برای قرن ها, ماماها مراقبت را برای زنان طی زایمان در خانه فراهم کرده اند. ماماها امروزه این خدمات را برای مادر نه طی پروسه زایمان بلکه در کل زندگی تولید مثلی آنها فراهم می کنند. امروزه بیش از ۷۰۰۰ ماما- پرستار مجاز در US کار می کنند. آنها حدود ۱۰% زایمان ها در کشور را مراقبت می کنند و تعداد آنها در حال افزایش است.
قرن ها قبل از متخصصان زایمان نوزادان را در بیمارستان به دنیا بیاورند ماما ها در اروپا به زنان حین زایمان در خانه کمک می کردند. اصطلاح ماما از عبارت قدیمی انگلیسی به معنی “همراه زن” نشات می گیرد.
مامایی در US با زنی به نام مری برکندریچ شروع شد که تصمیم داشت مراقبت سلامت برای افرادی که در منطقه کوهستانی آلپ زندگی می کردند فراهم کند. درحالیکه در سفر به اروپا بود او با مهارت و مراقبتی که ماما پرستارهای اروپایی برای بیماران خود قرار می گرفتند تحت تاثیر قرار گرفت و ماما پرستارهای بریتانیایی متعددی را به آمریکا آورد و یک خدمات پرستاری برجسته در کنتاکی روستایی ایجاد کرد. این اولین برنامه مامایی پرستاری در این کشور بود.
در ۱۹۵۵ مربی پرستاری سلامت عمومی به نام هاتی همشمیر کالج آمریکایی مامایی پرستاری را شروع کرد که اول سازمان ماماها پرستارها ها در کشور بود. سازمان بعدا نامش به ماما کالج آمریکایی ماما پرستار تغییر یافت.
عملکرد اصلی ماما فراهم کردن ساپورت و مراقبت برای زن طی زایمان است. با این حال ماماها امروزه فقط در زایمان شرکت نمی کنند. آنها انواع مراقبت های جنسی را ارائه می کنند. ماما ها می توانند:
زنان که گزارش کرده اند از توانایی آنها برای تصمیم گیری درباره تجربه زایمان وقتی که ماما به آنها کمک می کند راضی هستند. اگرچه ماما ها آموزش دیده اند که کمک پزشکی را زمانی که ضروری بود ارائه کنند, آنها ترجیح می دهند از مداخلاتی مثل فورسپس و جراحی سزارین طی زایمان اجتناب کنند.
ماما ها می توانند به زنان کمک کنند که تجربه زایمان طبیعی تری داشته باشند. آنها اغلب مراقبت شخصی تر از دکترهای پزشکی ارائه می کنند که شامل استفاده از زمان برای صحبت با مادر آینده درباره نگرانی ها و نیازها می باشد.
تحقیقات نشان می دهد که ماما ها ریسک مرگ و میر نوزاد را کاهش می دهند و نیاز برای جراحی سزارین و مداخلات دیگر را کم می کنند. یک مطالعه نشان داد که زایمان ها با کمک ماما ۱۹% کاهش مرگز و میر نوزد و ۳۱% ریسک کمتر زایمان نوزاد با وزن کم را داشت. مطالعه دیگر نشان داد که ماما پرستارها نرخ سزارین کمتری از متخصصین زایمان داشتند و از منابع کمتری مثل فورسپس و وکیوم برای زایمان استفاده می کردند. (کاهش ها در نرخ مرگ و میر و مشکلات ممکن است به خاطر این باشد که ماما ها عموما زایمان ها با ریسک بالای کمی را انجام م یدهند)
بعضی ایالت ها به ماماها اجازه استفاده از داروهای مسکن یا ارائه مداخلات پزشکی خاص مثل نظارت الکترونیک بر نوزاد را نمی دهند.
و اگر مشکلی برای نوزاد به وجود بیاید, آنها تنها می توانند ساپورت زندگی اولیه را اجرا کنند. در بیمارستان, متخصصان زایمان, پزشکان و نوزادشناسان می توانند وارد شوند تا این مسائل را حل کنند.
بیشتر زایمان ها با کمک ماما در بیمارستان انجام می شود اما بعضی زنان ترجیح می دهند در خانه زایمان کنند. کالج آمریکایی متخصصن زایمان و متخصص بیماری های زنان زایمان های خانگی را توصیه نمی کند زیرا مشکلاتی می تواند حتی در حاملگی هایی که در غیر این صورت طبیعی است اتفاق بیفتد و زنانی که در خانه زایمان می کنند دسترس به دکتر یا تجهیزات پزشکی تخصصی ندارند.
زایمان درخانه می تواند به خصوص خطرناک باشد اگر شما بیش از یک نوزاد را باردار باشید یا اگر شما دیابت بارداری, فشار خون بالا یا ریسک فاکتورهای دیگر داشته باشید. اگر شما تصمیم دارید که در خانه زایمان کنید و دکتر و مامای شما با آن موافق است, برنامه هایی برای اینکه چگونه به بیمارستان خواهید رفت اگر مشکلات طی زایمان اتفاق بیفتد داشته باشید.
بعضی مراکز تخصصی زایمان/ بیماری های زنان و زایمان مامایی در میان کارکنان خود دارند. کسی را پیدا کنید که با تجربه است و در روند های اورژانسی آموزش دیده است. همچنین مهم است که کسی را پیدا کنید که با او راحت باشید و به خواسته های شما درباره زایمان احترام بگذارد.
از مامای آینده خود درباره دیدگاهش با توجه به مداخلات پزشکی مثل نظارت مداوم بر نوزاد, داروهای مسکن, القای زایمان و سزارین سوال کنید. چند ماما را بررسی کنید تا کسی که به بهترین شکل با نیازهای شما تطابق دارد را پیدا کنید.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com