پزشک مریم برای اطلاع دادن نتایج ماموگرافی به او زنگ زده است. پزشک می گوید: ” نتایج ماموگرافی طبیعی نیست، و فکر می کنم باید از بافت سینه شما نمونه گیری کنیم.” اولین فکری که به ذهن مریم می رسد این است که: “شاید سرطان پستان است؟” با طرح این سوال، پزشک توضیح می دهد که بیوپسی (برداشتن و آزمایش بافت منطقه مشکوک پستان) تنها راه برای فهم این موضوع است.
زن دیگری، متوجه وجود توده ای در سینه اش شد که در گذشته وجود نداشت. اولین فکری که او با خود کرد: “من حتما باید به پزشک مراجعه کنم، ولی کاملا مطمئنم که چیزی مهمی نیست.”
زنان هنگام مواجهه با مشکلی در بافت سینه خود به طرق مختلفی واکنش نشان می دهند. البته صرف نظر از احساسات و افکارشان، اغلب آنان خواهان کسب اطلاعات بیشتری در این زمینه هستند.
زنان مبتلا به توده های پستانی، ماموگرافی و بیوپسی مشکوک پستان در نگارش این مقاله به ما کمک کرده اند. در واقع آنها تجاربی مشابه تجارب کنونی شما را پشت سر نهاده اند.
در اینجا ما اصول اولیه خوش خیمی بیماری های پستان (غیر سرطانی)، آزمایش های تشخیصی (مانند انواع مختلف بیوپسی)، و سرطان سینه را توضیح خواهیم داد.
همچنین می توانید در مورد مقابله با نگرانی و ترس خود و نحوه پیدا کردن حمایت عاطفی مطالبی را یاد بگیرید. البته اطلاعات ارائه شده در اینجا شما را از صحبت کردن با پزشک یا پرستار خود بی نیاز نمی سازد. جزئیات بسیاری وجود دارد که ما قادر به پوشش دادن آنها نیستیم، بنابراین در هر بخش لیستی از سوالاتی ارائه شده است که شما می توانید با پزشک و پرستار خود به بحث بگذارید.
ما بسیاری از اصطلاحات پزشکی رایج در طی آزمایش و تشخیص را توضیح خواهیم داد. با یادگیری این اصطلاحات، توضیحات پزشکی را بهتر درک و فهم خواهید نمود. دانستن این اصطلاحات پزشکی موقع صحبت با تیم مراقبت سلامتی خود به شما کمک می کند.
در صورت بروز تغییرات و یا هر چیزی غیر معمولی در یکی از سینههایتان، مراجعه فوری نزد پزشک یا پرستار امر بسیار مهمی است. اما به خاطر داشته باشید که بسیاری از تغییرات پستان سرطانی نیست. صرف انجام بیوپسی به این معنا نیست که شما دچار سرطان پستان شدهاید. منظور از بیوپسی (By-op-see) نمونهگیری از بافت و بررسی آن زیر میکروسکوپ می باشد. در واقع، بسیاری از نتایج بیوپسی دال بر وجود سرطان نیستند. اما تنها روش برای حصول اطمینان نمونهبرداری از منطقه مشکوک پستان می باشد.
بیماری های غیرسرطانی پستان بسیار شایع هستند، ولی این بیماری ها هرگز تهدید کننده زندگی فرد و کشنده نیستند. ۲ نوع اصلی آنها عیارتنداز: فیبروز و یا کیست و سایر تومورهای غیر سرطانی یا خوش خیم پستان.
فیبروز و یا کیست های خوش خیم تغییراتی در بافت پستانند که در طی عمر برای بسیاری از زنان اتفاق می افتد (این حالت بیماری پستان فیبروکیستیک نامیده می شود و ممکن است تغییرات فیبروکیستیک نیز نامیده می شود). این تغییرات اغلب توسط هورمون ها تحت تاثیر قرار می گیرند و ممکن است درست قبل از شروع دوره قاعدگی شما بدتر شوند.
فیبروز نوعی سفتی در بافت پیوندی است، و کیستها کیسه هایی پر از مایعات هستند. این تغییرات می تواند موجب توده های ریز، سفت شدگی، ترشح از نوک پستان و یا درد و حساسیت شود. در صورت وجود درد، می توان کیست را با جمعآوری مایع درون آن با یک سوزن درمان نمود، اما ممکن است بعداً مجددا پر شود.
کیست را نمی توان صرفاً با معاینه فیزیکی و یا فقط با استفاده از ماموگرام (اشعه ایکس پستان) تشخیص داد. برای اطمینان از اینکه یک توده واقعا کیست است یا نه، پزشک می تواند سونوگرافی پستان انجام داده و یا مایع درون کیست را با سوزن توخالی و نازکی تخلیه نماید.
کیست ها حاوی مایعات هستند. در صورت وجود قسمت جامدی درون کیست، این کیست دیگر یک کیست ساده نیست، و مستلزم آزمایشات بیشتری است. برخی از این توده ها را می توان با ماموگرافی مشاهده نمود، اما عدهای دیگر از آنها ممکن است مستلزم نمونه برداری باشند. اندازه، شکل، و لبه (حاشیه) توده به پزشک در تشخیص سرطانی بودن توده ها کمک می کند.
توده ها و مناطق سفت ناشی از فیبروز و کیست تقریبا همیشه بی ضررند. در موارد شدید، پزشکان می توانند داروهایی را برای کاهش یا تخفیف علایم تجویز کنند، اما جراحی به ندرت مورد نیاز است.
تومورهای خوش خیم پستان مناطق غیر سرطانی اند که سلول های پستان در آنجا رشدی غیر طبیعی و سریعی داشته و اغلب تشکیل یک توده داده اند. بر خلاف کیست ها که حاوی مایعات هستند، تومورها جامدند.
تومورهای خوش خیم پستان ممکن است دردناک باشند، ولی خطرناک نیستند و از پستان به سایر اندامها گسترش نمی یابند. با این حال، داشتن اطلاعاتی درباره برخی از شرایط خوش خیم پستان، مانند زگیل و هیپرپلازی امر بسیار مهمی است، چرا که زنان مبتلا به آنها را در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به سرطان پستان قرار می دهد.
نمونه برداری تنها راه برای تشخیص خوش خیمی یا سرطانی بودن توده ها است. در بیوپسی، تمام یا قسمتی از توده یا منطقه مشکوک برداشته شده و در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد.
در صورت وجود تومور خوش خیم بزرگی، ممکن است اندازه و شکل پستان تغییر کند. اگر چنین توموری در بافت پستان زنی شیرده در حال رشد باشد، ممکن است موجب ترشحاتی غیر طبیعی از نوک پستان شود. بسته به نوع، اندازه و تعداد تومورهای خوش خیم، ممکن است پزشکان عمل جراحی را برای برداشتن آنها توصیه نمایند.
ورم پستان نوعی عفونت پستانی است که اغلب در زنان شیرده رخ می دهد. پستان ممکن است قرمز، گرم، یا دردناک شود. ممکن است آبسه هایی (کیسه ای چرکی) ایجاد شده و مستلزم تخلیه با یک سوزن باشند. ورم پستان با آنتی بیوتیک درمان می شود. در صورت عدم بهبودی ورم پستان با آنتی بیوتیک، این موضوع را حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. بعضی از سرطانهای پستان بسیار شبیه عفونتهای پستانی اند.
گاهی اوقات نکروز چربی زمانی اتفاق می افتد که آسیب وارد شده به پستان بهبود می یابد ولی بافتی اسکار و زخمی از خود بر جای می گذارد که ممکن است همانند توده ای احساس شود. بیوپسی می تواند نشان دهد که این توده سرطانی نیست. گاهی اوقات هنگام جراحت سینه، به جای بروز بافتی زخمی، طی بهبود کیست روغنی (منطقه پر از مایع) شکل می گیرد. کیست روغنی را می توان با استفاده از یک سوزن برای جمع آوری مایع درون آن تشخیص داده و سپس درمان نمود.
گشاد شدن مجاری امر رایجی است و اغلب زنان را در دهه ۴۰ و ۵۰ زندگی خود متاثر می سازد. علائم معمولاً شامل ترشحات سبز، سیاه و سفید، غلیظ و یا چسبنده ای از نوک پستان بوده، و یا حساسیت و قرمزی در نوک پستان و ناحیه اطراف نوک پستان وجود دارد. گشاد شدن مجرای همچنین می تواند موجب ایجاد توده سختی شود که معمولا برای حصول اطمینان از سرطانی نبودن آن مستلزم نمونه برداری است. همچنین در صورتی که قرمزی از بین نمی رود، برای حصول اطمینان از سرطانی نبودن آن نمونه برداری باید صورت بگیرد.
دو آزمایش اصلی ورد استفاده برای تشخیص بیماری های پستان ماوگرافی و سونوگرافی می باشد. در برخی موارد تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) معمولا همراه با یکی از دو آزمایش فوق استفاده می شود.
در صورتی که در خانمی متوجه تغییراتی در پستان ها یا علائمی در آنها شود، و یا اگر در ماموگرافی غربالگری منطقه مشکوکی ظاهر شود، ممکن است ماموگرام تشخیصی ضرورت داشته باشد. در طی ماموگرام تشخیصی نسبت به ماموگرافی غربالگری، از اشعه ایکس بیشتری بکار گرفته می شود. تصاویر اضافی بر بررسی بافت مشکوک پستان متمرکز می باشد.
تصاویر سیاه و سفید حاصل از ماموگرافی بافت پستان بر روی برگه های فیلم و یا به صورت تصاویر کامپیوتری بررسی می شود و در این حالت به صورت الکترونیکی ذخیره می گردد (موسوم به ماموگرافی دیجیتال). ماموگرافی توسط یک رادیولوژیست بررسی و تفسیر می شود (پزشکی آموزش دیده برای تفسیر این نوع آزمایشات). برای انجام ماموگرافی، بافت پستان ها بین دو صفحه فشرده پهن و گسترده می شود. این کار ممکن است تا حدی ناراحت کننده باشد، اما برای تهیه تصاویر خوب و روشن ضروری است. این فشار تنها چند ثانیه طول می کشد.
اما ماموگرافی به تنهایی قادر به تشخیص سرطانی بودن ناحیه غیر طبیعی پستان نیست. بافتی از این منطقه باید برداشته شده و زیر میکروسکوپ بررسی شود. سرطان پستان بدون بیوپسی قابل تشخیص نیست.
همچنین ماموگرافی نیز به تنهایی قادر به شناسایی و تشخیص سرطان پستان نیست. در صورت وجود توده پستانی، باید پزشک شما را معاینه کرده و حتی در صورت طبیعی بودن نتایج ماموگرافی ممکن است انجام بیوپسی را برایتان توصیه نماید.
سونوگرافی پستان از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر کامپیوتری از درون پستان استفاده می کند. این آزمایش گاهی اوقات به منظور هدف قرار دادن منطقه خاصی که در ماموگرافی یا معاینه فیزیکی مشکوک به نظر رسیده است مورد استفاده قرار می گیرد.
سونوگرافی برای بررسی برخی از تغییرات پستان که توسط خود فرد احساس می شوند ولی در ماموگرام قابل مشاهده نیستند بسیار مفید است. همچنین سونوگرافی به تمایز کیست های مایع از توده های جامد کمک می کند. کیست ها خوشخیم (غیرسرطان) هستند. در این صورت، ممکن است پزشک هیچ ضرورتی برای استفاده از سوزن جهت تخلیه مایع درون کیست احساس نکند.
سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا برای نشان دادن بخش هایی از بدن استفاده میکند. امواج صوتی به منطقه مورد مطالعه فرستاده شده و انعکاس مییابند، این انعکاس ها توسط پروب سونوگرافی دریافت می شوند. کامپیوتر امواج صوتی را به صورت تصاویری بر روی صفحه نمایش نشان میدهد. در سونوگرافی سینه از هیچ گونه تشعشعی استفاده نمی شود.
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ( MRI) گاهی اوقات برای بررسی سرطان پستان در زنان پر خطر استفاده می شود. همچنین بعد از تشخیص سرطان پستان می توان از آن برای بررسیهای دقیقتر بهره برد. MRI می تواند تورم غدد لنفاوی شما را نشان دهد، که این تورم به خودی خود ممکن است نشانه ای از وجود سرطان باشد (غدد لنفاوی مجموعه های لوبیا شکل کوچکی از بافت سیستم ایمنی بدن هستند که توسط مجاری و یا عروق کوچکی متصل هستند. آنها سلولهای زائد، میکروبها، و سایر مواد مضر را از بدن خارج میسازند. گاهی اوقات سرطان به غدد لنفاوی گسترش مییابد).
MRI گاهی اوقات برای بررسی تومورهای سینه که در ماموگرام قابل رویت نیست مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین میتوان از MRI برای کمک به هدایت سوزن بیوپسی به سوی تومورهای غیر قابل رویت در ماموگرافی بهره برد. این کار به عنوان نمونه برداری هدایت شده با MRI شناخته شده است.
گاهی اوقات از داکتوگرام برای شناسایی علت این ترشحات استفاده ی شود. هچنین داکتوگرام اصطلاحا گالاکتوگرام نامیده می شود.
در این آزمایش، مقدار کمی از ماده حاجب را توسط لوله پلاستیکی کوچکی به درون یکی از مجاری موجود در نوک پستان وارد میکنند. این مواد رنگی در رادیوگرافی با اشعه ایکس قابل رویت هستند و لذا میتوانند تومورهای موجود را نشان دهد.
حتی اگر آزمایشات تصویربرداری مانند ماموگرافی و سونوگرافی قادر به شناسایی منطقه مشکوک نباشند، باز هم نمی توانیم با قطعیت رای به عدم وجود سرطان بدهیم. نمونه برداری تنها راه موجود برای حصول اطمینان از سرطانی بودن تغییرات پستانی است.
در طی بیوپسی برخی از سلول های منطقه مشکوک را برداشته و زیر میکروسکوپ بررسی می کنند. این سلول ها را می توان با استفاده از یک سوزن و یا توسط عمل جراحی تمام یا بخشی از تومور برداشت. نوع بیوپسی به اندازه و محل توده و یا منطقه مشکوک بستگی دارد.
اگر پزشک شما نیازی به انجام بیوپسی نبیند، ولی با این حال اگر شما احساس می کنید که مشکلی در سینه هایتان وجود دارد، از غرایز خود پیروی کنید. در این مورد با پزشک خود صحبت کنید و یا اینکه به پزشک دیگری مراجعه کنید.
نمونه برداری تنها راه قطعی تشخیص سرطان پستان است.
حتی قبل از بیوپسی، ممکن است قصد مراجعه به پزشک دوم و پرسیدن نظر وی را داشته باشید. به این ترتیب، کارشناسی در یک بیمارستان یا ماموگرافی دیگر نتایج ماموگرافی شما را بررسی خواهد نمود. شما می توانید از پزشک خود بخواهید تا ترتیب ملاقات با پزشک دیگری را برایتان تنظیم کند، یا اینکه می توانید به انتخاب خودتان ماموگرافی خود را نزد متخصص دیگری ببرید. در صورتی که ماموگرافی شما دیجیتالی است، تصاویر حاصله را می توان به صورت الکترونیکی ارسال نمود، البته ممکن است فیلم های قدیمی شما نیز برای مقایسه مورد نیاز باشند.
منشی مطب پزشکتان می تواند در درک آنچه که باید انجام دهید و چگونگی انجام آن به شما کمک کند. آنها ماموگرافی های اخیر شما و تمامی ماموگرام های قبلی شما را به یک مرکز تخصصی ماموگرافی ارسال خواهند نمود. در صورت موجود بودن کپی از آزمایشات، می توانید شخصاً و با در دست داشتن نسخه ای از آزمایشاتتان به پزشک دوم مراجعه نمایید. به یاد داشته باشید که برخی از مراکز تخصصی ماموگرافی تنها به بررسی رادیوگرافی های دیجیتالی می پردازند.
بررسی و تفسیر تصاویر ماموگرافی، اعم از فیلم و یا تصاویر دیجیتال مستلزم مهارت و تجربه بسیار بالایی است. لذا از متخصص بودن پزشک خود اطمینان حاصل نمایید.
هر نوع بیوپسی مزایا و معایب خاص خود را دارد. نوع بیوپسی مورد استفاده به چیزهایی از قبیل وضعیت، اندازه، محل، تعداد تومورها، سایر مشکلات پزشکی و ترجیحات شخصی شما بستگی دارد. می توانید در مورد جوانب مثبت و منفی انواع مختلف نمونه برداری با پزشک خود صحبت کنید.
در بیوپسی با سوزن ظریف (FNAB)، پزشک (یک آسیب شناس، رادیولوژیست، یا جراح) از سوزن بسیار نازکی که به سرنگی متصل است برای نمونه گیری (آسپیراسیون) از مقدار کمی از بافت منطقه مشکوک استفاده خواهد کرد. سپس این بافت در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار خواهد گرفت. سوزن مورد استفاده برای آسپیراسیون سوزنی ظریف و نازک تر از سوزن های مورد استفاده برای آزمایش خون است.
اگر منطقه نمونه برداری شود را بتوان لمس نمود، پزشک توده یا منطقه مشکوک را در نظر گرفته و سوزن را بدانجا هدایت می کند. در صورت عدم لمس توده، پزشک ممکن است از سونوگرافی کامپیوتری برای هدایت سوزن به سمت توده مورد نظر استفاده کند. (این کار بیوپسی هدایت شده توسط سونوگرافی نامیده می شود.) و یا ممکن است پزشک از روشی به نام بیوپسی سوزنی استریوتاکتیک برای هدایت سوزن استفاده کند. برای نمونه برداری با سوزن استریوتاکتیک، کامپیوتر نقشه محل دقیق توده را با استفاده از ماموگرافی از دو زاویه مختلف تهیه می کند. این کار به پزشک کمک می کند تا سوزن را به درست به سمت توده هدایت کند.
ممکن است پزشک از یک داروی بیحس کننده (بی حس کننده موضعی) استفاده کند. سوزن مورد استفاده برای بیوپسی بسیار نازک است و لذا تزریق دارو ممکن است بیشتر از خود بیوپسی دردناک باشد.
هنگامی که سوزن به محل موردنظر خود رسید، مایع یا بافت بیرون کشیده می شود. درصورت روشن بودن رنگ مایع خارج شده، توده به احتمال قوی فقط یک کیست خوش خیم (غیر سرطان) است. مایعات خونی یا تیره می توانند به معنای وجود یک کیست خوش خیم و در موارد نادری سرطان باشند. اگر توده جامد باشد، تکه های کوچکی از بافت بیرون کشیده می شود. یک آسیب شناس (پزشکی که در تشخیص بیماریها از روی نمونه های بافتی متخصص است) بافت یا مایع بیوپسی را در زیر میکروسکوپ از لحاظ وجود سلول های سرطانی بررسی می کند.
بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف گاهی اوقات قادر به تشخیص سرطان نیست زیرا ممکن است سوزن به اشتباه از بافتی به جز بافت سرطانی نمونه برداری کند. در صورت مبهم ماندن تشخیص، و در صورت تداوم نگرانی، بیوپسی مجدد یا نوع متفاوتی از بیوپسی باید انجام شود.
اگر شما در سنی هستید که هنوز دوره های قاعدگی خود را دارید (پیش از یائسگی)، به احتمال زیاد میدانید که توده های پستان می توانند هر ماه موقع سیکل قاعدگی شما بوجود آمده و سپس ناپدید شوند. در صورت وجود غدهای که مستلزم بررسی است، پزشک کار خود را با اخذ تاریخچه و شرح حال شما و انجام یک معاینه فیزیکی شروع خواهد نمود، و تصویربرداری پستان در ادامه انجام خواهد شد. اگر شما مبتلا به توده ای شده اید که از بین نمی رود، و یا اگر اطلاعات جمع آوری شده قادر به تشخیص دقیق مشکلتان نیستند، برای تعیین اینکه این توده یک کیست (یک کیسه پر از مایع) است یا یک تومور جامد، پزشک می تواند از بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف بهره ببرد. اگر پس از بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف و خارج نمودن مایعات درونی آن، توده از بین رفت پس توده به احتمال قوی فقط یک کیست غیرسرطانی بوده است. باز هم تکرار می کنیم که اغلب توده های پستان سرطانی نیستند.
درباره مناسبترین نوع بیوپسی برای شما و آنچه طی بیوپسی مورد انتظار است با پزشک خود گفتگو کنید.
نمونه برداری با سوزن هسته ای (CNB) بسیار شبیه FNAB است. سوزنی بالنسبه بزرگتر و توخالی برای خارج نمودن بخشی کوچک (یا هسته های) از بافت منطقه غیر طبیعی پستان استفاده می شود. CNB اغلب در مطب پزشک و با بیهوشی موضعی انجام می شود (شما بیدارید اما سینه های شما را بیحس می کنند). از این سوزن ۳ تا ۶ بار برای نمونه برداری و یا خارج نمودن هسته ها استفاده می شود. CNB نسبت به FNAB بیشتر زمان میبرد، ولی بدلیل نمونه برداری بیشتر نتایج حاصله دقیقترند. CNB گاهاً موجب کبودی میشود، اما معمولاً هیچگونه زخمی را درون و یا خارج پستان برجای نمیگذارد.
پزشک برای هدایت سوزن CNB معمولاً از سونوگرافی و یا عکسبرداری با اشعه ایکس بهره می برد. اگر منطقه مشکوک به راحتی و با دست قابل لمس باشد، سوزن بیوپسی را می توان از طریق لامسه به سمت تومور هدایت کرد.
نمونه برداری با سوزن هسته استریوتاکتیک از تجهیزات رادیوگرافی و کامپیوتر برای تجزیه و تحلیل تصاویر بافت پستان بهره می برد. سپس کامپیوتر دقیقاً جایی از این منطقه غیر طبیعی را که نوک سوزن باید در آن فرو برود را نشان می دهد. زمانی که تومور را نمی توان احساس نمود و یا در سونوگرافی رویت نمود، اغلب از این آزمایش برای نمونه گیری از میکروکلسیفیکیشن های مشکوک (رسوبات کلسیمی کوچک) استفاده می کنند.
بیوپسی به کمک خلاء را می توان با سیستمهایی مانند Mammotome® یا ATEC® (نمونه برداری و جمعآوری خودکار بافت) انجام داد. در این روش، پوست بیحس شده و برش کوچکی (کمتر از ¼ اینچ) ایجاد میشود. یک پروب توخالی از طریق برش قرار داده شده و با استفاده از اشعه ایکس، سونوگرافی، و یا MRI به سوی منطقه غیر طبیعی بافت پستان هدایت می شود. سپس بخشی از بافت مورد نظر از طریق سوراخی واقع در درون پروب برداشته می شود، و چاقوی چرخانی واقع در داخل پروب نمونه هایی را از بقیه بافت پستان تهیه می کند.
در این روش با ایجاد شکافی کوچک میتوان نمون ههای متعددی از بافت مورد نظر بدست آورد. همچنین با این روش نسبت به بیوپسی استاندارد میتوان نمونه برداری بیشتری انجام داد. بیوپسی هسته ای به کمک خلاء به صورت سرپایی انجام می شود. هیچ بخیه ای نیاز نیست و معمولاً جای زخم بسیار کوچک است.
گاهی اوقات فرایند نمونه برداری توسط MRI هدایت می شود. به عنوان مثال، در سیستم ATEC فوق الذکر شما باید بر روی تخت خاصی که شامل دو حفره برای قرارگیری سینه هایتان است رو به پایین دراز بکشید. سپس کامپیوترها برای شناسایی تومور، مکانیابی آن، و هدایت پروب به سوی تومور بکار گرفته می شوند. این روش برای زنانی مفید است که مشکلات مربوط به بافت سینه آنها فقط از طریق MRI قابل رویت میباشد.
اغلب پزشکان در ابتدا می کوشند تا علت تغییرات بافتهای پستان را با بیوپسی سوزنی شناسایی نمایند، ولی با این حال در برخی موارد ممکن است بیوپسی جراحی ضرورت داشته باشد. بیوپسی جراحی با برش سینه برای تخلیه تمام یا بخشی از توده و بررسی آن در زیر میکروسکوپ بکار می رود. این روش نمونه برداری باز نیز نامیده می شود.
انواع مختلفی از بیوپسی جراحی وجود دارد:
در بیوپسی برشی تنها بخشی از منطقه مشکوک را که برای تشخیص گذاری ضروری است نمونه برداری می کنند.
در بیوپسی برشی کل تومور و یا کل منطقه غیر طبیعی برداشته می شود. البته ممکن است در این روش قسمتی از بافت طبیعی پستان نیز برداشته شود که این موضوع به چرایی انجام بیوپسی برشی بستگی دارد.
در موارد نادر، بیوپسی جراحی را می توان در مطب پزشک انجام داد، اما معمولاً در بخش سرپایی بیمارستان و تحت بی حسی موضعی (فرد بیدار است، اما سینه های او را بی حس می کنند) انجام می شود. همچنین ممکن است دارویی خواب آوری به شما داده شود. همچنین این نوع از بیوپسی را می توان تحت بیهوشی عمومی انجام داد (دارویی داده شده و شما را به خواب عمیق می برد به طوری که شما هیچ دردی را احساس نمی کنید).
ممکن است جراح برای نمونه برداری باز از تودهای کوچک و غیر قابل لمس و یا نمونه برداری از بافتی غیرقابل لمس و مشکوک در ماموگرافی از روشی به نام موضع سازی سیمی استفاده کند. برای موضع سازی سیمی، پستان با داروی بی حسی موضعی بیحس شده و سوزنی نازک و توخالی از طریق رادیوگرافی به سوی منطقه مشکوک هدایت می شود. قلاب کوچک موجود در انتهای این سیم بسیار نازک موجب ثابت ماندن آن می شود. سپس سوزن توخالی برداشته شده و سیم برای هدایت جراح به سوی منطقه غیر طبیعی باقی می ماند.
بیوپسی جراحی نسبت به آسپیراسیون با سوزن ظریف و یا بیوپسی سوزن هستهای کاربرد بیشتری دارد. بخیه اغلب ضروری است، و زخمی از خود برجای می گذارد. با افزایش میزان نمونه برداری، احتمال تغییر شکل سینه افزایش می یابد. پزشک چگونگی مراقبت از محل بیوپسی و بایدها و نبایدهایی را برایتان توضیح خواهد داد و شما باید تا بهبود زخم این موارد را مراعات نمایید.
تمامی انواع بیوپسی می تواند باعث خونریزی و تورم شوند. اغلب بعد از نمونه برداری، توده پستانی بزرگتر به نظر می رسد. این امر معمولاً جای هیچ نگرانی ندارد و خونریزی و کبودی به سرعت از بین می رود.
پس از نمونه برداری از تمامی بافت مورد نیاز، پزشک نشانگر و یا کلیپ امن بسیار کوچکی را در درون پستان و در محل بیوپسی قرار می دهد. این کلیپ ها دستگاه های فلزی کوچک و ویژه جراحی اند که در ماموگرافی قابل رویت اند و برای مشخص ساختن محل بیوپسی استفاده می شوند. این کلیپ ها احساس نشده و هیچگونه مشکلی را ایجاد نمی کنند. از آنها برای علامتگذاری منطقه بیوپسی جهت بررسی بروز تغییراتی در ماموگرافی های آتی استفاده می شود.
سوالاتی که قبل از بیوپسی می توانید بپرسید.
در اینجا برخی از سوالاتی را ارائه می نماییم که ی توانید قبل ار نمونه برداری از پزشک خودبپرسید:
درست پس از نمونه برداری از بافت مربوطه، نمونه را به آزمایشگاه می فرستند و متخصص آسیب شناسی به بررسی آن می پردازد (آسیب شناس پزشکی است که برای بررسی میکروسکوپی سلولها و شناسایی بیماری آنها آموزش دیده است).
اگر نتیجه بیوپسی شما منفی باشد، به معنای عدم وجود سرطان است – یعنی تغییرات پستانی خوشخیم (غیرسرطانی) هستند. اگر شما در مورد نتایج سوالی دارید و یا احساس اطمینان نمی کنید، می توانید نظر پزشک دومی را جویا شده و یا بررسی پاتولوژیک مجدد دیگری را ترتیب دهید (بررسی پاتولوژیک مجدد بدین معناست که پزشک متخصص دیگری هم به بررسی بافت بیوپسی شما بپردازد). با حصول اطمینان از عدم ابتلا به سرطان، انجام موارد ذیل ضروری است:
توده یا تغییری که با لمس و معاینات فیزیکی قابل شناسایی نیست، ممکن است در ماموگرافی نشان داده شود. البته عکس این امر نیز صادق است و ممکن است توده یا تغییراتی در معاینات فیزیکی شناسایی شود ولی در ماموگرافی قابل رویت نباشد. در صورت بروز تغییری در سینه خود، موضوع را فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. تغییرات پستان همیشه به معنای وجود سرطان پستان نیستند، ولی برای حصول اطمینان باید به بررسی آنها پرداخت.
در صورتی که بیوپسی دال بر وجود سرطان پستان باشد
در صورتی که بیوپسی دال بر وجود توده های سرطانی است، گزارشات بیوپسی می توانند درباره سرطان اطلاعات مهمی را در اختیار پزشک قرار دهند.
ساکن بودن سرطان بدین معنی است که سرطان در مجرای پستان (لوله ای که شیر را از لوبول به نوک پستان می برد) قرار دارد و به بافتهای مجاور پستان و یا سایر اندام ها گسترش نیافته است.
تهاجمی و یا ارتشاحی بدان معنی است که سرطان در مجرای پستان یا لوبول مجرا آغاز شده است و به بافتهای مجاور پستان نیز گسترش یافته است. این نوع ممکن است به غدد لنفاوی و یا از طریق سیستم لنفاوی و جریان خون به سایر نقاط بدن هم گسترش یابد.
پزشک پاتولوژیست با استفاده از یک میکروسکوپ به بررسی ظاهر و چگونگی آرایش سلول های سرطانی می پردازد. این کار به تخمین مرحله سرطان کمک می کند. مرحله سرطان درباره سرعت رشد و گسترش سرطان اطلاعات مفیدی ارائه می دهد.
همچنین پزشکان پاتولوژیست ممکن است از پلوئیدی، نرخ تکثیر سلولی، و یا آزمایشاتKi-67 برای کمک به تخمین دقیق تر سرعت رشد و گسترش سرطان استفاده کنند. این آزمایشات به پزشک در انتخاب بهترین درمان کمک می کنند.
تومورهای حاوی سطوح بالایی از پروتئین، HER2/neu یا HER2 مثبت نامیده می شود. این سرطان ها نسبت به سایر انواع سرطان پستان تمایل به رشد و گسترش سریعتری دارند.
آزمایش HER2/neu باید بر روی تمامی موارد سرطان های تهاجمی پستان تازه تشخیص داده شده انجام شود. سرطان HER2 مثبت را می توان با داروهایی که پروتئین HER2/neu را مورد هدف قرار می دهند، درمان کرد.
گیرنده های استروژن و پروژسترون به هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون پاسخ می دهند. گیرنده های موجود بر روی سلولهای سرطانی پستان به این هورمون ها متصل شده و موجب افزایش سرعت رشد سرطان می شوند. در بعضی از سرطان های پستان این گیرندهها (موسوم به گیرنده های مثبت) وجود دارند، در حالیکه در سایر سرطانها وجود ندارند (گیرنده های منفی). پی بردن به وجود این گیرنده ها در سرطان به پزشک شما برای تصمیم گیری درباره مفید یا مضر بودن هورمون درمانی کمک خواهد کرد.
حتماً نتایج بیوپسی خود را فهمیده و معنای آنرا درک کنید. حتی می توانید یک کپی از گزارش پاتولوژی را برای نگهداری در کنار سایر سوابق پزشکی خود درخواست نمایید.
پس از آماده شدن نتایج بیوپسی، دانستن اینکه آیا این نتایج نتایج نهایی و قطعی هستند، و یا اینکه بیوپسی دیگری مورد نیاز است امر بسیار مهمی است. در صورت قطعی بودن نتایج برخی از سوالات مطرح در این مرحله عبارتنداز:
اگر نتایج دال بر وجود سرطان نیست:
اگر نتایج دال بر وجود سرطان باشند:
برای سالهای متمادی، جراحی باز بیوپسی روش استاندارد تشخیص تغییرات پستان، از جمله تغییرات سرطانی بود. با پیشرفت تصویربرداری پستان و تکنیک های نمونه برداری با سوزن، جراحی های دیگر تنها روش موجود برای کسب اطلاعات درباره تغییرات پستان نیست.
نمونه برداری با سوزن مزایای زیادی دارد. همانطور که گفته شد، اغلب بیوپسی ها قادر به شناسایی سرطان هستند، بنابراین عمل جراحی پستان ضرورتی ندارد. بیوپسی سوزنی به ندرت موجب ایجاد زخم و اسکار و یا تغییراتی در شکل پستان می شود – در حالیکه احتمال بروز این موارد در جراحی وجود دارد. همچنین، هنگامی که سرطان پستان توسط بیوپسی سوزنی شناسایی می شود، برای درمان فقط می توان ترتیب یک عمل جراحی را داد. در بیشتر موارد، در اولین نمونه برداری، زمان اندکی میان تشخیص و شروع درمان سرطان وجود دارد. با برنامه ریزی بهترین درمان جهت مداوای سرطان، نیاز به اعمال جراحی مکرر کاهش یافته و لذا هزینه تشخیص و درمان سرطان نیز تا حد زیادی کاهش می یابد.
در این روش دو مرحله ای، نمونه برداری اغلب به صورت سرپایی انجام می شود. در این روش از بی حسی موضعی استفاده می شود (پستان بیحس است)، بنابراین شما می توانید بیدار بمانید. بسیاری از زنان از بی حسی موضعی به همراه یک داروی آرام بخش (دارویی که برای حفظ آرامش به شما کمک می کند) را انتخاب می کنند. داروی آرام بخش باعث خواب آلودگی شده و احساسات منفی یا اضطراب شما را در طی عمل کاهش می دهد. ممکن است بیوپسی حدود یک ساعت طول بکشد. شما می توانید یک یا چندین ساعت بعد از کاهش اثرات داروی آرامبخش به خانه تان بروید، ولی اجازه رانندگی ندارید.
در این روش دو مرحله ای، در صورت تشخیص سرطان، معمولا نیازی به تصمیم گیری فوری در مورد درمان وجود ندارد. چند هفته انتظار در اغلب سرطان های سینه، هیچ لطمه ای به سلامت شما نمی زند. طی این مدت شما فرصت مشورت با پزشکان، خانواده، و دوستان خود، و همچنین تصمیم گیری درباره نوع درمانتان را دارید.
در موارد نادر، ممکن است بیوپسی جراحی برای تشخیص سرطان سینه ضروری باشد – در چنین شرایطی بیوپسی انجام شده و در صورت وجود سرطان در طی همین عمل جراحی برداشته می شود. آشنایی با تمامی تمامی گزینه های موجود درمانی اهمیت شایانی دارد. شما طی عمل جراحی درباره سرطانی بودن تغییرات پستانی و یا نوع عمل جراحی هیچ اطلاعی نخواهید داشت. اگر طی عمل جراحی تشخیص سرطان سینه داده شود، اغلب عمل جراحی دومی برای درمان نهایی ضروری است.
مدت زمان انتظار برای آماده شدن نتایج بیوپسی، اوقات دشواری است . آماده شدن گزارشات ممکن است چند روز الی یک هفته زمان ببرد.
بسیاری از زنان احساسات قدرتمندی از قبیل کفر، اضطراب، ترس، خشم، و غم و اندوه را طی این مدت زمان تجربه می کنند. باید بدانید که تجربه چنین احساساتی در این شرایط امری طبیعی است. شما باید در جستجوی راهکارهای سالمی برای مقابله با چالش های جسمی و روحی خود باشید.
به یاد داشته باشید آنچه که برای شما مفید است ممکن است برای فرد دیگری بی فایده باشد. برخی از زنان به راحتی درباره سرطان پستان خود با سایر افراد صحبت می کنند، در حالی که برای گروهی دیگر این بیماری موضوعی کاملاً خصوصی است. برخی از زنان تمایل به مشارکت در تصمیم گیریهای پزشکی دارند، ولی گروهی دیگر مسئولیت این تصمیم گیریهای را به تیم مراقبت های بهداشتی خود واگذار می کنند. تاثیر بیماری سرطان بر روی سبک زندگی بدن شما و همچنین راههای مقابله ای شما برای کنار آمدن با این وضعیت منحصر به فرد می باشد.
شما می توانید منابع حمایتی و پشتیبانی را پیدا کنید – از جمله نقاط قوت درونی خودتان – که پیش از این از وجود آنها بی اطلاع بوده اید.
اگر شما ازدواج نموده اید، آنچه در پیش روی شماست شریک زندگی و رابطه میان شما را متاثر خواهد ساخت. مدت زمان انتظار برای اطلاع از نتایج بیوپسی علاوه بر چالشی شخصی چالشی خانوادگی نیز هست.
سایر زنانی که تجربه بیوپسی پستان را دارند می توانند از قویترین متحدان شما باشند. صحبت کردن با آنها می تواند بسیار مفید و اطمینان بخش باشد. شما می توانید با آنها تعامل نموده – و یا فقط به آنها گوش فرا دهید- چرا که این اشخاص احساسات و نگرانی های شما را کاملاً درک می کنند.
در صورت ابتلا به سرطان پستان، ممکن است صحبت با کسی که قبلاً دچار سرطان پستان بوده است می تواند برایتان مفید باشد. از طریق تشکل های زنان سرطانی میتوانید با سایر زنان مبتلا به سرطان پستان در ارتباط باشید.
به یاد داشته باشید: اغلب تغییرات پستان سرطانی نیستند. اگرچه کنار آمدن با احساسات منفی و عدم قطعیت موجود در طی بیوپسی کار دشواری است، به جای نگرانی سعی کنید حدالمقدور درباره روند بیوپسی و دریافت حمایت های عاطفی مورد نیاز اطلاعاتی را بدست آورید.
ترجمه شده از وبسایت: www.cancer.org