیقه یکبار به بازگشتن خود ادامه دهید، تا به خواب برود.
قبل از ساعت خواب خود، ریتم خواب کودکتان را با بیدار کردنش، برهم بزنید. به او عشق بورزید و در آغوشش بگیرید، اگر لازم بود به او غذا بدهید، و دوباره او را زمین بگذارید، و به او اطمینان دهید که آنجا هستید. محکم باشید و اطمینان حاصل کنید همه تشریفات معمولِ زمان خواب را انجام می دهید.
منعطف باشید. اجازه ندهید کودکتان بیش از حد گریه کند؛ به جای آن، تلاش کنید منبع بیداری شدنش را پیدا کنید (مثلا یک پوشک کثیف، گرسنگی، اتفاقات روزمره ناراحت کننده در طول روز، بینی گرفته یا حتی یک پیژامه آزار دهنده).زمان های ارتباطتان را در طول روز افزایش دهید و به پدر اجازه دهید، نقش دستیار آرام کننده در طول شب را بازی کند، بنابراین هردو والدین می توانند برای دوباره به خواب رفتن، به فرزندشان کمک کنند. اگر فرزندتان یک به خواب رونده توانا است، اما به سوی یک پیشرفت بزرگِ جهشی می رود، منتظر باشید که در طول شب دفعات بیشتری از خواب بیدار شود. وقتی این مسئله اتفاق می افتد، سعی کنید بدون اینکه از تختش بیرون بیاوریدش، دوباره او را بخوابانید. به جای این کار، به پشتش بزنید، با آرامش با او صحبت کنید و آواز بخوانید. همچنین می توانید به بردن او به تخت خودتان هم فکر کنید.
ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com